شکاف رو به رشد صندوق‌های پوشش ریسک

سال‌ها بود که این موضوع به یک اصل پذیرفته شده تبدیل شده بود که

.

سرمایه‌گذاران تمرکز خود را بر یافتن مدیران نوظهور، قبل از آنکه به موفقیت‌های بزرگ دست یابند و میلیاردها دلار سرمایه جمع‌آوری کنند، معطوف کرده بودند. موسسات بزرگ و نام‌آشنایی مانند بلک‌استون و سیستم بازنشستگی معلمان تگزاس، صندوق‌های جدید را تامین مالی کرده و به دنبال مدیران نوظهور بودند. در حالی که در بزرگ‌ترین صندوق‌ها امنیت و به طور معمول، ظرفیت وجود داشت، آلفا در نام‌های ناشناخته یافت می‌شد.

این وضعیت، با تسلط چند ساله بزرگ‌ترین شرکت‌های چند استراتژی بر صنعت، تغییر کرده است. چهار شرکت بزرگ - میلنیوم، سیتی‌دل، پوینت72 و بالیاسنی - در سال‌های اخیر، علی‌رغم حجم فزاینده خود، عملکرد بهتری نسبت به همتایان خود داشته‌اند، بر محیط جمع‌آوری سرمایه تسلط یافته‌اند، حتی با وجود اینکه بیشتر به روی سرمایه‌های جدید بسته‌اند، و بازار استعداد را با پیشنهادات خیره‌کننده برای سرمایه‌گذاران، دگرگون کرده‌اند.

برای اولین بار، مقیاس هم به نفع مدیر و هم به نفع LP است و نتیجه آن، چهار مدیری است که نفوذ بی‌سابقه‌ای دارند. بیزینس اینسایدر با بیش از دوازده نفر از بنیانگذاران صندوق‌ها، تخصیص‌دهندگان و کارشناسان صنعت، مانند کارگزاران اصلی و استخدام‌کنندگان برتر، صحبت کرده است تا درک کند که چگونه پلتفرم‌های کوچک‌تر قصد دارند از تمرکز بی‌سابقه سرمایه و استعداد جان سالم به در ببرند و تخصیص‌دهندگان در این واقعیت جدید به کجا روی می‌آورند.

بخش کارگزاری اصلی گلدمن ساکس، با استفاده از پرونده‌های نظارتی، در ماه ژوئیه تخمین زد که 53 شرکت چند استراتژی در مجموع 18600 نفر را استخدام کرده‌اند. بیش از 71 درصد از آنها برای یکی از چهار شرکت بزرگ کار می‌کردند و 49 صندوق دیگر را با مجموع تعداد کارکنانی کوچک‌تر از میلنیوم رها می‌کرد.

چندین مدیر اجرایی به بیزینس اینسایدر گفتند که جمع‌آوری سرمایه - که سه سال پیش، زمانی که نرخ بهره پایین‌تر بود، برای پلتفرم‌های بزرگ و کوچک به آسانی انجام می‌شد - اکنون برای بسیاری از صندوق‌های چند استراتژی کوچک‌تر، یک کار طاقت‌فرسا است. این تغییر، برنامه‌های توسعه برخی از شرکت‌ها را که در دوران رونق پس از همه‌گیری آغاز شده بود، محدود کرده و بر مدلی تجاری که با مقیاس رشد می‌کند، فشار وارد کرده است.

در همین حال، پوینت72 و سیتی‌دل سرمایه را به سرمایه‌گذاران بازگردانده‌اند و میلنیوم می‌تواند یک دوره قفل پنج ساله را برای سرمایه‌های جدید تعیین کند، دوره‌ای که قبلاً در دنیای صندوق‌های پوشش ریسک بی‌سابقه بود. یک تخصیص‌دهنده به BI گفت که پوینت72، شرکت 39 میلیارد دلاری که توسط استیو کوهن، مالک میلیاردر نیویورک متس اداره می‌شود، یک لیست انتظار 9 میلیارد دلاری دارد - که بیش از سرمایه‌ای است که شرکت‌هایی مانند ایسلر و والای مدیریت می‌کنند.

یک تخصیص‌دهنده دیگر، تمرکز سرمایه در چهار شرکت بزرگ را به سرمایه‌گذاری غیرفعال تشبیه کرد، که در آن تمام دارایی‌ها به Vanguard، BlackRock یا State Street سرازیر می‌شوند.

این شخص گفت:

او به اعتبار خصوصی به عنوان محل فرود برخی از این سرمایه اشاره کرد.

پلتفرم‌های چهار شرکت بزرگ به جایی رسیده‌اند که رقبای کوچک‌تر با یک صندوق پوشش ریسک دیگر نمی‌جنگند - آنها با موسسات می‌جنگند.

یکی از بنیانگذاران پلتفرمی با کمتر از 10 میلیارد دلار دارایی کل گفت:

دیگران در این صنعت، سیتی‌دل را به طور خاص، به گلدمن ساکس قبل از عرضه اولیه سهام تشبیه کردند - مقایسه‌ای که کن گریفین به احتمال زیاد از آن استقبال خواهد کرد، با توجه به نظرات ستایش‌آمیز او درباره این شرکت.

یک مدیر فرضی صندوق چند استراتژی 5 میلیارد دلاری، وجود بسیار متفاوتی نسبت به حتی شرکت 21 میلیارد دلاری بالیاسنی دارد. یکی از مدیران اجرایی پلتفرم کوچک‌تر که امیدوار به رشد است، گفت که حتی با وجود اینکه سیتی‌دل و پوینت72 سرمایه را به LP‌ها بازگرداندند،

گزارش فوریه تیم مشاوره سرمایه JPMorgan گفت که صندوق‌های پوشش ریسک با دارایی بین 500 میلیون دلار و 5 میلیارد دلار، در دو سال گذشته خروج خالص 21.5 میلیارد دلاری داشته‌اند، در حالی که شرکت‌هایی با دارایی بیش از 5 میلیارد دلار، 12.2 میلیارد دلار پول جدید خالص جمع‌آوری کرده‌اند.

گزارش ژوئیه گلدمن ساکس خاطرنشان کرد که تخصیص‌دهندگان شروع به مخالفت با هزینه‌های بالای مورد نیاز برای اداره شرکت‌های چند استراتژی کرده‌اند. اثر قطره‌ای این است که شرکت‌هایی مانند ExodusPoint یک مانع نقدی پذیرفته‌اند - جایی که هزینه‌های عملکرد تنها زمانی جمع می‌شوند که بازدهی از اوراق قرضه خزانه‌داری فراتر رود - تا LP‌های مضطرب را راضی کنند. علی‌رغم هیاهوی پیرامون راه‌اندازی Jain Global، این شرکت میلیاردها دلار کمتر از آنچه انتظار می‌رفت جمع‌آوری کرد.

چندین مدیر اجرایی پلتفرم کوچک‌تر گفتند که LP‌ها همچنین نگران انحلال یک پلتفرم و اینکه یک رویداد مهم بازار می‌تواند چه تاثیری بر این شرکت‌ها بگذارد، هستند، با توجه به اینکه آنها با اهرم مالی بسیار زیادی فعالیت می‌کنند.

با سرمایه بیشتر از هر زمان دیگری در صندوق‌های چند استراتژی، برخی از ناظران بازار در مورد اثرات زنجیره‌ای این سبک سرمایه‌گذاری هشدار داده‌اند. این صندوق‌ها از پول قرض گرفته شده برای تقویت شرط‌بندی‌های خود استفاده می‌کنند، به این معنی که هر حرکت قابل توجهی در خلاف جهت موقعیت آنها می‌تواند باعث انباشت سریع زیان‌ها شود.

سیستم‌های مدیریت ریسک این پلتفرم‌ها اغلب سرمایه‌گذاران خود را مجبور می‌کنند تا در مواجهه با زیان‌های فزاینده، به سرعت از موقعیت‌های خود خارج شوند، که می‌تواند کاهش سهام را تشدید کند. این یک ریسک بازار است که مدیر ارشد سرمایه‌گذاری Viking Global، جاستین والش، گفت که آن را از نزدیک زیر نظر دارد و اندرو بیلی، رئیس بانک مرکزی انگلستان، ماه گذشته نگرانی‌هایی را در مورد آن مطرح کرد.

اما اکنون که مقیاس برای کسانی که مستقیماً با چهار شرکت بزرگ رقابت می‌کنند ضروری شده است، هرگونه کاهش سرعت در رشد می‌تواند کشنده باشد و تخصیص‌دهندگان ناگهان بی‌میل می‌توانند باعث یک اثر دومینو شوند، به گفته یک تخصیص‌دهنده سابق صندوق پوشش ریسک.

آنها گفتند:

کسانی که نمی‌توانند بزرگ‌ترین بازیکنان را در بازی خودشان شکست دهند، باید چیز متفاوتی ارائه دهند.

یکی از افرادی که در حال ایجاد پیشنهاد چند استراتژی خود است، به BI گفت:

آنها افزودند:

متیو بارت، رئیس تحقیقات مدیر در Kepler Partners، که با تخصیص‌دهندگانی که به دنبال صندوق هستند کار می‌کند، گفت که پلتفرم‌های کوچک‌تر باید

از مدل‌های اصلی را ارائه دهند که چهار شرکت بزرگ آن را کامل کرده‌اند.

برای Dymon Asia، یک صندوق چند استراتژی 3 میلیارد دلاری با دفاتر در آسیا و خاورمیانه، تمایز جغرافیا است.

در SummitTX، صندوق چند استراتژی اخیراً تغییر نام داده Crestline Investors،

، به گفته کارولین کولی، مدیر ارشد سرمایه‌گذاری شرکت. این شامل هزینه‌ها، نقدینگی، شفافیت موقعیت‌یابی و ریسک است تا سرمایه‌گذاران نهادی یک تنظیمات شخصی‌سازی شده‌تر داشته باشند.

سایر فروشگاه‌های متوسط ​​بر فرصت‌های سرمایه‌گذاری متمرکز هستند که بیشتر گوشه‌ای هستند و سوزن را در بزرگ‌ترین پلتفرم‌ها حرکت نمی‌دهند.

ریچ شیمیل، که شرکت 3 میلیارد دلاری Cinctive Capital را تأسیس کرد و زمانی یک واحد انتخاب سهام را در Citadel اداره می‌کرد، گفت:

او گفت:

او گفت که در شرکت او، تمرکز تا حدی بر روی

در سهام با ارزش متوسط ​​است که برای مثال، برای بزرگ‌ترین صندوق‌ها بسیار کوچک هستند.

با این حال، جام مقدس ممکن است یافتن راهی برای ارائه بازده چند استراتژی با کسری از قیمت باشد. ساختارهای هزینه انتقال که تقریباً همه برای حفظ رقابت در جنگ برای استعدادها اتخاذ کرده‌اند، LP‌ها را برای میلیاردها دلار غرامت کارمندان درگیر کرده است.

چندین تخصیص‌دهنده گفتند که شرکتی که بتواند بازده چند استراتژی را بدون اتکا به ده‌ها مدیر پورتفولیوی انسانی بازسازی کند، حامیان زیادی خواهد داشت. در حالی که تحقیقات نوریاس داگ هینز هرگز راه‌اندازی نشد، ظاهراً به دلیل ناتوانی در جمع‌آوری سرمایه کافی، LP‌های صندوق پوشش ریسک گفتند که ساختار مبتنی بر الگوریتم و کمتر متمرکز بر افراد شرکت پیشنهادی او منطقی است.

و بازده ناخالص از مدیری مانند این می‌تواند در مقایسه با همتایان با تعداد بالای کارمندان کاهش یابد و همچنان در صدر قرار گیرد.

بارت گفت:

ادغام در صنایع سنگین در بالا به صورت تصاعدی افزایش می‌یابد و فضای چند استراتژی مصون نیست.

در حالی که پیوند Millennium-Schonfeld در سال 2023 لغو شد، پلتفرم‌های چهار شرکت بزرگ با آوردن صندوق‌های مستقل خارجی به داخل شرکت و ایجاد شرکت‌های جدید با حمایت کشتی مادر، صنعت را تغییر داده‌اند.

در حالی که به طور کلی در مورد صندوق‌های پوشش ریسک خوش‌بینی وجود دارد، یک گزارش متفاوت گلدمن از تابستان گذشته گفت که دارایی‌ها در صنعت چند استراتژی کاهش یافته است و خروج سرمایه از سود عملکرد در نیمه اول سال 2024 پیشی گرفته است. مجموعه استعدادها به سختی می‌تواند چهار شرکت بزرگ را اداره کند، چه رسد به پلتفرم‌های اضافی که امیدوارند مدل‌های آنها را تکرار کنند.

جاستین یانگ، مدیر سرمایه‌گذاری در Multilateral Endowment Management Company، یک تخصیص‌دهنده که دارایی‌ها را برای موقوفه دانشگاه ایالتی اوکلاهما و سایر موسسات مدیریت می‌کند، گفت:

حتی کسانی که در انتهای کوچک‌تر طیف قرار دارند، اذعان دارند که احتمالاً پلتفرم‌های کمتری در آینده وجود خواهد داشت.

یکی از بنیانگذاران با دارایی کمتر از 10 میلیارد دلار گفت: