پژوهشگران ۵۲ نمونه مغزی از کالبدشکافی‌ها را بررسی کردند و دریافتند که آن‌ها حاوی هفت تا ۳۰ برابر بیشتر میکروپلاستیک و نانوپلاستیک نسبت به نمونه‌های کلیه و کبد هستند.
به گفته متیو کمپن، نویسنده اصلی، مقدار پلاستیکی که پژوهشگران در نمونه مغزی متوسط یافتند، تقریباً معادل یک قاشق پلاستیکی است.
او گفت که روش‌های اندازه‌گیری هنوز در حال توسعه هستند. کمپن روز دوشنبه در یک کنفرانس مطبوعاتی گفت: "ما سخت در تلاش هستیم تا به یک تخمین بسیار دقیق برسیم."
معنی این برای سلامت عصبی هنوز مشخص نیست
نمونه‌های مغزی از قشر جلوی مغز گرفته شده بودند که رفتار را کنترل می‌کند و در تصمیم‌گیری نقش دارد. بیشتر پلاستیک‌های یافت شده، تکه‌های نانویی یا پولک‌های پلی‌اتیلن بودند که در کیسه‌های پلاستیکی، بسته‌بندی پلاستیکی مواد غذایی و بطری‌های آب پلاستیکی استفاده می‌شود.
مشخص نیست که این ممکن است چه تاثیری بر سلامت عصبی داشته باشد. در این مطالعه، ۱۲ فرد مبتلا به زوال عقل مستند، سطوح بالاتری از نانوپلاستیک‌ها را در نمونه‌های مغزی خود در مقایسه با نمونه‌های افراد بدون زوال عقل داشتند.
جیمی راس، استادیار علوم اعصاب در دانشگاه رود آیلند که در این مطالعه شرکت نداشت، به Business Insider گفت: "ما نمی‌توانیم از این مطالعه بگوییم که میکرو-نانوپلاستیک‌ها باعث زوال عقل می‌شوند."
بیماران زوال عقل اغلب دارای موانع خونی-مغزی مختل هستند، به این معنی که سطوح بالای میکرو و نانوپلاستیک‌ها ممکن است یک علامت و نه علت بیماری بوده باشند.
کمپن، متخصص سم‌شناسی و استاد علوم دارویی در دانشگاه نیومکزیکو، گفت: "من فکر می‌کنم برای پزشکان چالش‌برانگیز خواهد بود که بخش‌های مهم این موضوع را برای بیماران خلاصه کنند." "نکته مهمی که بیماران باید بشنوند این است که هنوز مشخص نیست که اثرات سلامتی ناشی از پلاستیک‌ها در این مرحله وجود دارد."
میکروپلاستیک‌ها در بسیاری از قسمت‌های بدن انسان از جمله قلب، کبد، بیضه‌ها و شیر مادر یافت شده‌اند. کارشناسان به طور کامل تاثیرات بهداشتی را درک نمی‌کنند، اگرچه برخی از مطالعات میکروپلاستیک‌ها را با بیماری‌های قلبی، سکته مغزی و تعداد کم اسپرم مرتبط دانسته‌اند. پژوهشگران همچنین در حال بررسی این هستند که آیا آن‌ها در خطر ابتلا به انواع خاصی از سرطان‌ها نقش دارند یا خیر.
راس، که در سال ۲۰۲۳ مقاله‌ای را به طور مشترک نوشته بود که تغییرات رفتاری و التهاب مغز را در موش‌ها پس از نوشیدن آب آلوده به میکروپلاستیک به مدت سه هفته متوالی نشان داد، گفت: "اگر میکرو-نانوپلاستیک‌ها بر ما تأثیر بگذارند، تعجب نخواهم کرد. ما هنوز نمی‌دانیم تا چه حد."
مغز دارای یک سد محافظتی است که باید ما را در برابر میکروپلاستیک‌ها محافظت کند
برخلاف کلیه، کبد و سایر اندام‌ها، مغز انسان دارای یک فیلتر محافظتی به نام سد خونی-مغزی است که بسیاری از پاتوژن‌ها و سموم مضر را مسدود می‌کند.
کمپن گفت که از تحقیقات او مشخص نیست که چگونه این همه نانوپلاستیک‌ها در عبور از سد خونی-مغزی موفق می‌شوند، اما نسبت بالای چربی‌ها یا چربی‌های مغز احتمالاً نقش دارد.
کمپن گفت: "اگر تا به حال یک کاسه Tupperware را که چربی بیکن یا کره در آن بوده تمیز کرده باشید، به مقدار زیادی صابون و آب گرم نیاز دارد. واقعاً سخت است که پلاستیک‌ها و چربی‌ها را از هم جدا کنید. ما فکر می‌کنیم که این بخشی از این فرآیند است."
یک خبر خوب این است که میکروپلاستیک‌ها ممکن است با گذشت زمان در بدن انسان تجمع نکنند
آخرین مطالعه نشان نداد که سطوح بالاتری از میکرو و نانوپلاستیک‌ها در مغزهای مسن‌تر در مقایسه با مغزهای جوان‌تر وجود دارد، که نشان می‌دهد بدن ما می‌تواند به اندازه کافی از این پلاستیک‌ها را در مدفوع خود دفع کند تا از تجمع جلوگیری شود. کمپن گفت: "بنابراین ما فقط این‌ها را با گذشت زمان، در طول زندگی خود جمع نمی‌کنیم." برای تأیید این یافته به تحقیقات بیشتری نیاز است.
با این حال، این مطالعه افزایش میکرو و نانوپلاستیک‌ها را در نمونه‌های مغزی و کبدی گرفته شده از افرادی که در سال ۲۰۲۴ در مقایسه با سال ۲۰۱۶ فوت کرده‌اند، نشان داد. کمپن گفت که این افزایش احتمالاً به این دلیل است که پلاستیک‌های بیشتری در محیط زیست وجود دارد.
تامارا گالووی، استاد بوم‌شناسی سمی در دانشگاه اکستر که در این تحقیق شرکت نداشت، در بیانیه‌ای گفت: "این مهم است زیرا نشان می‌دهد که اگر ما آلودگی محیط زیست با میکروپلاستیک‌ها را کاهش دهیم، سطح قرار گرفتن انسان نیز کاهش می‌یابد."
میکروپلاستیک‌ها اجتناب‌ناپذیر هستند - آن‌ها در غذا، هوا، آب و زباله‌های ما هستند.
شما می‌توانید با شستن دست‌های خود قبل از غذا خوردن، برداشتن پلاستیک از مواد غذایی قبل از قرار دادن در مایکروویو و اجتناب از نوشیدن از بطری‌های پلاستیکی، میزان قرار گرفتن در معرض خود را کاهش دهید.