در هفته گذشته به موکلانم اطلاع دادهام که پروندههای پناهندگیشان به طور نامحدود به حالت تعلیق درآمده است.
همه آنها در کشورهای خود مورد آزار و اذیت قرار گرفتهاند یا از آن هراس دارند. هیچکدام سابقه کیفری، نه در اینجا و نه در هیچ کجای دیگر، ندارند. من عکسهایی از جای زخمهای شکنجه و سوختگیهای آنها را دیدهام. شاهد تأثیر آنچه در کشورهایشان متحمل شدهاند بر سلامت روانشان بودهام. تماسها و ایمیلهای من به موکلانی ارسال شد که مخالفان سیاسی از روسیه و مصر، بازماندگان نسلکشی در دارفور، فعالان کارگری از چین، افراد دگرباش جنسی از پاکستان و تونس، معترضان صلحجو از ونزوئلا و خانوادههایی با کودکانی بودند که از خشونت بیرحمانه در هندوراس جان سالم به در برده بودند.
و افغانها. از زمانی که طالبان در سال 2021 افغانستان را دوباره به دست گرفت، من دهها پناهجوی افغان را نمایندگی کردهام: فعالان حقوق زنان، روزنامهنگاران، پزشکان، کارمندان سابق سازمان ملل متحد، اعضای اقلیتهای مذهبی و قومی مورد آزار و اذیت و کسانی که در کنار نیروهای آمریکایی و سازمانهای غیردولتی مستقر در ایالات متحده کار کرده بودند. همه این افراد در معرض خطر از هم پاشیدن زندگیشان – دوباره – قرار دارند.
این موکلان با این چشمانداز روبرو هستند که پروندههای پناهندگیشان مورد بررسی قرار نگیرد، پناهندگی به آنها اعطا نشود، درخواستهای گرین کارتشان تأیید نشود یا گرین کارتشان لغو گردد. همه اینها به دلیل واکنش دولت ترامپ به تیراندازی هفته گذشته به دو عضو گارد ملی است که یکی از آنها جان باخته است. یک پناهجوی افغان که پناهندگی دریافت کرده بود، به این جنایت متهم شده است.
این فاجعه، فاجعه دیگری را به بار آورده است: تلاش دولت ترامپ برای تغییر بیشتر سیستم مهاجرت آمریکا، شیطانی جلوه دادن مهاجران افغان و سایر مهاجران، و حداقل به طور موقت، جلوگیری از دریافت حمایتهای لازم توسط پناهجویان شایسته. اعمال مجازات دستهجمعی بر اساس جنایات فجیع و منفرد یک نفر، یک واکنش سیاسی منطقی، مناسب یا اخلاقی نیست.
در تاریخ 26 نوامبر، تنها چند ساعت پس از تیراندازی، رئیسجمهور ترامپ اعلام کرد: «ما اکنون باید تکتک بیگانگانی را که تحت ریاست جمهوری بایدن از افغانستان وارد کشور ما شدهاند، دوباره بررسی کنیم.» در همان روز، خدمات شهروندی و مهاجرت ایالات متحده (U.S. Citizenship and Immigration Services - USCIS) پردازش آنچه را که «تمام درخواستهای مهاجرتی مربوط به اتباع افغان» توصیف کرد، متوقف نمود – گروهی که احتمالاً شامل درخواستهای مبتنی بر ازدواج، درخواستهای پیوستن خانواده و موارد دیگر میشود. وزارت امور خارجه نیز توقف صدور ویزا برای افغانها را اعلام کرد.
پناهجویان افغانی که با آنها کار میکنم، بسیاری از آنها سالهاست منتظر پردازش درخواستهایشان هستند، اکنون در چنگال ترس و وحشت قرار گرفتهاند. آنها به من از عدم اطمینان عمیقشان در مورد آینده درخواستهای پناهندگیشان، زندگیشان، و تواناییشان برای ماندن در این کشور در آینده میگویند. بسیاری از افغانهایی که گرین کارت دارند و آنهایی که منتظر تابعیت هستند نیز به همین ترتیب به شدت مضطرب و نگرانند.
این هفته، یکی از موکلان افغان من که به دنبال پناهندگی بود، برای یک ملاقات عادی با اداره مهاجرت و گمرک (Immigration and Customs Enforcement - ICE) به ساختمان دادگاه مهاجرت فدرال در منهتن احضار شد. او با وجود اینکه میدانست ملیتش او را در معرض خطر بازداشت قرار میدهد، کاملاً همکاری کرد و میخواست همه چیز را درست انجام دهد. در ساختمان مهاجرت، سعی کردم کنار موکلم بمانم، اما مأموران اصرار بر جدایی ما داشتند. او بازداشت شد و در ابتدا، خانوادهاش و من نمیدانستیم او را به کجا بردهاند. یک روز بعد، او از یک مرکز بازداشت در نیوجرسی با من تماس گرفت.
مجازات دستهجمعی دولت تنها به اتباع افغان محدود نمیشود – از این رو ترسی که از موکلان ملیتهای مختلف شنیدم. در روز شکرگزاری، خدمات شهروندی و مهاجرت (USCIS) اعلام کرد که افراد از بوروندی، چاد، جمهوری کنگو، کوبا، گینه استوایی، اریتره، هائیتی، ایران، لائوس، لیبی، میانمار، سیرالئون، سومالی، سودان، توگو، ترکمنستان، ونزوئلا و یمن، و همچنین افغانستان، با موانع بزرگتری در پردازش پروندههایشان روبرو خواهند شد؛ دولت قبلاً ورود متقاضیان واجد شرایط از این کشورها را به شدت محدود کرده بود. کاخ سفید و خدمات شهروندی و مهاجرت همچنین اعلام کردهاند که تمام گرین کارتهای اعطا شده به افراد از این 19 کشور دوباره بررسی خواهند شد. روز سهشنبه، دولت پردازش گرین کارت و درخواستهای تابعیت از شهروندان این کشورها را متوقف کرد.
افرادی از این کشورها که دارای وضعیت قانونی هستند، مضطربند. آیا مجوز کار و شغل خود را از دست خواهند داد؟ آیا وضعیت خود را از دست داده و با بازداشت، حبس یا اخراج روبرو خواهند شد؟ آیا مجبور خواهند شد فرزندان شهروند آمریکایی خود را تنها بگذارند؟
در طول تعطیلات طولانی، رئیسجمهور ترامپ سوگند یاد کرد که مهاجرت از «تمام کشورهای جهان سوم»، که یک اصطلاح قدیمی است و ممکن است بیشتر آفریقا، آسیا و آمریکای لاتین را شامل شود، را «به طور دائمی متوقف کند». در همان روز، خدمات شهروندی و مهاجرت (USCIS) توقف نامحدود تمام درخواستهای پناهندگی را اعلام کرد؛ اگر این توقف ادامه یابد، نقض تعهدات ایالات متحده تحت کنوانسیون پناهندگان سازمان ملل و قانون پناهندگان سال 1980 خواهد بود. ملتهای غربی کنوانسیون پناهندگان را در پی وحشت هولوکاست تدوین کردند و قول دادند از کسانی که به دلیل نژاد، مذهب، ملیت، عقاید سیاسی یا عضویت در گروههای خاص با آزار و اذیت روبرو هستند، محافظت کنند. ایالات متحده قانون پناهندگان را در سال 1980 تصویب کرد تا این حمایتها را در قوانین داخلی خود بگنجاند و یک چارچوب قانونی برای حمایت از پناهندگان و پناهجویان ایجاد کند.
تیراندازی به دو عضو گارد ملی ویرجینیای غربی در هفته گذشته دلخراش بود. سارا بکستروم تنها 20 سال داشت که در روز شکرگزاری درگذشت. اندرو ولف، تنها 24 ساله، برای زندگیاش میجنگد. در دنیایی عادلانه، آنها باید در خانه و در کنار عزیزانشان این تعطیلات را جشن میگرفتند.
مرد متهم در این تیراندازیها رحمانالله لکنوال، 29 ساله از افغانستان است که در آوریل امسال پناهندگی دریافت کرده بود. طبق گزارش NPR، آقای لکنوال به دلیل نگرانیهای سلامت روان توسط یک داوطلب آژانس اسکان مجدد مورد اشاره قرار گرفته بود. او ظاهراً رنج میبرد از ترومایی که مربوط به کارش برای یک نیروی شبهنظامی بود که با سازمان سیا در افغانستان همکاری میکرد. اکنون پرونده جنایی او از طریق سیستم قضایی آمریکا پیش خواهد رفت.
پیگیری مسئولیتپذیری در برابر عامل یک جرم، نحوه عملکرد سیستم قضایی است. بررسی دقیق پناهجویان و سایر مهاجران برای امنیت همه ما ضروری است. اما مجازات مهاجران قانونمدار، اعم از کودک و بزرگسال، به خاطر اقدامات خشونتآمیز یک نفر، با سیستم عدالت ما بیگانه است و به بالاترین آرمانهای ملت ما خیانت میکند.