باب بویلن فکر نمی‌کرد جای نگرانی وجود داشته باشد. وقتی خالق مشترک برنامه‌های "همه آهنگ‌های مورد بررسی" (All Songs Considered) و "کنسرت‌های تاینی دسک" (Tiny Desk Concerts) از سازمان ان‌پی‌آر (NPR) در سال ۲۰۲۳ بازنشسته شد، کنگره بیش از ۵۰ سال بود که شرکت پخش عمومی (CPB) را تأمین مالی می‌کرد. اما اگر لایحه لغو بودجه که این هفته به سنا می‌رود، تا ۱۸ ژوئیه توسط رئیس‌جمهور دونالد ترامپ امضا شود، ۱.۱ میلیارد دلار بودجه تخصیص یافته برای بودجه‌های سال‌های ۲۰۲۶ و ۲۰۲۷ شرکت پخش عمومی پس گرفته خواهد شد.
این لایحه که در ۱۲ ژوئن با اکثریت اندکی در مجلس نمایندگان تصویب شد، بخش کوچکی از حمله‌ای مداوم به رسانه‌های عمومی است که شاهد صدور دستور اجرایی از سوی ترامپ برای منع بودجه ان‌پی‌آر و پی‌بی‌اس (PBS) و تلاش برای اخراج اعضای هیئت مدیره شرکت پخش عمومی پس از برگزاری جلسه‌ای در مجلس نمایندگان توسط جمهوری‌خواهان برای انتقاد از این غول‌های رسانه‌ای عمومی بوده است.
بویلن می‌گوید که این لایحه برای بیش از ۱۰۰۰ ایستگاه رادیویی عمومی که موسیقی مستقل پخش می‌کنند، یک تهدید وجودی است. بویلن که اکنون مجری برنامه "نمایش صبحگاهی کوچک من" (My Tiny Morning Show) در رادیو WOWD تاکوما پارک، مریلند است و به عنوان مدیر برنامه خدمت می‌کند، گفت: «این می‌تواند به معنای این باشد که ایستگاه‌های آلت ادالت آلبوم آلترنتیو (Adult Album Alternative) و همه ایستگاه‌های موسیقی در جهان رادیو عمومی مجبور به توقف پخش موسیقی شوند. این اقدام، بسیاری از ایستگاه‌ها را خاموش می‌کند.»
بودجه شرکت پخش عمومی معمولاً تمام هزینه‌های مجوز موسیقی را برای ایستگاه‌های رادیوی عمومی پوشش می‌دهد. بدون این پول فدرال که شرکت پخش عمومی دریافت می‌کند، این ایستگاه‌ها باید از سال آینده قراردادهای مجوز را به صورت جداگانه مذاکره کنند. (هزینه‌های مجوز به چندین سازمان پرداخت می‌شود که حقوق پخش آهنگ‌ها را به نمایندگی از موسیقی‌دانان مذاکره می‌کنند.) در حالی که ایستگاه‌های بزرگتر مانند WXPN فیلادلفیا یا KEXP سیاتل ممکن است بتوانند برای حقوق موسیقی بودجه جمع‌آوری کنند، همه ایستگاه‌ها – به‌ویژه ایستگاه‌های جوامع کوچک – بدون توافق مجوز جامع که شرکت پخش عمومی مذاکره می‌کند، با مشکل مواجه خواهند شد.
کاترین ماهر، رئیس و مدیرعامل ان‌پی‌آر، گفت: «همه ایستگاه‌ها در خطر عدم توانایی پخش موسیقی قرار خواهند گرفت.» شرکت پخش عمومی سالانه نزدیک به ۲۰ میلیون دلار برای مجوز صرف می‌کند، هزینه‌ای که ماهر می‌گوید برای بیشتر ایستگاه‌ها غیرقابل پرداخت است. «صرف نظر از اینکه چقدر بزرگ باشید، حتی بزرگترین ایستگاه در شبکه ان‌پی‌آر و رادیو عمومی همچنان با بودجه‌ای کمتر از ۱۰۰ میلیون دلار در سال کار می‌کند.»
مجوز تنها چیزی نیست که لایحه لغو بودجه آن را تهدید می‌کند؛ این لایحه بودجه برنامه‌های کمک‌های خارجی مانند پیشگیری جهانی از ایدز و سایر رسانه‌های عمومی مانند پی‌بی‌اس (PBS) را نیز پس می‌گیرد. به گفته شرکت پخش عمومی، هنگامی که بودجه توزیع شود، حدود ۷.۵ درصد از بودجه متوسط یک ایستگاه رادیوی عمومی را تشکیل می‌دهد. ابی گلدستاین، رئیس "مجمع محتوای رسانه‌های عمومی"، گفت: بدون این بودجه، کارکنان محلی و رویدادهای اجتماعی معمولاً اولین مواردی هستند که حذف می‌شوند. گلدستاین افزود: «این به توانایی ایستگاه‌های محلی برای محلی بودن آسیب می‌رساند. آنها کارکنان خود را از دست خواهند داد. آنها مجبور خواهند شد به برنامه‌ریزی خودکار روی بیاورند.»
موسیقی‌دانان مستقل در سراسر کشور از این کاهش بودجه نگران هستند، به‌ویژه اگر ابتدا ایستگاه‌های محلی را تحت تأثیر قرار دهد. ایستگاه‌های موسیقی عمومی نقش مهمی در اکوسیستم موسیقی مستقل ایفا می‌کنند، برنامه‌های موسیقی غیرمرسوم، توصیه‌های انتخاب‌شده از برنامه‌های سندیکایی ان‌پی‌آر و فرصت دیده شدن برای هنرمندان محلی را که دیگر ایستگاه‌ها معمولاً پخش نمی‌کنند، ارائه می‌دهند. زمانی که پروژه مریل گاربوس (Merrill Garbus) با نام "تیون-یاردز" (Tune-Yards) آلبوم ژانر-آمیز خود "وکایل" (Whokill) را در سال ۲۰۱۱ منتشر کرد، ایستگاه‌های رادیوی عمومی محلی از اولین حامیان آن بودند.
گاربوس که نگران است بدون بودجه عمومی، ایستگاه‌های موسیقی بیش از پیش یکنواخت شوند، گفت: «می‌دانم که ناشر ما برای پخش کارهایمان در رادیوهای غیرتجاری بسیار تلاش می‌کند، زیرا این یکی از راه‌های اصلی است که می‌دانیم مردم با موسیقی ما آشنا خواهند شد. در غیر این صورت، ما هیچ ایده‌ای نداریم. همه چیز بر اساس خرید تبلیغات و الگوریتم‌ها و چیزهایی است که هیچ کنترلی بر آنها نداریم.»
ایستگاه‌های رادیوی عمومی محلی اغلب تنها ایستگاه‌هایی در بازارهای رسانه‌ای کوچک هستند که ژانرهای غیرمتعارف پخش می‌کنند. اگر شرکت پخش عمومی این بودجه را از دست بدهد، مسائل مربوط به مجوز می‌تواند بسیاری از نقاط کشور را بدون دسترسی به موسیقی کلاسیک، موسیقی بی‌کلام یا موسیقی از سایر کشورها بگذارد. برای یاسمین ویلیامز، گیتاریست فولک بی‌کلام، این کاهش‌ها ضربه خواهد زد. در سال ۲۰۱۸، ویلیامز پس از حضور در برنامه "نسخه آخر هفته" (Weekend Edition) ان‌پی‌آر، "جهش ان‌پی‌آر" (NPR bump) را تجربه کرد. او هنوز هم مقدار کمی اما کمک‌کننده‌ای از حق‌الامتیاز پخش در ان‌پی‌آر را دریافت می‌کند.
ویلیامز گفت: «این اولین چک حق‌الامتیازی بود که دریافت کردم، و آن هم پس از آن [جهش ۲۰۱۸] بود. تقریباً همان روز، بلافاصله پس از مصاحبه. در آمازون، آلبوم من اصلاً در جدول نبود و فروش آن تقریباً ۲۰۰۰۰۰۰ درصد افزایش یافت.»
حمایت ان‌پی‌آر از ویلیامز به اینجا ختم نشد. پس از دو بار شرکت در مسابقه کنسرت تاینی دسک بدون موفقیت، او اوایل امسال به اجرای برنامه در استودیوهای ان‌پی‌آر دعوت شد. در حالی که کنسرت‌های تاینی دسک، یکی از محبوب‌ترین برنامه‌های سازمان، طبق گفته ماهر، در معرض تهدید لایحه لغو بودجه نیستند، اما آنها نشان می‌دهند که برنامه‌های موسیقی ان‌پی‌آر چگونه می‌توانند به هنرمندان کوچک‌تر کمک کنند تا دیده شوند.
بسیاری از ایستگاه‌های رادیوی عمومی میزبان نمایش‌های بعد از ظهر هستند، جایی که موسیقی‌دانان در حال تور از ایستگاه‌ها بازدید کرده و چند آهنگ را به صورت زنده برای مخاطبان کمی اجرا می‌کنند، در حالی که موسیقی به صورت زنده در رادیو پخش می‌شود. رویدادهای کوچک مانند این – که یکی از مؤثرترین راه‌ها برای موسیقی‌دانان مستقل برای ارتباط با مخاطبان در شهرهای کوچک و متوسط قبل از اجراهای بزرگتر است – بدون بودجه شرکت پخش عمومی در خطر هستند.
کریگ فین این اجراهای حضوری را از زمانی که گروهش، "هولد استیدی" (The Hold Steady)، در اواسط دهه ۲۰۰۰ مورد تحسین منتقدان قرار گرفت، انجام داده است. در ماه ژوئن، او برای تبلیغ آخرین آلبوم انفرادی خود، "همیشه بوده" (Always Been)، به توری از ایستگاه‌های رادیوی عمومی پرداخت.
فین درباره اجراهای روی آنتن گفت: «می‌دانید، افرادی هستند که فقط به خاطر همین‌ها می‌آیند. شاید تازه با کریگ فین آشنا شده باشند، اما گوش‌های آماده‌ای دارند. [آنها] می‌گویند ما به موسیقی علاقه‌مندیم و اینجا هستیم تا بخشی از آن باشیم. این یکی از بزرگترین کارهایی است که این ایستگاه‌ها انجام می‌دهند: ایجاد چنین جامعه‌ای.»
این اجراها، به همراه کنسرت‌های رایگان و جشنواره‌های موسیقی که از ایستگاه‌های موسیقی عمومی حمایت می‌شوند، بخش مرکزی پخش موسیقی محلی و مستقل در جهان هستند. فین این آخر هفته به زادگاه خود باز می‌گردد تا برای ایستگاه محلی عمومی KCMP، معروف به Current، که نمونه‌ای بارز است، بودجه جمع‌آوری کند. همین هفته، این ایستگاه حامی یک نمایش مشترک با حضور افسانه‌های ایندی راک، "یو لا تنگو" (Yo La Tengo) و "بیلت تو اسپیل" (Built to Spill) بود، میزبان یک ساعت خوش موسیقی زنده محلی در یک آبجوسازی بود و یک اجرای انحصاری از "لوسیوس" (Lucius) را در وب‌سایت خود به اشتراک گذاشت.
گروهی از سناتورهای هر دو حزب درباره چگونگی تأثیر این کاهش‌های احتمالی بر ایستگاه‌ها در مناطق روستایی و در مناطق بومیان آمریکا، جایی که رادیو عمومی یکی از معدود منابع خبر و موسیقی است، ابراز نگرانی کرده‌اند. سناتور کریس کونز (دموکرات-دلاور)، که سال گذشته قطعنامه‌ای را برای تعیین ۲۳ اکتبر به عنوان "روز موسیقی رادیو عمومی" ارائه کرد، گفت که با این لایحه "بخشی به دلیل کاهش‌های عمیق آن به رادیو عمومی و پخش عمومی"، از جمله تأثیر آن بر توانایی رادیو عمومی در پخش موسیقی، مخالف است. کونز گفت: «موسیقی یکی از چیزهایی است که من در ان‌پی‌آر بیشتر از آن لذت می‌برم.»
موسیقی‌دانانی که برای این مقاله با آنها تماس گرفته شد، عمدتاً این کاهش‌ها را بخشی از یک پروژه ایدئولوژیک جناح راست می‌دانند. برای ویلیامز، که در حین تور سبک گیتارنوازی خود در غرب میانه با او تماس گرفته شد، این کاهش‌ها آخرین تجلی تلاشی برای پنهان کردن تاریخ هنری متنوع کشور است.
ویلیامز گفت: «حتی نمی‌دانم "خلاء" کلمه درستی باشد. این بیشتر شبیه به سوختن یک کتابخانه است.»
تئودوریک مایر به این گزارش کمک کرده است.