- هایدی گانادن و همسرش مشاغل شرکتی خود در شهرهای بزرگ را رها کردند تا هتلی را در یک جزیره افتتاح کنند.
- آنها از مانیل، پایتخت فیلیپین، به سیارگائو، که به عنوان پایتخت موج‌سواری این کشور شناخته می‌شود، نقل مکان کردند.
- پس از یک همه‌گیری و یک طوفان رده 5، آنها سرانجام در زندگی جدید خود مستقر شده‌اند.
هایدی گانادن و همسرش هرگز فکر نمی‌کردند که هتلی را در کنار ساحل در سیارگائو، جزیره‌ای که به عنوان پایتخت موج‌سواری فیلیپین شناخته می‌شود، اداره کنند.
این دو نفر مشاغل شرکتی داشتند و در مانیل، پایتخت این کشور، زندگی می‌کردند. او در صنعت مخابرات بود، در حالی که همسرش معمار منظر بود.
این زوج که موج‌سواران مشتاقی هستند، از گذراندن وقت در کنار ساحل لذت می‌بردند، اما آشنایی چندانی با سیارگائو نداشتند. گانادن یک بار در سال 2005 از آنجا بازدید کرده بود، در حالی که همسرش هرگز به آنجا نرفته بود. این جزیره یکی از بیش از 7000 جزیره‌ای است که فیلیپین را تشکیل می‌دهند.
اما یک سفر آخر هفته سریع در سال 2018 — تنها یک پرواز دو ساعته از مانیل — برای دیدار با برخی از دوستان که در تلاش بودند تا یک کسب و کار را در آنجا راه‌اندازی کنند، تصوری مطلوب از این جزیره در ذهن آنها به جا گذاشت.
مدت کوتاهی پس از بازگشت به مانیل، تماسی از دوستان خود در سیارگائو در مورد قطعه زمینی در کنار ساحل که برای اجاره در دسترس بود، دریافت کردند.
گانادن 46 ساله به بیزینس اینسایدر گفت: «ما فکر کردیم، خوب، شاید بتوانیم سعی کنیم و نگاهی به آن بیندازیم. شاید بتوانیم فقط یک کلبه کوچک برپا کنیم تا بتوانیم به سیارگائو برویم و مکانی برای اقامت داشته باشیم.»
وقتی برای دیدن قطعه زمین رفتند، متوجه شدند که در یک مکان مرکزی قرار دارد که در بین گردشگران محبوب است. موسسات جدیدی مانند رستوران‌ها نیز در اطراف این منطقه در حال ظهور بودند.
آنها همچنین متوجه شدند که افراد بیشتری از سیارگائو بازدید می‌کنند و تصمیم گرفتند که ساختن اقامتگاه ایده بهتری باشد.
او گفت: «ما در واقع در ابتدا ایده هتل را نداشتیم. این واقعاً یک تصادف بود. ما در یک نقطه مرکزی بودیم و فکر کردیم که حیف است که فقط آن را برای اجاره بلندمدت ارائه دهیم، بنابراین در نهایت یک هتل کوچک راه‌اندازی کردیم.»
معاوضه زندگی شهری با زندگی جزیره‌ای
در پایان سال، این زوج یک قرارداد اجاره 15 ساله امضا کردند و شروع به پاکسازی زمین کردند. آنها ترجیح دادند مبلغی را که برای اجاره صرف کرده بودند، خصوصی نگه دارند.
آنها در سال 2019 کلنگ‌زنی کردند. در همان سال، گانادن و همسرش تصمیم گرفتند مشاغل خود را رها کنند تا روی این پروژه تمرکز کنند.
گانادن گفت: «ما فکر کردیم که الان یا هرگز. ما نمی‌دانستیم چه کار می‌کنیم، اما به هر حال این کار را انجام دادیم زیرا در آن سرمایه‌گذاری کرده بودیم. ما می‌خواستیم آن را عملی کنیم.»
ساخت هتل آنها در چند مرحله انجام شد و آنها حدود 15 پیمانکار را برای کمک استخدام کردند. گانادن تخمین می‌زند که حدود 20 میلیون پزو فیلیپین، یا حدود 340,000 دلار، برای ساخت هتل هزینه کرده‌اند.
فرآیند ساخت و ساز با چالش‌هایی همراه بود. گانادن گفت، حتی با وجود اینکه جزیره در حال توسعه بود، یافتن مواد خام و کارگران ساختمانی ماهر دشوار بود.
او گفت: «تصور کنید یک جزیره کامل که همه در آن فقط با دو فروشگاه سخت‌افزاری ساخت و ساز می‌کنند.»
برای رسیدن به برنامه‌های زمانی پروژه خود، این زوج تصمیم گرفتند از مصالح پیش‌ساخته استفاده کنند. همه چیز از مانیل به سیارگائو آورده شد - حتی پیمانکارانی که استخدام کرده بودند.
گانادن گفت: «ما مجبور بودیم آنها را بیاوریم و اسکان دهیم زیرا برای مصالح پیش‌ساخته، یک مهارت مورد نیاز وجود دارد.»
آنها هتل را "لوبیهان" نامیدند، اصطلاحی در زبان محلی که به نارگیل‌زاری اشاره دارد که زمانی در این زمین رشد می‌کرد. کل ملک کمی بیش از 4000 فوت مربع وسعت دارد و دارای 13 اتاق مهمان و یک اتاق کارکنان است.
گانادن گفت: «از آنجایی که همسرم معمار منظر است، توانست همه چیز را عملی کند. حتی با وجود 14 اتاق، ما یک باغ مشترک بسیار زیبا و یک منطقه استراحت در پشت داریم.»
نرخ‌های شبانه در انواع مختلف اتاق‌ها متفاوت است.
او افزود: «ما می‌توانیم از حدود 3000 پزو تا 5000 پزو قیمت‌گذاری کنیم.»
یک چالش پس از دیگری
سفر هتلداری این زوج آسان نبوده است.
زمانی که اوایل سال 2020 فرا رسید، آنها با یک مانع بزرگ روبرو شدند: همه‌گیری. سیارگائو - و فیلیپین - مانند بسیاری از نقاط جهان، وارد قرنطینه شد.
این زوج توانستند تعدادی از اتاق‌های تکمیل شده خود را به مسافرانی که در جزیره گیر افتاده بودند اجاره دهند و وقت خود را به اتمام بقیه هتل اختصاص دادند.
اما درست زمانی که گردشگری در سیارگائو شروع به بهبودی از اثرات همه‌گیری کرد، یک فاجعه طبیعی رخ داد.
در دسامبر 2021، طوفان سهمگین رای - یک طوفان رده 5 - بخش‌هایی از فیلیپین، از جمله سیارگائو را درنوردید و درختان را ریشه‌کن کرد، ساختمان‌ها را ویران کرد و ویرانی به بار آورد.
لوبیهان نیز از این قاعده مستثنی نبود.
گانادن گفت: «کل سقف ما مانند یک قوطی ساردین کنده شد، اکثر درهای شیشه‌ای ما شکستند و توسط باد شدید از جای خود کنده شدند. این یک فاجعه بود.»
همه کارکنان آنها خانه‌های خود را از دست دادند.
او گفت: «ما ماه‌ها برق نداشتیم، ماه‌ها هم سیگنال تلفن نداشتیم»، و افزود که جزیره به دلیل آسیب‌های وارده به زیرساخت حمل و نقل جزیره، تقریباً به طور کامل از بقیه جهان جدا شده بود.
اما با عزم و اراده و کمک جامعه خود، این زوج توانستند قسمت‌های آسیب‌دیده هتل و زندگی خود را بازسازی کنند.
گانادن گفت: «ماه‌ها بهبودی - از نظر عاطفی، ذهنی و جسمی - طول کشید.»
آنها در این کسب و کار تازه کار بودند
گذشته از این، اداره یک هتل بدون سابقه مهمان‌نوازی چالش‌های خاص خود را به همراه داشت.
گانادن گفت: «ما در حین کار یاد می‌گیریم، از نظر نحوه عملکرد و آنچه هتل به آن نیاز دارد. به عنوان مثال، نوع اتصالات که دوام بیشتری داشته باشد، یا نوع ملحفه‌هایی که شستشو را آسان‌تر می‌کند، چیزهایی از این قبیل.»
او افزود: «من فکر می‌کنم اگر در زمینه مهمان‌نوازی سابقه داشته باشید، این نوع چیزها را می‌دانید. اما از آنجایی که این اولین بار است که ما این کار را انجام می‌دهیم، در حال آزمون و خطا در مورد بسیاری از چیزها هستیم.»
آنها شش کارمند تمام وقت دارند، از جمله یک افسر عملیات که در محل زندگی می‌کند.
روال روزانه گانادن با رساندن دختر 7 ساله‌اش به مدرسه آغاز می‌شود. سپس، او رزروهای هتل را برای آن روز بررسی می‌کند و برای بررسی اوضاع به هتل سر می‌زند.
گانادن گفت: «سپس، زندگی جزیره‌ای آغاز می‌شود. در محله ما، یک باشگاه کراس‌فیت درست در کنار ما قرار دارد. و البته، اگر شرایط جزر و مد خوب باشد، برای موج‌سواری بیرون می‌رویم»، و افزود که پس از آن دوباره به هتل سر می‌زند تا مراقب اوضاع باشد.
زندگی جزیره‌ای هم شلوغ است
در سال 2019، سیارگائو به عنوان بهترین جزیره در جهان توسط Condé Nast Travelers انتخاب شد.
از آن زمان، گردشگری در این جزیره رو به افزایش بوده است. در سال 2024، سیارگائو نیز در میان هفت مقصد برتر گردشگری در جنوب شرقی آسیا از نگاه Lonely Planet قرار گرفت.
بر اساس آخرین داده‌های موجود از وزارت گردشگری فیلیپین، این جزیره در سال 2023 در مجموع 529,822 گردشگر خارجی و مسافر داخلی را به خود جذب کرد. این رقم نسبت به 181,188 گردشگر خارجی و مسافر داخلی پنج سال قبل در سال 2018 افزایش یافته است.
سیارگائو ممکن است در حال توسعه باشد، اما هنوز حس دست‌نخورده خود را حفظ کرده است که بسیاری از مقاصد ساحلی مشابه - مانند بالی و هاوایی - به دلیل گردشگری بیش از حد از دست داده‌اند.
این فاصله زیادی با زندگی شرکتی دارد که گانادن در مانیل به آن عادت داشت، اما روزهای او هنوز شلوغ است.
او گفت: «ما جلساتی هم داریم، به خصوص با سایر صاحبان مشاغلی که با آنها همکاری می‌کنیم، اما آنها بسیار غیررسمی هستند. همه با دمپایی لاانگشتی یا پابرهنه در کنار ساحل، در حال نوشیدن یک کوکتل - اینگونه است که جلسات ما اکنون برگزار می‌شود.»
او گفت که سابقه کارش در یک دفتر به او یاد داده است که منضبط باشد، که به نوبه خود، به او کمک زیادی در مدیریت کسب و کار هتل کرده است.
یکی از چیزهایی که او واقعاً در مورد زندگی در سیارگائو قدردانی می‌کند، جامعه صمیمی در این جزیره است.
او گفت: «حتی اگر در یک روستا در مانیل زندگی کنید، احتمالاً همسایه خود را نمی‌شناسید. در سیارگائو، همه با هم صحبت می‌کنند، که بسیار بسیار خوب است.»
با این حال، او گهگاه دلتنگ زندگی شهری و راحتی‌هایی که با آن همراه است، می‌شود.
گانادن گفت: «ما در این جزیره فست فود نداریم. این هم خوب است و هم بد، زیرا گاهی اوقات هوس همبرگر می‌کنید.»
او گفت که زیرساخت‌های سیارگائو نیز در سال‌های اخیر به شدت بهبود یافته است و افزود که اینترنت فیبر نوری به طور مناسبی تنها در سال قبل در این جزیره راه‌اندازی شد.
پیش از آن، مشاغلی مانند او برای اتصال به استارلینک متکی بودند.
او گفت: «بسیاری از کارمندان دورکار می‌خواهند اینجا زندگی کنند، اما به دلیل اینترنت نمی‌توانند. وقتی استارلینک را در سراسر جزیره داشتیم، بسیاری از آنها شروع به آمدن و کار کردن از اینجا کردند.»
این روزها، گانادن حداقل یک بار در هر فصل با خانواده‌اش به مانیل بازمی‌گردد.
او گفت: «در این جزیره، همه ما این قانون نانوشته را داریم که به یک استراحت جزیره‌ای نیاز دارید. ما برای استراحت به مانیل بازمی‌گردیم - زیرا تلاش ما در این جزیره است - و سپس دوباره برمی‌گردیم.»
گانادن با نگاهی به گذشته به سفر خود، گفت که این یک جهش بزرگ برای آنها بود که از کار در شهر به اداره یک کسب و کار در یک جزیره بدون هیچ تجربه‌ای بروند.
او گفت: «ما می‌ترسیدیم، اما می‌دانستیم که به دلیل انضباطی که در مشاغل شرکتی داشتیم، می‌توانیم زنده بمانیم و راهی برای عملی کردن آن پیدا کنیم. به شوهرم گفتم می‌دانم که اگر به دیوار فشار آورده شود، راهی برای بالا رفتن از آن دیوار یا شکستن آن پیدا خواهم کرد.»
او گفت: «من اینطوری هستم، بنابراین در مورد رفتن به کل ماجرا با ترس بسیار مطمئن بودم.»
آیا اخیراً به کشور جدیدی نقل مکان کرده‌اید و خانه رویایی خود را پیدا کرده‌اید یا بازسازی کرده‌اید؟ اگر داستانی برای به اشتراک گذاشتن دارید، با این خبرنگار در [email protected] تماس بگیرید.