آیا واقعاً شریک زندگی شما باید بهترین دوستتان باشد؟

استفانی لوپز در مورد ویژگی‌های خوب همسرش بسیار پرشور است. او گفت که او مردی با شخصیت، مهربانی و صداقت است. او پدری دوست داشتنی است و با او با احترام رفتار می‌کند.

اما آیا او بهترین دوستش است؟

خانم لوپز که 43 سال دارد و در جزیره بزرگ هاوایی زندگی می‌کند، گفت: "نه!"

او توضیح داد: "من با دوستانم رابطه جنسی ندارم." "من با دوستانم قبض پرداخت نمی‌کنم. و من به شما تضمین می‌دهم، اگر این کار را انجام می‌دادم، تمام پویایی رابطه را تغییر می‌داد."

این باور که شریک زندگی شما باید بهترین دوست شما باشد، در همه جا ظاهر می‌شود، چه در رسانه‌های اجتماعی و چه در راهروی کارت تبریک. الکساندرا سولومون، روانشناس بالینی و میزبان پادکست "تغییر تصور عشق" گفت: "غیرمعمول نیست که به دنبال یک شریک عاشقانه باشید که بیشتر از نقش همسر، والدین مشترک یا معشوق را ایفا کند."

دکتر سولومون گفت: "ما کسی را می‌خواهیم که ما را ببیند و ما را درک کند." "خوب، این همان چیزی است که ما در دوستی‌هایمان می‌خواهیم. ما واقعاً همان احساس قرابت و تحسین را می‌خواهیم."

اما آیا این غیرمنطقی است که انتظار داشته باشید هم‌خوابه‌تان بهترین دوستتان باشد، یا این بالاترین شکل صمیمیت است؟

جنیفر سانتیاگو، 42 ساله، و همسرش بهترین دوستان هستند.

خانم سانتیاگو که در اورلاندو زندگی می‌کند، گفت: "این زوج که در دوران دبیرستان با هم قرار گذاشتند، در طول سال‌ها به طور خلاصه از هم جدا شده‌اند و زمانی را صرف شناخت خود و آنچه از زندگی می‌خواهند کرده‌اند. اما دوستی اساسی آنها هر بار آنها را دوباره گرد هم آورده است."

او گفت: "هنگامی که ما استراحت می‌کردیم، همیشه یک خلأ خالی وجود داشت." آنها متوجه شدند: "وای، ما واقعاً همه کارها را با هم انجام می‌دهیم!"

الی جی. فینکل، روانشناس اجتماعی و نویسنده کتاب "ازدواج همه یا هیچ: چگونه بهترین ازدواج‌ها کار می‌کنند" گفت: "از نظر تاریخی، این یک رویکرد نسبتاً جدید به روابط عاشقانه است."

دکتر فینکل می‌گوید: "تا اواسط دهه 1800، ازدواج در ایالات متحده بیشتر حول اطمینان از تأمین نیازهای اساسی شرکا (مانند غذا و سرپناه) می‌چرخید - چیزی که دکتر فینکل آن را "عصر عمل‌گرایانه" می‌نامد. بین سال‌های 1850 و 1965، ازدواج وارد "عصر مبتنی بر عشق" شد - که در آن عملکردهای اصلی رابطه در مورد عشق و همراهی بود. از آن زمان، ما در "عصر خودبیانگری" بوده‌ایم - که در آن ازدواج نه تنها در مورد عشق، بلکه در مورد رشد شخصی نیز هست."

دکتر فینکل گفت: "رابطه زناشویی مسئولیت بیشتری را برای نیازهای اجتماعی و روانی ما بر عهده گرفته است."

آیا این خوب است یا بد که بسیاری از مردم اکنون انتظار دارند روابط عاشقانه آنها نقش‌های زیادی را در زندگی‌شان ایفا کند؟ دکتر فینکل که میزبان پادکست "واقعیت عشق" نیز هست، گفت: "در نهایت، این بستگی به این دارد که آیا رابطه شما می‌تواند ارائه دهد یا خیر."

او برای افرادی که می‌گویند می‌خواهند شریک زندگی‌شان بهترین دوستشان نیز باشد، "خوشحال" است. اما او پیشنهاد می‌کند که آنها در نظر بگیرند: آیا انتظارات دیگری وجود دارد که بتوانند از آن دست بکشند؟ به عنوان مثال، او گفت: "این خیلی زیاد است که انتظار داشته باشید شریک زندگی‌تان مدیر اجرایی مشترک خانواده باشد، مراقبت از کودک را تقسیم کند، همراه جنسی انحصاری شما باشد و بهترین دوست شما باشد."

دکتر فینکل گفت: "نمی‌خواهم طوری به نظر برسم که دارم سرزنش می‌کنم. من فقط می‌خواهم مردم آگاه باشند که هر انتظار اضافی که روی رابطه خود می‌گذارید، فرصتی برای صمیمیت بیشتر به همراه دارد - و خطر بیشتری را به همراه دارد که رابطه زیر بار این انتظارات از هم بپاشد."

او پیشنهاد کرد که برخی از این فشارها را رها کنید. آیا می‌توانید برای حمایت عاطفی به دوستان دیگر تکیه کنید؟ آیا مشکلی ندارید که از نظر عاطفی به شریک زندگی‌تان نزدیک باشید، اما لزوماً زندگی صمیمی پرشور نداشته باشید؟

دکتر سولومون معتقد است که دوستی، به ویژه بهترین دوستی، پیش‌نیاز صمیمیت طولانی‌مدت نیست. اما او گفت: "ضرر هم ندارد."

او گفت: "دوست داشتن شریک زندگی - که او آن را تحسین کردن آنها، بامزه یافتن آنها، اهمیت دادن به جهان‌بینی آنها و لذت بردن از بودن با هم تعریف می‌کند - می‌تواند چالش‌های رابطه دیگری را که یک زوج ممکن است با آن روبرو شوند، "تعدیل" کند."

اما دکتر سولومون اعتراف کرد که در حالی که او همسر 26 ساله‌اش را می‌پرستد، او بهترین دوستش نیست. او گفت: "اسم بهترین دوستم علی است و او در سیاتل زندگی می‌کند. او از 10 سالگی در این جایگاه بوده است."

آدام فیشر، رئیس بخش روانشناسی زوج و خانواده انجمن روانشناسی آمریکا، گفت: "در نهایت، حفظ یک پیوند عاشقانه محکم ممکن است به مدیریت انتظارات و بحث صریح در مورد آنها بستگی داشته باشد."

دکتر فیشر مربی داشت که ازدواج و روابط را بهترین دوستی به همراه رابطه جنسی توصیف می‌کرد. در حالی که او فکر می‌کند این یک رویکرد "بسیار عملی" به رابطه است، اما او گفت: "به هیچ وجه تنها رویکرد نیست."

او گفت: "زوج‌ها به نوعی 'چسب' نیاز دارند - تعهد، ارزش‌های مشترک، رابطه جنسی، امور مالی - چیزی، اما لازم نیست دوستی باشد."

خانم لوپز از الگوی هم‌خوابه به عنوان بهترین دوست خودداری می‌کند.

او گفت: "من فکر می‌کنم ما انتظارات و مسئولیت‌های زیادی را بر دوش شرکای خود می‌گذاریم." "من اینجا نیستم که همه چیز و همه چیز برای شما باشم."