ااز زمانی که جان براون حدود ۲۵ سال پیش متعهد شد که BP را سبز کند، این شرکت بزرگ نفتی بریتانیایی یک سری اتفاقات ناگوار خجالت‌آور را تجربه کرده است. این شامل لغزش‌های ایمنی عمده، مانند نشت بزرگ نفت در خلیج مکزیک، و خروج چندین رئیس می‌شود. با این حال، بزرگترین اشتباه آن، تلاش‌های ناموفق برای کربن‌زدایی سودآور از کسب‌وکارش بوده است، که با وعده زودهنگام آن مبنی بر «فراتر از نفت» بدتر شد.
تازه‌ترین تصویر از مشکلات BP در گزارش درآمد سه ماهه آن در ۱۱ فوریه منتشر شد. این شرکت نشان داد که سود سه ماهه چهارم در مقایسه با سال قبل ۶۱ درصد کاهش یافته است. سود سالانه از ۱۳.۸ میلیارد دلار در سال ۲۰۲۳ به ۸.۹ میلیارد دلار در سال ۲۰۲۴ کاهش یافت که بخشی از آن به دلیل کاهش قیمت نفت و کاهش حاشیه سود در تجارت پالایش آن بود. سرمایه گذاری های BP در سرمایه گذاری های کم کربن به فشار مالی افزود. نتایج ناامیدکننده همزمان با گزارش هایی بود مبنی بر اینکه Elliott Investment Management، یک صندوق سرمایه گذاری پرخاشگر، سهام قابل توجهی در این شرکت بزرگ نفتی به دست آورده است.
هیچ یک از طرفین در این مورد اظهار نظر نکرده اند، اما این شایعات برای افزایش قیمت سهام BP کافی بود، که نشان می دهد سهامداران از مدیریت آن عمیقا ناامید هستند. با این حال، حتی پس از این افزایش، ارزش بازار این شرکت، ۹۰ میلیارد دلار، کمتر از Shell، رقیب اروپایی آن است.
موری اوچینکلوس، رئیس BP، این فشار را احساس کرده است. او گفته است که در یک رویداد سرمایه گذاری در ۲۶ فوریه، استراتژی را برای تنظیم مجدد اساسی شرکت رونمایی خواهد کرد. چنین تغییری چه چیزی را می تواند در بر بگیرد؟ به نظر می رسد سرمایه گذاری های تجدیدپذیر BP به طور مستقیم در معرض خطر قرار دارند. مداخلات گذشته Elliott در شرکت‌های انرژی آمریکایی نشان می‌دهد که بیشتر به دنبال بازده مالی است تا نگرانی‌های مربوط به کربن. ایرن هیمونا از برنشتاین، یک دلال، استدلال می‌کند که کم ارزش‌گذاری BP نیاز به یک تغییر استراتژیک مانند شل دارد. ویل ساوان، رئیس شل، قبلاً سرمایه‌گذاری در مناطق سبز با عملکرد ضعیف، مانند هیدروژن، را کاهش داده و هزینه‌ها را در نفت و گاز افزایش داده است.
دارایی های سودآور هیدروکربنی نیز ممکن است فروخته شوند. میشل دلا ویگنا از گلدمن ساکس، یک بانک، فکر می کند که بخش راحتی و تحرک، که شامل روان کننده ها و سایت های خرده فروشی در پمپ بنزین ها می شود، ارزشی چشمگیر به ارزش ۴۸ میلیارد دلار دارد. وجوه جمع آوری شده می تواند صرف چشم اندازهای سودآور بالادستی شود، مانند دارایی های شیل با رشد سریع BP در آمریکا، یا در بازخرید سهام، که معمولاً سرمایه گذاران را راضی می کند.
ایده جسورانه تر این است که BP به جای لندن در نیویورک فهرست شود. دلیل مالی قانع کننده است. BP و Shell تقریباً هشت تا نه برابر سود معامله می شوند در مقایسه با ۱۴ برابر برای ExxonMobil و Chevron، دو شرکت بزرگ نفتی آمریکایی. شرکت‌های بزرگ اروپایی به دلیل سرمایه‌گذاری‌های تجدیدپذیر با عملکرد ضعیف، با جریمه‌های ارزش‌گذاری مواجه هستند. آنها همچنین جریان‌هایی را از صندوق‌های غیرفعال که شاخص‌های بزرگ مانند S&P 500 را ردیابی می‌کنند، از دست می‌دهند.
حتی اگر از نظر سیاسی چالش برانگیز باشد، از برخی جهات جابجایی می تواند برای BP مناسب باشد. تجزیه و تحلیل آقای دلا ویگنا نشان می دهد که BP حتی بیشتر از Exxon یانکی است. تقریباً نیمی از سود خود را از ایالات متحده به دست می آورد (به نمودار مراجعه کنید). و این کشور همچنین خانه بسیاری از امیدوارکننده‌ترین دارایی‌های bp است—از دارایی‌های موجود در حوضه پرمین گرفته تا خلیج مکزیک. شرکتی که زندگی خود را به عنوان شرکت نفت انگلیس و ایران آغاز کرد، می تواند در عوض شبیه یک شرکت نفتی آمریکایی-پرمیان به نظر برسد. ¦
برای اطلاع از مهمترین اخبار در حوزه تجارت و فناوری، در Bottom Line، خبرنامه هفتگی ویژه مشترکین ما ثبت نام کنید.