اسکار ۲۰۲۵: شبی بزرگ برای «آنورا»

«آنورا» درخشید، آدریان برودی و مایکی مدیسون جوایز برتر بازیگری را به خانه بردند و کانن اوبراین به عنوان مجری برای اولین بار روی صحنه رفت. این ها مهمترین نکات از نود و هفتمین دوره جوایز اسکار هستند.

نوشته جان یورگنسن، الن گامرمان و اشلی وانگ

«آنورا» با پنج جایزه از جمله بهترین فیلم، موفق ترین فیلم شب بود. ستاره این فیلم، مایکی مدیسون، جایزه بهترین بازیگر زن را برد و شان بیکر، کارگردان، چهار بار به روی صحنه رفت، از جمله برای بهترین کارگردانی، بهترین فیلمنامه اصلی و بهترین تدوین فیلم.

پیروزی فیلم مستقل، مسابقه اسکار را که مملو از جنجال ها و بحث ها درباره فیلمسازی بود، به اوج رساند و این شب جشنی برای لس آنجلس پس از آتش سوزی های جنگلی بود که در ماه ژانویه این شهر را ویران کرد.

مونتاژی از فیلم هایی که در لس آنجلس ساخته شده اند، از «لبوفسکی بزرگ» گرفته تا «جاده مالهالند» و «لا لا لند»، نمایش را به عنوان نامه ای عاشقانه به مرکز فیلمسازی آمریکا آغاز کرد. سپس آریانا گرانده و سینتیا اریوو مجموعه ای از اجراها را از «جادوگر شهر از»، «د ویز» و «شرور» آغاز کردند که همه تماشاگران را روی پای خود کشاند.

کانن اوبراین با خودکوچک بینی همیشگی، کنایه زدن به افزایش قیمت نتفلیکس و زمان سه ساعت و نیمه «The Brutalist» در صحنه اسکار حضور یافت. اوبراین گفت: "من نمی خواستم تمام شود - و خوشبختانه تمام نشد."

او درنگ نکرد تا به جنجالی که «امیلیا پرز» نتفلیکس را فرا گرفت، اشاره کند. او با اشاره به 479 کلمه رکیک در «آنورا» گفت: «این سه کلمه بیشتر از رکوردی است که توسط روابط عمومی کارلا سوفیا گاسکون» هنگام انتشار مجدد توییت های بحث برانگیز او به ثبت رسیده است. وقتی اوبراین از گاسکون خواست که اگر تصمیم گرفت درباره نمایش توییت کند، به او به عنوان مجری سال گذشته، جیمی کیمل، اشاره کند، او با تشویق تماشاگران روبرو شد.

کیران کالکین اولین جایزه شب را برای بهترین بازیگر نقش مکمل مرد برای بازی در «A Real Pain» به دست آورد، اولین جایزه اسکار برای بازیگر کودک سابق و ستاره «Succession»، که با انرژی غیرقابل پیش بینی در فیلم جسی آیزنبرگ درباره دو پسر عمو که تاریخ خانوادگی پر از غرور اما دردناک خود را در لهستان بررسی می کنند، درخشید.

آدریان برودی برای «The Brutalist» جایزه بهترین بازیگر مرد را به دست آورد و نقش یک پناهنده جنگی مجارستانی و معمار را بازی کرد که با بیگانه هراسی، سوء مصرف مواد مخدر و یک حامی مستبد دست و پنجه نرم می کند تا یک سازه عظیم با اهمیت پنهان بسازد. برودی ۲۲ سال پیش برای بازی در فیلمی دیگر درباره یک هنرمند یهودی در سایه جنگ جهانی دوم، «پیانیست» رومن پولانسکی، همین جایزه را برد. آخرین برد، نشان دهنده بازگشت پیروزمندانه برودی است که حرفه بازیگری اش در سال های پس از اولین اسکارش متزلزل شد.

برودی درباره این جایزه گفت: «این فرصتی برای شروع دوباره است.»

در اینجا، نکات برجسته ای از این شب آورده شده است:

«آنورا»، فیلمی با ژانرهای ترکیبی که به یک اندازه کمدی، درام، سفر جاده ای و داستان عاشقانه بود، با پنج جایزه به یک پیروزی غیرقابل انکار دست یافت: بهترین فیلم، بهترین کارگردان، بهترین بازیگر زن، بهترین فیلمنامه اصلی و بهترین تدوین. شان بیکر، نویسنده و کارگردان، برای داستان خود درباره یک استریپر که وارد یک ازدواج سریع در لاس وگاس با پسر یک الیگارش روسی می شود، راه خود را به صحنه اسکار باز کرد. او به زودی وارد تعقیب و گریزی می شود که توسط اراذل و اوباشی که توسط خانواده همسر جدیدش فرستاده شده اند، رهبری می شود و به دنبال پایان دادن به اتحاد آنها هستند.

مایکی مدیسون با بازی در نقش آنی، یک کارگر جنسی در جامعه ای پر از مهاجران روسی در بروکلین، نیویورک، با برتری بر دمی مور («ماده») به پیروزی رسید. مدیسون در هنگام دریافت جایزه برای بازی پرانرژی خود به عنوان زنی که ناگهان در حال عبور از ثروت هنگفت و قدرت تهدید آمیزی است که با آن همراه است، شوک یک هنرپیشه تازه کار را نشان داد که زندگی اش برای همیشه تغییر کرده است. مدیسون ۲۵ ساله گفت: «من در لس آنجلس بزرگ شدم، اما هالیوود همیشه خیلی دور از من احساس می شد، بنابراین ایستادن در این اتاق امروز واقعاً باورنکردنی است.»

این بازیگر زمانی جنجال به پا کرد که فاش کرد که تصمیم گرفته است از هماهنگ کننده صمیمیت برای کار خود در این فیلم که شامل صحنه های مستهجن بود، استفاده نکند.

زوئی سالدانیا برای بازی در نقش وکیلی که به تغییر جنسیت یک ارباب مواد مخدر تراجنسیتی در درام موزیکال «امیلیا پرز» کمک می کند، برنده جایزه اسکار بهترین بازیگر نقش مکمل زن شد.

او از ژاک اودیار، کارگردان فرانسوی، نتفلیکس و «شوهرم با آن موهای زیبا» تشکر کرد. (دوربین به سمت مردی با یال طلایی چرخید.) این بازیگر گفت که مادربزرگش در سال 1961 به ایالات متحده آمده است و خوشحال می شود که بداند نوه اش برای نقشی که به زبان اسپانیایی گفته و خوانده شده است، برنده جایزه اسکار شده است. سالدانیا همچنین گفت که او اولین آمریکایی دومینیکنی است که برنده جایزه اسکار می شود.

سالدانیا ۴۶ ساله، حتی اشاره ای غیرمستقیم به جنجالی که در آستانه اسکار این فیلم را فرا گرفت، نکرد، جنجالی که شامل توییت های نژادپرستانه منتشر شده توسط کارلا سوفیا گاسکون، ستاره فیلم بود. نتفلیکس کمپین خود را برای گاسکون که نامزد دریافت جایزه بهترین بازیگر زن شده بود، رها کرد و پس از این رسوایی، حمایت کامل خود را از سالدانیا کرد.

اوبراین برای اولین بار (یا حتی حضور) در اسکار، بر اساس حسن نیت تجاری که در سه دهه فعالیت خود در تلویزیون شبانه به دست آورده بود، بنا کرد. مجری مراسم جدا از کنایه زدن به «امیلیا پرز»، بیشتر جوک های خود را متوجه خود و خود مراسم کرد.

اوبراین با پیروی از سنت مجریان گذشته مانند بیلی کریستال، یک رقص و آواز اجرا کرد و با آهنگی که قول می داد وقت تماشاگران را تلف نکند، زمان را پر کرد. اوبراین که به دلیل علاقه اش به حماقت های شدید مشهور است، یک کرم شنی غول پیکر از «تلماسه» را معرفی کرد که پیانو می زد. سپس او دوباره کرم شنی را بیرون آورد در حالی که چنگ می نواخت.

اوبراین در لحظات جدی تر، از آتش نشانانی که در لس آنجلس با آتش سوزی های جنگلی مبارزه کردند، تجلیل کرد. و او بخشی از سخنرانی خود را به تأثیر آتش سوزی ها بر صنعتگران پشت صحنه صنعت فیلم اختصاص داد. اوبراین شوخی کرد که در حالی که عاشق این شهر است، در آنجا نخواهد ماند: «من هالیوود را ترک می کنم تا یک تخت و صبحانه در اورلاندو اداره کنم.»

پنج بازیگر که نقش جیمز باند را بازی کردند—دانیل کریگ، پیرس برازنان، تیموتی دالتون، جورج لازنبی و راجر مور—روی صحنه آمدند تا در جشن از شصت سالگی فرنچایز در سال گذشته شرکت کنند. این توده از ستاره‌های گذشته یادآور این بود که آمازون ام‌جی‌ام را با مجموعه‌ای از فیلم‌های «باند» به دست آورد. همه کسانی که زنده هستند، به این مراسم پیوستند، به جز شان کانری، که درگذشت و تماشاگران در طول یادبود او به تشویق پرداختند.