قدرت نشانه‌گذاری معنادار
HTML معنایی به استفاده از نشانه‌گذاری HTML برای تقویت معنا یا مفهوم اطلاعات در صفحات وب اشاره دارد، نه صرفاً برای تعریف ظاهر بصری آن. HTML5 چندین عنصر معنایی جدید را معرفی کرد که به توسعه‌دهندگان امکان می‌دهد محتوای خود را منطقی‌تر و واضح‌تر ساختاردهی کنند و درک هدف محتوا را برای مرورگرها و فناوری‌های کمکی آسان‌تر می‌سازد.
پیش از HTML5، توسعه‌دهندگان اغلب به عناصر عمومی
مزایای HTML معنایی
پذیرش HTML معنایی مزایای بسیاری دارد. اولاً، دسترس‌پذیری را به طور قابل توجهی بهبود می‌بخشد. صفحه‌خوان‌ها و سایر فناوری‌های کمکی می‌توانند ساختار صفحه را بهتر تفسیر کنند و به کاربران دارای معلولیت امکان می‌دهند تا محتوا را مؤثرتر پیمایش کرده و درک کنند. به عنوان مثال، یک صفحه‌خوان می‌تواند هنگام برخورد با تگ ثانیاً، نشانه‌گذاری معنایی بهینه‌سازی موتورهای جستجو (SEO) را تقویت می‌کند. موتورهای جستجو از ساختار و محتوای یک صفحه برای تعیین ارتباط آن استفاده می‌کنند. تگ‌های معنایی سیگنال‌های واضحی را به خزنده‌های موتور جستجو در مورد سلسله‌مراتب و اهمیت بخش‌های مختلف صفحه شما ارائه می‌دهند که به طور بالقوه منجر به رتبه‌بندی بهتر در جستجو می‌شود. در نهایت، این روش به خوانایی و قابلیت نگهداری بهتر کد کمک می‌کند. هنگامی که یک توسعه‌دهنده جدید به کد نگاه می‌کند، می‌تواند فوراً هدف بخش‌های مختلف را بدون نیاز به رمزگشایی کلاس‌های div درک کند. این امر به پایگاه‌های کد تمیزتر، قابل فهم‌تر و آسان‌تر برای نگهداری منجر می‌شود و همکاری و کارایی را در تیم‌های توسعه تقویت می‌کند. با انتخاب آگاهانه مناسب‌ترین تگ معنایی برای هر قطعه محتوا، توسعه‌دهندگان به وب سایت‌هایی قوی‌تر، دسترس‌پذیرتر و آینده‌نگر کمک می‌کنند.تگ‌های معنایی کلیدی و کاربردهای آن‌ها
<header>: محتوای مقدماتی را نشان می‌دهد که معمولاً حاوی یک یا چند عنصر عنوان، ناوبری یا یک لوگو است.<nav>: برای لینک‌های ناوبری، چه در سند فعلی و چه به اسناد دیگر، استفاده می‌شود.<main>: محتوای اصلی و غالب <body> را نشان می‌دهد. باید تنها یک عنصر <main> در هر سند وجود داشته باشد.<article>: یک ترکیب مستقل در یک سند، صفحه، برنامه یا سایت را نشان می‌دهد که قرار است به صورت مستقل توزیع یا قابل استفاده مجدد باشد.<section>: یک بخش مستقل عمومی از یک سند است که عنصر معنایی خاص‌تری برای نشان دادن آن وجود ندارد. معمولاً دارای یک عنوان است.<aside>: بخشی از یک سند را نشان می‌دهد که محتوای آن فقط به طور غیرمستقیم با محتوای اصلی سند مرتبط است.<footer>: پاورقی برای نزدیک‌ترین محتوای بخش‌بندی یا عنصر ریشه بخش‌بندی خود را نشان می‌دهد. معمولاً حاوی اطلاعات نویسندگی، داده‌های حق چاپ یا اسناد مرتبط است.