آنچه یک خرچنگ قبل از خورده شدن توسط یک ماهی مرکب می بیند

در ماه مه 2023، Matteo Santon در حال فیلمبرداری از ماهی های مرکب در صخره های کم عمق اطراف اندونزی بود. او که یک اکولوژیست بصری دریایی در دانشگاه بریستول در انگلستان است، قصد داشت رویکرد شکار این شکارچیان را از دیدگاه طعمه مستند کند — اساساً ببیند که خرچنگ بودن چگونه است.

او امیدوار بود که یک نمایش استتار هیپنوتیزم‌کننده خاص را ببیند که ماهی‌های مرکب هنگام حمله از آن استفاده می‌کنند. اما سرپایان نوآوری‌های خاص خود را برای نشان دادن داشتند.

دکتر سانتون گفت: «اولین باری که این نمایش‌های شکار را دیدم، احتمالاً یکی از جالب‌ترین چیزهایی بود که تا به حال دیده‌ام.»

در یک سری غواصی در طول سال بعد، او و تیمش بیش از 200 شکار ماهی مرکب را از دید خرچنگ فیلمبرداری کردند. در مطالعه‌ای که ماه گذشته در مجله Ecology منتشر شد، دانشمندان چهار الگوی بدنی پیچیده را که ماهی‌های مرکب استفاده می‌کردند، مستند کردند، از جمله آنچه به نظر می‌رسید تقلید از برگ‌ها یا مرجان‌های شناور باشد. نمایش‌های ماهی مرکب ممکن است به نوعی سیستم بصری طعمه خود را هک کنند، که ممکن است حرکت آنها را پنهان کند یا خرچنگ‌ها را متقاعد کند که آنها گیاهان و جانوران بی‌ضرر هستند، نه شکارچیان حیله‌گری که به زودی به زندگی آنها پایان می‌دهند.

ماهی‌های مرکب استاد فریب هستند. این جانوران، مانند پسرعموهای اختاپوس خود، پوستی پر از سلول‌های بارگیری شده با رنگدانه و پمپ‌های عضلانی پیستونی دارند که از آنها برای تغییر رنگ و بافت خود استفاده می‌کنند. آنها می توانند تقریباً بلافاصله استتار کنند تا از شکارچیان پنهان شوند، به عنوان مثال، با کف دریا ترکیب شوند یا خود را به عنوان سنگ یا جلبک مبدل کنند. در آزمایشگاه ها، دانشمندان همچنین برخی از این رفتارهای پیچیده را هنگام شکار ماهی های مرکب مشاهده کرده اند. اما این توانایی شکار به ندرت در طبیعت مورد مطالعه قرار گرفته است.

محققان با استفاده از دوربین GoPro، یک صفحه پلکسی گلاس و خرچنگ‌های زنده، ماهی مرکب پهن‌باش را در اطراف جزایر کری و مانسور در شرق اندونزی فیلمبرداری کردند. در همه موارد، هنگامی که در چند قدمی خرچنگ قرار داشت، ماهی مرکب یکی از چهار شکل ذکر شده در این مطالعه را به خود گرفت و از نام‌هایی استفاده کرد که تکنیک‌های مبارزه را تداعی می‌کردند.

در یک شکل، نوار عبوری، ماهی‌های مرکب خاکستری می‌شوند و نوارهای سیاه ریتمیک را از بدن خود عبور می‌دهند، که محققان پیشنهاد می‌کنند ممکن است یک حرکت غیر تهدیدآمیز برای پنهان کردن حضور قریب‌الوقوع آنها باشد.

به عنوان برگ، ماهی‌های مرکب سبز کم رنگ می‌شوند و به آرامی می‌چرخند، شاید شبیه به یک برگ حرا که در ستون آب شناور است.

در طول مرجان شاخه‌دار، آن‌ها الگوهای مرجانی را اتخاذ می‌کنند و بازوهای گره‌دار را بالا می‌برند و ظاهری شبیه به مرجان شاخ گوزنی ایجاد می‌کنند.

برای تکنیک پالس، ماهی‌های مرکب بازوهای خود را به سمت بالا به شکل مخروط می‌کشند و امواج سیاه را به سمت نوک‌ها می‌فرستند. محققان پیشنهاد می‌کنند که این ممکن است چیزی غیرتهدیدآمیز مانند یک ماهی کوچک را تقلید کند.

Trevor Wardill، یک متخصص عصب‌شناسی حسی از دانشگاه مینه سوتا، گفت: حرکات الگوها ممکن است «به ماهی مرکب زمان بیشتری در هنگام نزدیک شدن بدهد». او افزود که تعجب می کند که "چگونه تکامل چنین سیستمی را ساخته است، زیرا حتی حیوانات جوان نیز می توانند این کار را انجام دهند."

ماهی‌های مرکب 12 درصد بیشتر هنگام شکار خرچنگ‌های حرا بنفش از تکنیک مرجان شاخه‌دار استفاده می‌کردند که بهتر مسلح و زره پوش از خرچنگ‌های دیگر بودند. این به این احتمال اشاره دارد که آنها نمایش ها را برای طعمه های خاص تنظیم می کنند.

Daniel Osorio، یک متخصص عصب‌شناسی در دانشگاه ساسکس در انگلستان، گفت: «سوال اساسی این است که این پاسخ‌ها تا چه حد ذاتی هستند، یا اینکه می‌توانند به طور انعطاف‌پذیر اجزای مختلف رفتارها را با هم ترکیب کنند و درباره موقعیت‌های مختلف بیاموزند — چه شکل بالاتری از شناخت باشد.»

گاهی اوقات ماهی‌های مرکب به سرعت بین لباس‌ها جابجا می‌شوند — تاکتیکی که سرپایان برای منصرف کردن شکارچیان از آن استفاده می‌کنند. دکتر اوسوریو گفت، از آنجایی که ماهی‌های مرکب برای شکار باید حرکت کنند، خود را در معرض دید قرار می‌دهند، و نمایش‌ها ممکن است به همان اندازه برای گیج کردن شکارچیان باشد که برای طعمه‌هایشان.

Rachel Blaser، استاد علوم اعصاب، شناخت و رفتار در دانشگاه سن دیگو، گفت: «چه ماهی‌های مرکب یاد بگیرند که نمایش‌های شکار خود را تنظیم کنند یا نه، باز هم نشان‌دهنده درجه چشمگیری از قدرت پردازش عصبی است.» «این نشان دهنده سطح بسیار پیچیده ای از هماهنگی حرکتی است.»

یافته‌ها همچنین نشان می‌دهند که ماهی‌های مرکب دارای مجموعه نمایش‌های بزرگ‌تری نسبت به آنچه در آزمایشگاه مورد مطالعه قرار گرفته‌اند، هستند: دکتر سانتون گفت، شاید ماهی‌های مرکب اسیر نیازی به فریب دادن غذایی که قبلاً مرده است، نداشته‌اند.

یا شاید آنها کمی حوصله شان سر رفته است.

او گفت: «من همیشه در طبیعت هستم. "و من فکر می کنم حیوانات باید در طبیعت مورد بررسی قرار گیرند."