در میدان گروگان در تل‌آویو، ساعتی روزها، ساعت‌ها، دقیقه‌ها و ثانیه‌هایی را شمارش می‌کند که حماس از زمان حملاتش در اکتبر ۲۰۲۳ که جنگ در غزه را شعله‌ور کرد، اسیران را در بند نگه داشته است. این شمارشگر اکنون بیش از ۵۰۰ روز را نشان می‌دهد اما هنوز زمانی را که طولانی‌ترین گروگان اسرائیلی حماس در این منطقه سپری کرده است را منعکس نمی‌کند.
آورا منگیستو، یک اسرائیلی ۳۸ ساله اتیوپیایی‌تبار، از بیش از یک دهه پیش که به غزه رفت، بیش از ۳۸۰۰ روز را در اسارت گذرانده است. او تحت توافق آتش‌بس غزه در روز شنبه آزاد شد. برای خانواده منگیستو و جامعه اتیوپیایی در اسرائیل، این لحظه‌ای شادی‌بخش از رهایی است. اما یادآوری تلخی نیز هست از اینکه تلاش‌هایشان برای آزادی او نتوانست توجه عمومی را جلب کند یا دولت را مجبور به توافق برای آزادی او کند.
در نهایت، اسارت حدود ۲۵۰ نفر در حملات ۷ اکتبر - و جنگ متعاقب آن در غزه - شرایطی را برای بازگشت منگیستو و گروگان دیگری به نام هشام السید، ۳۷ ساله، یک بادیه‌نشین اسرائیلی از جنوب اسرائیل که او نیز نزدیک به یک دهه است در بازداشت بوده است، ایجاد کرد.
به گفته خانواده‌هایشان، هر دو مرد از بیماری روانی رنج می‌برند و به میل خود وارد غزه شده‌اند، اما توسط ارتش متوقف نشده‌اند. هر دو از جوامع محروم هستند و منتقدان دولت اسرائیل می‌گویند به همین دلیل است که برای بازگرداندن آنها زودتر به توافق نرسید.
به ویژه، مصیبت منگیستو به نمادی برای اسرائیلی‌های اتیوپیایی‌تبار از موقعیت به حاشیه رانده شده‌شان در جامعه اسرائیل تبدیل شده است. بسیاری از اعضای این جامعه ده‌ها سال پیش، در یک سری عملیات جسورانه برای محافظت از آنها در برابر درگیری‌های داخلی در شرق آفریقا، از اتیوپی به اسرائیل منتقل شدند.
پنینا تامانو-شاتا، یک قانونگذار اسرائیلی اتیوپیایی‌تبار که در طول سال‌ها با خانواده وی در تماس بوده است، درباره منگیستو گفت: «او می‌توانست خیلی زودتر به خانه بازگردانده شود. او رها شده بود.»
سخنگوی بنیامین نتانیاهو، نخست وزیر اسرائیل، از اظهار نظر در مورد اینکه چرا مذاکرات برای آزادی منگیستو و سعید قبلاً با شکست مواجه شده بود، خودداری کرد.
این دو نفر بخشی از گروه نهایی شش اسیر زنده هستند که قرار است در مرحله اول توافق آتش‌بس بین اسرائیل و حماس در غزه آزاد شوند. آتش‌بس کنونی پس از ۱۵ ماه درگیری و در میان فشار فزاینده اسرائیلی‌ها برای آزادی گروگان‌های ۷ اکتبر حاصل شد.
خانواده‌های این گروگان‌ها که توسط انجمن خانواده‌های گروگان‌ها و مفقودین نمایندگی می‌شوند، به صدایی قدرتمند در جامعه اسرائیل تبدیل شدند و نتانیاهو را برای توافق با حماس تحت فشار قرار دادند. خانواده‌ها و حامیانشان در میدان تل‌آویو که اکنون به میدان گروگان معروف است مستقر شدند و چهره‌های اسیران را روی بیلبوردها، ایستگاه‌های اتوبوس و دیوارهای سراسر کشور چسباندند.
در مقابل، خانواده منگیستو سال‌ها را صرف تلاش برای افزایش آگاهی از وضعیت او کردند.
ریوکا سالی باینا، یک اسرائیلی اتیوپیایی‌تبار که در طول سال‌ها در اعتراضات برای آزادی منگیستو شرکت کرده است، گفت: «اینطور به نظر می‌رسید که مشکل اتیوپیایی‌ها است. این واقعاً برای هیچ‌کس جالب نبود.»
سالی باینا گفت که خانواده‌های گروگان امروز برای عدم شرکت در اعتراضات برای آزادی منگیستو عذرخواهی می‌کنند. از ۷ اکتبر ۲۰۲۳، انجمن خانواده‌های گروگان‌ها و مفقودین برای بازگشت منگیستو و سعید لابی کرده است.
به گفته گرشون باسکین، مذاکره‌کننده سابق گروگان اسرائیلی که در این مذاکرات شرکت داشت، دولت اسرائیل سال‌ها مذاکرات غیرمستقیم با حماس در مورد آزادی منگیستو، سعید و اجساد دو سرباز کشته شده در درگیری قبلی بین اسرائیل و شبه‌نظامیان فلسطینی در غزه انجام داد.
اما به گفته باسکین، دولت اسرائیل تمایلی به آزادی فلسطینی‌هایی که به جرم کشتن اسرائیلی‌ها در حال گذراندن حبس ابد بودند - خواسته اصلی حماس - نداشت. به گفته باسکین، مقامات اسرائیلی تحت فشاری برای آزادی منگیستو و سعید نبودند زیرا گروگان‌ها از جوامع با نفوذ جامعه نبودند.
منگیستو، چهارمین فرزند از ۱۰ فرزند، در اوایل دهه ۱۹۹۰ در سن ۵ سالگی از اتیوپی به اسرائیل مهاجرت کرد و با خانواده‌اش در یک محله فقیرنشین در شهر جنوبی اشکلون ساکن شد.
این خانواده بخشی از موج اتیوپیایی‌هایی بود که در حدود ۱۰ سال به اسرائیل مهاجرت کردند، با بزرگترین مهاجرت در سال ۱۹۹۱ در طول "عملیات سلیمان"، یک عملیات هوایی نظامی مخفیانه اسرائیلی که ۱۴۳۰۰ نفر را منتقل کرد. بسیاری از کسانی که مهاجرت کردند بی‌سواد، از جوامع روستایی بودند و برای جذب شدن در جامعه اسرائیل تلاش کردند. والدین منگیستو به زبان عبری یا انگلیسی صحبت نمی‌کنند و مادرش به عنوان نظافتچی منزل کار می‌کرد.
این جامعه در کشوری با ۱۰ میلیون نفر جمعیت به ۱۷۱۰۰۰ نفر رسیده است، اما همچنان یکی از فقیرترین بخش‌های جامعه است.
گیل الیاس، ۴۸ ساله، یکی از بستگان خانوادگی و همسایه قدیمی، گفت که منگیستو فردی درونگرا اما همیشه مهربان و خندان بود و عاشق اسب سواری بود. تلاینش (یونیت) تفره، همسایه سابق که کمپین آزادی منگیستو را در سال ۲۰۱۵ تأسیس کرد و به خانواده‌اش نزدیک است، گفت: «او لبخندی پهن دارد که کمی شیطنت‌آمیز بود.»
با این حال، پس از مرگ برادر بزرگترش، مایکل، دیدگاه منگیستو تغییر کرد، که به گفته الیاس و تفره، به شدت بر سلامت روان او تأثیر گذاشت. او برای مدتی ناپدید شد و مادرش به مقامات هشدار داد.
به گزارش دیده‌بان حقوق بشر که پرونده او را دنبال کرده است، منگیستو سال قبل از ورود به غزه مدتی را در بیمارستان‌های روانپزشکی گذراند. به موازات پیشرفت بیماری‌اش، منگیستو تکه نخی را دور انگشت دستش بست و جریان خون را قطع کرد تا اینکه دچار قانقاریا شد و پزشکان مجبور به قطع آن شدند.
منگیستو در ۷ سپتامبر ۲۰۱۴ پس از عصبانی شدن از مادرش، آگومش منگیستو، وارد غزه شد، که بعداً در مستندی درباره پرونده‌اش به نقل از او گفته شد که از دادن ۵۰ شکل، یا ۱۴ دلار، که نداشت، به او خودداری کرده است.
او خانه را ترک کرد و با کوله‌پشتی حاوی ماشین‌حساب، کتاب درسی ریاضی و یک حوله به سمت غزه تحت کنترل حماس در ساحل قدم زد. منگیستو کوله‌پشتی‌اش را روی زمین انداخت و سپس از حصار امنیتی بین اسرائیل و نوار غزه بالا رفت، که همه اینها توسط دوربین‌های نظارتی ضبط و بعداً توسط برنامه اسرائیلی Uvda پخش شد.
بلافاصله پس از ورود منگیستو به غزه، سانسورچی نظامی اسرائیل دستور منع رسانه‌ای در مورد این پرونده صادر کرد که ماه‌ها به طول انجامید. الیاس گفت که دولت به خانواده گفته است که اعتراض نکنند یا سر و صدای زیادی به پا نکنند زیرا به چشم‌انداز آزادی او آسیب می‌رساند. سانسورچی اسرائیلی از اظهار نظر خودداری کرد.
به نظر می‌رسید دولت اسرائیل به طور فزاینده‌ای خانواده منگیستو را تهدید می‌کند. در یک نوار ضبط شده که در سال ۲۰۱۵ به رسانه‌های اسرائیلی درز کرد، نماینده وقت نخست‌وزیر برای گروگان‌ها، لیور لوتان، به اعضای خانواده منگیستو در جلسه‌ای گفت که باید از انتقاد از اسرائیل، نتانیاهو و ارتباط دادن علنی این پرونده با جامعه محروم اتیوپیایی و تصورات مبنی بر تبعیض با آن در جامعه گسترده‌تر اسرائیل خودداری کنند.
او در این نوار ضبط شده گفت: «هر کس داستان آورا را به رابطه بین جامعه اتیوپیایی و دولت اسرائیل مرتبط کند، او را برای یک سال دیگر در غزه رها می‌کند.» لوتان از اظهار نظر خودداری کرد.
تفره درباره دولت اسرائیل گفت: «احساس می‌شد که باید با آنها بجنگیم، انگار در یک طرف نیستیم. انگار هدف آنها بازگرداندن آورا نبود. اینطور حس می‌شد. خسته کننده بود.»
تا سال ۲۰۱۷، مادر منگیستو از فرط استیصال به آخر خط رسیده بود. او در آن سال به دیده‌بان حقوق بشر گفت: «می‌خواهم او را زنده ببینم. حتی اگر مرده باشد، می‌خواهم جسدش را ببینم. به چه کسی می‌توانم رو کنم؟ من شکسته شده‌ام.»
حماس برای اولین بار در ژانویه ۲۰۲۳ ویدیویی منتشر کرد که نشان می‌داد منگیستو زنده است، نه سال پس از اینکه به گروگان گرفته شد و نه ماه قبل از اینکه این گروه حملات ۷ اکتبر را رهبری کند.
در همین حال، سال‌ها اسارت او خانواده منگیستو را درهم شکسته است که به گفته دوستان و بستگان، حمایت دولتی و مالی کمی دریافت کرده‌اند.
میخال ورک، هنرمند اسرائیلی اتیوپیایی‌تبار که در سال ۲۰۱۷ شروع به نقاشی از خانواده منگیستو کرد تا آگاهی از پرونده او را افزایش دهد، گفت: «سال‌های زیادی است که منتظر آورا هستیم، منتظر بیدار شدن دولت و نجات او هستیم.» در روز شنبه، منگیستو در نزدیکی مرز غزه با برادرش، ایلان، و خواهرش، آلامنش، ملاقات خواهد کرد.
تفره می‌گوید که در روزهای اخیر فرصتی برای جمع‌آوری افکارش نداشته است زیرا به ترتیب دادن مقدمات با خانواده‌اش که شنبه را رعایت می‌کنند، برای دریافت منگیستو کمک کرده است.
او گفت: «بعد از پایان شنبه به بیمارستان خواهم آمد. می‌خواهم خانواده و افرادی را که تمام این مدت آنجا بودند، در آغوش بگیرم.»
برای ارتباط با Anat Peled به [email protected] و Rory Jones به [email protected] ایمیل بزنید.
به ویژه، مصیبت منگیستو به نمادی برای اسرائیلی‌های اتیوپیایی‌تبار از موقعیت به حاشیه رانده شده‌شان در جامعه اسرائیل تبدیل شده است. بسیاری از اعضای این جامعه ده‌ها سال پیش، در یک سری عملیات جسورانه برای محافظت از آنها در برابر درگیری‌های داخلی در شرق آفریقا، از اتیوپی به اسرائیل منتقل شدند.
پنینا تامانو-شاتا، یک قانونگذار اسرائیلی اتیوپیایی‌تبار که در طول سال‌ها با خانواده وی در تماس بوده است، درباره منگیستو گفت: «او می‌توانست خیلی زودتر به خانه بازگردانده شود. او رها شده بود.»
سخنگوی بنیامین نتانیاهو، نخست وزیر اسرائیل، از اظهار نظر در مورد اینکه چرا مذاکرات برای آزادی منگیستو و سعید قبلاً با شکست مواجه شده بود، خودداری کرد.
این دو نفر بخشی از گروه نهایی شش اسیر زنده هستند که قرار است در مرحله اول توافق آتش‌بس بین اسرائیل و حماس در غزه آزاد شوند. آتش‌بس کنونی پس از ۱۵ ماه درگیری و در میان فشار فزاینده اسرائیلی‌ها برای آزادی گروگان‌های ۷ اکتبر حاصل شد.
خانواده‌های این گروگان‌ها که توسط انجمن خانواده‌های گروگان‌ها و مفقودین نمایندگی می‌شوند، به صدایی قدرتمند در جامعه اسرائیل تبدیل شدند و نتانیاهو را برای توافق با حماس تحت فشار قرار داد. خانواده‌ها و حامیانشان در میدان تل‌آویو که اکنون به میدان گروگان معروف است مستقر شدند و چهره‌های اسیران را روی بیلبوردها، ایستگاه‌های اتوبوس و دیوارهای سراسر کشور چسباندند.
در مقابل، خانواده منگیستو سال‌ها را صرف تلاش برای افزایش آگاهی از وضعیت او کردند.
ریوکا سالی باینا، یک اسرائیلی اتیوپیایی‌تبار که در طول سال‌ها در اعتراضات برای آزادی منگیستو شرکت کرده است، گفت: «اینطور به نظر می‌رسید که مشکل اتیوپیایی‌ها است. این واقعاً برای هیچ‌کس جالب نبود.»
سالی باینا گفت که خانواده‌های گروگان امروز برای عدم شرکت در اعتراضات برای آزادی منگیستو عذرخواهی می‌کنند. از ۷ اکتبر ۲۰۲۳، انجمن خانواده‌های گروگان‌ها و مفقودین برای بازگشت منگیستو و سعید لابی کرده است.
به گفته گرشون باسکین، مذاکره‌کننده سابق گروگان اسرائیلی که در این مذاکرات شرکت داشت، دولت اسرائیل سال‌ها مذاکرات غیرمستقیم با حماس در مورد آزادی منگیستو، سعید و اجساد دو سرباز کشته شده در درگیری قبلی بین اسرائیل و شبه‌نظامیان فلسطینی در غزه انجام داد.
اما به گفته باسکین، دولت اسرائیل تمایلی به آزادی فلسطینی‌هایی که به جرم کشتن اسرائیلی‌ها در حال گذراندن حبس ابد بودند - خواسته اصلی حماس - نداشت. به گفته باسکین، مقامات اسرائیلی تحت فشاری برای آزادی منگیستو و سعید نبودند زیرا گروگان‌ها از جوامع با نفوذ جامعه نبودند.
منگیستو، چهارمین فرزند از ۱۰ فرزند، در اوایل دهه ۱۹۹۰ در سن ۵ سالگی از اتیوپی به اسرائیل مهاجرت کرد و با خانواده‌اش در یک محله فقیرنشین در شهر جنوبی اشکلون ساکن شد.
این خانواده بخشی از موج اتیوپیایی‌هایی بود که در حدود ۱۰ سال به اسرائیل مهاجرت کردند، با بزرگترین مهاجرت در سال ۱۹۹۱ در طول "عملیات سلیمان"، یک عملیات هوایی نظامی مخفیانه اسرائیلی که ۱۴۳۰۰ نفر را منتقل کرد. بسیاری از کسانی که مهاجرت کردند بی‌سواد، از جوامع روستایی بودند و برای جذب شدن در جامعه اسرائیل تلاش کردند. والدین منگیستو به زبان عبری یا انگلیسی صحبت نمی‌کنند و مادرش به عنوان نظافتچی منزل کار می‌کرد.
این جامعه در کشوری با ۱۰ میلیون نفر جمعیت به ۱۷۱۰۰۰ نفر رسیده است، اما همچنان یکی از فقیرترین بخش‌های جامعه است.
گیل الیاس، ۴۸ ساله، یکی از بستگان خانوادگی و همسایه قدیمی، گفت که منگیستو فردی درونگرا اما همیشه مهربان و خندان بود و عاشق اسب سواری بود. تلاینش (یونیت) تفره، همسایه سابق که کمپین آزادی منگیستو را در سال ۲۰۱۵ تأسیس کرد و به خانواده‌اش نزدیک است، گفت: «او لبخندی پهن دارد که کمی شیطنت‌آمیز بود.»
با این حال، پس از مرگ برادر بزرگترش، مایکل، دیدگاه منگیستو تغییر کرد، که به گفته الیاس و تفره، به شدت بر سلامت روان او تأثیر گذاشت. او برای مدتی ناپدید شد و مادرش به مقامات هشدار داد.
به گزارش دیده‌بان حقوق بشر که پرونده او را دنبال کرده است، منگیستو سال قبل از ورود به غزه مدتی را در بیمارستان‌های روانپزشکی گذراند. به موازات پیشرفت بیماری‌اش، منگیستو تکه نخی را دور انگشت دستش بست و جریان خون را قطع کرد تا اینکه دچار قانقاریا شد و پزشکان مجبور به قطع آن شدند.
منگیستو در ۷ سپتامبر ۲۰۱۴ پس از عصبانی شدن از مادرش، آگومش منگیستو، وارد غزه شد، که بعداً در مستندی درباره پرونده‌اش به نقل از او گفته شد که از دادن ۵۰ شکل، یا ۱۴ دلار، که نداشت، به او خودداری کرده است.
او خانه را ترک کرد و با کوله‌پشتی حاوی ماشین‌حساب، کتاب درسی ریاضی و یک حوله به سمت غزه تحت کنترل حماس در ساحل قدم زد. منگیستو کوله‌پشتی‌اش را روی زمین انداخت و سپس از حصار امنیتی بین اسرائیل و نوار غزه بالا رفت، که همه اینها توسط دوربین‌های نظارتی ضبط و بعداً توسط برنامه اسرائیلی Uvda پخش شد.
بلافاصله پس از ورود منگیستو به غزه، سانسورچی نظامی اسرائیل دستور منع رسانه‌ای در مورد این پرونده صادر کرد که ماه‌ها به طول انجامید. الیاس گفت که دولت به خانواده گفته است که اعتراض نکنند یا سر و صدای زیادی به پا نکنند زیرا به چشم‌انداز آزادی او آسیب می‌رساند. سانسورچی اسرائیلی از اظهار نظر خودداری کرد.
به نظر می‌رسید دولت اسرائیل به طور فزاینده‌ای خانواده منگیستو را تهدید می‌کند. در یک نوار ضبط شده که در سال ۲۰۱۵ به رسانه‌های اسرائیلی درز کرد، نماینده وقت نخست‌وزیر برای گروگان‌ها، لیور لوتان، به اعضای خانواده منگیستو در جلسه‌ای گفت که باید از انتقاد از اسرائیل، نتانیاهو و ارتباط دادن علنی این پرونده با جامعه محروم اتیوپیایی و تصورات مبنی بر تبعیض با آن در جامعه گسترده‌تر اسرائیل خودداری کنند.
او در این نوار ضبط شده گفت: «هر کس داستان آورا را به رابطه بین جامعه اتیوپیایی و دولت اسرائیل مرتبط کند، او را برای یک سال دیگر در غزه رها می‌کند.» لوتان از اظهار نظر خودداری کرد.
تفره درباره دولت اسرائیل گفت: «احساس می‌شد که باید با آنها بجنگیم، انگار در یک طرف نیستیم. انگار هدف آنها بازگرداندن آورا نبود. اینطور حس می‌شد. خسته کننده بود.»
تا سال ۲۰۱۷، مادر منگیستو از فرط استیصال به آخر خط رسیده بود. او در آن سال به دیده‌بان حقوق بشر گفت: «می‌خواهم او را زنده ببینم. حتی اگر مرده باشد، می‌خواهم جسدش را ببینم. به چه کسی می‌توانم رو کنم؟ من شکسته شده‌ام.»
حماس برای اولین بار در ژانویه ۲۰۲۳ ویدیویی منتشر کرد که نشان می‌داد منگیستو زنده است، نه سال پس از اینکه به گروگان گرفته شد و نه ماه قبل از اینکه این گروه حملات ۷ اکتبر را رهبری کند.
در همین حال، سال‌ها اسارت او خانواده منگیستو را درهم شکسته است که به گفته دوستان و بستگان، حمایت دولتی و مالی کمی دریافت کرده‌اند.
میخال ورک، هنرمند اسرائیلی اتیوپیایی‌تبار که در سال ۲۰۱۷ شروع به نقاشی از خانواده منگیستو کرد تا آگاهی از پرونده او را افزایش دهد، گفت: «سال‌های زیادی است که منتظر آورا هستیم، منتظر بیدار شدن دولت و نجات او هستیم.» در روز شنبه، منگیستو در نزدیکی مرز غزه با برادرش، ایلان، و خواهرش، آلامنش، ملاقات خواهد کرد.
تفره می‌گوید که در روزهای اخیر فرصتی برای جمع‌آوری افکارش نداشته است زیرا به ترتیب دادن مقدمات با خانواده‌اش که شنبه را رعایت می‌کنند، برای دریافت منگیستو کمک کرده است.
او گفت: «بعد از پایان شنبه به بیمارستان خواهم آمد. می‌خواهم خانواده و افرادی را که تمام این مدت آنجا بودند، در آغوش بگیرم.»
برای ارتباط با Anat Peled به [email protected] و Rory Jones به [email protected] ایمیل بزنید.
ریوکا سالی باینا، یک اسرائیلی اتیوپیایی‌تبار که در طول سال‌ها در اعتراضات برای آزادی منگیستو شرکت کرده است، گفت: «اینطور به نظر می‌رسید که مشکل اتیوپیایی‌ها است. این واقعاً برای هیچ‌کس جالب نبود.»
سالی باینا گفت که خانواده‌های گروگان امروز برای عدم شرکت در اعتراضات برای آزادی منگیستو عذرخواهی می‌کنند. از ۷ اکتبر ۲۰۲۳، انجمن خانواده‌های گروگان‌ها و مفقودین برای بازگشت منگیستو و سعید لابی کرده است.
به گفته گرشون باسکین، مذاکره‌کننده سابق گروگان اسرائیلی که در این مذاکرات شرکت داشت، دولت اسرائیل سال‌ها مذاکرات غیرمستقیم با حماس در مورد آزادی منگیستو، سعید و اجساد دو سرباز کشته شده در درگیری قبلی بین اسرائیل و شبه‌نظامیان فلسطینی در غزه انجام داد.
اما به گفته باسکین، دولت اسرائیل تمایلی به آزادی فلسطینی‌هایی که به جرم کشتن اسرائیلی‌ها در حال گذراندن حبس ابد بودند - خواسته اصلی حماس - نداشت. به گفته باسکین، مقامات اسرائیلی تحت فشاری برای آزادی منگیستو و سعید نبودند زیرا گروگان‌ها از جوامع با نفوذ جامعه نبودند.
منگیستو، چهارمین فرزند از ۱۰ فرزند، در اوایل دهه ۱۹۹۰ در سن ۵ سالگی از اتیوپی به اسرائیل مهاجرت کرد و با خانواده‌اش در یک محله فقیرنشین در شهر جنوبی اشکلون ساکن شد.
این خانواده بخشی از موج اتیوپیایی‌هایی بود که در حدود ۱۰ سال به اسرائیل مهاجرت کردند، با بزرگترین مهاجرت در سال ۱۹۹۱ در طول "عملیات سلیمان"، یک عملیات هوایی نظامی مخفیانه اسرائیلی که ۱۴۳۰۰ نفر را منتقل کرد. بسیاری از کسانی که مهاجرت کردند بی‌سواد، از جوامع روستایی بودند و برای جذب شدن در جامعه اسرائیل تلاش کردند. والدین منگیستو به زبان عبری یا انگلیسی صحبت نمی‌کنند و مادرش به عنوان نظافتچی منزل کار می‌کرد.
این جامعه در کشوری با ۱۰ میلیون نفر جمعیت به ۱۷۱۰۰۰ نفر رسیده است، اما همچنان یکی از فقیرترین بخش‌های جامعه است.
گیل الیاس، ۴۸ ساله، یکی از بستگان خانوادگی و همسایه قدیمی، گفت که منگیستو فردی درونگرا اما همیشه مهربان و خندان بود و عاشق اسب سواری بود. تلاینش (یونیت) تفره، همسایه سابق که کمپین آزادی منگیستو را در سال ۲۰۱۵ تأسیس کرد و به خانواده‌اش نزدیک است، گفت: «او لبخندی پهن دارد که کمی شیطنت‌آمیز بود.»
با این حال، پس از مرگ برادر بزرگترش، مایکل، دیدگاه منگیستو تغییر کرد، که به گفته الیاس و تفره، به شدت بر سلامت روان او تأثیر گذاشت. او برای مدتی ناپدید شد و مادرش به مقامات هشدار داد.
به گزارش دیده‌بان حقوق بشر که پرونده او را دنبال کرده است، منگیستو سال قبل از ورود به غزه مدتی را در بیمارستان‌های روانپزشکی گذراند. به موازات پیشرفت بیماری‌اش، منگیستو تکه نخی را دور انگشت دستش بست و جریان خون را قطع کرد تا اینکه دچار قانقاریا شد و پزشکان مجبور به قطع آن شدند.
منگیستو در ۷ سپتامبر ۲۰۱۴ پس از عصبانی شدن از مادرش، آگومش منگیستو، وارد غزه شد، که بعداً در مستندی درباره پرونده‌اش به نقل از او گفته شد که از دادن ۵۰ شکل، یا ۱۴ دلار، که نداشت، به او خودداری کرده است.
او خانه را ترک کرد و با کوله‌پشتی حاوی ماشین‌حساب، کتاب درسی ریاضی و یک حوله به سمت غزه تحت کنترل حماس در ساحل قدم زد. منگیستو کوله‌پشتی‌اش را روی زمین انداخت و سپس از حصار امنیتی بین اسرائیل و نوار غزه بالا رفت، که همه اینها توسط دوربین‌های نظارتی ضبط و بعداً توسط برنامه اسرائیلی Uvda پخش شد.
بلافاصله پس از ورود منگیستو به غزه، سانسورچی نظامی اسرائیل دستور منع رسانه‌ای در مورد این پرونده صادر کرد که ماه‌ها به طول انجامید. الیاس گفت که دولت به خانواده گفته است که اعتراض نکنند یا سر و صدای زیادی به پا نکنند زیرا به چشم‌انداز آزادی او آسیب می‌رساند. سانسورچی اسرائیلی از اظهار نظر خودداری کرد.
به نظر می‌رسید دولت اسرائیل به طور فزاینده‌ای خانواده منگیستو را تهدید می‌کند. در یک نوار ضبط شده که در سال ۲۰۱۵ به رسانه‌های اسرائیلی درز کرد، نماینده وقت نخست‌وزیر برای گروگان‌ها، لیور لوتان، به اعضای خانواده منگیستو در جلسه‌ای گفت که باید از انتقاد از اسرائیل، نتانیاهو و ارتباط دادن علنی این پرونده با جامعه محروم اتیوپیایی و تصورات مبنی بر تبعیض با آن در جامعه گسترده‌تر اسرائیل خودداری کنند.
او در این نوار ضبط شده گفت: «هر کس داستان آورا را به رابطه بین جامعه اتیوپیایی و دولت اسرائیل مرتبط کند، او را برای یک سال دیگر در غزه رها می‌کند.» لوتان از اظهار نظر خودداری کرد.
تفره درباره دولت اسرائیل گفت: «احساس می‌شد که باید با آنها بجنگیم، انگار در یک طرف نیستیم. انگار هدف آنها بازگرداندن آورا نبود. اینطور حس می‌شد. خسته کننده بود.»
تا سال ۲۰۱۷، مادر منگیستو از فرط استیصال به آخر خط رسیده بود. او در آن سال به دیده‌بان حقوق بشر گفت: «می‌خواهم او را زنده ببینم. حتی اگر مرده باشد، می‌خواهم جسدش را ببینم. به چه کسی می‌توانم رو کنم؟ من شکسته شده‌ام.»
حماس برای اولین بار در ژانویه ۲۰۲۳ ویدیویی منتشر کرد که نشان می‌داد منگیستو زنده است، نه سال پس از اینکه به گروگان گرفته شد و نه ماه قبل از اینکه این گروه حملات ۷ اکتبر را رهبری کند.
در همین حال، سال‌ها اسارت او خانواده منگیستو را درهم شکسته است که به گفته دوستان و بستگان، حمایت دولتی و مالی کمی دریافت کرده‌اند.
میخال ورک، هنرمند اسرائیلی اتیوپیایی‌تبار که در سال ۲۰۱۷ شروع به نقاشی از خانواده منگیستو کرد تا آگاهی از پرونده او را افزایش دهد، گفت: «سال‌های زیادی است که منتظر آورا هستیم، منتظر بیدار شدن دولت و نجات او هستیم.» در روز شنبه، منگیستو در نزدیکی مرز غزه با برادرش، ایلان، و خواهرش، آلامنش، ملاقات خواهد کرد.
تفره می‌گوید که در روزهای اخیر فرصتی برای جمع‌آوری افکارش نداشته است زیرا به ترتیب دادن مقدمات با خانواده‌اش که شنبه را رعایت می‌کنند، برای دریافت منگیستو کمک کرده است.
او گفت: «بعد از پایان شنبه به بیمارستان خواهم آمد. می‌خواهم خانواده و افرادی را که تمام این مدت آنجا بودند، در آغوش بگیرم.»
برای ارتباط با Anat Peled به [email protected] و Rory Jones به [email protected] ایمیل بزنید.