شرح واقعه
به گفته مقامات، Gene Hackman، برنده دو جایزه اسکار که بیش از 80 فیلم او شامل "بانی و کلاید" و "ارتباط فرانسوی" می‌شود، و همسرش در نزدیکی سانتافه، نیومکزیکو مرده پیدا شدند.
دنیس ووماک-آویلا، سخنگوی دفتر کلانتری شهرستان سانتافه، گفت که افسران به آدرسی اعزام شدند که در آن هکمن 95 ساله، بتسی آراکاوا 64 ساله و یک سگ مرده پیدا شدند. او گفت که به بازی ناجوانمردانه مشکوک نیست، اما توضیحی نداد و تحقیقات در حال انجام است.
هکمن به عنوان بازیگرِ بازیگران شناخته می‌شد، ستاره‌های سینما و کارگردانان برجسته به دنبال او بودند که تجربه کار با او را می‌خواستند. او با چهره‌ای زمخت که با زرق و برق هالیوود مغایرت داشت، به هموار کردن راه برای مردان اصلی غیرمتعارف کمک کرد که در دوره‌ای دیگر ممکن بود به عنوان شخصیت‌های فرعی طبقه‌بندی شوند.
نقش برجسته و جوایز اسکار
نقش برجسته او، نقش جیمی "پاپای" دویل، افسر پلیس مواد مخدر خشن در فیلم هیجان انگیز "ارتباط فرانسوی" در سال 1971 بود. ویلیام فریدکین، کارگردان، به یاد می‌آورد که هکمن تمایلی به شیرجه زدن در خشونت و نژادپرستی این شخصیت نداشت. این فیلمساز در رویدادی در سال 2016 با آکادمی علوم و هنرهای سینمایی گفت: "من می‌دانستم که باید او را عصبانی کنم."
فریدکین گفت که به جای فریاد زدن "کات"، سعی می‌کرد وارد ذهن ستاره‌اش شود. "من می‌گفتم، 'رفیق، بهتره یه کار روزانه پیدا کنی، بهتره دنبال یه چیز دیگه بگردی چون این کار جواب نمیده.'" این ترفند جواب داد. هکمن موقتاً فیلم را ترک کرد، اما بعداً برنده جایزه اسکار بهترین بازیگر مرد برای این نقش شد.
نقش در فیلم «بانی و کلاید»
هکمن شاید هرگز در "بانی و کلاید" بازی نمی‌کرد اگر به سرعت از "فارغ التحصیل" اخراج نمی‌شد، جایی که به عنوان آقای رابینسون انتخاب شده بود. وارن بیتی، ستاره "بانی و کلاید" در سال 1967 که چند سال قبل با هکمن در فیلم "لیلیث" کار کرده بود، به او کمک کرد تا نقش باک بارو، برادر کلاید را به دست آورد.
بیتی در مصاحبه‌ای با لس آنجلس تایمز در سال 2001 در مورد "لیلیث" گفت: "یک صحنه دو دقیقه‌ای کوچک بود که با من داشت." "تعریف آن چیزی که بازیگری را سرگرم کننده می‌کند، دشوار است. با او احساس کردم که فقط سرگرم‌کننده‌تر است، بنابراین وقتی 'بانی و کلاید' را بازی کردم، می‌خواستم جین در آن باشد."
هکمن یک بار گفت که درست قبل از صحنه مرگ باک، آرتور پن، کارگردان، یک عبارت را در گوش او زمزمه کرد: "گاوی در حلقه گاو بازی، زخمی." این تصویر ماندگار شد. هکمن نامزد جایزه اسکار بهترین بازیگر نقش مکمل مرد شد.
تنوع نقش ها
نامزدی‌های دیگر اسکار در سال 1971 برای بازی او به عنوان مردی که در سایه والدین پیرش زندگی می‌کند در "من هرگز برای پدرم آواز نخواندم" و در سال 1989 برای بازی او به عنوان یک مأمور FBI که در حال تحقیق در مورد ناپدید شدن فعالان حقوق مدنی در "میسیسیپی می‌سوزد" به دست آمد. او برای بازی در نقش کلانتر لیل بیل داگت در فیلم "نابخشوده" کلینت ایستوود، برنده جایزه اسکار بهترین بازیگر نقش مکمل مرد شد.
نقش‌های دیگر هکمن از یک کشیش در "ماجرای پوزیدون" تا یک مرد نابینا در "فرانکنشتاین جوان"، لکس لوتر در فیلم‌های سوپرمن، مربی بسکتبال دبیرستانی در "هوزیرها"، تهیه‌کننده فیلم مبتذل در "Get Shorty"، یک متخصص اطلاعات پارانوئید در "دشمن ملت" و پدر دورافتاده نابغه‌های غیرعادی در "خانواده اشرافی تننبام" متغیر بوده است.
جیمز لیپتون، مجری "Inside the Actors Studio"، یک بار گفت که وقتی از بازیگرانی که از نظر حرفه‌ای بیشترین تأثیر را روی آنها گذاشته‌اند، پرسید، نام هکمن بیشتر از هر کس دیگری مطرح شد.
اوایل زندگی و فعالیت نظامی
Gene Allen Hackman در 30 ژانویه 1930 در سن برناردینو، کالیفرنیا به دنیا آمد. او در دنویل، ایلینوی، یک شهر کارگری بزرگ شد، جایی که خانواده‌اش با مادربزرگش زندگی می‌کردند. پدر هکمن، که به گفته این بازیگر گاهی اوقات در یک مخفیگاه مقوایی کوچک که پسر در زیرزمین خانه‌شان برای خود درست کرده بود، تنبیه بدنی می‌کرد، دستگاه چاپ را برای یک روزنامه محلی اداره می‌کرد. وقتی مادر کانادایی تبار هکمن، یک پیشخدمت، او را به سینما برد تا بازیگران مورد علاقه‌اش - از جمله جیمز کاگنی و ارول فلین - را ببیند، او متحول شد. او به او گفت شاید روزی او در پرده بزرگ ظاهر شود. او در سال 1962، دو سال قبل از اولین نقش مهم سینمایی‌اش، در یک آتش‌سوزی در خانه درگذشت.
هکمن در 16 سالگی در مورد سنش دروغ گفت و به تفنگداران دریایی پیوست و در حالی که دوستانش در سال‌های آخر دبیرستان بودند، در چین خدمت کرد. پس از ارتش، او مجموعه‌ای از مشاغل عجیب و غریب را انجام داد، از جمله به عنوان اسباب‌کشی و دربان در شهر نیویورک. در سال 1956، که در اواخر دهه 20 زندگی خود بود و ازدواج کرده بود، به کالیفرنیا نقل مکان کرد تا در کلاس‌های بازیگری در Pasadena Playhouse شرکت کند.
دوران بازیگری
او با قد 6 فوت و 2 اینچ و احساس اینکه "یه آدم بزرگ و دست و پا چلفتی" با چهره "معدنچی معمولی" است - همانطور که یک بار به Vanity Fair گفت - با بازیگرانی که آنها را "تخته موج سواری متحرک" می‌نامید، همخوانی نداشت. او با بازیگر دیگری به نام داستین هافمن، یک فرد خارجی 19 ساله و ناشی آشنا شد. این دو گاهی اوقات روی پشت بام تئاتر بانگو می‌زدند. همسالانشان به آنها رأی دادند که "کمترین احتمال موفقیت را دارند."
هکمن روش استانیسلاوسکی بازیگری را که به یک رویه مادام العمر تبدیل می‌شد، اتخاذ کرد. او اغلب به معلم بازیگری خود، جورج موریسون، برای تمرین ایجاد یک شخصیت و همچنین تمرینات تنفسی قبل از اجرا که در طول دوران حرفه‌ای خود از آن استفاده می‌کرد، اعتبار می‌داد.
این بازیگر مخالفت هالیوود با تکنیک‌های کنستانتین استانیسلاوسکی را توصیف کرد.
او در "Inside the Actors Studio" گفت: "یک مسئول نورپردازی به من نزدیک شد و گفت: 'تو یکی از اون استانیسلاوسکی‌ها هستی؟' انگار که من یه حشره یا چیزی بودم." "شما باید قوی باشید و بگویید: 'این روشیه که من کار می‌کنم.'"
سال های بعد
هکمن پس از ترک سینما در سال 2004 با کمدی "Welcome to Mooseport"، جایی که نقش یک رئیس جمهور بازنشسته ایالات متحده را بازی کرد، وقت خود را صرف نوشتن رمان کرد. او در سال 1991 با آراکاوا، نوازنده پیانو کلاسیک ازدواج کرد. او از همسر اولش، فی مالتیز، سه فرزند دارد.
با الن گامرمن در [email protected] تماس بگیرید.