ویکتوریا رتلیف، همسر ثروتمند یک سرمایه گذار در فصل 3 سریال "نیلوفر سفید" شبکه HBO، مشکلی دارد: او مدام قرص مصرف می‌کند.
و داروی انتخابی او، داروی ضد اضطراب لورازپام، او را کمی گیج کرده است.
در این سریال که داستان مهمانانی را دنبال می‌کند که در یک استراحتگاه خیالی تعطیلات می‌گذرانند، ویکتوریا داروی خود را با شراب ترکیب می‌کند، که باعث می‌شود سر میز شام چرت بزند. گاهی اوقات او با لکنت زبان صحبت می‌کند.
وقتی متوجه می‌شود که ذخیره قرص‌هایش به طور مرموزی در حال کاهش است، از فرزندانش می‌پرسد که آیا آنها را می‌دزدند.
دخترش، پایپر، می‌پرسد: "تو به اندازه کافی لورازپام نداری که بتوانی یک هفته را در یک اسپا بگذرانی؟"
"نیلوفر سفید" تنها برنامه‌ای نیست که اخیراً این داروها را به نمایش گذاشته است. سریال جدید "د پیت" از شبکه Max، که در یک بخش اورژانس اتفاق می‌افتد، شامل داستانی درباره یک بنزودیازپین به نام لیبریوم (Librium) است.
این یک مورد از آزادی‌های دراماتیک هالیوود نیست. بنزودیازپین‌ها مانند لورازپام و کلردیازپوکساید (Chlordiazepoxide) به دلیل داشتن پتانسیل اعتیادآوری بسیار زیاد، بدنام هستند. آنها همچنین ممکن است با علائم ترک دشوار - گاهی اوقات مرگبار - همراه باشند.
دکتر ایان سی. نیل، متخصص سالمندان در UC San Diego Health، گفت: سوء استفاده شخصیت‌ها از داروهای بنزودیازپین غیرمعمول نیست. ما قطعاً آن را در زندگی واقعی نیز زیاد می‌بینیم.
وی افزود: در سال‌های اخیر، مطالعات نشان داده‌اند که این مشکل بزرگتر از آن چیزی است که پزشکان در ابتدا تصور می‌کردند.
مجموعه‌ای از داروها که به طور گسترده مورد سوء استفاده قرار می‌گیرند
این داروها که اغلب بنزو یا آرام‌بخش نامیده می‌شوند، معمولاً برای درمان اضطراب، حملات پانیک و اختلالات خواب مانند سندرم پای بی‌قرار استفاده می‌شوند. اما می‌توان از آنها برای دلایل دیگری نیز استفاده کرد، مانند کمک به افراد برای مدیریت ترک الکل.
سایر بنزودیازپین‌های رایج عبارتند از: دیازپام (Valium)، کلونازپام (Klonopin) و آلپرازولام (Xanax).
دکتر لودمیلا دی فاریا، رئیس شورای سلامت روان زنان انجمن روانپزشکی آمریکا، گفت: برخلاف داروهای ضدافسردگی که ممکن است هفته‌ها طول بکشد تا شروع به کار کنند، اکثر بنزودیازپین‌ها می‌توانند در عرض چند دقیقه تسکین ایجاد کنند - که می‌تواند به مسافران هوایی عصبی و دیگرانی که نیاز به تسکین سریع اضطراب برای یک موقعیت خاص دارند، کمک کند. اما اگر برای مدت طولانی‌تری مصرف شوند، بیماران می‌توانند در عرض چند هفته پس از شروع دارو، حتی هنگام استفاده از آن طبق تجویز، دچار تحمل شوند.
وی افزود: "اینجاست که افراد دچار مشکل می‌شوند" و شروع به مصرف بیشتر دارو می‌کنند. "همان دوز دیگر علائم را از بین نمی‌برد."
علاوه بر این، داروهایی مانند کلونازپام و دیازپام مدت بیشتری در بدن نسبت به داروهای کوتاه‌اثر مانند آلپرازولام باقی می‌مانند. وی گفت: "مردم متوجه این موضوع نمی‌شوند. بنابراین آنها دوزهای متعددی مصرف می‌کنند و انباشته می‌شود"، که می‌تواند منجر به این شود که افراد "طوری راه بروند که انگار چند نوشیدنی خورده‌اند."
همه این عوامل در کنار هم منجر به سوء استفاده گسترده از این داروها شده است. بر اساس اعلام سازمان غذا و داروی ایالات متحده، در سال 2019، آخرین داده‌های موجود، داروخانه‌ها حدود 92 میلیون نسخه بنزودیازپین را توزیع کردند. تحقیقات نشان می‌دهد که این داروها بیشتر برای بزرگسالان بین 50 تا 64 سال تجویز می‌شوند.
هذیان، سقوط و سایر خطرات
در سال 2020، سازمان غذا و دارو (FDA) اطلاعاتی را که به تجویزکنندگان و بیماران برای همه بنزودیازپین‌ها داده می‌شد، به‌روزرسانی کرد تا در مورد خطرات وابستگی فیزیکی، واکنش‌های ترک، سوء استفاده، سوء مصرف و اعتیاد هشدار دهد.
در حالت ایده‌آل، این خطرات قبل از مصرف اولین قرص برای بیمار توضیح داده می‌شود. اما این اتفاق همیشه نمی‌افتد. دکتر نیل گفت: حتی اگر بیمار مشاوره مناسبی دریافت کند، "گفتن آن یک چیز است و تجربه کردن آن چیز دیگری."
او گفت که اغلب بیمارانی را می‌بیند که در حال حاضر ترکیبی از داروهای دیگر را مصرف می‌کنند و خطرات ترکیب بنزودیازپین‌ها، که داروهای افسردگی هستند، با داروهای دیگری که اثرات آرام‌بخشی دارند، مانند داروهای خواب یا بنادریل (Benadryl)، را درک نمی‌کنند.
و اگر می‌خواهید الکل بنوشید یا ماری‌جوانا مصرف کنید، بهتر است هیچ بنزودیازپینی در سیستم بدنتان نباشد. هنگامی که افراد موادی را ترکیب می‌کنند که اثرات افسردگی دارند، حتی می‌تواند در تنفس آنها اختلال ایجاد کند.
دکتر نیل افزود: جمعیت سالمندانی که او درمان می‌کند، به ویژه آسیب‌پذیر هستند، زیرا بنزودیازپین‌ها با افزایش سن به طور متفاوتی متابولیزه می‌شوند و برای مدت طولانی‌تری در بدن باقی می‌مانند. در نتیجه، افراد مسنی که آنها را مصرف می‌کنند، ممکن است بیشتر مستعد زمین خوردن یا تصادفات رانندگی باشند. این داروها همچنین می‌توانند باعث هذیان در بیمارانی شوند که زوال عقل دارند.
دکتر نیل گفت: اما داروها می‌توانند برای افراد در هر سنی خطرناک باشند، به همین دلیل است که معمولاً برای مدت کوتاهی - معمولاً چهار هفته یا کمتر - تجویز می‌شوند و به عنوان آخرین راه حل برای درمان یک بیماری مزمن در نظر گرفته می‌شوند.
فرایند ترک ظریف
یک مطالعه در سال 2019 نشان داد که تقریباً 20 درصد از افرادی که بنزودیازپین مصرف می‌کنند، از آن سوء استفاده می‌کنند. اگر فردی دچار وابستگی شود، ترک آن می‌تواند دشوار باشد، تا حدی به دلیل علائم ترک شدید.
این علائم می‌تواند شامل اختلالات خواب، تحریک‌پذیری، تعریق، تپش قلب، افزایش فشار خون و مشکلات معده مانند حالت تهوع خشک باشد.
قطع مصرف دارو باید به روشی ملایم و در حالت ایده‌آل تحت نظارت پزشک انجام شود.
دکتر جان توروس، روانپزشک مرکز پزشکی Beth Israel Deaconess در بوستون، گفت: این "تقریباً مانند فرود یک هواپیما است، جایی که یک فرود تدریجی وجود دارد."
وی افزود: در حالی که این اتفاق می‌افتد، بیمار می‌تواند روش‌های مختلفی را برای خواب بیشتر امتحان کند و با یک درمانگر درباره استراتژی‌هایی برای کمک به مدیریت اضطراب صحبت کند.
علاوه بر این، داروهای دیگری مانند کلونیدین (Clonidine) وجود دارند که می‌توان از آنها برای درمان اضطراب و همچنین کمک به هرگونه علائم ترک استفاده کرد.
دکتر توروس افزود: در پایان، همیشه موثرتر است که سعی شود علت اصلی اضطراب را شناسایی و برطرف کرد. "بنزوها در مغز شما تسکین سریع ایجاد می‌کنند، اما یک روز از بین می‌روند - آن تسکین سریع از بین می‌رود."