دیداری سه‌جانبه در امان، روز سه‌شنبه وزرای خارجه سوریه و اردن را با فرستاده آمریکا در امور سوریه گرد هم آورد تا به تحولات اخیر و تلاش‌های بازسازی در سوریه رسیدگی کنند؛ کشوری که خشونت در منطقه سویدا با اکثریت دروزی، حکومت موقت احمد الشرع را به شدت متزلزل کرده است.
دولت سوریه در بیانیه‌ای پس از دیدار اسعد الشیبانی، وزیر خارجه سوریه، ایمن صفدی، وزیر خارجه اردن و تام باراک، فرستاده ویژه آمریکا، اعلام کرد که طرف‌ها توافق کرده‌اند یک کارگروه سوری-اردنی-آمریکایی تشکیل دهند که وظیفه دارد «از تلاش‌های دولت سوریه برای تحکیم آتش‌بس در استان سویدا حمایت کرده و برای یافتن یک راه‌حل جامع برای بحران تلاش کند.» از «تلاش‌های دولت سوریه در زمینه بشردوستانه» نیز استقبال شد، به ویژه «در خصوص بازگرداندن خدمات اساسی، پاسخگو کردن عاملان نقض‌ها و ایجاد شرایط برای بازگشت آوارگان به خانه‌هایشان.»
در این دیدار اشاره‌ای به مشارکت دروزی‌ها در گفتگوها نشد، اگرچه گزارش‌های رسانه‌ای حاکی از آن بود که رهبران مذهبی دروزی برای شرکت دعوت شده بودند.
درگیری‌های خشونت‌آمیز در سویدا که در ماه ژوئیه بین قبایل بادیه‌نشین سنی و اکثریت دروزی در منطقه جنوبی آغاز شد، تردیدهای بیشتری را در مورد توانایی الشرع برای حکومت و متحد کردن کشور جنگ‌زده‌اش از زمان سرنگونی بشار اسد در دسامبر گذشته توسط او و متحدانش ایجاد کرده است. تصاویری که سربازان دولتی را در حال ارتکاب جنایات علیه غیرنظامیان دروزی نشان می‌دهد، وجهه او را بیش از پیش خدشه‌دار کرده است.
آنا اسنو، فرستاده بریتانیا در امور سوریه، در یک محکومیت نادر در شبکه ایکس (X)، گفت که از یکی از ویدئوهای منتشر شده درباره «کشتار غیرنظامیان در بیمارستان ملی سویدا در ماه گذشته» «عمیقاً نگران» است. اسنو خاطرنشان کرد که این تصاویر «نیاز به اقدام فوری برای پاسخگو کردن عاملان تمامی خشونت‌ها را تقویت می‌کند.»
همزمان با مداخله نیروهای دولتی سوریه در سویدا، ظاهراً برای بازگرداندن آرامش، آنها از سوی مردم محلی به اقدام به نفع بادیه‌نشینان متهم شدند. حملات اسرائیل که مستقیماً وزارت دفاع سوریه در دمشق را در حمایت از دروزی‌ها هدف قرار داد، یک نقطه عطف بود. نیروهای دولتی سوریه مجبور به عقب‌نشینی از سویدا شدند، چرا که رهبران رقیب دروزی در مخالفت با دولت متحد شدند. سویدا از آن زمان به طور مؤثری به آنچه تحلیلگران یک «منطقه پرواز ممنوع» خودگردان تحت حمایت اسرائیل می‌نامند تبدیل شده است که برخی ناظران می‌گویند انتظارات سایر اقلیت‌های سوریه، به ویژه کُردها، را در مذاکراتشان با دمشق بالا می‌برد.
این گفتگوها پس از کنفرانس ۱۱ اوت در شهر حسکه تحت کنترل کردها، به شدت بدتر شد. دمشق این گردهمایی بیش از ۴۰۰ عرب سنی، کرد، دروزی، علوی، مسیحی آشوری و ارمنی را که خواستار یک سیستم دموکراتیک غیرمتمرکز برای سوریه و قانون اساسی تضمین‌کننده کثرت‌گرایی بودند، تهدیدی مستقیم برای اقتدار خود دانست.
دولت موقت خشمگین شد. مقامات ناشناس از سوی رسانه‌های مختلف نقل قول شدند که اعلام کردند از گفتگوهای با واسطه‌گری آمریکا و فرانسه با نیروهای دموکراتیک سوریه (SDF) به رهبری کردها که قرار بود این ماه برگزار شود، عقب‌نشینی می‌کنند. آنها گفتند که این کنفرانس نقض توافق ۱۰ مارس امضا شده بین الشرع و مظلوم کوبانی، فرمانده کل نیروهای دموکراتیک سوریه، برای ادغام نهاد تحت رهبری کردها در ساختارهای دولتی است. دمشق به ویژه از مشارکت مجازی منتقدان اصلی خود، شیخ حکمت الهجری، رهبر مذهبی دروزی و غزال غزال، رئیس شورای عالی علویان، خشمگین بود.
با این حال، اوضاع به سرعت تغییر کرد، زیرا الهام احمد، وزیر خارجه دوفاکتوی کردها، روز دوشنبه با شیبانی در دمشق دیدار کرد و طبق گفته منابع مطلع به المانیتور، توافق کردند که طرفین مذاکرات را در پایتخت سوریه ادامه دهند. بر این اساس، هیئتی از نیروهای دموکراتیک سوریه به رهبری احمد روز سه‌شنبه با همتایان سوری خود در دمشق تشکیل جلسه داد.
حامد حامد، پژوهشگر ارشد در مؤسسه اصلاحات عرب، هشدار داد که اوضاع ممکن است به همان سرعت به سمت بدتر شدن پیش برود. او به المانیتور گفت: «وضعیت بسیار شکننده است»، و به درگیری‌های جاری در حومه حلب بین نیروهای دموکراتیک سوریه و نیروهای دولتی اشاره کرد.
انتقال گفتگوها به دمشق، نوعی پیروزی برای دولت موقت و متحد اصلی آن، ترکیه محسوب می‌شود.
مقامات کردهای سوریه که با حفظ نام خود با المانیتور صحبت کردند، گفتند که ترکیه دمشق را تشویق کرده است تا از کنفرانس حسکه به عنوان «بهانه» برای خروج از مذاکرات پاریس استفاده کند. ترکیه با مذاکرات پاریس مخالف است، زیرا آنها «مسئله کرد» را بین‌المللی کرده و به نتایجی منجر می‌شوند که می‌توانند رفتار تجزیه‌طلبانه در میان اقلیت کرد خود را دوباره شعله‌ور کنند، با توجه به همدردی سنتی پاریس با کردها.
ترکیه می‌خواهد اطمینان حاصل کند که هیچ امتیازی که حاضر به دادن به کردهای خود نیست، به برادران سوری‌شان نیز داده نشود. یکی از مقامات کرد سوریه که با المانیتور صحبت می‌کرد، گفت: «فرانسوی‌ها خشمگین هستند.»
برخی استدلال می‌کنند که کنفرانس حسکه اهرم فشار بیشتری به ترکیه برای پیشبرد خواسته‌های خود از دولت موقت داده است، مانند تعمیق همکاری نظامی و ایجاد پایگاه‌های بیشتر در سوریه. یک منبع مستقر در استانبول که به دولت در مورد روابطش با کردها مشاوره می‌دهد، گفت: «ترکیه به دمشق می‌گوید 'ما می‌توانیم کردها را به شما تحویل دهیم.'»
نیروهای دموکراتیک سوریه از عبدالله اوجالان، رهبر زندانی حزب کارگران کردستان (PKK)، که اخیراً بنا به دستور او، کمپین مسلحانه ۴۰ ساله خود علیه دولت ترکیه را کنار گذاشته است، دستور می‌گیرند. وفاداری نیروهای دموکراتیک سوریه به اوجالان و حضور بسیاری از چهره‌های مرتبط با پ‌ک‌ک در رهبری آن، توجیهی برای حملات نظامی مکرر ترکیه علیه آنها بود.
گفته می‌شود اوجالان نیروهای دموکراتیک سوریه را تشویق کرده است که قبل از دستیابی به توافقی قابل قبول با دمشق، خلع سلاح نشوند. اینکه آیا آنکارا می‌تواند یا او را مجبور خواهد کرد که این موضع را تغییر دهد، همچنان منبع گمانه‌زنی‌های دیوانه‌وار است. اوجالان درگیر مذاکراتی با دولت رجب طیب اردوغان، رئیس جمهور ترکیه است که ممکن است به تبدیل حکم حبس ابد او به حبس خانگی و در نهایت عفو منجر شود. در ازای آن، بزرگترین حزب کرد ترکیه، دِم، از فشار اردوغان برای تغییرات قانون اساسی یا سایر فرمول‌ها که به او اجازه می‌دهد پس از سال ۲۰۲۸، زمانی که دوره دوم و نهایی ریاست جمهوری‌اش به پایان می‌رسد، در قدرت بماند، حمایت خواهد کرد.
اردوغان هرگونه منفعت‌طلبی شخصی را انکار می‌کند. در عوض، او اصرار دارد که تنها هدف این روند، «ترکیه عاری از تروریسم» است. تصمیم پ‌ک‌ک برای خلع سلاح و انحلال، این روایت را تقویت کرده است. دِم نیز به نوبه خود، نقش اوجالان و آتش‌بس دوفاکتوی ترکیه با نیروهای دموکراتیک سوریه را که در ماه مارس برقرار شد، به عنوان پیروزی‌های بزرگ و فوری قلمداد کرد.
ترکیه تهدیدات خود را علیه نیروهای دموکراتیک سوریه از سر گرفته و می‌گوید تا پایان سال جاری میلادی برای خلع سلاح و ادغام در ارتش ملی جدید سوریه فرصت دارند و قسم خورده است که در صورت عدم رعایت، خود دست به کار خواهد شد. در حقیقت، آخرین چیزی که ترکیه می‌خواهد از سرگیری خصومت‌ها با کردهای سوریه است، زیرا این امر مذاکرات اردوغان با کردهای خود را به خطر می‌اندازد.