محله چینی‌های نیویورک
نیویورک - آخر هفته‌ها، گردشگران در خیابان‌های پر جنب و جوش محله چینی‌ها رفت و آمد می‌کنند و برای خرید اسلش هندوانه و نودل گندم-بادام زمینی که در رسانه‌های اجتماعی به نمایش گذاشته می‌شود، به مغازه‌ها هجوم می‌برند.
خانواده‌های چینی که قبلاً محرک تجارت محلی بودند، در این میان غایب هستند، زیرا بسیاری از آنها به محله‌های دیگر نقل مکان کرده‌اند که مسکن مقرون به صرفه‌تری ارائه می‌دهند یا آنچه را که به عنوان یک تجربه معتبرتر چینی می‌بینند، ارائه می‌دهند.
در جاهای دیگر، رهبران جامعه با یک آزمایش آهسته سوز دیگر برای محله مبارزه می‌کنند: پروژه‌های مدنی که به گفته آنها فشار ناعادلانه‌ای بر جامعه وارد می‌کند. این مبارزات شامل برنامه‌های شهر برای یک برج زندان بزرگتر و یک پناهگاه بی‌خانمان‌های اضافی است.
تغییر به طور فزاینده‌ای در حال آمدن به محله چینی‌های منهتن است، یکی از قدیمی‌ترین و پرآوازه‌ترین جوامع قومی در ایالات متحده که در قرن نوزدهم توسط مهاجران مستقیماً از چین و مردان چینی که در معادن طلای کالیفرنیا کار می‌کردند، شکل گرفت.
سمت شمال پارک سارا دی. روزولت، جایی که قدیمی‌ها در آن باغبانی و تمرین تای چی می‌کردند، اکنون افراد بی‌خانمان و معتادان به مواد مخدر را به خود جذب می‌کند. خیابان‌های خرید تاریخی تا شب خالی می‌شوند و کسب‌وکارهای کوچک که از همه‌گیری جان سالم به در برده‌اند، قبل از غروب آفتاب مغازه‌های خود را می‌بندند. یک نسل از چینی‌های طبقه کارگر پا به سن گذاشته‌اند، در حالی که جوانان چینی، که از وضعیت مسکن اغلب نامناسب رویگردان شده‌اند، زندگی در جاهای دیگر را انتخاب کرده‌اند.
سوزان لی، فعال اجتماعی، گفت: «اگر کاری نکنیم، ناپدید خواهیم شد. من نمی‌خواهم ببینم محله چینی‌ها مانند ایتالیای کوچک شود.» او به محله مجاور اشاره کرد که جای خود را به نجیب‌سازی داد و اکنون بیشتر یک مقصد گردشگری است.
تغییرات جمعیتی
بر اساس داده‌های سرشماری ایالات متحده و نظرسنجی جامعه آمریکا، حدود 29.8 درصد از 148789 نفر ساکن در محله چینی‌ها و لوور ایست ساید در سال 2023 خود را آسیایی معرفی کردند، در حالی که این رقم در سال 2000، 34.8 درصد بود.
کن لی، صاحب فروشگاه تخفیف K.K. در خیابان مالبری محله چینی‌ها، به یاد می‌آورد زمانی که این محله چندین مغازه کالاهای خانگی مانند مغازه او داشت که فنجان‌های چای چینی، ووک و کاسه‌های سرامیکی می‌فروختند. او و همسرش 50 سال پیش به اینجا آمدند و کسب‌وکار خود را در دهه 1990 آغاز کردند.
چند سال گذشته به ویژه برای این زوج دشوار بوده است. افزایش اجاره بها و تعرفه‌ها بر واردات چین سود را کاهش داده است، اما لی فقط می‌تواند قیمت‌ها را تا حدی افزایش دهد، زیرا مشتریان در جاهای دیگر با فشارهای تورمی روبرو هستند. او ساعات کاری کوتاه‌تری را حفظ می‌کند، از 10 صبح تا 6 بعد از ظهر. او گفت: «محله چینی‌ها نه تنها چند روز، بلکه سال‌هاست که با چالش‌هایی روبرو بوده است.»
صاحبان کسب‌وکار در این محله هنوز از ترس خشونت ضدآسیایی به عنوان یک اثر ماندگار از کووید-19 یاد می‌کنند. تعداد کمی از آنها جرات پیش‌بینی تأثیر اقتصادی یک جنگ تجاری گسترده بین پکن و واشنگتن را دارند، حتی در حالی که برخی از رئیس جمهور ترامپ حمایت می‌کنند.
برخی از ساکنان و رهبران جامعه نگران این هستند که کسب‌وکارهای جدیدتر در محله چینی‌ها، بافت فرهنگی محله را تغییر داده‌اند و نشانه‌های بیشتری از زوال را در مغازه‌های خالی می‌بینند. دیگران نسبت به مسیر محله چینی‌ها خوش‌بین هستند و مغازه‌های جدید را نشانه‌های سرزندگی می‌دانند.
مشاغل جدید
یین کنگ، مدیر سازمان غیرانتفاعی Think!Chinatown، با «تصویر تیره و تار» که به گفته او برخی از مردم در آینده محله می‌بینند، مخالف است. او به ورود برندهای جدیدتر رستوران از سرزمین اصلی چین، تایوان و محله چینی‌های جداگانه‌ای در فلاشینگ، کوئینز اشاره می‌کند.
او گفت: «افرادی که فوق‌العاده OG هستند، از بسته شدن بسیاری از مکان‌های OG ابراز تاسف خواهند کرد. اما، ما به عنوان یک جامعه و جمعیت در حال تکامل هستیم.»
Pho Ga Vang، یک غذاخوری ویتنامی فو، و Time Again، یک بار شبانه که مشتریان در بیرون روی صندلی‌های پلاستیکی رنگارنگ می‌نشینند، از جمله مشاغلی هستند که در ماه‌های اخیر افتتاح شده‌اند. Mei Lai Wah، یک نانوایی که در سال 1968 تأسیس شد، قصد دارد در یک مکان بزرگتر در خیابان Mott دوباره بازگشایی شود و همچنان جمعیتی را به خود جذب می‌کند که حاضرند بیش از 20 دقیقه برای نان‌های گوشت خوک کبابی بخارپز شده خود منتظر بمانند.
در حالی که مغازه‌ها می‌آیند و می‌روند، برنامه‌های ساخت یک زندان بزرگتر و پناهگاه بی‌خانمان‌ها دائمی‌تر خواهد بود.
مقابله ساکنین محلی با پروژه‌های شهری
بیش از یک سال است که پولین لیونگ 73 ساله، اهل هنگ کنگ، صدای بلند و گرد و غبار ناشی از تخریب مرکز بازداشت منهتن در آن طرف خیابان ساختمان استیجاری خود را تحمل کرده است. اکنون او نگران برنامه‌های ساخت یک برج زندان بلندتر و باشکوه‌تر در این محل است.
او در مورد ساختمان 16 طبقه پیشنهادی که قرار است بیش از 1000 زندانی را در خود جای دهد، گفت: «اگر تخریب یک ساختمان اینقدر مختل کننده بود، فکر کنید ساختن یک ساختمان جدید چقدر خواهد بود.»
لیونگ همچنین نگران ایمنی خود است. او گفت: «افراد کمتری در خیابان هستند و مصرف‌کنندگان مواد مخدر درست بیرون ورودی من هستند. پسرم به من می‌گوید بعد از تاریکی هوا بیرون نیایم.»
بر اساس داده‌های NYPD، جرایم جنایی عمده گزارش شده در حوزه پنجم اداره پلیس شهر نیویورک، که شامل محله چینی‌ها می‌شود، در سال 2024 به 1334 مورد رسید که بالاترین سطح از سال 2001 است. در سطح شهر، جرایم عمده اندکی از اوج سال 2023 کاهش یافته است.
جنی ما، یکی از ساکنان محله چینی‌ها، گفت که از زمان همه‌گیری متوجه شده است که افراد بی‌خانمان بیشتری در این منطقه پرسه می‌زنند و از بردن دو فرزندش به مناطق متروکه‌تر پارک سارا دی. روزولت خودداری کرده است.
دو سال پیش، ما از جمله ساکنانی بود که با برنامه‌های شهر برای ساخت یک پناهگاه بی‌خانمان‌ها در آن طرف خیابان پیش‌دبستانی پسرش مبارزه کرد. دولت در نهایت این مکان را به یک پناهگاه برای مهاجران تبدیل کرد که برای ما قابل‌قبول‌تر بود.
برنامه‌های مقابله با تغییرات
در ماه اوت، حدود 50 نفر در خیابان فولی جمع شدند و به طرزی طنزآمیز از یک «سرویس تحویل رایگان» برای انتقال سطل زباله به دفتر شهردار اریک آدامز به عنوان اعتراض به قطع بودجه خدمات بهداشتی محله درخواست کردند.
لی، فعال اجتماعی، گفت: «وقتی محله چینی‌ها کثیف می‌شود، به نظر می‌رسد که شهر اهمیتی نمی‌دهد.»
به موازات آن، گروه Think!Chinatown و سایر حامیان به دولت فشار می‌آورند تا بودجه را به سمت نیازهای محله هدایت کند و بر اهمیت تعیین نقاط عطف تاریخی و محدود کردن ارتفاع ساختمان برای حفظ بافت محله تأکید می‌کنند. این سازمان همچنین بر کمک‌رسانی به کسب‌وکارها، بهبود ایمنی خیابان‌ها و حفظ مسکن مقرون‌به‌صرفه تمرکز دارد.
یین کنگ، مدیر Think!Chinatown، گفت: «این برای ما در اولویت است که مطمئن شویم مردم به اشتباه نمی‌افتند و فکر نمی‌کنند این پایان کار است.»