دانشمندان در جنوب آلبانی، کشف آنچه که اکنون به عنوان بزرگترین دریاچه حرارتی زیرزمینی شناخته می‌شود را تأیید کرده‌اند. یک تیم تحقیقاتی چک به رهبری غارنورد Marek Audy برای اولین بار چهار سال پیش این دریاچه را مشاهده کرد، اما ابزار تخصصی برای مستندسازی مقیاس آن را نداشت.
این شگفتی پنهان سرانجام در طی یک سفر اکتشافی اخیر به دره Vromoneri آشکار شد. اسکن سه بعدی لیدار پیشرفته ابعاد آن را به طور دقیق ترسیم کرد و این کشف به نام "دریاچه نورون" پس از بنیاد تأمین کننده بودجه نامگذاری شد.
این دریاچه زیرزمینی در انتهای پرتگاهی به عمق بیش از 330 فوت (100 متر) در نزدیکی منطقه کوهستانی اطراف Leskovik قرار دارد. محققان در ابتدا ستونی عظیم از بخار را مشاهده کردند که از زمین‌های ناهموار بلند می‌شد، این منظره غیرمعمول آنها را به فرود به قلمرو پنهان در زیر هدایت کرد.
در آنجا، آنها یک گسترده را به همراه چشمه‌های حرارتی یافتند. یک اتاق دارای حجم عظیمی از آب بود که طول آن 454 فوت (138 متر) و عرض آن 138 فوت (42 متر) بود.
سفر نهایی به دریاچه نورون
پس از کشف اولیه، تیم Audy در سال 2024 با اسکنرهای لیدار پیشرفته‌ای که قادر به ساخت مدل‌های سه بعدی با وضوح بالا بودند، بازگشتند تا عظمت دریاچه را تأیید کنند. نقشه‌های دقیق آنها نشان می‌دهد که آب حرارتی حدود 294350 فوت مکعب (8335 متر مکعب) را در خود جای داده است که معادل 3.5 استخر شنا به اندازه المپیک است.
به گفته Audy، این یافته‌ها این پتانسیل را دارند که "درک ما از اکوسیستم‌های زیرزمینی و فرآیندهای زمین‌شناسی را تغییر دهند." سیستم غاری که دریاچه نورون در آن قرار دارد، سال‌هاست که ممنوع بوده است، بخشی به دلیل تنش‌های ارضی مداوم در منطقه مرزی بین آلبانی و یونان.
بنیاد نورون، یک سازمان چک که بودجه این سفر اکتشافی را تأمین کرده است، دانشمندان را قادر ساخته است تا اندازه‌گیری‌های دقیق و تحقیقات کاملی را انجام دهند. این تیم دریاچه تازه تأیید شده را به نام این بنیاد نامگذاری کردند.
از آنجایی که دریاچه‌های حرارتی با این وسعت فوق‌العاده نادر هستند، این گروه قصد دارد برای مطالعات بیشتر در مورد زمین‌شناسی و زیست‌شناسی آن بازگردد. این تیم امیدوار است که این دریاچه بتواند بینش‌های جدیدی در مورد چگونگی تشکیل چشمه‌های حرارتی زیرزمینی و حفظ حیات میکروبی ارائه دهد.
کشف‌های قبلی و پدیده‌های مشابه
قبل از این کشف، کشف مشابهی در سال 2008 در مجارستان انجام شد. این دریاچه که در زیر حمام‌های ترکی در بوداپست پنهان شده بود، توسط کاشفانش Sandor Kalinovits به عنوان "بزرگترین غار و تالار آب گرم حرارتی فعال و پر از آب در جهان" در آن زمان توصیف شد.
با ظهور دریاچه نورون، با این حال، یافته آلبانیایی از نظر اندازه و عمق، مکان مجارستانی را تحت‌الشعاع قرار داده است. سایر دریاچه‌های حرارتی معروف، مانند دریاچه Frying Pan در نیوزلند (به دلیل مساحت وسیع سطح آن اما دمای سوزان قابل توجه است) و تالاب آبی محبوب ایسلند نیز تحت تأثیر این غول زیرزمینی تازه شناخته شده قرار گرفته‌اند.
محققان می‌گویند دریاچه نورون می‌تواند توجه بین‌المللی را برای اکتشافات آینده به خود جلب کند و حتی ممکن است به یک مطالعه موردی کلیدی برای دانشمندان آب و هوا و محیط زیست تبدیل شود. از آنجایی که دریاچه‌های حرارتی زیرزمینی می‌توانند بینش‌هایی را در مورد زمین‌شناسی، آب‌شناسی و زیست‌شناسی اعماق زمین ارائه دهند، سفرهای اکتشافی بیشتری برای جمع‌آوری نمونه‌های خاک و آب برنامه‌ریزی شده است.
Audy با اشاره به اینکه ماجراجویی واقعی در اینجا تازه آغاز شده است، گفت: "این چیزی است که می‌تواند تأثیر زیادی بر درک اکوسیستم‌های زیرزمینی داشته باشد."