زمانی که دونالد ترامپ روز سه‌شنبه زیر پنجره‌های شیشه‌ای رنگی نفیس کلیسای جامع ملی نشست، احتمالاً انتظار موعظه‌ای را داشت که شکوه زمینی او را به خودش منعکس کند: چیزی در مورد اتحاد در آمریکا، شاید، یا تفکری در مورد مسیحیت رو به زوال آمریکا و احتمال آینده‌ای مسیحی، که هر دو اولویت‌های اعلام شده رئیس جمهور را تحسین می‌کردند. اما موعظه‌ای که ترامپ از اسقف اسقفی ماریان ادگار باد شنید، در عوض منجر به درخواست عذرخواهی رئیس جمهور از باد و کلیسای اسقفی شد و او را «یک چپ رادیکال سرسخت متنفر از ترامپ» خواند و خشمگین شد که او «در کارش خیلی خوب نیست!»
باد خشم ترامپ را با التماس از رهبر جهان آزاد برای نشان دادن رحمت به ضعفا در طول مراسم دعای پس از تحلیف به دست آورد: «اجازه دهید یک درخواست نهایی داشته باشم، آقای رئیس جمهور. میلیون‌ها نفر به شما اعتماد کرده‌اند و همانطور که دیروز به ملت گفتید، دست مشیت الهی یک خدای مهربان را احساس کرده‌اید. به نام خدای خود، از شما می‌خواهم که به مردمی که اکنون در کشور ما ترسیده‌اند، رحم کنید.» باد به‌طور خاص افراد LGBTQ و مهاجران را فهرست کرد - «افرادی که محصولات ما را برداشت می‌کنند و ساختمان‌های اداری ما را تمیز می‌کنند. کسانی که در مرغداری‌ها و کارخانه‌های بسته‌بندی گوشت کار می‌کنند. کسانی که بعد از غذا خوردن در رستوران‌ها ظرف‌ها را می‌شویند و شیفت‌های شب در بیمارستان‌ها کار می‌کنند.» باد اظهار داشت که این اعضای جامعه ما ممکن است بدون مدرک باشند، اما «اکثریت قریب به اتفاق مهاجران جنایتکار نیستند. آنها مالیات می‌پردازند و همسایه‌های خوبی هستند... آقای رئیس جمهور، از شما می‌خواهم که به کسانی که در جوامع ما هستند که فرزندانشان می‌ترسند که والدینشان از آنها گرفته شوند، رحم کنید.»
ترامپ از اظهارات باد خشمگین شد، و این قابل پیش‌بینی بود: کسانی که دارای قدرت دنیوی فراوانی هستند، باید پیام مسیحی رادیکال رحمت را برای شنیدن دشوار بدانند، زیرا این پیام ملایمت و نرمش از جانب قدرتمندان را می‌طلبد، نه قدرت و لاف‌زنی. همانطور که کتاب حکمت در کتاب مقدس کاتولیک‌ها و ارتدکس‌ها می‌خوانیم: «زیرا فروتن‌ترین‌ها ممکن است با رحمت مورد عفو قرار گیرند، اما قدرتمندان به شدت آزمایش خواهند شد. زیرا خداوند همه از کسی نمی‌ترسد و به بزرگی احترام نمی‌گذارد.»
الیزابت بروئنیگ: اگر فقط مردم واقعاً به این میم‌های ترامپ در نقش عیسی مسیح اعتقاد داشتند
بنابراین، کشیشان و کشیشان مسیحی قرن‌هاست که رهبران را به رحمت فرا می‌خوانند - در واقع، این سبک ارتباط با قدرت می‌تواند ژانر خاص خود را تشکیل دهد. در قرن چهارم، آمبروسیوس، اسقف کاتولیک میلان، پس از یک قتل عام نامه‌ای به امپراتور روم تئودوسیوس نوشت تا از او التماس کند که از کشتارها توبه کند و به جای آن به صلح روی آورد: «من اصرار می‌کنم، التماس می‌کنم، نصیحت می‌کنم، هشدار می‌دهم، زیرا برای من غم انگیز است که شما که نمونه‌ای از تقوای غیرمعمول بودید، که به خاطر رأفت خود مشهور بودید، که اجازه نمی‌دادید مجرمان تنها در معرض خطر قرار گیرند، نباید از مرگ بسیاری سوگواری کنید... با رویه‌ای که به بسیاری آسیب رسانده، گناه دیگری به گناه خود اضافه نکنید.» به همین ترتیب، کشیش کاتولیک هلندی قرن شانزدهم، دزیدریوس اراسموس، کتابی با عنوان آموزش یک شاهزاده مسیحی نوشت که به دنبال مشاوره به مسیحیانی است که خود را در قدرت یافته‌اند. تجویز او معمولاً مسیحی است - روی آوردن به صلح، نرمش، رأفت و بخشش.
ترامپ شکایت کرد که باد «کلیسا را به شیوه‌ای بسیار نامناسب وارد دنیای سیاست کرد.» چنین تمایزی بین دین و سیاست تا حدودی مضحک است، زیرا این دو مقوله به راحتی از هم جدا نمی‌شوند. اعضای روحانی مسیحی وقتی در برابر یک سیاستمدار قرار می‌گیرند، بدون ذکر مطالباتی که اصول اخلاق مسیحی بر سر تاجداران می‌گذارد، چه می‌توانند بگویند؟ دو جهان وجود ندارد، بلکه فقط یک جهان وجود دارد. باد نمی‌توانست بدون پرداختن به تعهدات اخلاقی که دین اعلام شده ترامپ بر مؤمنان تحمیل می‌کند، موعظه‌ای حقیقتاً مسیحی ارائه کند.
ایمان مسیحی با احتیاط قدرتمندان را به رحمت فرا می‌خواند زیرا رحمت بسیار مخالف اعمال قدرت است. در واقع، رحمت مستلزم آن است که یک رهبر خود را از سخت‌ترین احکام و مجازات‌ها باز دارد، و سنت مسیحی با افتخار چنین توصیه‌ای می‌کند. زیرا داشتن رحمت نه تنها گیرندگان رحمت، بلکه خود رحم کنندگان را نیز محافظت می‌کند. چیزی که ترامپ در التماس باد برای رحمت تحقیر می‌کند، ممکن است کلید نجات روح خودش باشد - اگر فقط گوش می‌داد.