می‌تواند یک گفتگوی TED در هر جای دنیا باشد. در یک ساختمان مدرن در شمال تهران، مردان و زنان جوان - بسیاری از زنان بدون حجاب اجباری - برای یک شب الهام‌بخش گرد هم آمدند.
TEDxTehran، نسخه ایرانی این پدیده جهانی، یک ناهنجاری نیست. در سراسر کشور رویدادهای مشابه در هنر، مد و تجارت، علی‌رغم یک سیستم سیاسی سخت با اشتیاق اندک برای اصلاحات، رونق دارند.
این گردهمایی‌ها نشان دهنده انعطاف پذیری جوانان ایرانی است که تحت رژیمی زندگی می‌کنند که به اندازه کافی باز بودن را تحمل می‌کند تا فشار را کاهش دهد اما هرگز به اندازه کافی نیست که تغییر واقعی را امکان پذیر کند.
همه قانون نانوشته را درک می‌کنند: این جزایر جداگانه پیشرفت نمی‌توانند به هم متصل شوند. با این حال، آنها پابرجا هستند و یک مقاومت آرام و مداوم در برابر سلطه دولت بر همه جنبه‌های زندگی ایرانیان ایجاد می‌کنند.
کنفرانس‌های ایده‌های TEDx بیش از یک دهه است که در کشور برگزار می‌شود. در این ماه این رویداد بر اصالت متمرکز بود - چگونه در کشوری که با چالش‌های متعددی در سطوح مختلف روبرو است، از مشکلات شناخته شدن به عنوان یک مدیر ارشد زن گرفته تا تحت فشار تحریم‌های ایالات متحده قرار گرفتن، تاب آوریم. امروز ایرانی بودن به چه معناست؟ یا یک مسلمان شیعه در دنیایی که به سرعت در حال تغییر است؟ اینها سوالاتی است که ذهن نسلی را به خود مشغول کرده است که در تلاش برای تعریف هویت خود است.
در گفتگوهای بین دوستان، رهبران تجاری و روشنفکران، یک فکر یکسان باقی می‌ماند: فردای ایران چگونه خواهد بود؟ بسیاری تصور می‌کنند که جمهوری اسلامی، حداقل به شکل کنونی خود، می‌تواند برای دهه‌های آینده بر کشور حکومت کند.
برخی یک نقطه شکست را پیش بینی می‌کنند، حتی در حالی که به نظر می‌رسد همه راه‌های تغییر مسدود شده‌اند. کارشناسان اصلاح طلب به رهبری کشور حمله می‌کنند و متقاعد شده‌اند که این سیستم در حال افول است. آنها هشدار می‌دهند که چالش اصلی ایالات متحده نیست، بلکه شکاف فزاینده بین نظام سیاسی و مردم است.
با این حال، برای طبقه حاکم ایران، مشکلات اقتصادی، ناآرامی‌های سیاسی و تنش‌ها با ایالات متحده و اسرائیل نشان دهنده بحران وجودی نیست. در دنیای آنها، دولت همچنان پابرجا است. هشدارهای اصلاح طلبان به عنوان یک تاکتیک سیاسی قدیمی تلقی می‌شود که برای ترساندن رهبران ارشد برای وادار کردن آنها به باز کردن کشور استفاده می‌شود.
در این ماه، جمهوری اسلامی چهل و ششمین سالگرد خود را با تظاهرات جشن برگزار کرد. اما برای بسیاری از جوانان ایرانی، ایدئولوژی تشکیلات مذهبی نامربوط است. مذهب که زمانی برای هویت ایرانیان محوری بود، به حاشیه رانده شده است.
برای خجالت تشکیلات روحانیت ایران، این کشور که زمانی عمیقاً معنوی بود، به جرات می‌توان گفت به یکی از سکولارترین جوامع خاورمیانه تبدیل شده است. این یک نتیجه متناقض برای انقلابی است که به دنبال ایجاد یک حکومت دینی رادیکال شیعه به نام عدالت بود - چیزی که بسیاری از ایرانیان معتقدند امروز وجود ندارد.
ایران هرگز به معنای غربی اشرافیتی نداشته است، اما امتیاز همیشه تاریخ مدرن آن را شکل داده است.
در زمان سلسله پهلوی، به اصطلاح "هزار خانواده" در بالاترین مناصب بودند و بخش زیادی از ثروت کشور را کنترل می‌کردند. پس از انقلاب 1979، بسیاری اعدام، زندانی یا ثروت آنها توقیف شد.
اما یک نخبه جدید، وفادار به رژیم و مصون از پاسخگویی، جای آنها را گرفته است. رسوایی‌های فساد مقیاس این امتیاز را آشکار کرده و این باور را تقویت کرده است که این سیستم به نفع عده‌ای معدود به قیمت بسیاری است.
جوانان تحصیل کرده ایرانی احساس می‌کنند در تله افتاده‌اند. آنها به دموکراسی و شفافیت اعتقاد دارند اما با انتخاب‌های سختی روبرو هستند: ترک کردن، تسلیم شدن یا خطر سرکوب.
در TEDx، سخنرانان تلاش کردند خوشبین باشند و به یک موضوع آشنا بازگشتند: ایرانیان همیشه از ایده‌های جدید در صنعت، هنر و معماری استقبال کرده‌اند. با این حال، آنها اعتراف کردند که بیان خلاقانه در لحظاتی مانند این سرکوب می‌شود.
حسین علیزاده، موسیقی‌دان گفت: «خلاقیت به آزادی نیاز دارد». یک جامعه شناس روی صحنه گفت: «ایران بارها به مرگ نزدیک شده است؟...؟...؟ اما میراث فرهنگی غنی آن همیشه آن را پیش برده است».
یکی از حاضران به من گفت که از اکوسیستم گفتگوهای الهام‌بخش در کشور لذت می‌برد، اما در نهایت خواسته جوانان بسیار ساده بود: او گفت: «جوانان در ایران امروز به دنبال آرمان‌شهر نیستند. آنها فقط می‌خواهند یک زندگی عادی داشته باشند.»