در بیرون یک انبار در جنوب غزه در یکی از روزهای این هفته، جمعیت کوچکی از مردان و پسران منتظر نوبت خود برای دریافت کمک های بشردوستانه ای بودند که غزه - بیمار، گرسنه، یخ زده غزه - به شدت به آن نیاز داشت. آنها با کیسه‌های آرد و جعبه‌های مقوایی غذا از آنجا رفتند، بسیاری محموله‌های گرانبهای خود را در چرخ دستی‌های خرید دو چرخ می‌کشیدند.
این منظره ای منظم بود که از زمان شروع جنگ در بیش از 15 ماه پیش در این منطقه نادر شده بود. محدودیت‌های اسرائیل بر کمک‌ها، فروپاشی امنیتی که باعث غارت گسترده کامیون‌های کمک‌رسانی شد و سایر موانع دست به دست هم دادند تا غذا، آب، چادر، دارو و سوختی را که در میان محاصره اسرائیل به غیرنظامیان می‌رسید، محدود کنند.
در هفته‌ای که از زمان توافق آتش‌بس برای توقف جنگ در غزه می‌گذرد، فلسطینی‌ها در غزه و مقامات امدادی می‌گویند که تحویل مواد غذایی و سایر اقلام بسیار مورد نیاز بیشتر شده است. اکنون سوال این است که چگونه سطح کمک هایی را که به گفته آنها غزه به آن نیاز دارد، با وجود چالش های لجستیکی زیاد و عدم اطمینان در مورد مدت زمان آتش بس، حفظ کرد.
جاناتان ویتال، رئیس موقت دفتر امور بشردوستانه سازمان ملل در غزه، در یک جلسه توجیهی در روز پنجشنبه گفت، سازمان ملل در سه روز این هفته به همان اندازه غذا وارد غزه کرده است که در کل ماه اکتبر وارد کرده بود.
سایر آژانس‌های سازمان ملل و گروه‌های کمک‌رسانی در حال توزیع تجهیزات پزشکی و سوخت برای تامین برق بیمارستان‌ها و چاه‌های آب، در میان سایر انواع کمک‌ها و کمک به تعمیر زیرساخت‌های حیاتی بودند. بر اساس اعلام سازمان ملل، قرار بود چادرها به زودی وارد شوند و انتظار می رفت نانوایی ها تا روز جمعه شروع به تامین نان کنند.
از زمان آغاز آتش بس، افسران پلیس غیرنظامی وابسته به دولت حماس دوباره ظاهر شده اند که به نظر می رسد تا حدی امنیت و نظم را به این منطقه بازگردانده است. با این حال، نمایش کنترل حماس ممکن است چشم انداز یک صلح پایدار در غزه را پیچیده کند.
COGAT، آژانس دولتی اسرائیل که بر سیاست در غزه و کرانه باختری نظارت می کند، به درخواست اظهار نظر پاسخ نداد و اسرائیل از زمان شروع آتش بس، به طور علنی در مورد کمک ها اظهار نظر کمی کرده است. اما اسرائیل در طول جنگ گفت که محدودیتی برای ورود کمک ها به غزه اعمال نکرده و آژانس های بشردوستانه را به دلیل عدم توزیع منابعی که پس از بررسی به منطقه وارد کرده بود، سرزنش کرد.
در مجموع، از زمان اجرایی شدن آتش‌بس در 19 ژانویه، بین 600 تا 900 کامیون کمک‌رسانی هر روز به غزه رسیده‌اند که تعداد کامیون‌های انگشت‌شماری که در ماه‌های اخیر روزانه وارد می‌شدند را کمرنگ کرده است.
تا روز سه شنبه، خلود الشنا، 43 ساله و خانواده اش یک کیسه آرد از برنامه جهانی غذا دریافت کرده بودند که اولین کیسه در دو ماه اخیر بود.
مورد استقبال قرار گرفت. اما خانم الشنا گفت: «هنوز اصول اولیه را نداریم. بچه های من آنقدر سبزیجات تازه نخورده اند که تقریباً مزه آن را فراموش کرده اند. ما چگونه قرار است فقط با آرد زنده بمانیم؟»
بهبودهایی نیز در این زمینه در راه بود. قبل از جنگ، غزه با ترکیبی از کمک های اهدایی و کالاهای فروشی تامین می شد. مقادیر کمی از محصولات تازه وارداتی، گوشت و سایر مواد غذایی تا زمانی که اسرائیل اکثر اقلام تجاری را در اواخر سال گذشته ممنوع کرد، به فروش خود در بازارها ادامه می داد، به این دلیل که حماس از این تجارت سود می برد. به گفته امدادگران، برخی از کالاهای تجاری در این هفته وارد غزه شده اند و سبزیجات تازه و حتی شکلات را با قیمت های پایین تر از آنچه که خریداران در ماه های گذشته دیده اند، به بازارها آورده اند.
توزیع کمک ها پس از ورود به غزه همچنان در دست انجام است. بسیاری از جاده‌ها پس از 15 ماه جنگ ویران شده‌اند، اگرچه شهرداری‌های غزه شروع به پاکسازی آوار کرده‌اند. مهمات منفجر نشده هنوز در این منطقه پراکنده است که توزیع و تعمیرات را خطرناک می کند.
قبل از جنگ، حدود 500 کامیون حامل ترکیبی از کمک ها و کالاهای تجاری روزانه وارد غزه می شدند. توافق آتش بس پیش بینی می کند که 600 کامیون روزانه وارد شوند، که مقامات امدادی می گویند به تنهایی به سختی می توانند آن را حفظ کنند.
فیلیپ لازارینی، رئیس آژانس امداد و کار سازمان ملل متحد، یا آنروا، که خط اصلی کمک رسانی به پناهندگان فلسطینی است، چند روز قبل از اجرایی شدن آتش بس گفت: «این کمک ها را نمی توان فقط توسط سازمان ملل تحویل داد، به هیچ وجه.»
وضعیت ناپایدار آنروا مانع بالقوه دیگری است: در حالی که مقامات سازمان ملل می گویند این آژانس برای تلاش های امدادی بسیار مهم است زیرا ستون فقرات زنجیره های تامین و خدمات در غزه را تشکیل می دهد، اسرائیل اقدام به ممنوع کردن این آژانس به دلیل اتهامات مبنی بر پناه دادن به شبه نظامیان حماس کرده است. مقامات امدادی می گویند هیچ چیز قابل مقایسه ای برای جایگزینی آن وجود ندارد.
بزرگترین چالش از همه، مقیاس بزرگ وضعیت اضطراری است. به گفته مقامات امدادی، اگرچه ممکن است اکنون کمک ها در حال رسیدن باشد، غزه آنقدر در زمینه کمک رسانی کمبود داشته است که برای تثبیت جمعیت و جلوگیری از مرگ و میر بیشتر، چه رسد به بازسازی نهایی، نیاز به سیلی از تدارکات خواهد بود.
مقامات می گویند که غزه همچنین برای شروع بهبودی به خدمات آموزشی و روانی و سایر حمایت ها نیاز خواهد داشت.
باب کیچن، معاون رئیس بخش فوریت های کمیته بین المللی نجات گفت، تعداد کامیون هایی که اخیراً وارد غزه شده اند، «هنوز قطره ای در اقیانوس در مقایسه با میزان کمک مورد نیاز برای جبران کمبود شدید در یک سال و نیم گذشته است».
برخی از موانع به تدریج در حال از بین رفتن هستند. تمایل آشکار اسرائیل برای وارد کردن موجی از کمک ها، آنچه را که مقامات امدادی و دولت هایی که کمک اهدا کرده بودند، بزرگترین مانع برای رساندن نیازهای غزه می دانستند را برطرف کرده است. اسرائیل با بیان اینکه هدفش جلوگیری از تامین مجدد حماس از طریق محموله های کمک رسانی است، بازرسی های سختگیرانه ای را بر کمک های وارد شده به غزه اعمال کرد و پس از ورود به غزه، حرکت آن را محدود کرد و اغلب تحویل را به تاخیر می انداخت یا به طور کامل متوقف می کرد.
امدادگران دیگر نیازی به اجازه گرفتن از ارتش اسرائیل برای تردد در غزه ندارند، به جز از جنوب به شمال که این فرآیند را تسریع می کند. قبل از آتش بس، بسیاری از کامیون‌های تعیین‌شده برای انتقال کمک به انبارها در سراسر منطقه به دلیل کمبود سوخت فلج شده بودند. اکنون سوخت وارد می شود.
اسرائیل همچنان آژانس‌ها را از ورود فهرست بلندبالایی از اقلامی که مقامات امدادی می‌گویند برای واکنش اضطراری حیاتی هستند، منع می‌کند، اما اسرائیل آنها را «دو منظوره» می‌داند، به این معنی که حماس نیز می‌تواند از آنها برای اهداف نظامی استفاده کند. این شامل همه چیز از قیچی گرفته تا مواد چادر بوده است.
با این حال، به گفته مقامات امدادی، برخی از این محدودیت ها برداشته شده است و گفتگوها در مورد رفع محدودیت های بیشتر ادامه دارد.
مشکل دیگری که ماه ها توزیع کمک ها در غزه را تحت تاثیر قرار داده بود، غارت بود که بسیاری از کمک های در نظر گرفته شده برای غیرنظامیان را منحرف کرد.
اوضاع در غزه پس از حمله ارتش اسرائیل به رفح در جنوب غزه در ماه مه، به منظور بیرون راندن حماس از آنچه اسرائیل یکی از آخرین سنگرهای آن خواند، وخیم تر شد. نیروهای امنیتی حماس گریختند و باندهای سازمان یافته - بدون اینکه کسی آنها را متوقف کند - شروع به رهگیری کامیون های کمک رسانی پس از عبور از غزه کردند.
امدادگران بین المللی اسرائیل را متهم کردند که این مشکل را نادیده گرفته و به غارتگران اجازه می دهد بدون مجازات عمل کنند. سازمان ملل متحد به سربازان اسرائیلی اجازه نمی دهد از کاروان های کمک رسانی محافظت کنند، زیرا می ترسد بی طرفی آن را به خطر بیندازد و مقامات آن از اسرائیل خواستند تا به پلیس غزه که تحت امر حماس است، اجازه دهد از کاروان های خود محافظت کنند.
اسرائیل که به دنبال نابودی حماس در غزه بود، این گروه را به سرقت کمک ها متهم کرد و گفت که پلیس بخشی از دستگاه آن است. در پایان، امنیت به قدری بد شد که بسیاری از گروه های امدادی محموله های خود را در مرزهای غزه نگه داشتند تا اینکه خطر رانندگی خطرناک به داخل غزه را به جان بخرند.
اما ترس از ادامه غارت سازمان یافته پس از آتش بس کاهش یافته است. پلیس بار دیگر در بیشتر مناطق غزه گشت می زند. در حالی که برخی از افراد هنوز جعبه هایی را از کامیون ها بیرون می کشند - صحنه هایی که توسط مقامات امدادی توصیف شده و توسط یک خبرنگار نیویورک تایمز مشاهده شده است - اکنون در مقیاس بسیار کوچکتری است.
فلسطینی ها در غزه می گویند که با در دسترس قرار گرفتن بیشتر کمک ها، انگیزه مردم برای غارت کمتر می شود.
رامی ابوشرخ، 44 ساله، حسابداری از شهر غزه که به جنوب غزه آواره شده بود، گفت: «متوجه بهبود واضحی شده‌ام - امروز افراد بیشتری بسته‌های غذایی دریافت می‌کنند. امیدوارم ادامه پیدا کند تا دزدی به طور کامل از بین برود.»
فرناز فصیحی از نیویورک در تهیه گزارش مشارکت داشت.