الابِل، جورجیا — در کارخانه فوق‌مدرن جدید گروه خودروسازی هیوندای، ربات‌ها مجموعه‌ای خیره‌کننده از وظایف را انجام می‌دهند. آن‌ها مواد را جابه‌جا می‌کنند، درها را نصب می‌کنند و تقریباً تمام کارهای جوشکاری را بر عهده دارند. ربات‌هایی شبیه سگ، با حسگرهای دوربین‌دار، در سراسر کارخانه قدم می‌زنند تا خودروهای برقی آیونیک (Ioniq) نیمه‌تمام را بازرسی کنند.
این کارخانه که اواخر سال گذشته در نزدیکی ساوانا، جورجیا افتتاح شد، ۷۵۰ ربات و صدها وسیله نقلیه خودران هدایت‌شونده که در طبقه حرکت می‌کنند، را به کار گرفته است. حدود ۱,۴۵۰ نفر در کنار آن‌ها کار می‌کنند. این نسبت تقریباً ۲ به ۱ انسان به ربات، در مقایسه با میانگین ۷ به ۱ در صنعت خودروسازی آمریکا، بیشتر است.
انسان‌ها هنوز در برخی مشاغل نقش اصلی را دارند. آن‌ها باید برجستگی‌هایی که نیاز به صاف شدن دارند و تکه‌های تزئینی که باید تعویض شوند را شناسایی کنند. آن‌ها با استفاده از حلقه‌ها، پنل‌های پارچه‌ای در را در جای خود محکم می‌کنند، رابط‌های الکتریکی را تا زمانی که صدای کلیک دهند به هم وصل می‌کنند و به جاهایی که ربات‌ها نمی‌توانند دسترسی پیدا کنند، خم می‌شوند تا صندلی‌ها را پیچ کنند و کمک‌فنرها را وصل کنند.
خوزه مونیوز، مدیرعامل شرکت هیوندای موتور، گفت که کارخانه به گونه‌ای طراحی شده است که ربات‌ها کارهایی را انجام دهند که خطرناک، تکراری یا از نظر فیزیکی سخت هستند. انسان‌ها برای عیب‌یابی، نظارت بر کیفیت و افزودن مهارت به فرآیند تولید باقی مانده‌اند.
او گفت: «ما قصد نداریم دخالت انسان را به حداقل برسانیم؛ ما سعی داریم پتانسیل انسانی را به حداکثر برسانیم.»
هیچ رباتی نمی‌تواند کار یونیس یومنز را انجام دهد. او در خط پایان‌کاری فلزات کارخانه، فرورفتگی‌ها را برطرف می‌کند، نقص‌ها را با سنباده می‌زداید و چسب و گرد و غبار را از قاب‌های تازه جوش‌خورده خودرو قبل از انتقال به بخش رنگ پاک می‌کند.
او گفت: «فکر نمی‌کنم این کاری باشد که یک ماشین بتواند انجام دهد، زیرا ما باید با این خودروها بسیار دقیق و با دست کار کنیم.»
این شرکت متعهد شده است که تا سال ۲۰۳۱، ۸,۵۰۰ نفر را در سایت الابِل استخدام کند، این تعهد شرط بسته‌ای به ارزش ۲ میلیارد دلار بود که از ایالت جورجیا دریافت کرد. اما برخی از کارمندان جدید، که از فراگیر بودن ربات‌های کارخانه نگران هستند، از خود می‌پرسند که تا چه زمانی می‌توانند شغل خود را حفظ کنند.
سالم الزوی، پژوهشگر فوق‌دکترا در دانشگاه واندربیلت که در حال نوشتن کتابی درباره تاریخ ربات‌های صنعتی است، گفت که نگرانی آن‌ها به حق است.
او گفت: «لحظه‌ای که انسان‌ها گران‌تر و سرکش‌تر شوند، اتوماسیون بیشتری خواهید داشت.»
ربات‌ها به محل کار نفوذ می‌کنند
عصر رباتیک صنعتی در سال ۱۹۶۱ آغاز شد، زمانی که جنرال موتورز یک ماشین پنجه‌دار به نام یونی‌مِیت (Unimate) را در کارخانه‌ای در نیوجرسی به کار گرفت و آن را برای تخلیه قطعات داغ از دستگاه دایکاست برنامه‌ریزی کرد. یونی‌مِیت آنقدر جدید بود که در برنامه تلویزیونی «دیمونایت شو» (The Tonight Show) نمایش داده شد، جایی که یک قوطی آبجو را در یک لیوان ریخت و گروه موسیقی را رهبری کرد.
جنرال موتورز به سرعت کارخانه‌های خود را با ربات‌های بیشتری پر کرد، اما این روند اتوماسیون با واکنش‌هایی روبرو شد. در سال ۱۹۷۲، کارگران متحد خودرو (United Auto Workers) به مدت ۲۲ روز در کارخانه‌ای در لردزتاون، اوهایو، اعتصاب کردند و گفتند که انسان‌ها نمی‌توانند با سرعتی که ماشین‌ها تعیین می‌کنند، پیش بروند.
صنعت خودروسازی امروز به شدت رباتیزه شده است، به ویژه در کره جنوبی، کشور اصلی هیوندای. سوزان بایلر، دبیر کل فدراسیون بین‌المللی رباتیک، گفت که این کشور یکی از پایین‌ترین نرخ‌های تولد در جهان را دارد که به پذیرش ماشین‌ها کمک می‌کند.
ایالات متحده بیش از ۴۰۰,۰۰۰ شغل خالی در بخش تولید دارد، اما هیوندای اعلام کرد که کارخانه الابِل به اهداف استخدام خود دست یافته است. برنت استابز، مدیر ارشد اداری کارخانه، گفت که دستمزد ساعتی ۲۳.۶۶ دلار برای کارگران تازه‌کار به طور قابل توجهی بالاتر از حقوق مشاغل مشابه در نزدیکی آن است.
کارمندان جدید به یک مرکز آموزشی با بودجه دولتی مراجعه می‌کنند تا برنامه‌نویسی را بیاموزند که به ربات آموزش می‌دهد با یک ماژیک الگوها را ترسیم کند، پیش‌نیازی برای آموزش نحوه جوشکاری و جابه‌جایی اشیا از مکانی به مکان دیگر.
کارآموزان همچنین یاد می‌گیرند که با چشمان و دستان خود کار کنند. آن‌ها یک خودروی شاسی‌بلند تکمیل‌شده را از نظر خراش، فاصله درها و سایر نقص‌ها در زیر نورهای فلورسنت بررسی می‌کنند. آن‌ها مشتی پیچ و مهره را برمی‌دارند تا زمانی که بتوانند مقدار صحیح را با حس خود بردارند.
گروهی متشکل از ۲۰ کارمند جدید که صبحی اخیر در حال آموزش بودند، نظرات متفاوتی در مورد همکاران مکانیکی آینده خود داشتند. برخی می‌ترسیدند که اگر ربات اشتباهی مرتکب شود، آن‌ها مقصر شناخته شوند. برخی دیگر نگران بودند که ربات در نهایت شغل آن‌ها را بگیرد.
استفانی ردمون، که از هیوستون برای کار در این کارخانه به اینجا نقل مکان کرده بود، گفت که پس از یک دوره کاری در خرده‌فروشی، از پیوستن به یک محل کار پیشرفته هیجان‌زده است.
او گفت: «فکر می‌کنم واقعاً جالب خواهد بود.»
ربات‌های سگ‌نما و انسان‌نما
نیروی کار انسانی در بسیاری از قسمت‌های کارخانه هیوندای کم است. بازوهای فلزی صفحات فولادی را از طریق پرس‌هایی که آن‌ها را به قطعات قاب تبدیل می‌کنند، حرکت می‌دهند. مجموعه‌ای از ربات‌ها بدون حضور هیچ انسانی، این قطعات را به هم جوش می‌دهند.
تا زمانی که قاب‌ها از بخش رنگ خارج می‌شوند، انسان‌ها نقش اصلی را بر عهده نمی‌گیرند. صدها نفر در دو خط مونتاژ مستقر هستند که در آن‌ها صندلی‌ها، داشبوردها و سایر قطعات اضافه می‌شوند. در یک ایستگاه، یک ربات پیشرانه را زیر قاب می‌لغزاند و آن را با چندین پیچ بزرگ محکم می‌کند؛ دو کارگر نیز با ابزارهای گشتاورسنج، پیچ‌های بیشتری را اضافه می‌کنند.
جری روچ، رئیس بخش مونتاژ عمومی کارخانه، گفت: «حس لمسی، دانستن اینکه یک کلیپ کاملاً جا افتاده است، توانایی واکنش به نوسانات در خط تولید، یک سیم‌کشی که به درستی مسیردهی نشده – این‌ها کارهایی هستند که انسان‌ها واقعاً خوب انجام می‌دهند.»
همراه با ربات‌های سگ‌نما که با نام اسپات (Spot) شناخته می‌شوند، هیوندای قصد دارد ربات‌های انسان‌نمای معروف به اطلس (Atlas) را نیز به کار گیرد که دارای بازوها، پاها و انگشتان هستند. شرکت سازنده ربات بوستون داینامیکس (Boston Dynamics)، که هیوندای سهام کنترلی آن را در اختیار دارد، ویدئوهایی منتشر کرده است که اطلس را در حال مرتب‌سازی و حمل قطعات نشان می‌دهد. هیوندای از اظهارنظر درباره کاری که این ربات‌ها ممکن است در الابِل انجام دهند، خودداری کرد.
یورگن پدرسن، مدیرعامل مؤسسه رباتیک پیشرفته برای تولید (Advanced Robotics for Manufacturing Institute)، یک سازمان غیرانتفاعی با بودجه دولتی که هدفش تقویت تولید در ایالات متحده است، گفت که تصرف کامل مشاغل توسط ربات‌ها دهه‌ها فاصله دارد. او گفت که ربات‌ها هنوز در مدیریت پارچه و سایر مواد نرم مشکل دارند و انجام پیچیده‌ترین کارها به پیشرفت‌های تکنولوژژیکی نیاز دارد که هنوز در افق دید نیستند.
پدرسن گفت: «کارهایی که یک انسان می‌تواند انجام دهد، انعطاف‌پذیری که ما داریم، سازگاری که از آن بهره‌مندیم، برای مدت طولانی دست‌کم گرفته شده است.»
انسان‌ها در کارخانه هیوندای مسئولیت اصلی کنترل کیفیت را بر عهده دارند، هم در طول خط مونتاژ و هم پس از اتمام ساخت خودرو. بررسی نهایی در پیست خارج از کارخانه انجام می‌شود، جایی که خودروهای آیونیک توسط وسیله نقلیه خودران هدایت‌شونده برای تست رانندگی می‌رسند.
چیکو مورفی، سرپرست تیم پیست، یک خودروی شاسی‌بلند آیونیک ۹ را روی سطحی پر از دست‌انداز هدایت کرد و به دنبال قطعات شل گوش می‌داد. او ترمزها را بررسی کرد، در قله یک تپه شیب‌دار توقف کرد و در یک مسیر مستقیم با سرعت بزرگراه حرکت کرد. او گفت که او و همکارانش گهگاه مسائلی را کشف می‌کنند که باید قبل از آماده شدن خودرو برای فروش برطرف شوند.
مورفی گفت تا زمانی که مردم خودرو می‌رانند، می‌خواهند که انسان‌های دیگری تأیید نهایی را به آن‌ها بدهند.
او گفت: «فکر می‌کنم آن‌ها دوست دارند بدانند که یک انسان آنجا حضور دارد. این باعث می‌شود احساس امنیت بیشتری کنند تا اینکه فقط به یک ماشین تکیه کنند.»
برای ارتباط با جان کیل‌من به آدرس [email protected] ایمیل بفرستید.