کارآموزان تابستانی چگونه از پس کارها بر می‌آیند؟

کارآموزانی که این تابستان به شهر می‌آیند، از برخی جهات برتری دارند. به عنوان مثال، اینفلوئنسرهای رسانه‌های اجتماعی ممکن است به آن‌ها کمک کنند تا نحوه لباس پوشیدن «بیزینس کژوال» را بفهمند، یا آن‌ها را به سمت رستوران‌های مد روز راهنمایی کنند.

اما بسیاری از این دانشجویان و فارغ‌التحصیلان جدید پول کمی دارند، با هم‌اتاقی‌ها (و در برخی موارد، والدین و پدربزرگ و مادربزرگ) سروکار دارند و برای رسیدن به نسخه‌ای از نیویورک که در فیدهای رسانه‌های اجتماعی آن‌ها رقصیده است، تلاش می‌کنند.

در واقعیت، آن‌ها بعد از کار معمولاً با تماشای «جزیره عشق آمریکا» (Love Island USA) به خواب می‌روند.

نمونه‌ای که در اینجا جمع‌آوری شده است — که کارآموزی در حوزه‌های مالی، بازاریابی، حقوق و عدالت اجتماعی، و سایر زمینه‌ها را به دست آورده‌اند — تازه در حال شروع کار هستند.

میا لاپی‌یر، 20 ساله
کارآموز Permira، 31 دلار در ساعت

خانم لاپی‌یر، یک کارآموز در بخش سهام خصوصی در Permira Advisers در پارک اونیو، بین کارهای تحقیقات بازار، از کارمندان تمام‌وقت درباره مسیر شغلی با قهوه و Sweetgreen مشاوره می‌گیرد.

خانم لاپی‌یر، 20 ساله، که رشته مالی در دانشگاه تاریخی هاوارد تحصیل می‌کند، گفت: «شبکه شما، ارزش خالص شماست؛ این چیزی است که همه در هاوارد درباره آن صحبت می‌کنند.»

خارج از ساعات کاری، او با دوستانش برای پنکیک‌های معروف اینترنتی در Golden Diner در محله چینی‌ها صف می‌ایستد و با کشتی به پارک پل بروکلین می‌رود. (تنها پشیمانی او تا کنون تلاش برای دویدن در میدان تایمز بوده که بسیار شلوغ بود.)

او و دیگر کارآموزان Permira هنوز در تلاشند تا برنامه‌های بعد از کار را هماهنگ کنند: «ما مدام در مورد گلف صحبت می‌کنیم.» اما در پایان هر روز، او خسته به خوابگاهش، خوابگاه‌های دانشگاه نیویورک، بازمی‌گردد تا کمی تلویزیون تماشا کند. او گفت: «"جزیره عشق" در حال حاضر خیلی پرطرفدار است، بنابراین قسمت خودم از "جزیره عشق" را تماشا می‌کنم و بعدش از حال می‌روم.» — کالی هالترمن

هارپر ایورز، 22 ساله
کارآموز بنیاد، بدون حقوق

خانم ایورز، که در دانشگاه ایالتی میسیسیپی در رشته بازرگانی مد تحصیل کرده است، دو روز در هفته از گرینویچ، کانکتیکات، به Foundation، یک شرکت ارتباطات که در برندهای زیبایی تخصص دارد، می‌رود.

در محل کار، او بیشتر وقت خود را صرف بررسی رسانه‌های اجتماعی برای یافتن اینفلوئنسرهایی می‌کند که می‌توانند برای همکاری‌های برند مناسب باشند و همچنین موجودی یک دنیای شگفت‌انگیز از کرم‌ها و سرم‌ها را در کمد زیبایی بررسی می‌کند. (گاهی اوقات، او به دوستان دانشگاهی‌اش هدایای رایگان می‌فرستد.)

این کارآموزی بدون حقوق است، اما خانم ایورز، 22 ساله، برای تکمیل مدرک کارشناسی خود واحد دانشگاهی دریافت می‌کند تا بتواند پاییز امسال در برنامه کارشناسی ارشد در کالج LIM شروع به تحصیل کند. این کار همچنین بخشی از هزینه بلیط قطار او را نیز پوشش می‌دهد.

او در بعدازظهر اخیر در حالی که یک سالاد 20 دلاری از کافه‌ای در نزدیکی دفتر Foundation در بروکلین می‌خورد، اضافه کرد که مادر و مادربزرگش نیز «بسیار بخشنده» هستند.

او و کارآموزان همکارش درباره نوشیدن با هم صحبت کرده‌اند، اما برنامه‌ها هنوز عملی نشده‌اند. علاوه بر این، در خانه در کنتیکت، شام ساعت 7، دقیقاً سرو می‌شود. — مدیسون مالون کرچر

آنووا وارداح، 20 ساله
کارآموز دادستانی شهرستان کوئینز، بدون حقوق اما دریافت 16.50 دلار در ساعت و 1000 دلار کمک هزینه از طریق گرنت‌ها

تابستان دقیقاً آنطور که خانم وارداح برنامه‌ریزی کرده بود پیش نمی‌رود.

او که دانشجوی سال آخر دانشگاه استونی بروک است، پاییز گذشته در برنامه معتبر کارآموزی خدمات خارجی ایالات متحده وزارت امور خارجه پذیرفته شد. اما چند ماه بعد، یک ایمیل تکان‌دهنده دریافت کرد: پیشنهاد کارآموزی او لغو شده بود، که بخشی از برنامه توقف استخدام فدرال بود که توسط وزارت کارایی دولت (DOGE) حمایت می‌شد.

در تعطیلات بهاری، در حالی که دوستانش در حال استراحت بودند، خانم وارداح برای یافتن یک برنامه جدید تابستانی دست و پا زد. او گفت: «احساس شکست می‌کردم.»

پس از ارسال بیش از 100 درخواست جدید، او موفق شد یک کارآموزی در دفتر دادستان منطقه کوئینز به دست آورد، جایی که به عنوان بخشی از تیم پذیرش و ارزیابی، خلاصه‌های پرونده را می‌نویسد. تاکنون، بسیاری از موارد مربوط به تخلفات پارک و گاهی سرقت‌های کوچک بوده است. او با تعجب کشف کرده است که بیشتر همکارانش ناهار نمی‌خورند.

برخلاف کار اولیه او در واشنگتن دی سی، این کارآموزی بدون حقوق است و محل اقامت ارائه نمی‌دهد. بنابراین خانم وارداح با والدینش در جکسون هایتس، کوئینز زندگی می‌کند، ترتیبی که او آن را «خنق‌کننده و در عین حال گرم و صمیمی» توصیف کرد. — کالی هالترمن

تیاگو آدین، 18 ساله
کارآموز موزه تاریخ طبیعی آمریکا، 2500 دلار کمک هزینه ماهانه

در یک چهارشنبه در ماه ژوئن در موزه تاریخ طبیعی آمریکا، تیاگو آدین در حال عبور از یک راهروی کم‌نور بود که بازدیدکننده‌ای او را متوقف کرد تا بپرسد آیا موزه اسپینوسوروس، دایناسوری که در فیلم‌های «پارک ژوراسیک» به نمایش درآمده است، را در معرض نمایش دارد؟

آقای آدین، 18 ساله، بدون مکث پاسخ داد: «متأسفانه، ما اسپینوسوروس نداریم.»

آقای آدین، دانشجوی سال دوم کالج هانتر در رشته رفتار حیوانات و روانشناسی، بیشتر روزها را به پاسخ دادن به این نوع سوالات می‌گذراند.

هر روز صبح، او حدود ساعت 7 صبح بیدار می‌شود، موهای فرفری خود را حالت می‌دهد و یونیفرم خود را می‌پوشد، یک پیراهن پولو آبی روشن با آرم موزه. آقای آدین با والدین و خواهر کوچکترش در هاوارد بیچ، کوئینز زندگی می‌کند. بیشتر صبح‌ها، او در خانه صبحانه می‌خورد یا چیزی را از یک دانکین نزدیک می‌خرد، قبل از اینکه سوار اتوبوس به دو خط مترو شود، که آخرین آن‌ها او را در ورودی موزه پیاده می‌کند. — جینا چرلس

ژولی چن، 23 ساله
کارآموز Furtado Global، 20 دلار در ساعت

در میان بعدازظهر در پشت بامی در محله ویلیامزبرگ بروکلین، در حالی که موسیقی هیپ‌هاپ دهه 2000 می‌کوبید، ژولی چن با بخشی از تنظیمات پیچیده دوربینش ور رفت.

دی‌جی تازه از آهنگ دراماتیک "I Have Nothing" ویتنی هیوستون به "Crank That (Soulja Boy)" از سولجا بوی تغییر کرده بود که واکنش‌های پرانرژی‌ای را در پیست رقص برانگیخت.

خانم چن، که اخیراً از دانشگاه نیویورک با مدرک کسب و کار موسیقی فارغ‌التحصیل شده است، در میان جمعیت حرکت می‌کرد و از افرادی که در دریایی از نارنجی و زرد (کد لباس برای این مهمانی جونتینت) می‌رقصیدند، فیلم می‌گرفت. بعدها، فیلم‌های او به ویدیوهای ترکیبی برای رسانه‌های اجتماعی تبدیل می‌شدند، که باعث شدند Club 1BD، مجموعه مهمانی‌هایی که به برگزاری رویدادها در آپارتمان‌های مردم نیویورک معروف است، ویروسی شود.

خانم چن، 23 ساله، همچنین یک موسیقی‌دان است که برای آهنگ‌های جاز و آر اند بی که می‌نویسد، آواز می‌خواند و پیانو می‌نوازد. اما او گفت که «صد در صد مطمئن نیست» که بتواند به عنوان یک هنرمند موفق شود.

او گفت: «همیشه نسبت به خودم خیلی سخت‌گیر هستم،» و اضافه کرد که والدینش، که در صنعت رستوران در گوانگژو، چین کار می‌کنند، همیشه فعالیت‌های خلاقانه او را درک نمی‌کنند. فعلاً، او می‌خواهد بهترین تلاشش را در بخش بازاریابی صنعت انجام دهد.

خانم چن، که ویزا دارد، گفت: «من در اینجا وقت کمی دارم. من در تلاش هستم که سطح کارم را بالا ببرم.» — سادیبا حسن

انیش گوئل، 21 ساله
کارآموز یونی‌سواپ

آقای گوئل از کودکی عشق زودرسی به پژوهش پیدا کرد. در 14 سالگی، او رفتار پروتئین‌ها را در بیماری‌های نورودژنراتیو در آزمایشگاهی در دانشگاه اتاوا مطالعه کرد. در 16 سالگی – در طول همه‌گیری کووید-19 در خانه ماند – تمرکز خود را به علوم اعصاب محاسباتی تغییر داد و حتی یک مقاله تحقیقاتی نیز منتشر کرد. اکنون، آقای گوئل به عنوان دانشجوی سال آخر 21 ساله در Caltech، به «تب استارتاپ» گرفتار شده است. این تابستان، او کارآموز علم داده در یونی‌سواپ (Uniswap)، یک صرافی رمزارز است. (او از افشای میزان دستمزد خود خودداری کرد.)

بیرون کشیدن او از دفتر کار دشوار است. او گفت: «به راحتی می‌توانم 24 ساعت در روز این کار را انجام دهم.»

و با این حال، شهر، حداقل کمی، او را فرامی‌خواند: «یک موزه هست که جمعه رفتم. فکر کنم مت (Met)؟ خیلی خوب است.»

قبل از پایان کارآموزی‌اش، آقای گوئل امیدوار است کمی بیشتر شهر را بگردد — پل بروکلین و گشت با قایق هر دو در لیست او هستند. یک کاری که او قصد ندارد زیاد انجام دهد، کشف زندگی شبانه نیویورک است.

او گفت: «من واقعاً به بارها یا کلاب‌ها نمی‌روم. فکر کنم برای آن خیلی خوره هستم. تا زمانی که کارمان تمام می‌شود، خیلی خسته‌ام.» — جوزف برنشتاین

جان رایلی شولتز، 21 ساله
کارآموز Neely Creative، بدون حقوق

تاکنون، آقای شولتز، که دانشجوی رشته تبلیغات و سال آخر دانشگاه تگزاس در آستین است، همه چیز را در مورد بخشی از زندگی که برای خودش در نیویورک ساخته، دوست دارد.

همزمان با نزدیک شدن به پایان ترم بهار، او وسایلش را در انبار در آستین گذاشت و یک آپارتمان در استویوسانت تاون را از دوست یکی از دوستانش اجاره کرد. از آنجایی که نزدیک به خط L مترو است، رفت و آمد آسانی به کارآموزی بدون حقوق خود که ماه گذشته در Neely Creative، یک شرکت بوتیک تولیدی، شروع کرده، دارد.

آقای شولتز، 21 ساله، در کنار تختش ایستاده و گفت: «این اتاق بزرگتر از اتاق من در آستین است.» در نزدیکی او، تابلوهایی که با نوارهای چسبان آویزان کرده بود و یک عروسک تقلبی Labubu یا «لافوفو» که از محله چینی‌ها خریده بود، دیده می‌شدند.

اگرچه او از دوست پسر جدیدش در تگزاس دور است، اما مدت‌هاست که آرزوی کارآموزی در شهر نیویورک را در سر داشته است. او گفت: «من عاشق تکاپوی شهر هستم. همیشه به آن فرهنگ جذب شده‌ام.»

آقای شولتز همچنین در پردیس منهتن دانشگاه خود تحصیل می‌کند و به صورت دورکاری برای یک شرکت توسعه املاک و مستغلات در آستین کار می‌کند، که حدود 17 دلار در ساعت به او حقوق می‌دهد. (او از پس‌اندازش استفاده می‌کند و برای پرداخت اجاره ماهانه 2300 دلاری‌اش، به کمک خانواده‌اش نیز متکی است.)

او در مورد دستمزد کار دورکاری‌اش گفت: «نمی‌توانم با آن در شهر زندگی کنم. اما این یک پول نقد اضافی در جیب من است که از آن قدردانی می‌کنم.» — جینا چرلس

آنایلی تورس، 20 ساله
کارآموز The Remedy Project، 6000 دلار کمک هزینه از کالج

در گرمترین روز نیویورک از سال 2012، که 99 درجه فارنهایت بود، خانم تورس مجموعه‌ای از خوراکی‌ها را روی پتوی پیک‌نیک در Battery Park چید. او تازه کارش را در دفتر نزدیک خود تمام کرده بود و منتظر دوستش بود تا برسد.

خانم تورس، 20 ساله، که از یک شهر کوچک در ایلینوی است، گفت: «فکر می‌کنم مردم نیویورک در مورد گرما کمی بیش از حد اغراق می‌کنند.»

این تابستان، او در The Remedy Project، یک سازمان غیرانتفاعی اصلاح زندان که به افراد زندانی کمک می‌کند تا شکایات رسمی مربوط به نقض حقوق بشر را ثبت کنند، کارآموزی می‌کند.

خانم تورس، دانشجوی سال آخر کالج بارنارد که امیدوار است به دانشکده حقوق برود، از اینکه اولین «شغل بزرگ» خود را در نیویورک دارد، هیجان‌زده بود. او گفت: «احساس می‌کنم واقعاً کاری انجام می‌دهم.»

این کارآموزی بدون حقوق است، اما او 6000 دلار کمک هزینه از بارنارد دریافت کرد. او قصد دارد بیشتر آن را برای پرداخت هزینه‌های سال آخر خود پس‌انداز کند. برای صرفه‌جویی در هزینه اجاره، او با دوست پسرش در Roselle Park، نیوجرسی، اقامت دارد و حدود یک ساعت با قطار PATH رفت و آمد می‌کند.

هنگامی که او تصمیم گرفت برای تحصیل به نیویورک نقل مکان کند، والدینش، که به کالج نرفته بودند، به او گفتند که باید خودش از پس هزینه‌هایش برآید.

او دلسرد نشد. او گفت: «می‌خواستم به خودم ثابت کنم که می‌توانم به تنهایی در دنیای واقعی حرکت کنم و چیزی برای خودم به طور مستقل بسازم.» — سادیبا حسن

جوزف برنشتاین، جینا چرلس، سادیبا حسن، کالی هالترمن و مدیسون مالون کرچر در تهیه این گزارش همکاری داشتند.