کریستوفر سپولودو، ۸۱ ساله، قرار بود در ماه مارس با گاز نیتروژن اعدام شود. مرگ او به دلایل طبیعی، آمریکا را مجبور می‌کند تا با پیر شدن جمعیت محکومان به اعدام خود دست و پنجه نرم کند.
در عوض، سپولودو سه هفته قبل از اعدام برنامه‌ریزی‌شده‌اش بدون مداخله ایالت درگذشت. او از سال ۱۹۹۳ پس از محکومیت به دلیل ضرب و شتم و مرگ در اثر سوختگی پسرخوانده ۶ ساله‌اش، وسلی آلن مرسر، در صف اعدام زندگی می‌کرد.
سپولودو، مسن‌ترین زندانی محکوم به اعدام در ایالت، اواخر روز شنبه در زندان ایالتی لوئیزیانا در آنگولا بر اثر آنچه وزارت اصلاحات لوئیزیانا «علل طبیعی ناشی از عوارض ناشی از شرایط پزشکی از قبل موجود» توصیف کرد، درگذشت.
شان نولان، وکیل سپولودو، برای نجات موکل خود از آنچه که او نمایشی بی‌معنی و «وحشیانه» خواند که به دلیل سن و مجموعه‌ای از شرایط ناتوان‌کننده، از جمله بیماری مزمن انسدادی ریه، انسداد شریان به مغز و سپسیس در پایش تشدید می‌شد، مبارزه می‌کرد. او مرگ سپولودو بر اثر بیماری را به جای اعدام «شیرین و تلخ» خواند.
نولان گفت، هفته‌ها قبل از اینکه حکم اعدام او در ماه فوریه امضا شود، سلامتی سپولودو به شدت رو به وخامت گذاشته بود. نولان گفت زمانی که سپولودو در اثر سقوط در بیمارستان بستری شد، کارکنان بیمارستان برای یافتن رگ برای آزمایش خون تلاش کردند. به گفته وکلایش، کارکنان پزشکی به دنبال فرستادن او به آسایشگاه بودند.
نولان گفت: «واضح است که من خوشحالم که او با گاز شکنجه و کشته نخواهد شد. اما او مرگ آسانی نداشت.»
دولت فدرال و ایالت‌هایی که مجازات اعدام را دارند، با این سوال قریب‌الوقوع دست و پنجه نرم می‌کنند که چگونه با جمعیت رو به پیری محکومان به اعدام خود در میان چشم‌انداز مجازات اعدامی که از زمان اوج اعدام‌ها در سال ۱۹۹۹ به طور چشمگیری تغییر کرده است، برخورد کنند.
بر اساس داده‌های مرکز اطلاعات مجازات اعدام غیرحزبی، جمعیت زندانیان محکوم به اعدام بالای ۶۰ سال در سه دهه گذشته به شدت افزایش یافته است: در سال ۱۹۹۶، تنها ۳۶ زندانی محکوم به اعدام در ایالات متحده بالای ۶۰ سال وجود داشت. در سال ۲۰۱۹، این رقم به ۵۷۴ رسید.
زندانیان همچنین در سنین بالاتر اعدام می‌شوند، به طوری که میانگین سن زندانیان در زمان اعدام ۵۲ سال است که یک دهه بیشتر از دهه ۱۹۹۰ است.
اگرچه مجازات اعدام در در کتاب‌ها وجود دارد، اما تنها تعداد انگشت‌شماری به طور فعال اعدام‌ها را انجام می‌دهند. در همین حال، از مجازات اعدام به پایین‌ترین سطح خود از اوایل دهه ۱۹۷۰ رسیده است.
رابین ام. ماهر، مدیر اجرایی DPIC، گفت: «اکثر افرادی که امروزه اعدام می‌شوند، بازمانده‌های دوران دیگری هستند. آنها در زمانی محکوم شدند که پیگرد قانونی مشتاقانه‌تر و احکام اعدام رایج‌تر بود. رای دهندگان و هیئت منصفه امروز دیدگاه متفاوتی دارند.»
در سرتاسر صف‌های اعدام آمریکا، جمعیت سالمندان نگرانی‌های عدالت و بشردوستانه را برای خانواده‌های قربانیان و محکومان ایجاد می‌کند. برای قربانیان، اگر حکم اعدام هرگز اجرا نشود، چه معنایی دارد؟ و آیا اعدام زندانیانی که از نظر جسمی یا شناختی به شدت رو به زوال هستند، انسانی - یا قانونی - است؟
ماهر گفت، از میان صدها زندانی سالمند محکوم به اعدام، بسیاری از آنها از سلامت ضعیفی برخوردار هستند و هیچ کدام خطر ایمنی عمومی ندارند. او به تصویر سپولودو در اتاق اعدام اشاره کرد که چشمگیر خواهد بود: «پیرمردی ریزاندام روی ویلچر که انگشتان پایش قبلاً قطع شده بود.»
ماهر گفت: «این تصویری نیست که برای هیچ یک از اعضای مردم، صرف نظر از اینکه چه احساسی نسبت به مجازات اعدام دارند، خوشایند باشد.»
دیوان عالی ایالات متحده در بخش‌هایی از دومی اظهار نظر کرده است، زمانی که در سال ۲۰۱۹ که اعدام یک زندانی ۶۸ ساله محکوم به اعدام که دچار زوال عروقی شده بود و نمی‌توانست جرم خود یا اینکه چرا ایالت می‌خواهد او را مجازات کند، به یاد بیاورد، هیچ «ارزش جزایی» ندارد.
جوئل زیووت، دانشیار بیهوشی در دانشگاه اموری که تزریق کشنده را مطالعه می‌کند و گفت: «چالش مجازات اعدام همیشه این بوده است که فردی که شما اعدام می‌کنید ممکن است همان کسی نباشد که در ابتدا محکوم کرده‌اید.»
زیووت گفت، از آنجایی که مجازات اعدام یک اقدام پزشکی نیست، برای تغییر بر اساس سن یا وضعیت خاص زندانی طراحی نشده است. زیووت استدلال می‌کند که این بدان معناست که به طور اجتناب‌ناپذیری مرگ‌های بیشتری وجود خواهد داشت که «به طور آشکار بی‌رحمانه» هستند.
زیووت گفت: «در مورد [سپولودو]، او به هر حال بسیار نحیف بود. شما می‌توانید او را با کمتر از آنچه که یک فرد ۲۵ ساله و قوی را می‌کشید، بکشید.»
شرایط از قبل موجود، اعدام‌های گذشته را پیچیده کرده است، از جمله مواردی که زندانی به سرطان، بیماری تنفسی یا قلبی مبتلا بوده است یا دارد. اگر سپولودو در زندان نمی‌مرد، وکیل او قصد داشت آنچه را که به عنوان چالش «اعمال شده» به اعدام او شناخته می‌شود، ارائه کند و استدلال کند که با توجه به بیماری‌های زندانی، «همانطور که اعمال می‌شود» به طور غیرقانونی بی‌رحمانه خواهد بود.
نولان گفت: «شما نمی‌توانید کسی را با گاز بکشید اگر نتواند به طور کامل نفس بکشد. این واقعیت که او خیلی مریض بود - ظرفیت ریه او مانند یک هشتم سطح طبیعی بود - و آنها قصد داشتند او را با گاز بکشند. این واقعاً به دلیل دیگری اشاره دارد که چرا ما باید نگاهی دقیق‌تر به مجازات اعدام در آینده بیندازیم.»
لیز موریل، دادستان کل لوئیزیانا (R)، اما ابراز تاسف کرد که سپولودو قبل از اینکه بتواند حکم اعدام خود را به انجام برساند، درگذشت.
موریل در بیانیه‌ای گفت: «عدالت باید مدت‌ها پیش برای عمل شنیع کتک زدن وحشیانه و سپس سوزاندن یک پسر بی‌دفاع شش ساله اجرا می‌شد. ایالت نتوانست آن را در طول زندگی او تحویل دهد، اما کریستوفر سپولودو اکنون با قضاوت نهایی در برابر خدا در آخرت روبرو می‌شود.»
سپولودو در سال ۱۹۹۲ پس از محکومیت به قتل مرسر، پسرخوانده‌اش که مادرش چند روز قبل با او ازدواج کرده بود، به صف اعدام محکوم شد. دادستان‌ها گفتند که سپولودو و مادر مرسر پس از اینکه پسر با لباس زیر کثیف به خانه آمد و بعداً حمام نکرد، از دست او عصبانی شدند. سپولودو مرسر را با دسته پیچ گوشتی بیهوش کرد و او را در وان پر از آب جوش فرو برد. مرسر بعداً با سوختگی‌های شدید ناشی از آب جوش و علائمی مبنی بر کتک خوردن به بیمارستان منتقل شد و درگذشت.
ایوون جونز، مادر مرسر، به قتل غیرعمد محکوم شد و هفت سال در ارتباط با این قتل خدمت کرد.
حامیان سپولودو گفتند اگرچه او روز شنبه درگذشت، اما شخصی که او هنگام ورود به زندان بود، سال‌ها قبل مرده بود: آلیسون مک‌کراری، که سپولودو را به مدت دو دهه به عنوان مشاور معنوی خود می‌شناخت، در ایمیلی گفت که مرد تلخ و عصبانی که سیستم را مقصر مشکلات خود می‌دانست، جای خود را به فردی پشیمان داده بود و می‌خواست به دیگران کمک کند.
مک‌کراری ملاقات خانواده مرسر با او و سپولودو در صف اعدام را چند سال پیش توصیف کرد و گفت که او «ابراز پشیمانی کرد، به دنبال توبه بوده و از طریق اقدامات خود نشان داده است که زندگی خود را وقف خدمت به دیگران کرده است.»
مک‌کراری گفت در آخرین ملاقاتش با سپولودو در بیمارستان، مشخص بود که او به زودی خواهد مرد: او می‌لرزید و می‌لرزید، پوستش به رنگ خاکستری مایل به بنفش درآمده بود و نمی‌دانست کجاست.
مک‌کراری نوشت، در حین صحبت، بیشتر جملات سپولودو «بی‌معنی بود». با توجه به سن و وضعیت او، درک حکم اعدام او نیز برای او به همان اندازه دشوار بود.