بحران بیکاری فارغالتحصیلان و کاهش فرصتها
جستوجو برای اولین شغل پس از دانشگاه، حتی در بهترین شرایط نیز تمرینی برای صبر، تابآوری و کنار آمدن با پاسخهای منفی است. اما در حال حاضر، ما اصلاً در بهترین شرایط نیستیم. شرکتها نمیدانند کدام متقاضیان را استخدام کنند، جویندگان کار نمیدانند چگونه خود را متمایز نشان دهند و همگی در وضعیتی ناخوشایند به سر میبرند.
از نظر تاریخی، فارغالتحصیلان جدید دانشگاهی نسبت به کارگران متوسط، شانس بیشتری برای داشتن شغل داشتند. اما اکنون، نرخ بیکاری فارغالتحصیلان جدید کمی بالاتر از کل نیروی کار است. بخشی از این موضوع به دلیل کاهش فرصتهای شغلی است.
بیاعتباری معدل و تورم نمرات
عامل دیگری که جستوجوی کار را دشوارتر کرده، فروپاشی تدریجی فرایند استخدام است. در گذشته، شرکتها میتوانستند به معدل (GPA) فارغالتحصیل به عنوان نشانی از هوش تکیه کنند. تورم بیرویه نمرات، معدل را تقریباً بیمعنا کرده است.
دو دهه پیش، کمتر از یکچهارم نمرات مقطع کارشناسی هاروارد A بود؛ امروز این رقم به ۶۰ درصد رسیده است. شرکتها دریافتهاند که کارنامهها دیگر معیار دقیقی برای سنجش توانایی دانشجویان نیستند.
سقوط مکانیسم نامههای پوششی با هوش مصنوعی
نامههای پوششی و نمونههای نوشتاری نیز به شواهد غیرقابل اعتمادی تبدیل شدهاند. پس از در دسترس قرار گرفتن ChatGPT، سازوکار سیگنالدهی کیفیت متقاضیان به طور کامل فروپاشید. استخدامکنندگان با دریافت درخواستهای شغلی بیشماری مواجهاند که همگی لحن یکسان و تکراری دارند.
هوش مصنوعی علاوه بر بیروح کردن متون، تولید آنها را نیز بسیار آسان کرده است. میانگین تعداد درخواستها برای هر موقعیت شغلی خالی در سال گذشته ۲۶ درصد افزایش یافته است.
مسابقه تسلیحاتی رباتها در بازار کار
کارفرمایان نیز برای مقابله با هجوم ناشی از هوش مصنوعی، به ابزارهای خودکار روی آوردهاند. این وضعیت یک مسابقه تسلیحاتی ایجاد کرده است که در آن جویندگان کار سعی میکنند از سد غربالگری عبور کنند و استخدامکنندگان سعی میکنند تعداد درخواستها را محدود کنند.
برخی شرکتها با تمرکز بر مهارتهای قابل اندازهگیری، مراحل آزمون و پروژههای آزمایشی را در محیطهای ایزوله افزایش دادهاند تا از دخالت هوش مصنوعی جلوگیری کنند.