جایگاه مسابقه اسکار پس از دو هفته پر تلاطم

گاهی اوقات، دوره بعد از نامزدی‌های اسکار می‌تواند مانند یک چرت زدن باشد. ممکن است یک بی‌مهری قابل توجه وجود داشته باشد که ارزش بحث کردن برای چند روز را داشته باشد، اما در نهایت اوضاع آرام می‌شود و مردم در حالی که به سمت مرحله نهایی فصل حرکت می‌کنند، شروع به رفتار درست می‌کنند.

اما اینطور نبود.

به طور خاص، دو هفته گذشته به لطف جنجال مربوط به توییت‌های قدیمی که توسط یکی از ستارگان «امیلیا پرز»، کارلا سوفیا گاسکون، منتشر شده بود، یکی از پر تلاطم‌ترین دوران در حافظه اخیر بوده است. این بازیگر که در ابتدا سرکش بود، برای دفاع از خود، رسوایی خود را در طول چندین دوره رای‌گیری حیاتی در سرخط خبرها نگه داشت. اکنون، فیلمی که با ۱۳ نامزدی اسکار پیشتاز بود، لنگ می‌زند.

پس از این همه تلاطم، اوضاع از چه قرار است؟ در اینجا پنج روایت وجود دارد که اکنون از این فصل پدیدار شده است که من قصد دارم آن‌ها را زیر نظر داشته باشم.

با آغاز امسال، آرزوهای فصل جوایز «آنورا» متوقف شده به نظر می‌رسید. این کمدی به کارگردانی شان بیکر در ۵ ژانویه در گلدن گلوب بدون برد به پایان رسید، و این احساس عدم موفقیت در طول چند هفته بعد که جوایز انتخاب منتقدان، که «آنورا» امیدوار بود دوباره در آن امتیاز کسب کند، از ۱۲ ژانویه به دلیل آتش‌سوزی‌های لس‌آنجلس به ۷ فوریه موکول شد، باقی ماند.

چه تفاوتی یک آخر هفته ایجاد می‌کند. روز جمعه، «آنورا» جایزه بهترین فیلم را در مراسم به تعویق افتاده انتخاب منتقدان دریافت کرد، و شب بعد در نمایش‌های جداگانه‌ای که توسط انجمن کارگردانان آمریکا و انجمن تهیه‌کنندگان آمریکا برگزار شد، جوایز برتر را به دست آورد. هر فیلمی که با هر دوی این انجمن‌ها پیروز شود، باید به عنوان پیشتاز بهترین فیلم در نظر گرفته شود، حتی با وجود اینکه پنج سال پیش، «۱۹۱۷» در جوایز PGA و DGA پیروز شد و همچنان اسکار برتر را به «انگل» واگذار کرد.

در حالی که در اواسط دسامبر در حال بررسی زمینه بهترین فیلم بودم، متوجه شدم که هر زمان که با رای‌دهندگان و افراد خودی صنعت در مورد فیلم‌های مورد علاقه‌شان در سال صحبت می‌کردم، «آنورا» عنوانی بود که بارها و بارها مطرح می‌شد. هر دوی این فیلم‌ها، هم «آنورا» و هم «امیلیا پرز»، ائتلاف‌های قوی در بین بسیاری از گروه‌های جمعیتی مختلف رای‌دهنده ایجاد کرده بودند. با زخمی شدن دومی، اکنون «آنورا» است که پیشتاز شده است.

ممکن است «امیلیا پرز» شکست خورده باشد، اما آیا می‌توان آن را کاملاً حذف کرد؟ آخر هفته گذشته تصویری متضاد از شانس‌های پس از رسوایی آن ارائه داد: اگرچه این فیلم موفق شد سه جایزه در جوایز انتخاب منتقدان به دست آورد، از جمله جایزه بازیگر نقش مکمل زن برای زوئی سالدانیا، رای‌گیری برای این مراسم هفته‌ها قبل از آشکار شدن توییت‌های گاسکون بسته شد. در جوایز PGA، جایی که رای‌گیری درست همزمان با افزایش جنجال گاسکون به پایان رسید، و جوایز DGA، جایی که رای‌گیری دو روز پس از آنکه کارگردان فیلم، ژاک اودیار، در مصاحبه‌ای گاسکون و نظراتش را رد کرد، بسته شد، «امیلیا پرز» دست خالی به خانه رفت.

اگر این فیلم هنوز شانسی برای کسب جوایز بزرگ اسکار دارد، باید در جوایز BAFTA این آخر هفته یک سنگر بسازد، زیرا این هیئت رای‌گیری بریتانیایی همپوشانی قابل توجهی با آکادمی دارد. این فیلم در جوایز فیلم اروپا در ماه دسامبر تمام جوایز را درو کرد، جایی که در هر دسته‌ای که نامزد شده بود برنده شد (از جمله پیروزی بهترین بازیگر زن برای گاسکون)، بنابراین نمایش خوب در BAFTA نشان می‌دهد که رای‌دهندگان بین‌المللی همچنان مجذوب «امیلیا» هستند و یا از جنجال‌ها که آن را در برگرفته است، بی‌اطلاع هستند یا نگران آن نیستند.

و اگرچه من فکر نمی‌کنم رای‌دهندگان آمریکایی اقدامات گاسکون را بر سر همبازی‌اش سالدانیا خالی کنند، جوایز انجمن بازیگران سینما در اواخر این ماه این نظریه را آزمایش خواهد کرد: آن کمیته نامزدی برای «شرور» دیوانه شده بود، بنابراین من انتظار دارم که آریانا گرانده، رقیب نقش مکمل زن، حداقل مبارزه کند.

برای اینکه یک فیلم به عنوان یک مدعی اصلی بهترین فیلم در نظر گرفته شود، معمولاً باید نامزدی بهترین کارگردانی را نیز کسب کند. بنابراین چگونه یک فیلم باید پس از آنکه شاخه کارگردانان بی‌مهری نشان می‌دهد، به پیش برود؟

دو تن از مدعیان امسال امیدوارند مسیری غیرمتعارف را ترسیم کنند. تقریباً همه کسانی که با آنها صحبت کرده‌ام از «محفل» به عنوان یک تریلر خمیری اما عالی لذت برده‌اند، اگرچه به ندرت می‌توان کسی را پیدا کرد که آن را فیلم شماره یک بلامنازع خود در سال بداند. مهم نیست: استراتژی جوایز «محفل»، که بر رأی‌گیری ترجیحی منحصر به فردی که توسط اسکار استفاده می‌شود، حساب می‌کند، این است که با تبدیل شدن به فیلم شماره دو همه، تلاش زیادی انجام دهد. فیلمی که امتیازات کافی از آرای جایگاه دوم جمع‌آوری می‌کند، می‌تواند فیلمی را شکست دهد که در برخی برگه‌ها در رتبه اول قرار دارد، اما در سایر برگه‌ها در رتبه پایین قرار دارد. در فصلی که مملو از جنجال است، شاید این دوست‌داشتنی بودن کافی باشد.

«شرور» مسیری سخت‌تر هم دارد، زیرا هم نامزدی کارگردانی و هم فیلمنامه را ندارد، و هیچ فیلمی از زمان «گراند هتل» در سال ۱۹۳۲ جایزه بهترین فیلم را بدون آن اشاره‌های کلیدی دریافت نکرده است. با این حال، من با رای‌دهندگانی صحبت کرده‌ام که قصد دارند به «شرور» رای دهند، صرفاً به این دلیل که موفقیت این نوع تماشاگری برای هالیوود و اسکار خوب است. (یک لیوان آب درخشان Bene Gesserit برای «تل ماسه: قسمت دوم» بریزید، دیگر فیلم پرفروشی که نامزد بهترین فیلم شده است، زیرا به سادگی نتوانسته است همان شور و شوق را به دست آورد.)

در یک مراسم پذیرایی قبل از جوایز DGA در روز شنبه، من از همکاران کارشناس و دسته‌ای از تبلیغ‌کنندگان پرسیدم که انتظار دارند کدام رقیب پیروز شود. هر کسی که با او صحبت کردم پیش‌بینی کرد که بردی کوربت برای درام حماسی دوره‌ای خود «بروتالیست»، که او به نحوی با بودجه زیر ۱۰ میلیون دلار آن را به سرانجام رساند، جایزه برتر شب را به خانه خواهد برد. کوربت برای برخاستن از این چالش، قبلاً جایزه گلدن گلوب بهترین کارگردانی را برده بود، و در دورانی که جوایز اسکار بهترین فیلم و بهترین کارگردانی اغلب می‌توانند به دو فیلم جداگانه برسند، به نظر می‌رسید که او شانس زیادی برای کسب حداقل یکی از آن جوایز دارد.

من تعجب می‌کردم که آیا شان بیکر، که «آنورا» را کارگردانی کرد، همان پیش‌بینی‌ها را شنیده بود، زیرا به نظر می‌رسید وقتی اعلام شد که او و نه کوربت برنده DGA شده‌اند، کاملاً شوکه شده بود. فکر می‌کنم کمک کرد که بیکر یک کارگردان خوش‌برخورد است که در محافل فیلم‌سازی شناخته شده است، در حالی که کوربت جدی‌فکر، بازیگری است که به کارگردانی روی آورده و تازه وارد جریان اصلی شده است. و اگرچه کسانی که «بروتالیست» را دوست دارند واقعاً آن را دوست دارند، فیلم سه ساعت و سی و پنج دقیقه‌ای می‌تواند قطبی‌کننده باشد: من با دسته‌هایی از زنانی که آن را فیلم مورد علاقه‌شان در سال می‌دانند، برخورد نکرده‌ام. «بروتالیست» نیز مانند «امیلیا پرز» اکنون باید روی برخی از پیروزی‌های BAFTA حساب کند تا به جبران شتاب کمک کند.

آیا اسکار فیلم بین‌المللی دوباره در بازی است؟ فقط چند هفته پیش، اگر در این دسته علیه «امیلیا پرز» شرط می‌بستید، احمق بودید، زیرا این جایزه تقریباً همیشه به فیلمی می‌رسد که شانس بیشتری برای بهترین فیلم دارد. اما با توجه به اینکه آن فیلم اکنون روی طناب است، می‌توانیم یک مسابقه واقعی در دستان خود داشته باشیم.

هر رای‌دهنده اسکار که با یک برزیلی دوست شده یا حتی شانه‌ای به شانه او زده باشد، احتمالاً در هفته‌های اخیر پیامی از آن شخص دریافت کرده است، زیرا حمایت از «من هنوز اینجا هستم» و بازیگر نقش اصلی آن، فرناندو تورس، عملاً به یک سرگرمی ملی تبدیل شده است. درست است که فیلم والتر سالس، درباره یک فعال که شوهر مخالفش توسط دیکتاتوری نظامی برزیل ناپدید می‌شود، در دسته‌های بهترین فیلم و بهترین بازیگر زن با یک نبرد دشوار روبرو است. (ستاره «ماده» دِمی مور همچنان در رقابت دوم مورد علاقه است). با این حال، به عنوان تنها رقیب اصلی دیگر در دسته فیلم بین‌المللی، راهی برای «من هنوز اینجا هستم» وجود دارد تا رای‌دهندگانی را که یک جایگزین با سلیقه را به «امیلیا پرز» آغشته به رسوایی ترجیح می‌دهند، به دست آورد.

Kyle Buchanan یک خبرنگار فرهنگ عامه است و همچنین به عنوان The Projectionist، ستون‌نویس فصل جوایز برای The Times نیز فعالیت می‌کند. اطلاعات بیشتر درباره Kyle Buchanan

بیشتر در مورد: Sean Baker