نیویورکی‌هایی که سرهای خود را در برابر باد تند خم می‌کنند، معمولاً نشانه‌ای صعودی برای قیمت گاز طبیعی است و این ژانویه نیز از این قاعده مستثنی نیست. با این حال، این رالی فراتر از شرایط فوری است، به طوری که میانگین قیمت آتی برای 12 ماه آینده نزدیک به شکستن سطح 4 دلار در هر میلیون واحد حرارتی بریتانیا برای اولین بار از ژانویه 2023 است، زمانی که آنها از اوج مربوط به جنگ اوکراین در سال قبل پایین می‌آمدند. فراتر از هوای سرد، تغییری در آب و هوای کلی گاز وجود دارد که بر احیای تقاضای برق در ایالات متحده متمرکز است.
برای بیش از یک دهه، گاز طبیعی مشتریان را خشنود کرده است اما بیشتر سرمایه گذاران را ناامید کرده است. شیل گاز را با زغال سنگ و انرژی هسته ای رقابتی کرد - اما بیشتر از طریق عرضه بیش از حد که گاز را وارد یک بازار نزولی ساختاری کرد. در همین حال، با افزایش تقاضا برای مبارزه با تغییرات آب و هوایی از کاهش انتشار گازهای گلخانه ای تا صفر خالص، محدودیت های طبیعی گاز - که هنوز هنگام سوزاندن کربن منتشر می کند، هرچند کمتر از زغال سنگ - روایت قبلی را که سوخت «پل» است، خدشه دار کرد. تقاضا برای برق گازی با کاهش زغال سنگ افزایش یافت، اما تقاضای ثابت برق به طور کلی و افزایش نفوذ انرژی های تجدیدپذیر این دستاوردها را محدود کرد، به طوری که صادرات گاز طبیعی مایع در جذب عرضه بسیار مهم بوده است.
با این حال، اکنون بیشتر بخش برق است که دوباره علاقه را برانگیخته است. به نظر می رسد مصرف برق در ایالات متحده در نهایت با توجه به بازگشت تولید به داخل کشور، افزایش برق رسانی فرآیندها و مهمتر از همه، گسترش مراکز داده برای توسعه ابزارهای هوش مصنوعی، دوباره رشد را از سر بگیرد. در حالی که شرکت‌های بزرگ فناوری علاقه خود را به انرژی هسته‌ای ابراز می‌کنند، رآکتورهای جدید برای جاه طلبی‌های فوری بسیار دور هستند. از این رو، شرکت‌های بزرگ قراردادهایی را برای تولید برق گازی امضا می‌کنند، مانند قرارداد چند میلیارد دلاری متا پلتفرم با شرکت انترجی در لوئیزیانا که به تازگی امضا شده است.
تنها حدود یک سال پیش، خط لوله کارخانه های جدید برنامه ریزی شده و بازنشستگی کارخانه های موجود، همانطور که به اداره اطلاعات انرژی گزارش شده بود، نشان دهنده کاهش خالص ظرفیت گازسوز ایالات متحده در نیمه دوم این دهه بود. این قطعاً دیگر چنین نیست.
علامت تعجب بر روی همه اینها در معامله 29 میلیارد دلاری شرکت کانستلیشن انرژی برای شرکت کالپاین اخیراً اعلام شد. خرید سهام خصوصی دومی در سال 2018 در پایین ترین سطح اشتیاق بازار عمومی برای شرکت های تولید کننده تجاری رخ داد. اکنون آن خریداران سود زیادی کسب کرده اند. این معامله بدون تردید شرطی بر رشد تقاضا است، با کانستلیشن، که به دلیل ناوگان هسته ای بزرگ خود با ضریب بالایی معامله می شود، 16 درصد از سهام خود را به علاوه میلیاردها دلار پول نقد برای کارخانه های عمدتاً گازی و با وعده نسبتاً کمی در زمینه هم افزایی می پردازد.
رقابتی برای ارائه و مالکیت زیرساخت ها و تجهیزات گاز به برق در جریان است. به عنوان مثال، پیشنهاد اخیر شرکت اکسون موبیل برای ساخت و راه اندازی نیروگاه های گازی، از بی حوصلگی اپراتورهای مراکز داده با برنامه های توسعه هسته ای استفاده می کند تا به طور موثر بودجه ای را برای طرح های آزمایشی جذب کربن این شرکت نفتی تامین کند.
در مقیاس کوچکتر، گروه سرمایه گذاری فورترس ال ال سی اوایل این ماه از خرید 850 مگاوات توربین گازی سیار خبر داد که می تواند برق مورد نیاز مراکز داده ای را که منتظر اتصالات شبکه هستند یا پشتیبان می خواهند، تامین کند. این با اظهارات تولیدکنندگان تجهیزات مطابقت دارد. شرکت جنرال الکتریک ورنوا ماه گذشته به تحلیلگران گفت که به جای توسعه دهندگان سنتی تولید برق، مستقیماً با اپراتورهای مراکز داده که به دنبال خرید توربین های گازی هستند، صحبت می کند. در همین حال، شرکت کاترپیلار به یک انباشت 18 تا 24 ماهه برای مجموعه های مولد رفت و برگشتی، عمدتاً به دلیل تقاضای مراکز داده برای برق پشتیبان، اشاره می کند.
این موضوع به اپراتورهای خط لوله گاز نیز گسترش می یابد. شرکت انرژی ترانسفر ال پی در آخرین کنفرانس تلفنی خود اعلام کرد که درخواست هایی برای اتصال از بیش از 40 مرکز داده دریافت کرده است که می تواند به معنای تقاضای اضافی تا 10 میلیارد فوت مکعب در روز باشد - معادل بیش از 10 درصد از کل تقاضای گاز فعلی ایالات متحده. این اتفاق نخواهد افتاد. با این حال، حتی با در نظر گرفتن این بخش، خودباوری خستگی ناپذیر، با زمینه گسترده تر مطابقت دارد و تبدیل تنها برخی از این چشم اندازها به معنای رشد است. شرکت رقیب ویلیامز نیز اظهارات مشابهی داشته و حتی در آخرین کنفرانس تلفنی خود از گسترش خود به تجارت تولید برق در محل صحبت کرده است. مطمئناً، ارزیابی مجدد روندهای برق و گاز که سهام تولید برق را به حرکت درآورده است، به بخش خط لوله نیز سرایت کرده و ارزش گذاری ها را به بالاترین حد خود در بیش از یک دهه رسانده است.
این انتهای زنجیره ارزش گاز، پایین دست سر چاه و نزدیکتر به مشتریانی که سرعت را در اولویت قرار می دهند، به نظر می رسد جایی است که بیشترین حق بیمه ها را می توان به دست آورد، چه در قراردادهای برق یا تجهیزات.
البته قیمت گاز نیز در نهایت باید حمایت شود، اما با این تذکر که حدود 40 درصد از تولید گاز داخلی از چاه های نفت تامین می شود. این امر سهم قابل توجهی از عرضه را از قیمت گاز جدا می‌کند، یک ویژگی مهم که رالی‌های قبلی را با تغییر متفاوت بازار نفت تضعیف کرده است. علاوه بر این، در حالی که چشم انداز گاز روشن شده است، در بخش برق، همچنان در یک جنگ بلندمدت با انرژی های تجدیدپذیر و باتری ها (به علاوه، اگر در نهایت ظاهر شوند، رآکتورهای هسته ای جدید) برای سهم بازار قفل شده است. ظرفیت گازی که امروزه ساخته می شود، ممکن است لزوماً به اندازه یک دهه دیگر گاز نسوزاند. اما همانطور که اکنون شاهد آن هستیم، باید خریداری و پرداخت شود.
بیشتر از بلومبرگ اپینیون:
- مذاکرات کالپاین کانستلیشن با سوخت هوش مصنوعی و گاز: لیام دنینگ
- مطالب پولی مت لوین: شاید ESG اکنون غیرقانونی باشد
- «بهتر کردن جهان» سال گذشته بود: بث کوویت
آیا بلومبرگ اپینیون بیشتری می خواهید؟ OPIN <GO>. یا می توانید در خبرنامه روزانه مامشترک شوید.
این ستون لزوماً منعکس کننده نظر هیئت تحریریه یا بلومبرگ ال پی و مالکان آن نیست.