تعداد کمی از چیزها نگرش سهل انگارانه بریتانیا نسبت به رشد اقتصادی را بهتر از مجموعه مزارع، خندق ها و خانه های نیمه مستقل در شمال فرودگاه هیترو نشان می دهد. ساخت و ساز بر روی آنها برای دادن سومین باند فرود به قطب اصلی هوانوردی لندن برای اولین بار در سال 2003 به سیاست دولت تبدیل شد. پس از آن، پروژه تصویب شد، لغو شد، دوباره تصویب شد و سپس دوباره متوقف شد. این موضوع احزاب اصلی بریتانیا را دچار اختلاف کرده است، نسلی از فعالان محیط زیست را به جنبش درآورده و مخالفان محلی توسعه در غرب لندن را رادیکال کرده است.
در همین حال، هیترو، موقعیت خود را به عنوان شلوغ ترین فرودگاه خارج از آمریکا به دبی از دست داده است، که زمانی که این طرح برای اولین بار پیشنهاد شد، یک سوم مسافر داشت. عدم توسعه بزرگترین فرودگاه لندن، بالاتر از همه، یک مسئله سیاسی بوده است. با این حال، مخالفان به دلیل قوانین دست و پاگیر برنامه ریزی بریتانیا جسور شده اند. در سخنرانی 29 ژانویه، ریچل ریوز، وزیر خزانه داری، هر دو مشکل را هدف قرار داد. وی با اعلام اینکه «رشد بدون جنگ به دست نمی آید»، گفت که دولت از توسعه فرودگاه حمایت می کند و سرنخ های بیشتری در مورد برنامه های خود برای رهایی از ساخت و ساز مسکن ارائه داد. تصمیم هیترو مطمئن ترین نشانه از اولویت دادن دولت به رشد است، حتی اگر ساخت هر چیزی هنوز هم فولاد آن را آزمایش کند.
دلیل باند سوم اغلب به خوبی درک نشده است. هیترو بزرگترین دروازه ورود به لندن و قطب اصلی بین المللی بریتانیا است که مسافران را در سفرهای طولانی بدون مسیرهای مستقیم متصل می کند. سریعترین مسیر بین اسلو و نینگبو، یا ادینبورگ و سینسیناتی، اغلب از طریق هیترو می گذرد. این خود یک تجارت ارزشمند است. بریتانیا از این شانس جغرافیایی برخوردار است که به راحتی بین آمریکای شمالی، آسیا و بقیه اروپا قرار دارد. ارتباطات روانتر و ارزانتر بین بریتانیا و سایر نقاط جهان نیز باعث رونق تجارت و گردشگری در داخل کشور می شود.
فرودگاه های قطب دارای اقتصاد خاصی هستند. آنها بازدهی فزاینده ای نسبت به مقیاس نشان می دهند: هر پرواز با گسترش دامنه اتصالات احتمالی، هر پرواز دیگر را ارزشمندتر می کند. و رقابت داغ شده است. در حالی که پروازهای برخواسته و نشسته در هیترو برای دهه ها ثابت بوده است، رقبای اروپایی مانند فرودگاه شیپول آمستردام با شش باند فرود از این روند عقب نمانده اند (به نمودار مراجعه کنید). فرودگاه های ترکیه و خلیج فارس نیز چنین کرده اند. هواپیماها در آن زمان بزرگتر شدند، بنابراین هیترو اکنون یک چهارم مسافر بیشتری نسبت به دهه 2000 پردازش می کند. اما این روند متوقف می شود. تیم لیونگ، اقتصاددان، اشاره می کند که بسیاری از مسیرها به سمت هواپیماهای کوچکتر تغییر می کنند، به این معنی که هیترو ممکن است برای جلوگیری از کوچک شدن نیاز به گسترش داشته باشد.
هواپیماها همراه با سرمایه گذاران و گروه های تور، آلودگی هوا و انتشار کربن را نیز به همراه دارند. از این رو مبارزه طولانی. این پروژه برای اولین بار در سال 2010 توسط ائتلاف دیوید کامرون به منظور تقویت اعتبار سبز خود لغو شد. در سال 2018، هنگامی که دولت ترزا می باند سوم را به رای گذاشت، تقریباً نیمی از نمایندگان حزب کارگر به آن رای "نه" دادند، از جمله سر کیر استارمر، نخست وزیر کنونی، و اد میلیبند، وزیر انرژی. شهرداران متوالی لندن نیز با این پروژه مخالفت کرده اند. بوریس جانسون زمانی متعهد شده بود که جلوی بولدوزرها دراز بکشد تا جلوی آن را بگیرد. امروز، سر صادق خان ارشدترین سیاستمدار حزب کارگر است که هنوز با آن مخالف است.
این استدلال ها علیه گسترش اکنون به ویژه ضعیف هستند. آلودگی صوتی را در نظر بگیرید. برای یک فرودگاه بزرگ، هیترو به طور غیرمعمولی به مناطق ساخته شده نزدیک است. مناطقی از غرب لندن که جت ها با صدای بلند بر فراز آن پرواز می کنند، شامل حومه های ثروتمندی است که ساکنان آن در ایجاد هیاهو مهارت دارند. اما این مناطق تا حدی این رونق را مدیون سرریزهای اقتصادی ناشی از هیترو هستند. بکروم باسو از شرکت مشاوره L.E.K. اشاره می کند که اگر لندن از ابتدا بازسازی شود، منطقی تر خواهد بود که فرودگاه اصلی خود را در شمال شهر قرار دهد. به این ترتیب، هواپیماهایی که در محور شرقی-غربی بادهای غالب لندن فرود می آیند و بلند می شوند، بر فراز منطقه ای با جمعیت بسیار کمتر پرواز می کنند.
اما هیترو به جایی نمی رود. خوشبختانه، جت های جدید کمک می کنند. پرصداترین مدل ها، مانند بوئینگ 747، در حال خارج شدن هستند. هیترو همچنین آزمایش کرده است که هواپیماها با زاویه تندتری به فرودگاه نزدیک شوند و زمان نزدیک به زمین را کاهش دهند. ظرفیت باند بیشتر به هیترو گزینه های بهتری برای محدود کردن صدای شبانه، که مخرب ترین نوع است، می دهد. آلودگی هوا نیز داستان مشابهی دارد. موتورهای جدیدتر پاک تر هستند. تقریباً 40 درصد از آلودگی هوای هیترو ناشی از وسایل نقلیه زمینی است. بسیاری از آنها به زودی برقی خواهند شد.
برای حزب کارگر، شدیدترین اعتراضات مربوط به آب و هوا است. مطمئناً، پروازهای بیشتر به معنای انتشار بیشتر گازهای گلخانه ای خواهد بود، حداقل در کوتاه مدت تا میان مدت. اما سیاستمداران باید تصمیم بگیرند که در کجا منطقی است که انتشار گازهای گلخانه ای را سریعتر کاهش دهند. اندیشکده UK Day One استدلال می کند که از آنجایی که بریتانیا فاقد صنایع سنگین با انتشار کربن بالا است، در موقعیت خوبی برای اختصاص انتشار گازهای گلخانه ای به هوانوردی قرار دارد. علاوه بر این، تأثیر واقعی بر انتشار گازهای گلخانه ای جهانی احتمالاً کمتر از آن چیزی است که بدبین ها استدلال می کنند. بیشتر رقابت هیترو با قطب هایی مانند دبی یا دوحه است که رویکرد بسیار راحت تری نسبت به تعهدات آب و هوایی دارند. با باز کردن مسیرهای طولانی تر مستقیم، مسافران کمتری نیاز به پروازهای توقف دار با انحرافات سوخت سوز خواهند داشت. هوانوردی باید در دهه 2040 که مزایای کامل پروژه محقق می شود، پاک تر باشد.
این استدلال ها بسیاری از نمایندگان حزب کارگر، از جمله نخست وزیر را متقاعد کرده است. این نشان دهنده تغییری در حزب است. دولت همیشه گفته است که رشد ماموریت شماره یک آن است. اما تمرکز روی آن از زمان آخرین دور آشفتگی بازار اوراق قرضه بریتانیا به طور چشمگیری افزایش یافته است. ساخت باند سوم در هیترو هنوز یک دهه یا بیشتر طول می کشد؛ چالش های قانونی و سوالات دشواری در مورد تامین مالی وجود خواهد داشت. اصلاحات گسترده تر برنامه ریزی در پارلمان، از جمله از سوی نمایندگان حزب کارگر، با مخالفت روبرو خواهد شد. وزرا سیگنال داده اند که برای این مبارزه آماده هستند. اکنون باید آستین ها را بالا بزنند.