سرمایه‌گذاری تا چه حد می‌تواند ارزان شود؟

نبرد بین دو صندوق سرمایه‌گذاری قابل معامله بزرگ جهان به لحظه حساسی رسیده است. در ۱۸ فوریه، VOO، یک ETF ردیابی S&P 500 که توسط ونگارد، یک شرکت بزرگ سرمایه‌گذاری غیرفعال، مدیریت می‌شود، تاج و تخت را به عنوان بزرگترین صندوق جهان به دست آورد. روزها بعد SPY، یک ETF مدیریت شده توسط State Street Global Advisors، یکی دیگر از غول‌های این عرصه، آن را پس گرفت. هر دو صندوق دارای دارایی‌هایی بیش از ۶۲۰ میلیارد دلار هستند.

برای سرمایه‌گذاران خرد، صندوق‌های سرمایه‌گذاری قابل معامله و سرمایه‌گذاری شاخصی که آن‌ها تسهیل می‌کنند، بزرگترین پیشرفت در تاریخ مالی مدرن است. ETFها در دهه ۱۹۹۰ ظهور کردند و راهی برای دور زدن مدیران صندوق پرهزینه ارائه می‌دهند. وسایل نقلیه نقدشونده و کم‌هزینه، تریلیون‌ها دلار برای سرمایه‌گذاران صرفه‌جویی کرده‌اند. SPY اولین ETF آمریکا بود و کارمزدهایی برای دارایی‌ها تنها به میزان ۰٫۰۹٪ در سال دریافت می‌کند. VOO، که در سال ۲۰۱۰ تأسیس شد، رقیب خود را با کارمزدهای ۰٫۰۳٪ تضعیف کرده است.

در حالی که گودزیلا و کینگ کونگ دنیای ETF در حال رقابت هستند و کارمزدهای کمتری را ارائه می‌دهند، سرمایه‌گذارانی که به پیشنهادات جدیدتر نگاه می‌کنند، دلیلی برای نگرانی دارند. ETFهای جدید آمریکایی کارمزدهایی را تبلیغ می‌کنند که تنها ۰٫۲ درصد کمتر از صندوق‌های سرمایه‌گذاری مشترک گران‌تر است، در حالی که این رقم در سال ۲۰۱۴، ۰٫۷ درصد بود، بر اساس گزارش Morningstar، یک ارائه‌دهنده داده. و کارمزدهای ETFهای جدید در حال افزایش است، نه کاهش، همانطور که روند دهه‌ها بود. اکثر صندوق‌هایی که در چند سال گذشته تأسیس شده‌اند، کارمزدهایی برابر با ۰٫۵٪ یا بیشتر دارند.

بنابراین آیا جشن برای سرمایه‌گذاران خرد به پایان رسیده است؟ پاسخ به سلیقه آن‌ها بستگی دارد. اگر آن‌ها هنوز هم به ارزانی و قرار گرفتن در معرض بازارهای بزرگ که برای اولین بار توسط صنعت ETF ارائه شد، ارزش قائل هستند، دلیلی وجود ندارد که کارمزدهای آن‌ها کاهش نیابد. تعداد انگشت‌شماری از بزرگترین وسایل نقلیه، مقدار فوق‌العاده‌ای از سرمایه‌های سرمایه‌گذاران را جمع‌آوری کرده‌اند: ۱۵ صندوق بزرگ ETF متمرکز بر سهام، ۳٫۹ تریلیون دلار دارایی دارند، که بیشتر از ۱۰۰ صندوق بعدی در مجموع است، که به نوبه خود بیشتر از ۱۰۰۰ صندوق بعدی در مجموع نگهداری می‌کنند. این مقیاس، کارمزدها را کاهش می‌دهد. هرچه صندوق بزرگتر باشد، می‌تواند هزینه‌های ثابت مربوط به معاملات، مدیریت و مسائل قانونی و نظارتی را بیشتر توزیع کند. به گفته سیتی‌گروپ، یک بانک، نیمی از ETFهای آمریکایی احتمالاً برای ناشران خود پول از دست می‌دهند زیرا به اندازه کافی بزرگ نیستند که این نوع هزینه‌ها را پوشش دهند.

نسل جدید صندوق‌ها، کارمزدهای سنگین را فقط به این دلیل که فاقد مقیاس هستند، دریافت نمی‌کنند. اگرچه بیشتر صندوق‌های سنتی سرراست هستند و اغلب یک شاخص گسترده از سهام مانند S&P 500 یا NASDAQ Composite را ردیابی می‌کنند، نسخه‌هایی که اخیراً ایجاد شده‌اند، تمایل دارند کمی باطنی‌تر باشند. برخی از محبوب‌ترین‌ها، پول را به صنایع سازگار با محیط زیست یا سهام با ویژگی‌های خاص، مانند جریان نقدی آزاد فراوان، واریز می‌کنند. بسیاری به طور فعال مدیریت می‌شوند، نه اینکه به طور غیرفعال شاخص‌ها را ردیابی کنند. برخی دیگر مضحک هستند. نظر شما در مورد یک شرط اهرمی سه‌برابری روی Nvidia چیست؟ چنین پیچیدگی هزینه‌ای دارد، و نه فقط برای عقل سرمایه‌گذار.

بهتر است سرمایه‌گذاران از بسیاری از صندوق‌های جدید به طور کلی اجتناب کنند، که حتی اگر کارمزدهای آن‌ها آنقدر بالا نبود، صادق بود. برخی از وسایل نقلیه نیمه شفاف، که به ندرت دارایی‌ها را گزارش می‌کنند و کارمزدهای بسیار بالاتری دارند، منطق یک ETF را تا نقطه شکست می‌کشانند. صندوق‌های به شدت اهرمی و تک‌سهامی، گزینه‌های بهتری برای معامله‌گران نسبت به سرمایه‌گذاران بلندمدت هستند. صندوق‌های موضوعی تمایل دارند از مدهایی پیروی کنند که باید از آن‌ها اجتناب کرد.

با این حال، سرمایه‌گذارانی که قادر به مقاومت در برابر جذابیت خود نیستند، و در نتیجه کارمزدهای بالاتر را تشویق می‌کنند، به سختی مدل گسترده‌تر صنعت را تضعیف می‌کنند. در ۱ فوریه، ونگارد، راس هرم رویکرد کم‌هزینه، هزینه‌ها را در ۸۷ صندوق خود کاهش داد و میانگین کارمزد خود را از ۰٫۰۸٪ به ۰٫۰۷٪ کاهش داد. این شرکت با ۱۰ تریلیون دلار دارایی تحت مدیریت - رقمی که از سال ۲۰۱۸ دو برابر شده است - مقیاس عظیمی دارد. برخلاف بسیاری از رقبای خود، به نوع صندوق‌های نان و کره می‌چسبد که نیاز به مدیریت کمی دارند.

در واقع، صندوق‌های بزرگ و انواع جدیدتر با کارمزدهای بالاتر، به طرز عجیبی همزیست هستند. هنگامی که سرمایه‌گذاران می‌توانند مقدار زیادی از پرتفوی خود را با کارمزدهای بسیار پایین به سهام متنوع منتقل کنند، نسبت هزینه کلی خود را کاهش می‌دهند، که برای بازده مهم است. این فضا را برای سرمایه‌گذاری در گزینه‌های گران‌تر و ماجراجویانه‌تر فراهم می‌کند، اگر مایل به قمار باشند. هرچه بزرگترین گروه ETFهای وانیلی بتوانند کارمزدهای خود را پایین‌تر بیاورند، سرمایه‌گذاران می‌توانند بیشتر به شرط‌بندی‌های جدید اختصاص دهند.

بنابراین، اگر میانگین کارمزدها شروع به یکنواخت شدن کند، به این دلیل نخواهد بود که محدودیت‌های چنین صندوق‌هایی رسیده است. بلکه، این نشان‌دهنده این واقعیت خواهد بود که تعداد فزاینده‌ای از سرمایه‌گذاران، محصولاتی را انتخاب می‌کنند که جریان اصلی کمتری دارند. اگر آن‌ها در عوض به پیشنهادات وانیلی‌تر بچسبند و از طیف طعم‌های ETF به طور فزاینده‌ای عجیب و غریب اجتناب کنند، ممکن است تریلیون‌ها دلار پس‌انداز در سال‌های آینده وجود داشته باشد. ¦

مشترکین The Economist می‌توانند در خبرنامه جدید Opinion ما ثبت‌نام کنند، که بهترین رهبران، ستون‌ها، مقالات مهمان و مکاتبات خوانندگان ما را گرد هم می‌آورد.