Core Power، یک توسعه‌دهنده پیشرو در فناوری‌های هسته‌ای دریایی، از یک ابتکار مهم برای معرفی یک نیروگاه هسته‌ای شناور لنگر انداخته در ایالات متحده تا اواسط دهه 2030 خبر داد.
این ابتکار که برنامه لیبرتی نام دارد، در نظر دارد یک چارچوب جامع هسته‌ای غیرنظامی را به‌طور خاص برای کاربردهای دریایی ایجاد کند.
در یک سخنرانی اصلی در اجلاس Core Power که در هیوستون، تگزاس برگزار شد، مدیرعامل میکال بو، جزئیات جاه‌طلبی‌های این شرکت برای این برنامه نوآورانه را شرح داد.
بو تأکید کرد که برنامه لیبرتی می‌تواند بازاری را به ارزش تقریبی 2.6 تریلیون دلار متمرکز بر راهکارهای برق شناور باز کند و ادعا کرد که استفاده از کارخانه‌های کشتی‌سازی برای ساخت هسته‌ای می‌تواند زمان و هزینه‌ها را ساده کند.
نیروگاه هسته‌ای شناور
Core Power اخیراً از طرح توسعه یک نیروگاه هسته‌ای شناور در ایالات متحده خبر داد که سالانه حدود 175 گیگاوات ساعت برق پاک تولید می‌کند.
فاز اول برنامه لیبرتی بر تولید انبوه نیروگاه‌های هسته‌ای شناور (FNPP) متمرکز خواهد بود.
تولید FNPP از تکنیک‌های ساخت مدولار استفاده می‌کند و از تخصص و زیرساخت‌های موجود در صنعت کشتی‌سازی تثبیت‌شده بهره می‌برد.
این نیروگاه‌ها به گونه‌ای طراحی می‌شوند که به عنوان بارج‌های نیرو عمل کنند که می‌توانند در بنادر و مناطق ساحلی مستقر شوند یا برای واحدهای بزرگتر تولید برق در فاصله‌های دورتر از دریا قرار گیرند.
این استراتژی امکان تولید انبوه کارآمد را فراهم می‌کند و به ناوگانی از FNPP اجازه می‌دهد بدون نیاز به آمادگی‌های پیچیده در هر مکان، به مکان‌های مختلف مشتری یدک کشیده شوند.
یک کارخانه کشتی‌سازی مرکزی، راه‌اندازی، نگهداری، سوخت‌گیری و مدیریت پسماند این نیروگاه‌های شناور را مدیریت خواهد کرد.
یکی از جنبه‌های کلیدی برنامه لیبرتی، تمرکز بر فناوری هسته‌ای پیشرفته، به ویژه راکتورهای نمک مذاب است.
برخلاف راکتورهای هسته‌ای سنتی، این سیستم‌های نسل بعدی به گونه‌ای طراحی شده‌اند که با خیال راحت و کارآمد در فشارهای نزدیک به اتمسفر کار کنند.
این نوآوری، نیاز به مناطق تخلیه اضطراری گسترده را کاهش می‌دهد و قابلیت بیمه و دوام عملیاتی را برای FNPP و کشتی‌های تجاری با نیروی هسته‌ای افزایش می‌دهد.
انتظار می‌رود راکتورهای پیشرفته مزایای قابل توجهی در راندمان ارائه دهند و به کشتی‌ها اجازه می‌دهند با یک بار سوخت برای کل عمر خود کار کنند و در عین حال خروجی زباله را به حداقل برسانند.
در نتیجه، کشتی‌های با نیروی هسته‌ای نوید افزایش سرعت، راندمان و ظرفیت بار را می‌دهند.
تأمین و زنجیره
Core Power با توسعه‌دهندگان مختلف برای بهینه‌سازی این راکتورها برای کاربردهای دریایی همکاری می‌کند.
هدف این شرکت، شروع به پذیرش سفارش‌ها برای FNPP تا سال 2028 است، با نگاهی به تجاری‌سازی کامل در دهه بعد.
بو یک رویکرد مرحله‌ای را تا سال 2030 ترسیم کرد که شامل طراحی راکتورها و ایجاد چارچوب‌های صدور مجوز و نظارتی لازم است.
مرحله دوم نقشه راه بر ساخت یک زنجیره تأمین قوی و توسعه نیروی کار ماهر تأکید خواهد کرد.
مرحله نهایی بر ایجاد عملیات تجاری و پایگاه تولیدی متمرکز خواهد بود که قادر به پشتیبانی از ابتکار FNPP باشد.
علاوه بر اهداف فنی و عملیاتی این برنامه، Core Power قصد دارد با سازمان بین‌المللی دریانوردی و آژانس بین‌المللی انرژی اتمی برای ایجاد استانداردهای جهانی ایمنی و امنیت برای کشتی‌های با نیروی هسته‌ای همکاری کند.
این همکاری شامل ایجاد یک کنوانسیون مسئولیت برای این کشتی‌ها با ورود آن‌ها به آب‌ها خواهد بود.
این برنامه نام خود را از کشتی‌های لیبرتی گرفته است که به سرعت در طول جنگ جهانی دوم برای حمایت از تلاش‌های متفقین در نبرد اقیانوس اطلس تولید شدند.
این اشاره تاریخی بر ریشه‌های آمریکایی این برنامه و اتکا به چارچوب نظارتی هسته‌ای معتبر ایالات متحده در تلاش برای اجرای FNPP و کشتی‌های با نیروی هسته‌ای در سطح جهانی تأکید می‌کند.
بو در پایان گفت: «برنامه لیبرتی Core Power در راستای افزایش امنیت انرژی برای صنایع وابسته به حمل و نقل سنگین است و در عین حال بخش دریایی را برای پیشرفت‌های پیشگامانه قرار می‌دهد.» و بر پتانسیل این برنامه برای تغییر پویایی تجارت جهانی تأکید کرد.