نمودار: اکونومیست
نمودار: اکونومیست

آیا افراد تنها عمر کوتاه‌تری دارند؟

آنچه که مطالعه روی بریتانیایی‌ها می‌تواند در مورد عوامل خطر مرگ زودرس به شما بگوید

نمودار نشان‌دهنده عوامل موثر بر مرگ و میر
نمودار: اکونومیست
نمودار نشان‌دهنده تاثیر عوامل محیطی بر مرگ و میر
نمودار: اکونومیست

در طول قرن‌ها، امپراتورها و کیمیاگران به دنبال اکسیر جوانی بودند. امروزه میلیاردرهای سیلیکون ولی ثروت خود را صرف درمان‌های پیشرفته طول عمر می‌کنند. اما اسرار واقعی زندگی طولانی‌تر نه عرفانی هستند و نه با فناوری پیشرفته.

مطالعه‌ای که در 19 فوریه در Nature Medicine، یک مجله، منتشر شد، از UK Biobank، یک پایگاه داده زیست پزشکی، برای بررسی این موضوع استفاده می‌کند که کدام عوامل ژنتیکی و محیطی در کمک به افراد برای کاهش سرعت پیری و در نتیجه زندگی طولانی‌تر مهم‌تر هستند. UK Biobank حاوی داده‌های ژنتیکی و پزشکی دقیق از نیم میلیون نفر، و همچنین اطلاعاتی در مورد درآمد، سبک زندگی و تربیت آنها است. این به نویسندگان اجازه داد تا اثرات عوامل مختلف بر خطر بیماری و مرگ و میر را از هم جدا کنند.

ژنتیک نقش نسبتاً کمی در طول عمر کلی ایفا کرد. سن و جنسیت 47٪ از تغییرات در مرگ و میر را توضیح دادند، در حالی که ژنتیک پس از کنترل این عوامل، تنها 3٪ اضافه کرد (به نمودار 1 مراجعه کنید). عوامل محیطی و سبک زندگی حدود 17٪ را تشکیل می‌دهند. (بقیه تغییرات در مرگ و میر قابل پیش‌بینی نیستند.)

نمودار: اکونومیست

سپس نویسندگان عوامل محیطی با قوی‌ترین تأثیر بر مرگ و میر را شناسایی کردند (به نمودار 2 مراجعه کنید). برخی از نتایج واضح هستند: سیگار کشیدن خطر مرگ زودرس فرد را در مقایسه با یک فرد غیر سیگاری با همان سن، جنسیت و پیشینه، حدود 60٪ افزایش می‌دهد. تحصیل کرده، شاغل و ثروتمند بودن از جمله عوامل طولانی‌کننده عمر بودند. فعالیت بدنی خطر مرگ و میر را تقریباً 25٪ کاهش داد.

اما این مطالعه همچنین نشان داد که ارتباطات اجتماعی یک پیش‌بینی‌کننده شگفت‌آور قوی برای یک زندگی طولانی است. زندگی با یک شریک تقریباً به اندازه ورزش مفید بود. ملاقات منظم با خانواده یا داشتن کسی برای درد دل کردن نیز به نظر می‌رسد خطر مرگ و میر را کاهش می‌دهد. تنهایی یک عامل خطر شناخته شده برای مرگ زودرس است - افرادی که از نظر اجتماعی منزوی هستند، سطوح بالاتری از التهاب سلولی و پاسخ‌های ایمنی ضعیف‌تری دارند. با این حال، مشخص نیست که آیا این یک اثر مستقیم از تنها بودن است یا به این دلیل که افراد تنها تمایل دارند کمتر فعال باشند و رژیم غذایی ضعیف‌تری داشته باشند.

تنهایی همچنین بر سلامت روان تأثیر می‌گذارد - یکی دیگر از عوامل طول عمر. افرادی که در نظرسنجی‌های Biobank از احساس خستگی یا بی‌علاقگی خبر دادند، بیشتر در معرض خطر مرگ زودرس قرار داشتند. کسانی که گزارش دادند اغلب احساس خستگی می‌کنند - که می‌تواند علامت افسردگی یا فرسودگی شغلی باشد - 45٪ بیشتر از همسالان پرانرژی خود در معرض خطر مرگ و میر قرار داشتند. تجربیات اولیه کودکی اثرات متوسط‌تری اما ماندگاری داشت: بریتانیایی‌هایی که گزارش دادند در سن ده سالگی نسبتاً اضافه وزن داشتند یا مادرانشان در دوران بارداری سیگار می‌کشیدند، به ترتیب 16٪ و 12٪ خطر مرگ و میر بیشتری داشتند.

نمودار: اکونومیست

عوامل محیطی برای برخی بیماری‌ها بیشتر از سایرین اهمیت دارند (به نمودار 3 مراجعه کنید). آنها تقریباً 35٪ از تغییرات در شیوع بیماری‌های ریه و کبد را توضیح می‌دهند، اما برای برخی از سرطان‌ها کمتر، جایی که ژنتیک غالب است. به عنوان مثال، سرطان سینه اغلب ناشی از یک نوع از ژن BRCA2 است. بیماری‌های مغزی مانند زوال عقل نیز پیوندهای ژنتیکی قوی‌تری دارند: یک نوع از ژن APOE خطر ابتلا به آلزایمر را تا حد زیادی افزایش می‌دهد.

نکاتی در مورد این یافته‌ها وجود دارد. این مطالعه درسی در مورد همبستگی است نه علیت. نصب یک شومینه باز در خانه یا زیاده‌روی در مصرف پنیر احتمالاً کمک چندانی به کاهش سرعت پیری نمی‌کند - اما هر دو عامل با خطر مرگ و میر کمتری مرتبط بودند (احتمالاً به این دلیل که آنها همچنین با ثروت بیشتر در بریتانیا مرتبط هستند). اما این یافته‌ها نشان می‌دهند که ارتباطات اجتماعی و سلامت روان ممکن است به اندازه ورزش بدنی در جلوگیری از مرگ زودرس مهم باشند.¦