برای یک دهه، گردهماییهای دونالد ترامپ با هویت سیاسی او گره خورده بود. جمعیت زیاد او اولین چیزی بود که رسانهها و حزب جمهوریخواه را وادار کرد او را جدی بگیرند و بازخورد لحظهای فراهم میکردند. کسانی که او را از نزدیک دنبال میکردند، میتوانستند شکلگیری مواضع او را از یک گردهمایی به گردهمایی دیگر مشاهده کنند—یک اظهارنظر گذرا که واکنش قوی دریافت میکرد، در گردهمایی بعدی به نکته کلیدی بحث تبدیل میشد، و سپس بخش اصلی طرح او را تشکیل میداد. و او متوجه میشد که جمعیت خسته شدهاند و به سمت جملاتی میرفت که آنها را دوباره به هیجان میآورد.
با وجود اینکه ترامپ از سفر و حضور در جاده متنفر بود، این سفرها او را از آسمانخراش منهتن با نام طلاییاش خارج میکرد و به بسیاری از جوامع درگیر و ناراضی میبرد. قبل و بعد از گردهماییها، او با مقامات محلی، ماموران اجرای قانون و فعالان، و همچنین حامیانی که برای گرفتن عکس با نامزد پول پرداخت کرده بودند، ملاقات میکرد. گاهی از کسبوکارهای محلی بازدید میکرد یا غذای آماده سفارش میداد. افرادی که ترامپ با آنها ملاقات میکرد، او را از مسائلی که حامیانش به آن اهمیت میدادند، آگاه میکردند و در چند مورد، آنها بخشی از داستانهای جدیدی که او تعریف میکرد میشدند (برخی از آنها آنقدر گیجکننده بودند—با فریادهای "آقا" و اشکهایی که ادعا میشد از صورتها سرازیر شده—که منتقدانش حتی وجود این افراد را زیر سوال میبردند).
اما ماههاست که ترامپ گردهماییهای تمامعیار به سبک کارزارهای انتخاباتی برگزار نکرده است. او به جای آن، سفر به خارج از کشور، گلف بازی کردن در باشگاههای خصوصی خود، و صرف شام با دوستان ثروتمند، رهبران تجاری و اهداکنندگان اصلی را انتخاب کرده است. فراتر از گردهماییها، ترامپ سخنرانیها، رویدادهای عمومی و سفرهای داخلی را در مقایسه با سال اول دوره اولیه خود، به طرز چشمگیری کاهش داده است. و این فقدان ارتباط منظم با رایدهندگان به ترس فزایندهای در میان جمهوریخواهان و متحدان کاخ سفید دامن زده است: اینکه ترامپ بیش از حد منزوی شده و ارتباط خود را با آنچه مردم از رئیسجمهورشان میخواهند از دست داده است.
البته هر رئیسجمهوری با حباب انزوا روبرو میشود، که ناشی از تقاضاهای زیاد برای زمان او و نگرانیهای امنیتی فوقالعادهای است که با این سمت همراه است. اما ترامپ در بازگشت خود به ریاستجمهوری در سال جاری، به ندرت به جایی در سراسر کشور غیر از باشگاههای خودش سفر کرده است. او همچنین در نوعی اتاق پژواک خبری زندگی میکند و کانالهای کابلی راستگرای افراطی مانند One America News Network و Newsmax را در کنار Fox News تماشا میکند. حتی مصرف رسانههای اجتماعی او نیز محدودتر شده است: او به جای اینکه در برنامهای که قبلاً با نام توییتر شناخته میشد و گاهی با دیدگاههای مخالف روبرو میشد، اکنون فقط در Truth Social پست میگذارد، که مالک آن است و در آنجا توسط چاپلوسان احاطه شده است. و کارکنان کاخ سفید خودش، که این بار عمدتاً از معتقدان واقعی و بلهقربانگوها (و چند زن بلهقربانگو) تشکیل شدهاند، تنها به این اتاق پژواک اضافه میکنند.
همه اطرافیان ترامپ و هر چیزی که او در تلویزیون و گوشی خود میبیند، به او میگویند که حق با اوست. اما نظرسنجیها پشت سر هم نشان میدهد که آمریکاییها معتقدند ترامپ اکنون اشتباه میکند و تمرکز خود را بر آنچه که او را به ریاستجمهوری رساند، از دست داده است.
یکی از متحدان نزدیک ترامپ به شرط ناشناس ماندن برای اینکه رئیسجمهور را خشمگین نکند، به من گفت: "مردم به او رای دادند تا قیمتها را کاهش دهد، تولید را بازگرداند، و در برابر کسانی که از آنها سوءاستفاده میکنند، بایستد. آنها به او رای ندادند که یک سالن رقص طلاکاریشده بسازد. او صدای آنها را نمیشنود."
او صدای آنها را نمیشنود، شاید به این دلیل که آنها را نمیبیند. من برنامه سفرهای ترامپ را از پاییز ۲۰۱۷، اولین سال دوره اولیه او، با امسال مقایسه کردم و از این کاهش شگفتزده شدم. در آن زمان، او از سپتامبر تا نوامبر بیش از دوازده بار به داخل کشور سفر کرده بود تا با کارگران انرژی در داکوتای شمالی صحبت کند، در آلاباما برای یک نامزد سنا حمایت جمعآوری کند، و دستور کار خود را مستقیماً برای حامیانش توضیح دهد. در همین بازه زمانی امسال، او تقریباً هیچ سفری نکرده است. امسال در پاییز، او تنها پنج بار از منطقه واشنگتن دیسی؛ باشگاه گلف خود در نیوجرسی؛ و فلوریدا، خانه مارالاگو، خارج شده است. چهار مورد از این سفرهای داخلی به نیویورک بوده است، از جمله سه بار برای معاشرت با دوستان ثروتمند در جایگاههای ویژه لوکس در رویدادهای ورزشی. سفر دیگر برای شرکت در جلسات سازمان ملل متحد بود، اما او تنها یک شب ماند، در حالی که در سال ۲۰۱۷ پنج شب ماند. سفر پنجم به آریزونا برای شرکت در مراسم یادبود چارلی کرک بود.
حتی تنها حوزهای که ترامپ سفرهای خود را گسترش داد، او را از آمریکاییها دور کرد؛ امسال در پاییز، او سه سفر بینالمللی انجام داد، در حالی که هشت پاییز پیش تنها یک سفر داشت. برخی از وفادارترین حامیان MAGA او، مانند لورا لومر و استیون بنون، از او خواستند که سفرهای بینالمللی را کاهش دهد و به جای آن بر مسائل داخلی تمرکز کند. مارجوری تیلور گرین گفت: "دوست دارم ایر فورس وان پارک شده و در خانه بماند" (او بعدها حمایت خود را از ترامپ پس گرفت و استعفای خود را از کنگره اعلام کرد). برخی متحدان ترامپ بیم دارند که عدم سفر او در سراسر ایالات متحده، حسگر سیاسیاش را از تنظیم خارج کرده است.
برنامههای اولیه ترتیب داده شده بود که تابستان امسال ترامپ دوباره به جاده بازگردد. جمهوریخواهان تازه قانون "یک لایحه بزرگ و زیبا" را تصویب کرده بودند، اما نظرسنجیها نشان میداد که اکثریت آمریکاییها از اینکه این لایحه به نفع ثروتمندان بود، خوششان نمیآمد. دستیاران کاخ سفید امیدوار بودند که ترامپ در سراسر کشور گشت و گذار کند تا تأکید کند که کاهش مالیات و مقرراتزدایی این لایحه به نفع حامیانش خواهد بود. اما هرگز این اتفاق نیفتاد، زیرا ترامپ حواسش پرت شد. او توجه خود را به خارج از کشور معطوف کرد و با اشتیاق برای دریافت جایزه صلح نوبل، یک نشست در آلاسکا با ولادیمیر پوتین رئیسجمهور روسیه برنامهریزی کرد، در حالی که برای آتشبس در غزه تلاش میکرد. و تنها چند هفته پس از اینکه ترامپ در مراسم امضای قانون مالیاتی در ۴ ژوئیه ریاست کرد، کاخ سفید او درگیر بازگشت رسوایی جفری اپستین شد. آخرین چیزی که ترامپ میخواست، مواجهه با اعضای پایگاه خود بود که ممکن بود در مورد ارتباطات او با آن فرد متجاوز بدنام، سؤالاتی داشته باشند.
با فرارسیدن پاییز، جمهوریخواهان از خود میپرسیدند که آیا ترامپ برای کارزار انتخاباتی نامزدهای فرمانداری در نیوجرسی یا ویرجینیا حضور خواهد یافت و به حامیانش توصیه خواهد کرد که در مهمترین رقابتهای شاخص سال رای دهند. در عوض، رئیسجمهور تنها در چند گردهمایی مجازی برای نامزدها شرکت کرد – دقیقاً همان نوع حرکت کمانرژی که ترامپ قبلاً جو بایدن را به خاطر آن مسخره میکرد – که پوشش رسانهای بسیار کمتری نسبت به یک گردهمایی بزرگ ترامپ در یک ورزشگاه داشت و کمتر احتمال داشت کسانی را که از قبل قصد رای دادن نداشتند، ترغیب کند.
پس از شکست هر دو نامزد جمهوریخواه، تعدادی از رهبران حزب جمهوریخواه علناً و خصوصی از رئیسجمهور خواستند که دوباره با حامیانش ارتباط برقرار کند. آنها بی سر و صدا به یکدیگر – و گاهی اوقات به مقامات وست وینگ – شکایت کردهاند که در دو ماه گذشته، ترامپ توجه خود را بر یک کارزار (شکستخورده) انتقامجویانه علیه دشمنان سیاسی؛ یک جنگ احتمالی با ونزوئلا؛ یورشهای سازمان مهاجرت و گمرک (ICE) با نقاب که جوامع مهاجر را به وحشت انداخته است؛ و تخریب بال شرقی کاخ سفید برای ساخت یک سالن رقص مجلل برای پذیرایی بهتر از اهداکنندگان ثروتمند، متمرکز کرده است. جمهوریخواهان گفتند که هیچ یک از این مسائل در ذهن رایدهندگان اولویت بالایی نداشت.
اما هفتههای گذشته نشانهای کوچک از تغییر تمرکز ترامپ به همراه داشته است. اگرچه دولت او چند رویداد در کاخ سفید برگزار کرده است تا نشان دهد ترامپ قصد کاهش قیمتها را دارد، اما خود رئیسجمهور تمایل چندانی به اذعان به این مشکل نشان نداده و بحران هزینههای زندگی را "حقه" و "کلاهبرداری" خوانده است. این موضوع جمهوریخواهان را نگران کرده است، زیرا آنها به خوبی میدانند که دموکراتها احساس میکنند این موضوع میتواند راه بازگشت آنها به قدرت در انتخابات میاندورهای سال آینده باشد.
جمهوریخواهان میخواهند ترامپ، حتی با وجود پایین بودن رتبه در نظرسنجیها، در سال ۲۰۲۶ دوباره به جاده بازگردد تا رایدهندگانی را که تنها برای او حاضر به رای دادن هستند، متقاعد کند که از دیگر جمهوریخواهان حمایت کنند. (حزب جمهوریخواه در اولین انتخابات میاندورهای ترامپ، در سال ۲۰۱۸، متحمل خسارات سنگینی شد.) ترامپ عمیقاً نگران انتخابات میاندورهای است؛ او میداند که اگر دموکراتها یکی از خانههای کنگره را به دست آورند، با اختیار احضاریه مسلح خواهند شد و دولت او را با تحقیقات فلج خواهند کرد. اما نقشی که او در کارزارهای سال آینده ایفا خواهد کرد، ناشناخته باقی مانده است.
کارولین لویت، دبیر مطبوعاتی کاخ سفید، به من گفت که حتی زمانی که ترامپ به خارج از کشور سفر کرده است، "تمرکز او بر تضمین معاملات برای آمریکاییها در داخل کشور بوده است." و او افزود که ترامپ قصد دارد "پیش از پیروزی نامزدهای جمهوریخواه در انتخابات میاندورهای پاییز آینده، فعالانه برای آنها کمپین کند."
از سال ۲۰۱۵، ترامپ میگوید بیش از ۹۰۰ گردهمایی برگزار کرده است که آنها را به رویدادهای شاخص این دوره از سیاست آمریکا تبدیل کرده است. او حتی در اوج همهگیری در سال ۲۰۲۰ و پس از تلاش برای ترور در ماه ژوئیه گذشته در یک گردهمایی در باتلر، پنسیلوانیا، به این کار ادامه داد. آخرین گردهمایی انتخاباتی او در گرند رپیدز، میشیگان، در ساعات اولیه روز انتخابات برگزار شد. در آنجا، ترامپ با ترکیبی از غم و آرامش به چند دستیار نزدیک خود گفت که فکر میکند این آخرین گردهمایی او خواهد بود، فردی که این اظهارات را شنید به من گفت. چند ماه بعد، در آوریل، ترامپ یک رویداد کوچکتر شبیه به گردهمایی، نیز در میشیگان، برای جشن ۱۰۰ روزگی در سمت خود برگزار کرد. اما گردهماییهای پر سر و صدا که او به خاطر آنها شناخته شده است، متوقف شدهاند.
این تنها راهی نیست که او خود را منزوی کرده است. در این دوره، تعداد کمی صدا در داخل کاخ سفید وجود دارد که به او "نه" بگویند یا او را به مسیر درست بازگردانند. و این طرح از پیش تعیین شده است. در ابتدای دوره اول خود، ترامپ تیمش را با ترکیبی از کهنهکاران دولتهای قبلی جمهوریخواه و شخصیتهایی از نهاد حزب جمهوریخواه پر کرد که برخی از تکانههای افراطی او را تعدیل میکردند. اما ترامپ از آن موانع کلافه میشد. در سال ۲۰۲۵، او خود را با زمینهسازان احاطه کرده است—نه شخصیتهایی مانند جان کلی، رکس تیلرسون و جیمز ماتیس. ترامپ به غرایز خودش اعتماد دارد و به پیروزی تاریخیاش در انتخابات مجدد به عنوان اثباتی اشاره میکند که او بهترین مشاور خودش است. سوزان وایلز، رئیس دفتر او، روشن ساخته است که نقش خود را محدود کردن رئیسجمهور نمیداند. علاوه بر این، هیچ رهبر جمهوریخواهی در آن سوی خیابان پنسیلوانیا وجود ندارد که نقش میچ مککانل را بازی کند و قدرت ترامپ را کنترل کند.
و اگرچه ترامپ هنوز با دوستان قدیمی خود در نیویورک تماس میگیرد، اما کمتر از دوره اول خود این کار را میکند، فردی که با این تماسها آشنا بود به من گفت، که رئیسجمهور را از بازخورد بیپرده افرادی که او را برای دههها میشناسند و ممکن است در مورد هر موضوعی با او موافق نباشند، محروم میکند. در عوض، تمرکز او بر غولهای تجاری و میلیاردرهایی بوده است که او مکرراً در کاخ سفید و مارالاگو با آنها شام خورده است، کسانی که چیزی از او میخواهند و آنچه او میخواهد بشنود را به او میگویند.
ترامپ حتی وقتی تنها در اقامتگاه کاخ سفید یا اتاق ناهارخوری خصوصی خارج از دفتر بیضی است، در اتاق پژواک MAGA باقی میماند. بله، او گهگاه MSNOW یا CNN را بررسی میکند، اما تلویزیونهای او تقریباً همیشه روی فاکس نیوز، OAN و نیوزمکس تنظیم شدهاند، که تقریباً هرگز داستانهای منفی درباره رئیسجمهور پخش نمیکنند. (فاکس حتی کنفرانس خبری اخیر با قربانیان اپستین را نیز پخش نکرد.) همین وضعیت در مورد گوشی او نیز صدق میکند: Truth Social جریانی از تمجیدهای پیروان وفادار، و همچنین محتوای بیارزش هوش مصنوعی و سایر پستهای تحریکآمیز را ارائه میدهد که به ابتداییترین غرایز سیاسی رئیسجمهور دامن میزند.
حتی کمتر از دو هفته پیش، ترامپ پستی را بازنشر کرد که نوشته بود: "آنها را به دار بیاویزید، جورج واشنگتن این کار را میکرد!!" همانطور که او برای تشکیل پرونده اتهامات فتنه علیه شش قانونگذار دموکرات که ویدیویی منتشر کرده بودند و از اعضای ارتش میخواستند دستورات غیرقانونی را نادیده بگیرند، فشار میآورد. چند لحظه بعد، ترامپ پیام خود را برای اعدام این قانونگذاران منتشر کرد. بار دیگر، امید جمهوریخواهان مبنی بر اینکه ترامپ بر مسائلی که رایدهندگان به آنها اهمیت میدهند تمرکز خواهد کرد، بیتوجه ماند.
ماری-رز شاینرمن در تهیه این گزارش مشارکت داشته است.