Lاک‌دان مسئول بسیاری از اتفاقات است. در حالی که بسیاری در خانه نان خمیر ترش می‌پختند، ژاک اودیار، فیلمساز فرانسوی، مشغول نوشتن اپرایی درباره یک رئیس کارتل مکزیکی بود که مرگ خود را جعل می‌کند، جراحی تغییر جنسیت انجام می‌دهد و برای قربانیان مفقود شده جنگ مواد مخدر مبارزه می‌کند. فیلم حاصل، یک رؤیای تب‌آلود موزیکال تراجنسیتی-نارکو به نام «امیلیا پرز»، نامزد 13 جایزه اسکار شده است. از زمان شروع جوایز اسکار در سال 1929، تنها سه فیلم بیشتر از این نامزدی دریافت کرده‌اند. هیچ فیلم خارجی زبان دیگری تاکنون چنین جایگاهی نداشته است.
هالیوود شیفته این فیلم است، اما مخاطبان نه. نقدهای بینندگان فیلم بی‌رحمانه بوده‌اند. در پایگاه داده اینترنتی فیلم‌ها (IMDb)، این فیلم پایین‌ترین رتبه را در بین نامزدهای بهترین فیلم از سال 1935 کسب کرده است و امتیاز شش از ده را به دست آورده است. در راتن تومیتوز، که نظرات منتقدان و مخاطبان را جمع‌آوری می‌کند، میزان تأیید عمومی تنها 23 درصد است. نه نامزد دیگر بهترین فیلم امتیازی بین 75 تا 99 درصد دارند.
امتیاز فیلم در راتن تومیتوز از 75 درصد در دسامبر، قبل از اکران آن در مکزیک، جایی که بینندگان تحت تأثیر قرار نگرفتند، کاهش یافته است (به نمودار مراجعه کنید). بخشی از این کاهش با «بمباران نقد» توضیح داده می‌شود. این اتفاق زمانی رخ می‌دهد که فیلم‌ها موضوعات داغی را به تصویر می‌کشند. «قول» (2016)، درباره نسل‌کشی ارامنه، شاهد هجوم هزاران امتیاز 1 از 10 از سوی کاربران ترکیه بود؛ در پاسخ، اکثر ارامنه به آن نمره کامل دادند که منجر به یک امتیاز کلی متوسط شد.
اما مخالفت مکزیکی‌های محافظه‌کار اجتماعی با بازی یک زن تراجنسیتی در فیلم، تمام ماجرا نیست. «امیلیا پرز» به طور عینی، ضعیف است. دیالوگ‌ها به نظر می‌رسد که به سرعت از فرانسوی به انگلیسی و سپس به اسپانیایی ترجمه شده‌اند، که منجر به عبارات ناهنجاری مانند، «Hasta me duele la pinche vulva nada más de acordarme de ti» («حتی وقتی به تو فکر می‌کنم، واژن لعنتی‌ام هنوز درد می‌کند») شده است. اشعار نیز در ترجمه گم شده‌اند. به این خط ابتدایی یکی از آهنگ‌ها توجه کنید: «سلام، از دیدنتان بسیار خوشحالم. مایلم درباره عمل‌های تغییر جنسیت بدانم.» (به نحوی، «سلام» یک هجا و «تغییر» دو هجا دارد.) «می‌بینم، می‌بینم، می‌بینم،» پاسخ داده می‌شود، به همان اندازه که یک تریمتر یامبیک سطحی خواهید شنید.
تلفظ‌های اشتباه مکزیکی‌ها را عصبانی کرده است. کارلا سوفیا گاسکون، که نقش امیلیا را بازی می‌کند، در مادرید متولد شده است و همیشه نمی‌تواند لهجه اسپانیایی خود را پنهان کند. همسر امیلیا با واژن دردناک (با بازی ستاره پاپ سلنا گومز) در اسپانیایی رباتیک به نظر می‌رسد و اغلب در میانه یک خط به انگلیسی می‌لغزد. آدریانا پاز، معشوقه امیلیا، تنها مکزیکی این فیلم است. او کمتر از 12 دقیقه زمان حضور در صفحه نمایش دارد.
برخی نیز احساس می‌کنند که فیلم جنگ مواد مخدر را کم اهمیت جلوه می‌دهد. آنها آن را متهم می‌کنند که بر داستان یک شخص تمرکز می‌کند و در عین حال نادیده می‌گیرد که کارتل‌ها همچنان چقدر ویرانگر هستند. حدود 100000 مکزیکی از زمان شروع ثبت رکوردها ناپدید شده یا مفقود شده‌اند. حتی برخی از افراد تراجنسیتی نیز منتقد هستند. GLAAD، یک گروه مدافع LGBT+، این فیلم را «به‌شدت عقب‌مانده از به تصویر کشیدن یک زن تراجنسیتی» نامیده است و به کلیشه‌های تکراری تکیه می‌کند.
چرا، با توجه به نقص‌های فیلم، هالیوود آن را تجلیل می‌کند؟ دو عامل در کار هستند. یکی پول است. نتفلیکس، که فیلم را به قیمت 12 میلیون دلار خرید، گزارش شده است که ده‌ها میلیون دلار در کمپین جوایز آن سرمایه گذاری کرده است. این دهمین تلاش آن برای کسب جایزه بهترین فیلم از زمانی است که «روما» اولین فیلم از یک استریمر بود که در سال 2019 نامزد شد. (اپل TV+ اولین سرویس استریم بود که با فیلم «کودا» در سال 2022 برنده جایزه برتر شد.)
توضیح دیگر، تصویر خود لیبرال هالیوود است. اعضای آکادمی علوم و هنرهای سینمایی، که به برندگان اسکار رأی می‌دهند، برای تنوع ارزش بالایی قائل هستند. هم «تصادف» (2004) و هم «کتاب سبز» (2018) برنده بهترین فیلم شدند، علیرغم آنچه منتقدان برداشت‌های احساساتی از مشکلات نژادی آمریکا می‌دانستند. اعتبار ظاهراً فراگیر «امیلیا پرز»، از جمله حضور یک بازیگر تراجنسیتی، احتمالاً به کسب نامزدی‌های زیاد آن کمک کرده است. سران هالیوود ممکن است بخواهند پیامی را به دونالد ترامپ و دولت محافظه‌کار اجتماعی او ارسال کنند. اما حتی بردهای اسکار هم کافی نخواهد بود تا مخاطبان را متقاعد کند که از این فیلم تعریف کنند. ¦
برای اطلاعات بیشتر در مورد آخرین کتاب‌ها، فیلم‌ها، نمایش‌های TV ، آلبوم‌ها و جنجال‌ها، در خبرنامه اختصاصی مشترکین هفتگی ما به نام پیچش داستان ثبت نام کنید