چهارشنبه گذشته، در مورد اینکه نیک فوئنتس مرکز یک بحران وجودی در محافظهکاری آمریکایی است، برایش پیام متنی فرستادم. فوئنتس، یک چهره تأثیرگذار ناسیونالیست سفیدپوست، در ماه اکتبر در برنامه «تاکر کارلسون شو» (The Tucker Carlson Show) ظاهر شد که خشم تعدادی از شخصیتهای برجسته جناح راست را برانگیخته و بحثی رو به وخامت را در مورد اینکه خط قرمز پذیرش چه کسانی در جریان اصلی حزب کجاست، آغاز کرده است. او به من گفت: «خودم را نفرتپراکن یا متعصب نمیدانم، فقط تحریکآمیز و شاید قبیلهگرا هستم.»
فوئنتس بارها هیتلر را ستایش کرده، «یهودیان سازمانیافته» را به «باند فراملی» تشبیه کرده، گفته است که زنان باید تابع شوهرانشان باشند، و شیکاگو را «جهنم سیاهپوستان» نامیده است. در تبادل پیام متنی ما، کلیپی از سال ۲۰۱۹ را به او یادآوری کردم که در آن گفته بود قوانین جیم کرو (Jim Crow) «برای آنها بهتر بود؛ برای ما هم بهتر است.» او پاسخ داد: «آن کلیپ ۱۰ ثانیهای از ۷ سال پیش که آشکارا یک شوخی است؟ فکر میکنید این یک توصیف منصفانه از کل کارهای من است؟»
به او گفتم که آزاد است همانجا اظهاراتش را تکذیب کند. او فقط با یک «HAHA» (خندهدار) در پیام iMessage پاسخ داد.
این کاراکتر مشخص فوئنتس است. رویکرد چشمکزن و شوخیهایش که تا جایی پیش میرود که دیگر شوخی نیست، به او کمک کرده تا دنبالکنندگان وفاداری پیدا کند – طرفدارانش خود را «گروپرها» (Groypers) مینامند. کارلسون در مصاحبهاش توضیح داد که میخواست با این چهره تأثیرگذار صحبت کند زیرا «فکر نمیکنم فوئنتس از بین برود» و علیرغم تلاشها برای کنار گذاشتن او، «او بزرگتر از همیشه است.» پس از واکنش شدید، کارلسون موضع خود را تقویت کرد و هفته گذشته به مگین کلی (Megyn Kelly) گفت که فوئنتس «تأثیرگذارترین مفسر در میان مردان جوان است.»
این مصاحبه به موضوع اصلی بحث در جناح راست طی یک ماه گذشته تبدیل شده است. تعدادی از صداهای برجسته جمهوریخواه MAGA، از جمله استیو بنن (Steve Bannon)، حمایت خود را از کارلسون اعلام کردهاند. در همین حال، بسیاری دیگر با پیامدهای آن دست و پنجه نرم میکنند. سیاستمدارانی از جمله تد کروز (Ted Cruz)، میچ مککانل (Mitch McConnell) و لیندسی گراهام (Lindsey Graham) علیه دیدگاههای یهودستیزانه فوئنتس صحبت کردهاند. نماینده رندی فاین (Randy Fine)، یک جمهوریخواه فلوریدا، به من گفت که فوئنتس یک «دیوانه تمامعیار» است و هرچه میگوید «کاملاً اشتباه است.» (فاین نیز از کارلسون دل خوشی ندارد: «به این نتیجه رسیدهام که او یک یهودستیز است.» کارلسون به درخواست برای اظهار نظر پاسخ نداد.)
بن شاپیرو (Ben Shapiro)، مفسر سیاسی، در ابتدای این ماه در پادکست خود گفت: «نه به گروپرها. نه به تبلیغکنندگانشان، مانند تاکر کارلسون. نه به کسانی که از آنها حمایت میکنند. نه به تضعیف روحیه. نه به تعصب و چرندیات ضداستحقاق.» پس از اینکه کوین رابرتس (Kevin Roberts)، رئیس بنیاد هریتیج (Heritage Foundation)، ابتدا از کارلسون حمایت کرد، با شورش کارکنان مواجه شد که این اندیشکده برجسته را به آشوب کشاند. رابرتس بعدها عقبنشینی کرد و فوئنتس را یک «شخص شرور» نامید.
جمهوریخواهان در مورد چگونگی مقابله با نفوذ فوئنتس در صفوف خود آنقدر با هم اختلاف نظر دارند که بسیاری از مفسران درگیریهای داخلی آنها را به «جنگ داخلی» تشبیه کرده و آن را نبردی برای روح جنبش محافظهکار دانستهاند. منتقدان خود گروپرها تمایل دارند مقیاس این درگیری را کماهمیت جلوه دهند. آنها پیشنهاد کردهاند که جناحهای عمیقاً متعصب راست، اقلیتی پر سروصدا اما ناچیز هستند که میتوان آنها را حذف کرد. در گفتگوی من با فاین، او یهودستیزان راستگرا را گروهی «کوچک اما در حال رشد» توصیف کرد که راستگرایان هنوز میتوانند «جلوی آن را بگیرند.» دینش دسوزا (Dinesh D’Souza)، مفسر راستگرا، در شبکه X (توئیتر سابق) پست کرد که ظهور نژادپرستی افراطی در جناح راست میتواند «اگر ادامه یابد»، از نظر انتخاباتی ویرانگر باشد.
این وضعیت *ادامه خواهد یافت*. فوئنتس نه منشأ تعصبات رو به گسترش در جناح راست است و نه نقطه پایانی آن. امروز، بسیاری از چهرههای محبوب در میان محافظهکاران جوان، تا حدی ایدئولوژی قومگرایانه-ناسیونالیستی را ترویج میکنند. به چهره تأثیرگذار «برنز ایج پرورت» (Bronze Age Pervert) توجه کنید که نوشته است آفریقاییهای سیاه «آنقدر از بقیه بشریت متفاوت هستند» که میتوانند یک زیرگونه جداگانه باشند. چارلی کرک (Charlie Kirk)، که به عنوان یک میانه رو در برابر فوئنتس معرفی میشد، در سالهای منتهی به ترورش، به سمت راستتر گرایش پیدا کرده بود. به عنوان مثال، کرک، مارتین لوتر کینگ جونیور (Martin Luther King Jr.) را «وحشتناک» نامید و یک بار گفت که «هنگامی که قانون حقوق مدنی را در دهه ۱۹۶۰ تصویب کردیم، اشتباه بزرگی مرتکب شدیم.»
راد درهر (Rod Dreher)، نویسنده برجسته راستگرا که اکنون در مجارستان زندگی میکند، این هفته پس از گفتگو با محافظهکاران جوان در سفر به واشنگتن، در ساباستک خود نوشت: «موضوع گروپرها واقعی است.» او افزود که حتی مسیحیان جوان نیز «تا خرخره در یهودستیزی غرق شدهاند.» چتهای فاش شده اخیر از رهبران جمهوریخواهان جوان نیز همین را نشان میدهد. در ایمیلهای داخلی بنیاد هریتیج که توسط نیویورک پست (New York Post) منتشر شد و درباره جنجال فوئنتس بحث میکردند، یکی از کارکنان این اندیشکده ظاهراً نوشته بود: «با صحبت با برخی از کارآموزان، فکر میکنم تعداد فزایندهای از آنها واقعاً با دیدگاههای فوئنتس موافق هستند.»
در این عجله برای فاصله گرفتن از فوئنتس، محافظهکاران MAGA به راحتی میتوانند میزان نفوذ ایدئولوژی نژادپرستانه و شیطنتآمیز فوئنتس در این جنبش را دست کم بگیرند. این امر در گروههای جوانتر بیشتر مشهود است، با این حال گفتار گروپرها اغلب فراتر از این محافل نیز نفوذ میکند. حتی پر سر و صداترین منتقدان فوئنتس در جناح راست نیز گاهی اوقات چیزهایی میگویند که به نظر میرسد از یکی از لایوهای بدنام فوئنتس برداشته شده است. تابستان گذشته، سناتور تد کروز از جمله محافظهکارانی بود که ادعای خوردن گربه توسط مهاجران هائیتی را تقویت کرد - یک تصور بیاساس که به نظر میرسد از یک پلتفرم رسانه اجتماعی راست افراطی نشأت گرفته است. در کنفرانس ائتلاف جمهوریخواهان یهودی در اوایل این ماه، فاین خواستار اخراج شهردار منتخب نیویورک سیتی، ظهرام مامدانی (Zohran Mamdani) شد - او گفت: «تنها چیزی که میخواهم ببینم او برای آن میدود، گیت پرواز اخراجش به اوگاندا در JFK است» - و ادعا کرد که مامدانی رهبری یک «هیتلر یوت امروزی» را بر عهده دارد. در ماه ژوئیه، فاین تلویحاً اشاره کرد که نماینده ایلهان عمر (Ilhan Omar) یک «تروریست مسلمان» است.
وقتی به فاین گفتم که این اظهارات شبیه به حرفهای فوئنتس است، او این مقایسه را رد کرد. او گفت که مامدانی و عمر باید سلب تابعیت شوند، زیرا آنها برای شهروندی مرتکب تقلب مهاجرتی شدهاند. (هیچ مدرکی برای این ادعا وجود ندارد.)
کارلسون بزرگترین مخاطب را تاکنون به فوئنتس پیشنهاد داد، اما درِ ورود برای فوئنتس سالهاست که در حال باز شدن بود. اکنون جمهوریخواهان MAGA، همراه با دیگران، باید با او دست و پنجه نرم کنند.