اکنون تمام عناصر ضروری برای آغاز حیات، آنگونه که ما میشناسیم، در نمونههای جمعآوری شده از سیارک بنو (Bennu) یافت شدهاند. این موضوع نشان میدهد که سیارکها میتوانستهاند تمام پیشنیازهای حیات را به زمین – و شاید جاهای دیگر – منتقل کرده باشند.
در سال ۲۰۲۰، مأموریت OSIRIS-REx ناسا، نمونههایی را از سیارک بنو استخراج کرد. بنو سیارکی بود که صدها میلیون کیلومتر دورتر، بین مریخ و مشتری، به دور خورشید میچرخید. این مأموریت نمونهها را در سال ۲۰۲۳ به زمین بازگرداند. از آن زمان، مقادیر کمی از ۱۲۱ گرم جمعآوری شده به آزمایشگاههای سراسر جهان برای تجزیه و تحلیل ارسال شده تا متخصصان در شناسایی هر نوع ترکیب زیستی کار خود را آغاز کنند.
مطالعات اولیه نشاندهنده وجود آب، کربن و چندین مولکول آلی بود. سپس، اسیدهای آمینه (amino acids)، فرمالدهید (formaldehyde) و هر پنج باز نوکلئوتیدی (nucleobases) موجود در RNA و DNA، و همچنین فسفاتها شناسایی شدند. با این حال، این مقدار برای ساخت مولکولهایی که اطلاعات ژنتیکی را حمل میکنند، کافی نبود. پلههای نردبان RNA و DNA حاوی یک قند هستند که در RNA ریبوز (ribose) و در DNA دئوکسیریبوز (deoxyribose) نامیده میشود – و این عنصر از تحلیلهای اولیه مواد بنو حذف شده بود.
اکنون، یوشیهیرو فوروکاوا (Yoshihiro Furukawa) از دانشگاه توهوکو (Tohoku University) در ژاپن و همکارانش، بخش کوچکی از نمونه را خرد کرده و با اسید و آب مخلوط کردند. سپس از کروماتوگرافی گازی-طیفسنجی جرمی (gas chromatography-mass spectrometry) برای جداسازی و شناسایی اجزای موجود در مخلوط استفاده کردند.
این کار نشاندهنده وجود ریبوز و همچنین سایر قندها، از جمله لیکسوز (lyxose)، زایلوز (xylose)، آرابینوز (arabinose)، گلوکز (glucose) و گالاکتوز (galactose) بود – اما دئوکسیریبوز یافت نشد.
فوروکاوا میگوید: «این یک یافته جدید از قندها در مواد فرازمینی است.» وی میافزاید که تقریباً تمام حیات به گلوکز در متابولیسم خود وابسته است.
سارا راسل (Sara Russell) از موزه تاریخ طبیعی لندن، که عضو این تیم نبوده اما او نیز روی نمونههای بنو کار میکند، میگوید: «این یک نتیجه درخشان از مأموریت OSIRIS-REx است. تنها عنصر گمشده، قند بود که اکنون گزارش شده است، بنابراین تمام عناصر RNA در سیارکهای اولیه یافت شدهاند.»
فوروکاوا و همکارانش معتقدند که قندها از محلولهای نمکی حاوی فرمالدهید در سیارک مادر بنو تشکیل شدهاند، سیارکی که گمان میرود مایعات بیشتری داشته و واکنشهای شیمیایی بیشتری در آن رخ داده است.
راسل میگوید: «اوایل امسال، ما یافتههای نمک در نمونه بازگردانده شده را گزارش کردیم و پیشنهاد دادیم که در سیارک مادر بنو، حوضچههای آب نمکی وجود داشته است. چنین محیطهایی مکانهای ایدهآلی برای پختن مواد آلی پیچیدهای بودهاند که در بنو مشاهده میکنیم.»
راسل میگوید شواهدی از محلولهای نمکی در اقیانوس قمر انسلادوس (Enceladus) زحل و سیاره کوتوله سرس (Ceres) وجود دارد، که نشان میدهد عناصر لازم برای حیات ممکن است در منظومه شمسی فراوان باشند.
کارهای قبلی فوروکاوا نیز ریبوز و سایر قندها را در شهابسنگهای یافت شده در زمین شناسایی کرده بود، اما او میگوید همیشه این نگرانی وجود داشت که این ترکیبات پس از رسیدن به زمین، در اثر آلودگی وارد سنگ شده باشند. او میگوید: «این کشف در نمونه بنو تضمین میکند که نتایج قبلی واقعی بودهاند.»
فوروکاوا میگوید کار جدید نشان میدهد که سیارکها واقعاً میتوانستهاند تمام عناصر ضروری برای حیات را به زمین یا به اجرام دیگر در منظومه شمسی، مانند مریخ، منتقل کرده باشند. همچنین از فرضیه جهان RNA (RNA world hypothesis) برای منشأ حیات حمایت میکند، زیرا ریبوز یافت شد، اما دئوکسیریبوز نه.
این ایده پیشنهاد میکند که اولین اشکال حیات روی زمین، مدتها قبل از ظهور سلولها یا حیات مبتنی بر DNA، از مولکولهای RNA تشکیل شده بودند که اطلاعات ژنتیکی را در خود داشتند و میتوانستند تکثیر شوند.