تلاش دونالد ترامپ، رئیس جمهور جدید ایالات متحده، برای به دست گرفتن کنترل گرینلند می تواند برای شرکت های سوخت فسیلی سودآور باشد - و می تواند سیاره را به یک مارپیچ تغییرات آب و هوایی سوق دهد که هیچ امیدی به بهبودی از آن وجود نخواهد داشت.
ترامپ، که قرار است برای دومین دوره ریاست جمهوری خود در 20 ژانویه سوگند یاد کند، تعهد داده است که این سرزمین جزیره ای یخی را که به مدت سه قرن بخشی از پادشاهی دانمارک بوده است، ضمیمه کند. او تهدید کرد که برای مجبور کردن کپنهاگ، تعرفه های سنگینی اعمال خواهد کرد.
فراتر از ادعای ترامپ مبنی بر نیاز به "امنیت اقتصادی"، دلیل دیگری وجود دارد که این جزیره می تواند چشم انداز وسوسه انگیزی برای واشنگتن باشد.
بر اساس ارزیابی سازمان زمین شناسی ایالات متحده، گرینلند "تقریباً 31400 میلیون بشکه معادل نفت (MMBOE) نفت" و سایر محصولات سوختی، از جمله حدود 148 تریلیون فوت مکعب گاز طبیعی را در خود جای داده است.
آجی پارمار، تحلیلگر ارشد بازارهای نفت خام در شرکت اطلاعات کالایی ICIS، گفت: "این نوع ذخایری است که اگر در عربستان سعودی یا قطر کشف می شد، کسب و کارها از خوشحالی به پرواز در می آمدند."
وی گفت: "البته، با توجه به اینکه در گرینلند است، چالش های فنی برای قرار دادن لوله کشی برای استخراج و انتقال آن به سراسر جهان وجود خواهد داشت. اما هنوز یک فرصت تجاری بزرگ در آنجا وجود دارد، حتی اگر برای عملی شدن آن به زمان و تلاش زیادی نیاز داشته باشد."
با این حال، در سال 2021، گرینلند پس از به قدرت رسیدن حزب سوسیالیست حامی استقلال اینوئیت آتاقاتیگیت، که متعهد به "جدی گرفتن بحران آب و هوا" بود، ممنوعیتی را برای بهره برداری از نفت و گاز معرفی کرد.
حفاری، عزیزم، حفاری
در مقابل، ترامپ متعهد شده است که پس از روی کار آمدن، "انرژی آمریکا را آزاد کند" و حمایت خود را از پمپاژ بیشتر نفت و گاز به طور کلی با یک شعار ساده خلاصه کرده است: "حفاری، عزیزم، حفاری". او همچنین قول داده است که انجماد دولت بایدن بر روی پروژه های جدید گاز طبیعی را لغو کند و به طور مداوم از تعهدات ایالات متحده در زمینه تغییرات آب و هوایی سرپیچی کند.
فعالان محیط زیست نگران این هستند که احتمال افتادن گرینلند به دست ترامپ می تواند به معنای لغو ممنوعیت حفاری نفت و گاز باشد که منجر به انتشار بیشتر گازهای گلخانه ای می شود که آنها می گویند به منزله یک "بمب کربنی" است.
کیرتانا چاندراسکاران، فعال کمپین دوستان زمین، گفت: "ما به راحتی می توانیم بگوییم که هیچ مسیری برای محدود کردن گرمایش به 1.5 درجه وجود ندارد که شامل ممنوعیت ها یا عدم افتتاح میادین نفتی جدید در هیچ کجا نباشد."
به گفته وی، گسترش استخراج در گرینلند مثال بسیار بدی برای رهبری جهانی آب و هوا خواهد بود و به عنوان بهانه ای توسط شکاکان تغییرات آب و هوایی در اروپا و سایر نقاط دوردست استفاده می شود که "چرا کشورهای دیگر اکنون باید آن را فراموش کنند و از هم بپاشند."
مایک والتز، نماینده کنگره - مشاور امنیت ملی آینده ترامپ - در مصاحبه با فاکس نیوز گفت که این طرح "فقط مربوط به گرینلند نیست".
وی گفت: "این در مورد قطب شمال است. شما روسیه را دارید که تلاش می کند با بیش از 60 یخ شکن، برخی از آنها با انرژی هسته ای، پادشاه قطب شمال شود... ما دو تا داریم و یکی از آنها آتش گرفت."
وی افزود: "این در مورد این است که با عقب نشینی کلاهک های یخی قطبی، چینی ها نیز اکنون در حال تولید یخ شکن ها و حرکت به سمت بالا هستند... این نفت و گاز است. این امنیت ملی ما است."
به گفته آنه تولوانن، استاد و مدیر برنامه تحقیقاتی در موسسه منابع طبیعی فنلاند، که در زمینه معدنکاری در محیط قطب شمال مقاله مروری را به طور مشترک نوشته است، تأثیر معدنکاری می تواند تأثیر فاجعه باری بر جانوران و گیاهان محلی در منطقه در حال ذوب داشته باشد.
او گفت: "فصول رشد شمالی کوتاه و سرد است، بنابراین همه گونه ها کم و بیش در آستانه ... بقا هستند." وی افزود که طبیعت می تواند "دهه ها یا حتی قرن ها" طول بکشد تا از اختلالات ناشی از صنایع سنگین و سایر فعالیت های انسانی بهبود یابد.