عفو ریاست‌جمهوری، مانند قدیس‌شدن، باید برای به‌دست آوردن آن مصرانه پیگیری شود، اما نباید آشکارا مورد تمایل قرار گیرد. دوشنبه گذشته، هنگامی که رودی جولیانی، عفو گسترده‌ای را از دونالد ترامپ دریافت کرد، سخنگوی شهردار سابق گفت که موکلش "هرگز به دنبال عفو نبوده، اما عمیقاً از تصمیم پرزیدنت ترامپ سپاسگزار است." عفو جولیانی در میان بیش از هفتاد مورد عفوی بود که در یک سری اعطا شد؛ بسیاری از آنها تدابیر پیشگیرانه فراگیری برای متحدان ترامپ در تلاش برای ابطال نتایج انتخابات ۲۰۲۰ بودند، از جمله مارک میدوز، رئیس سابق کارکنان کاخ سفید و وکلای جان ایستمن و سیدنی پاول — که هیچ یک با اتهامات فدرال مواجه نیستند. در همان روز، کاخ سفید اعلام کرد که ترامپ ده‌ها نفر دیگر را عفو کرده است، از جمله همسر داروساز یک نماینده کنگره که داروی دیالیز چینی تأیید نشده توسط سازمان غذا و دارو (FDA) را توزیع کرده بود؛ یک دونده فوق‌ماراتن که در یک مسیر محافظت‌شده در گرند تیتون (Grand Teton) یک انحراف کوتاه داشت؛ و ستاره سابق تیم متس (Mets) دریل استرابری، به دلیل محکومیتش در پرونده فرار مالیاتی. این فهرست تا حدی حس اعطای نشان‌های افتخار روز تولد پادشاه را داشت، با این تفاوت که تقریباً همه افراد حاضر در آن با اتهام فدرال مواجه بودند.
تاریخچه قدرت عفو معمولاً با حمورابی آغاز می‌شود و در طول قرون ادامه می‌یابد (جیمز دوم زمانی یک بخشش را به قیمت شانزده هزار پوند فروخت)، و این ویژگی نادر از قدرت سلطنتی است که بنیان‌گذاران در قانون اساسی آن را پذیرفتند. استدلال مدرن برای این تدبیر، که توسط آدام پری، فیلسوف دانشگاه آکسفورد، مطرح شده، این است که وقتی قوانین به طور کلی منصفانه هستند اما در یک مورد خاص ناعادلانه، عفو امکان "انحراف انتخابی" را فراهم می‌کند. گاهی اوقات قدرت عفو به عنوان یک اصلاح‌کننده استفاده شده است، زمانی که اجماع اجتماعی پشت یک قانون خاص تغییر کرده اما احکام پابرجا مانده‌اند: جیمی کارتر فراریان از خدمت سربازی جنگ ویتنام را عفو کرد و جو بایدن نام چندین هزار آمریکایی محکوم شده به جرایم ماری‌جوانا فدرال را پاک کرد. با این حال، سپردن انتخاب زمان انحراف از قانون به یک رئیس‌جمهور، معمولاً به رویکردی از نوع "دوستان و خانواده" منجر می‌شود، مانند زمانی که بیل کلینتون میلیاردر مارک ریچ را عفو کرد، کسی که قبل از مواجه شدن با اتهامات از کشور گریخته بود، یا زمانی که بایدن پسرش هانتر را از اتهامات مطرح‌شده توسط وزارت دادگستری خودش معاف کرد. عفو می‌تواند به میانبری برای یک سیستم قضایی جداگانه تبدیل شود.
اما ترامپ، در دوره دوم خود، شروع به گسترش قدرت عفو هم از نظر ماهیت و هم از نظر مقیاس کرده است. بهار امسال، او لیز اویر (Liz Oyer)، یک مقام حرفه‌ای مسئول دفتر عفو، را پس از اینکه او از توصیه برای بازگرداندن حقوق مالکیت اسلحه به مل گیبسون (Mel Gibson) خودداری کرد، اخراج کرد. سپس ترامپ یک وفادار سرسخت، اد مارتین (Ed Martin)، را به ریاست این دفتر منصوب کرد. نوعی "اقتصاد عفو" شکل گرفته است: در ماه مه، وال استریت ژورنال گزارش داد که جویندگان عفو "برای استخدام وکلا و لابی‌گرانی که به دسترسی به حلقه داخلی رئیس‌جمهور افتخار می‌کنند، هزینه‌های گزافی می‌پردازند." در ماه مارس، ترامپ یک کارآفرین کامیون‌های برقی به نام ترور میلتون (Trevor Milton) را عفو کرد که به اتهام کلاهبرداری محکوم شده بود. رئیس‌جمهور گفت که میلتون توسط "افراد برجسته" به او "به شدت توصیه شده بود"؛ میلتون همچنین به کمپین‌های ترامپ و رابرت اف. کندی جونیور کمک مالی کرده بود.
مارتین در توییتر نوشت: «هیچ MAGAای پشت سر گذاشته نشود.» او ظاهراً منظورش همین است: ترامپ در دوره اول خود دویست و سی و هشت مورد عفو و تخفیف مجازات اعطا کرد؛ کمتر از یک سال پس از آغاز دوره دوم، او تقریباً دو هزار مورد را صادر کرده است. البته در اکثر موارد، فردی که عفو می‌شد به جرمی محکوم شده بود. اقتصاد عفو این امکان را فراهم می‌کند که اگر به اندازه کافی با رئیس‌جمهور مهربان باشید، رأی هیئت منصفه ممکن است کنار گذاشته شود. اما باید مهربان بمانید: در نیوزمکس (Newsmax)، ترامپ درباره عفو احتمالی دیدی (Diddy)، در مورد محکومیت وی به اتهامات مرتبط با فحشا، تأمل کرد. رئیس‌جمهور گفت: «من با او رابطه خوبی داشتم، اما وقتی نامزد ریاست‌جمهوری شدم، او بسیار خصمانه بود.» وی افزود: «صادقانه بگویم – این کار را دشوارتر می‌کند.»
بسیاری از عفوهای ترامپ به او کمک کرده‌اند تا وفاداری‌های سیاسی را تضمین کند. او بیش از هزار نفر را که به اتهامات مرتبط با وقایع ۶ ژانویه محکوم شده بودند، و همچنین ده‌ها نفر از رأی‌دهندگان جعلی و وکلایی که از آن وقایع حمایت می‌کردند، عفو کرده است. اما برخی از جنجالی‌ترین اقدامات حاوی یک عنصر مالی هستند. ماه گذشته، ترامپ میلیاردر چینی-کانادایی چانگ پنگ ژائو (Changpeng Zhao) را عفو کرد، که صرافی ارز دیجیتال بایننس (Binance) را تأسیس کرده بود. در سال ۲۰۲۳، ژائو به عدم گزارش استفاده از پلتفرم توسط نهادهای تروریستی و افراد تحت تحریم دولت آمریکا اعتراف کرد. بهار امسال، طبق گزارش وال استریت ژورنال، بایننس اقداماتی را انجام داد که ارزش یک استیبل‌کوین (stablecoin) توسعه یافته توسط ورلد لیبرتی فایننشال (World Liberty Financial) را افزایش داد، شرکتی که خانواده ترامپ سهم عمده‌ای در آن دارند، از جمله دریافت سرمایه‌گذاری دو میلیارد دلاری. (نمایندگان هر دو شرکت ورلد لیبرتی فایننشال و بایننس هرگونه نادرستی را تکذیب کردند.) وقتی در برنامه "۶۰ دقیقه" در مورد عفو ژائو از ترامپ سؤال شد، او گفت: «خب، آماده‌اید؟ من نمی‌دانم او کیست.»
ابتکار ترامپ این است که صراحتاً توسط قانون اساسی مجاز شمرده شده است، که بیان می‌دارد رئیس‌جمهور «قدرت اعطای تخفیف مجازات و عفو برای جرایم علیه ایالات متحده را دارد.» اما این قدرت همچنان می‌تواند از نظر سیاسی پیچیده باشد. کارولین لویت (Karoline Leavitt)، سخنگوی مطبوعاتی کاخ سفید، عموماً استدلال کرده است که عفوهای ترامپ در حال اصلاح پیگردهای قضایی بیش از حد سخت‌گیرانه دولت بایدن علیه دشمنان سیاسی و کارآفرینان مالی نوپا هستند – در واقع، ادعا می‌کند که اجماع اجتماعی به سمت راست گرایش یافته است. اما محبوبیت ترامپ کاهش یافته است – در میانگین نظرسنجی‌های تایمز چهل و یک درصد است – و انتخابات این ماه برای حزب جمهوری‌خواه (G.O.P.) بد پیش رفت، بنابراین توجیه "اصلاح اقدامات بایدن" ممکن است کشش کمتری داشته باشد.
این موضوع ممکن است به ویژه در مورد پیچیده‌ترین مشکل ترامپ صادق باشد، که او اخیراً آن را "حیله اپستین" نامیده است. در طول تابستان، پس از اینکه مقامات وزارت دادگستری قول داده بودند پرونده‌های تحقیقاتی درباره فعالیت‌های جفری اپستین، سرمایه‌گذار فقید، را بررسی کنند، تاد بلانش (Todd Blanche)، معاون دادستان کل، با گیلین مکسول (Ghislaine Maxwell) دیدار کرد، کسی که به دلیل توطئه با اپستین برای سوءاستفاده جنسی از خردسالان، در حال گذراندن حکم بیست ساله حبس است. او به بلانش گفت که ترامپ همیشه "یک جنتلمن" بوده و هرگز او را در خانه اپستین یا "در هیچ نوع محیط ماساژ" ندیده است. او سپس به زندانی با حداقل امنیت منتقل شد، جایی که طبق گزارش‌ها در حال آماده‌سازی درخواست تخفیف مجازات است، اما هفته گذشته دموکرات‌های مجلس نمایندگان هزاران سند از املاک اپستین منتشر کردند، از جمله برخی ایمیل‌ها که به نظر می‌رسید اظهارات او را نقض می‌کنند.
هفته گذشته، کاخ سفید اعلام کرد که ترامپ عفو مکسول را در نظر ندارد، و جای تعجب هم نیست. اگر او چنین عفوی صادر می‌کرد، سیستم و سازوکاری را که او و زیردستانش ساخته‌اند، به شکلی بسیار علنی برجسته می‌کرد: یک طبقه جداگانه از عدالت برای متحدان و سرمایه‌گذارانش — یک منطقه خاکستری قانونی برای افرادی که رئیس‌جمهور آنها را مفید می‌یابد.