با بالا رفتن سن، گفتن «نه، متشکرم» آسانتر میشود. به طور متوسط، آمریکاییهای مسنتر در شاخص رفاه امتیاز بالاتری نسبت به بزرگسالان جوانتر کسب میکنند، و بخش عمده این امر مدیون توسعه حسی روشنتر از آنچه که ارزش زمان و توجه را دارد، است. آرتور سی. بروکس در ستون اخیر خود مینویسد: «من در سن ۶۱ سالگی، تلاش شخصی قابل توجهی برای خدمت به اهدافی که برایم مهم هستند، خواهم کرد و ساعتها در مورد مسائل عمق معنوی یا اهمیت علمی بحث خواهم کرد. اما گپ و گفت کوتاه در یک کافه شلوغ؟ به هیچ وجه.»
ایده ذخیره انرژی برای آنچه واقعاً اهمیت دارد، بدیهی و حتی کلیشهای به نظر میرسد. اما با افزایش فشارهای زندگی، غربال کردن و گرفتن این تصمیمات میتواند دشوار باشد. این مقاله نکاتی را برای گرفتن تصمیمات دشوار ارائه میدهد که در نهایت به شادتر شدن زندگی کمک خواهد کرد.
پینوشت:
اخیراً از خوانندگان خواستم عکسی از چیزی که حس هیبت و شگفتی آنها را در جهان برمیانگیزد، به اشتراک بگذارند. لیندا سی.، ۶۸ ساله، این عکس را از «منظره پرش بوفالوی مردم اولیه نزدیک گریت فالز، مونتانا» فرستاده است. او میگوید: «من بیشتر فصلها برای لذت بردن از مناظر وسیع و تأمل درباره مردم و حیواناتی که پیش از من اینجا قدم گذاشتهاند، به اینجا میآیم.»
من به معرفی پاسخهای شما در هفتههای آتی ادامه خواهم داد.
— ایزابل