در ایالات متحده، کمبود کنترل‌کننده‌های ترافیک هوایی به یک چالش جدی تبدیل شده است که بر کارایی و ایمنی سیستم هوانوردی تأثیر می‌گذارد. یکی از عوامل اصلی این کمبود، شدت و پیچیدگی آموزش‌های لازم برای این شغل حیاتی است که در برخی موارد، به قدری فشرده و سخت‌گیرانه است که می‌تواند به آزار و اذیت شباهت داشته باشد.
بر اساس داده‌های سازمان هوانوردی فدرال (FAA)، تقریباً ۲۰ درصد از کارآموزان در اولین مرکز کنترل ترافیک هوایی که به آنجا منتقل می‌شوند، موفق به کسب گواهینامه لازم برای فعالیت به عنوان کنترلر نمی‌شوند. این نرخ، در بسیاری از مراکز کنترل ترافیک هوایی، به مراتب بدتر است و نشان‌دهنده میزان بالای ترک تحصیل یا عدم موفقیت در این دوره آموزشی است.
این دوره آموزشی شامل یادگیری پروتکل‌های پیچیده، واکنش سریع در شرایط بحرانی، و مدیریت همزمان چندین هواپیما در فضای هوایی شلوغ است. فشارهای روانی و کاری در این شغل به اندازه‌ای بالاست که بسیاری از افراد حتی پس از ورود به دوره، نمی‌توانند با آن کنار بیایند. این موضوع، نیاز به بازنگری در روش‌های آموزش و حمایت از کارآموزان را بیش از پیش نمایان می‌سازد تا بتوان نیروهای کافی و متخصص را برای آینده سیستم هوانوردی تربیت کرد.