در صبح روز 10 مارس، قصد دارم دوش بگیرم، صورتم را به سمت آب بپاشم و زیر لب بگویم: "خدا را شکر برای گاردین!" نه به این دلیل که من سیاست‌های چپ‌گرایانه روزنامه بریتانیایی را تحسین می‌کنم، جایی که به نظر می‌رسد دلتنگ روزهایی هستند که نرخ مالیات بر درآمد بریتانیایی‌ها به بالای 90 درصد می‌رسید و نایجل فراژ هنوز به دنیا نیامده بود. نه، 10 مارس دقیقاً یک سال از پایان مناظره بزرگ دوش را نشان می‌دهد.
یا حداقل برای من زمانی به پایان رسید که گاردین مقاله ای با عنوان جاودانه "فشار بالای دوش می تواند به افراد در صرفه جویی در مصرف آب کمک کند، یک مطالعه نشان می‌دهد" منتشر کرد.
محققان شجاع در دانشگاه ساری حسگرهایی را در 290 دوش در محوطه دانشگاه قرار دادند و داده‌ها را به مدت 39 هفته از 86421 جلسه دوش انفرادی ثبت کردند. این مطالعه به طور حیرت‌انگیزی دریافت: "مصرف آب با فشار بالای آب تا 56 درصد کاهش یافت."
به نظر می‌رسید محققان از نتایج گیج شده‌اند و توصیه کردند که مطالعه بیشتری انجام شود. اما آنها همچنین نظریه‌ای را در این راستا ارائه کردند: هنگامی که یک سر دوش اسپری خوب و گازدار ارائه می‌دهد، افراد به سرعت وارد می‌شوند و کار خود را به سرعت انجام می‌دهند، بر خلاف زمانی که با بارانی مواجه می‌شوند که باعث می‌شود تعجب کنند که آیا شامپو Head & Shoulders به اندازه کافی از سر و شانه‌هایشان شسته می‌شود یا خیر.
یکی از محققان، شاید در تلاش برای اطمینان دادن به جنگجویان محیط زیست که از این خبر ناراحت شده‌اند، خاطرنشان کرد: "بهترین حالت این است که فشار بالا، جریان کم باشد." این درست است، درست مانند قلمرو کیک که بهترین حالت این است که هم کیک را داشته باشی و هم آن را بخوری. ایده آل دوش گرفتن ممکن است در شرایط آزمایشگاهی کنترل شده قابل دستیابی باشد، اما همه ما می دانیم که در طبیعت وحشی کاشی کاری شده چه اتفاقی می افتد.
اینجاست که اعتراف می‌کنم از سال 1992 به عنوان یک قانون‌شکن نظارتی ایالات متحده زندگی کرده‌ام، زمانی که قانون سیاست انرژی یک دستور فدرال را برای محدود کردن سر دوش‌ها به میزان جریان 2.5 گالن در دقیقه وضع کرد. (در بریتانیا، جایی که باران بیشتر از حد لازم می‌بارد، دولت نرخ جریان سر دوش را دیکته نمی‌کند، که مسائل را برای محققان دانشگاه ساری ساده‌تر کرد.) سر دوش‌ها با محدودکننده‌های جریان در سرتاسر آمریکا نصب شدند، هیچ کجا مشتاقانه‌تر از ساختمان‌های آپارتمانی نیویورک، جایی که صاحبان خانه‌ها قبض آب را پرداخت می‌کنند. (سوپر در در: "متاسفم، فدرال‌ها گفتند که باید این کار را انجام دهم. کسی در حمام هست؟")
اوه، سعی کردم مطیع باشم. دوش‌های کسل‌کننده می‌گرفتم، شامپو را روی سرم آویزان می‌مالیدم، زیر بارانی که انگار 2.5 گالن در سال بود. امیدها و رویاهایم با رایحه‌ای از چوب صندل و اکالیپتوس به داخل زهکش چرخید.
سپس یک روز، خیس و ناامید، با عصبانیت سر دوش را باز کردم، یک شیء تیز پیدا کردم و دستگاه واشر و صفحه محدود کننده جریان را بیرون کشیدم. قسم می‌خورم اگر در جنوب غربی خشک زندگی می‌کردم این کار را نمی‌کردم، اما یک انفجار نشاط‌بخش از حوزه‌های آبخیز Catskill/Delaware غیرقابل مقاومت بود. آن زمان نمی‌دانستم که دارم حقیقت را به دوش می‌گویم.
در همین حال، هیچ‌کس آبشارهای آبی را که برای خنک کردن سرورها در مراکز داده غول‌پیکری که آینده هوش مصنوعی ما را آتش می‌زنند، محدود نمی‌کند. بر اساس گزارش فایننشال تایمز، در سال 2023، مراکز داده در ویرجینیای شمالی به تنهایی نزدیک به 2 میلیارد گالن آب مصرف کردند. محققان دانشگاه کالیفرنیا در ریورساید تخمین می‌زنند که در سال 2027، هوش مصنوعی تشنه بین 1.1 تریلیون و 1.7 تریلیون گالن آب در سطح جهان خواهد کشید. چین DeepSeek را سرزنش نکنید. تقاضای انرژی آن بسیار کمتر از رقبایش است و برای پاسخ دادن به سوالات در مورد میدان تیان‌آن‌من، اویغورها یا تایوان دموکراتیک اصلاً از آب استفاده نمی‌کند.
هدردهنده‌تر از هوش مصنوعی داخلی آمریکا، لوله‌کشی عمومی شوکه‌آوراً آبکش‌مانند این کشور است. تنها در سال 2021، تگزاس حدوداً 132 میلیارد گالن را به دلیل نشت و شکستگی از دست داد. آژانس حفاظت از محیط زیست، که معمولاً الگوی دقت اخبار بد است، دست‌هایش را بالا می‌اندازد و می‌گوید تعداد گالن‌های از دست رفته در سراسر کشور هر سال در "تریلیون‌ها" است.
با این حال، ای آمریکایی‌های هم‌دوش من، آن میلیاردها و تریلیون‌ها گالنی را که به جاهای دیگر می‌روند، نادیده بگیرید. احساس راحتی کنید که کف کنید و آبکشی کنید، اما مگر اینکه از بشریت متنفر باشید، لطفاً تکرار نکنید. و انتظار نداشته باشید که سیاستمداران کار زیادی در مورد این آشفتگی زیرزمینی انجام دهند.
آیا از سیاستمداران نام بردم؟ دونالد ترامپ و جو بایدن سال‌ها بر سر سیاست سر دوش به یکدیگر حوله می‌انداختند. این باراک اوباما بود که در سال 2013 با صدور فرمانی در پاسخ به ظهور سر دوش‌ها با چندین نازل، درگیری ریاست جمهوری را آغاز کرد و اعلام کرد که 2.5 گالن در دقیقه حداکثر میزان کلی است. ترامپ آن را 2.5 gpm برای هر نازل تعیین کرد. بایدن در سال 2021 نرخ تجمعی اوباما را احیا کرد. ترامپ در اولین روز بازگشت به دفتر در ماه گذشته، وعده یک رژیم جدید gpm سر دوش را داد.
ترامپ، همانطور که اغلب در مورد تقریباً هر چیزی صدق می‌کند، روشی زننده برای ورود به مکالمه دارد. او در یک سخنرانی کمپینی در ماه ژوئن، یک سخنرانی انفرادی ارائه داد که به شیرهای آب، آب باران، ماشین‌های لباسشویی، شستن دست، "موهای زیبا و مجلل" و محدودکننده‌های جریان سر دوش می‌پرداخت. او گفت: "من کف می‌کنم و بعد این دوش دیوانه‌وار را روشن می‌کنی و آن چیز - 'چکه، چکه' - و می‌گویی، 'من 45 دقیقه اینجا خواهم بود. چی؟'" او معنای جدیدی به اصطلاح جریان سیال ذهن داد، اما همچنین ناخواسته به آنچه که آن مطالعه بریتانیایی یافته بود، رسید.
دموکرات‌ها، همانطور که اغلب در مورد ترامپ صدق می‌کند، راضی نبودند که بد به اندازه کافی بد را رها کنند. کمپین بایدن در حال ویرایش بود تا تفکرات سر دوش او را ویرایش کند تا او را حتی دیوانه‌تر از، خوب، بایدن نشان دهد. پس از افشای دسیسه‌های دموکرات‌ها، می‌دانستم که این لحظه‌ای است که بعداً می‌توانم ادعا کنم که این لحظه‌ای است که می‌دانستم ترامپ برنده خواهد شد.
مبارزه بر سر فشار دوش هنوز به پایان نرسیده است، نه با نصب سه دهه سر دوش کم‌فشار در سراسر کشور. و محدودکننده‌ها به تازگی معرفی شده‌اند! من اخیراً مهمان یک باشگاه بهداشتی خصوصی مجلل در طبقه بالای یک ساختمان منهتن بودم. حتماً کسی در رختکن شکایت کرده بود که آب گرم در دوش‌ها وجود ندارد، زیرا شنیدم که کارگری در گوشه و کنار می‌گفت: "ما سعی می‌کنیم سبز باشیم - محیط زیستی - و در مصرف آب صرفه‌جویی کنیم، بنابراین مجبور شدیم محدودکننده‌ها را روی همه سر دوش‌ها قرار دهیم. وقتی کسی از دوش استفاده نمی‌کند، ممکن است مدت زیادی طول بکشد تا آب گرم به اینجا برسد. به هر حال، من آنها را اجرا کردم و اکنون آب گرم وجود دارد."
خوشحال شدم که این را شنیدم زیرا قرار بود از یکی از دوازده یا چند اتاقک دوش شیشه‌ای مات خوب دیدن کنم، و سپس کارگر این را اضافه کرد: "هر روز صبح ساعت 4:30، ما همه دوش‌ها را روشن می‌کنیم و فقط اجازه می‌دهیم آنها کار کنند تا وقتی مردم به اینجا می‌رسند، آب گرم وجود داشته باشد." به عبارت دیگر، برای صرفه‌جویی در مصرف آب، باید آن را هدر دهند.
وارد اتاقک شدم. شاید این باشگاه ورزشی فانتزی به "بهترین حالت" محققان بریتانیایی رسیده باشد: فشار بالا، جریان کم. به نظر می‌رسید سر دوش نویدبخش باشد، یک تولید کرومی با هشت جت. مطمئناً آب گرم بود. اما جت‌ها با بی‌میلی پاشیده می‌شدند، انگار یک گروه هشت نفره از بوروکرات‌های کوچک هشت شلنگ باغ را مسدود می‌کردند.
چه اتلاف سخت افزار خوبی. این برند Speakman بود، مدل Anystream. هر جریانی، به جز جریانی که شما می‌خواهید.