رویدادهای جهانی در طول چند سال گذشته سه نکته را به وضوح آشکار می‌کند: امنیت انرژی، امنیت ملی است، انرژی فراوان ابزاری بی‌جایگزین برای انطباق با نوسانات آب‌وهوایی و بهبود استانداردهای زندگی است و دیپلماسی ایالات متحده در خارج از کشور تنها به اندازه گزینه‌ها و راهکارهای ملموسی که این کشور ارائه می‌دهد، معتبر است. در برخی موارد، اینها راهکارهای کاملاً خصوصی هستند، مانند صادرات گاز طبیعی مایع‌شده (LNG) که به اروپا کمک کرد تا قطع عرضه گاز روسیه ناشی از حمله مسکو به اوکراین در سال ۲۰۲۲ را تحمل کند. در موارد دیگر، اینها تلاش‌های تسهیل‌شده توسط دولت هستند، مانند تلاش‌های مربوط به تاب‌آوری شبکه برق که آژانس توسعه بین‌المللی ایالات متحده در فیلیپین، تایلند، اوکراین و سایر کشورها رهبری کرد.
اگر واشنگتن نتواند این کار را انجام دهد، چین این کار را انجام خواهد داد و ضمن انجام این کار، موقعیت و قدرت ایالات متحده را کاهش می‌دهد. به عنوان مثال، حدود ۵۰ گیگاوات پروژه‌های برقی را در نظر بگیرید که شرکت‌های دولتی چین برای سیستم‌های برق در برزیل، اندونزی و ویتنام ساخته‌اند یا در حال ساخت هستند—که همگی شرکای منطقه‌ای کلیدی ایالات متحده هستند (یا می‌توانند باشند).
واشنگتن باید آشکارا از مبارزه با فقر جهانی انرژی استقبال کرده و آن را رهبری کند. همانطور که انقلاب سبز با بهبود امنیت غذایی در سراسر جنوب جهانی، قدرت و موقعیت ایالات متحده را دو نسل پیش افزایش داد، یک انقلاب فراوانی انرژی نیز می‌تواند موقعیت استراتژیک ایالات متحده را در رقابت قدرت‌های بزرگ این نسل تقویت کند.
پایگاه منابع عظیم، قابلیت‌های تکنولوژیکی و توانمندی صنعتی ایالات متحده، آن را در موقعیتی قرار می‌دهد که ابتدا اطمینان حاصل کند که شهروندان آمریکایی با تصمیمات "گرما در مقابل غذا" مواجه نمی‌شوند و سپس دنیای بهتری را برای میلیاردها نفری که هنوز در فقر انرژی زندگی می‌کنند، بسازد. پیگیری کامل این دو اولویت حیاتی، رفاه و موقعیت استراتژیک خود آمریکایی‌ها را تثبیت خواهد کرد.
هنگامی که ایالات متحده خود به دنبال فراوانی انرژی است و کشورهای دیگر را به انجام همین کار ترغیب می‌کند، جهان را در برابر ظالمانی مانند ولادیمیر پوتین، رئیس‌جمهور روسیه، که از انرژی به عنوان سلاح استفاده می‌کنند، تقویت می‌کند. تصور کنید اگر صادرکنندگان ایالات متحده نمی‌توانستند صادرات LNG خود را به اروپا در عرض چند روز و چند هفته پس از شروع کاهش عرضه گاز توسط روسیه قبل و بعد از دومین حمله خود به اوکراین تغییر دهند، جهان چقدر تاریک—به معنای واقعی و مجازی—می‌بود؟ همانطور که پل هوایی برلین به جهان آزاد کمک کرد تا در سال ۱۹۴۸ قوی بایستد، تلاش‌های تحت رهبری ایالات متحده در سال ۲۰۲۲ نیز به حفظ آزادی کی‌یف کمک کرد.
فراوانی انرژی همچنین زندگی افراد را غنی و نجات می‌دهد. این به معنای نوشیدن آب سالم بیشتر توسط کودکان در نیجریه و سودان، تنفس دود چوب مضر کمتر توسط زنان در مناطق روستایی هند و ارتقای خانواده‌ها با مشاغل پردرآمدتر در اتیوپی، ویتنام و فیلیپین است.
معاون رئیس‌جمهور سابق نیجریه، یمی اوسینباجو، احتمالاً به نمایندگی از میلیاردها نفر در جهان در حال توسعه صحبت کرد، زمانی که در سال ۲۰۲۱ در Foreign Affairs نوشت که "شهروندان ما نمی‌توانند مجبور شوند منتظر بمانند تا قیمت باتری‌ها کاهش یابد یا فناوری‌های جدیدی ایجاد شود تا انرژی قابل اعتمادی داشته باشند و زندگی مدرن و شرافتمندانه‌ای داشته باشند." کمک به آنها برای تحقق آرزوهای دسترسی به منابع انرژی مدرن، همانطور که در کارهای قبلی نشان داده‌ام، زندگی میلیاردها نفر را بهتر می‌کند و در این فرآیند دل‌ها و ذهن‌ها را به دست می‌آورد.
واشنگتن در موقعیت منحصر به فردی برای رهبری تلاش‌های کاهش فقر انرژی قرار دارد، زیرا ایالات متحده دارای بیشترین ظرفیت رقابتی جامع جهانی در تولید انرژی است. مطمئناً، این در مورد هر زنجیره ارزش انرژی بالقوه صادق نیست. باد و خورشید در حال حاضر تحت سلطه چین هستند، که سیاست صنعتی آن منجر به ظرفیت مازاد گسترده نسبت به تقاضا شده است. صرف صدها میلیارد دلار از بودجه مالیات دهندگان ایالات متحده برای تعقیب این بخش‌های تولیدی، مدیریت مالی ضعیفی خواهد بود.
ایالات متحده باید در عوض از سخت‌افزار اساسی ارزان و کم‌خطر امنیتی چین، مانند پنل‌های خورشیدی، استفاده کند و برای سایر موارد حساس‌تر به امنیت، مانند سیستم‌های کنترل و اینورترهایی که جریان مستقیم الکتریسیته را به جریان متناوب تبدیل می‌کنند، نسخه جداگانه‌ای را要求 کند که در ایالات متحده، کانادا یا مکزیک تولید می‌شود و نرم‌افزار منبع باز حسابرسی‌شده با سخت‌افزار اتصال داده و اتصال به اینترنت تأییدشده را اجرا می‌کند.
در سایر حوزه‌های حیاتی که بخش‌های بسیار بزرگ‌تری از عرضه جهانی انرژی را تشکیل می‌دهند، مانند نفت و گاز طبیعی، ایالات متحده بسیار رقابتی است. در سال ۲۰۲۳، این کشور حدود ۱۶ درصد از تولید جهانی نفت خام و تقریباً ۲۵ درصد از تولید گاز طبیعی را به خود اختصاص داد. رونق شیل که تولید ایالات متحده را به این سطوح رساند، یک لنز تاریخی حیاتی و مناسب ارائه می‌دهد، زیرا آنچه به عنوان یک شرکت اساساً داخلی در اواسط دهه ۲۰۰۰ آغاز شد، در نهایت تأثیرات امنیتی انرژی تحول‌آفرینی را فراتر از مرزهای ایالات متحده به دست آورد. توانایی اروپا برای مقاومت در برابر اجبار گازی روسیه در طول مراحل اولیه جنگ اوکراین با افزایش واردات LNG تولید شده در ایالات متحده گواهی بر این واقعیت است.
بخش‌هایی از آفریقا و اوکراین هر کدام پتانسیل توسعه گاز عمده‌ای دارند که می‌تواند با تزریق سرمایه و تخصص شرکت‌های آمریکایی تسریع شود و مشارکت‌های سودمند متقابل ایجاد کند. یک راه برای شروع تسهیل چنین تعاملاتی به معنای واقعی کلمه نیاز به یک ضربه قلم دارد: تغییر "راهنمایی در مورد انرژی سوخت فسیلی در بانک‌های توسعه چندجانبه" وزارت خزانه‌داری به طوری که به جای خفه کردن توسعه گاز طبیعی در جنوب جهانی با دلسرد کردن سرمایه‌گذاری خارجی، آن را تشویق کند.
انجام این کار چشم‌انداز را برای ارائه دهندگان سرمایه عمومی مانند صندوق بین‌المللی پول و بانک جهانی باز می‌کند تا به کاهش خطر نیروگاه‌های گازسوز و پروژه‌های خط لوله‌ای که برای رساندن مولکول‌های گاز به بازار در کشورهای تشنه انرژی با منابع گازی بومی مورد نیاز است، کمک کنند. این سیگنال‌های تقاضا و زیرساخت‌ها به نوبه خود حفاری و تولید گاز را تسریع می‌کنند. این گام‌ها می‌تواند یک چرخه فضیلت‌آمیز را تسریع کند که در آن کشورهای در حال توسعه رشد اقتصادی خود را تسریع کرده و فقر انرژی را کاهش می‌دهند.
تولیدکنندگان، تولیدکنندگان و تأمین‌کنندگان مالی ایالات متحده نیز در موقعیت خوبی قرار دارند تا توسعه و استقرار منابع انرژی پایه جدید، کم‌انتشار، مقاوم و ایمن از زمین‌گرمایی و هسته‌ای نسل بعدی را شکل دهند. هر دو بخش از تخصص داخلی بی‌نظیر ایالات متحده در زمین‌شناسی زیرسطحی، تولید پیشرفته و ازدواج تخصص فنی و توانمندی مالی که برای دستیابی به مقیاس‌بندی در اندازه تراوات مورد نیاز است، استفاده می‌کنند.
بسته به اندازه راکتور، هر گیگاوات نیاز احتمالاً به جایی بین سه تا ۷۰ راکتور کوچک مدولار یا SMR نیاز دارد که هر کدام احتمالاً ۷۰ میلیون دلار یا بیشتر هزینه دارند. با یک بازار قابل دسترسی جهانی که به راحتی در صدها گیگاوات قرار دارد—از جمله در آفریقا، آمریکای لاتین، آسیای جنوبی و آسیای جنوب شرقی—فرصت بسیار زیاد است. چین و روسیه در حال حاضر SMRها را اداره می‌کنند و همچنین در تلاش هستند تا تامین‌کننده انرژی منتخب برای بسیاری از این مناطق باشند، واقعیتی که باید روحیه رقابتی ایالات متحده را تقویت کند. برای شروع، برآوردن فرصت هسته‌ای نوظهور فقط یک سرمایه‌گذاری ایالات متحده نیست، بلکه یک سرمایه‌گذاری متحد است—اورانیوم استرالیایی و کانادایی و قابلیت‌های ساخت، فولاد و آهنگری ژاپنی و کره‌ای نیز حیاتی خواهند بود. زمین‌گرمایی پیشرفته نیز می‌تواند به شدت در بسیاری از بازارهای مشابه با هسته‌ای رقابت کند، به ویژه در شرق آفریقا و منطقه هند و اقیانوس آرام.
برای باز کردن فرصت‌های هسته‌ای و زمین‌گرمایی، دولت ترامپ باید سه گام کلیدی بردارد. اول، وزارت دفاع باید در نظر بگیرد که یک مشتری اصلی برای SMRها و زمین‌گرمایی پیشرفته—ابتدا در آلاسکا—شود. یک رقابت باز باید برای انتخاب مناسب‌ترین فناوری با کمترین هزینه و بالاترین ایمنی و مقیاس‌پذیری، با انگیزه توانایی خدمت به یکی از بزرگترین نهادهای مصرف‌کننده انرژی در جهان مورد استفاده قرار گیرد.
دوم، دولت باید به دنبال بودجه تکمیلی برای شرکت مالی توسعه بین‌المللی (DFC) باشد. DFC در سال ۲۰۱۹ تأسیس شد و مؤسسه مالی توسعه دولت ایالات متحده است. این شرکت با سرمایه خصوصی برای سرمایه‌گذاری در سراسر جهان در حال توسعه و مکان‌های استراتژیک در بخش‌هایی از جمله انرژی، مراقبت‌های بهداشتی، زیرساخت‌های حیاتی و فناوری شریک می‌شود. پشتیبانی DFC می‌تواند به طور بالقوه به تسهیل صادرات راکتورهای هسته‌ای پیشرفته و سیستم‌های زمین‌گرمایی شرکت‌های آمریکایی کمک کند. برای اطمینان از انطباق با منافع ملی اصلی ایالات متحده، باید DFC تشویق شود تا تأمین مالی پروژه‌ها را برای مناطقی با بالاترین ترکیب رقابت استراتژیک و فقر انرژی در اولویت قرار دهد.
سوم، دولت باید یک ابتکار ژئواکونومیک انرژی هند و اقیانوس آرام را راه‌اندازی کند. برق و سوخت‌ها یک حوزه رقابتی حیاتی هستند و ایالات متحده باید از مزایای رقابتی خود در سراسر منابع و فناوری‌های انرژی پاک و قابل اعتماد که در آن برتری دارد استفاده کند: LNG در حال حاضر و با رویکردی درست، زمین‌گرمایی پیشرفته و هسته‌ای مدولار در آینده نزدیک.
۶۷ سال پیش، سناتور ایالات متحده، هوبرت هامفری، خاطرنشان کرد که "[ذخایر] ما از غذا و الیاف، و توانایی ما برای تولید چنین کالاهایی به وفور، منابعی هستند که باید گرامی داشته شوند. باید با جسارت و خلاقیت از آنها استفاده شود و نباید آنها را قطره قطره دور ریخت." جایگزینی "انرژی" به جای "غذا و الیاف" این اظهارات را در سال ۲۰۲۵ به همان اندازه که در سال ۱۹۵۸ بود، مرتبط می‌سازد.
انرژی فرصت‌هایی را برای ایالات متحده فراهم می‌کند تا برای خود خوب عمل کند، زندگی را در کشورهای متحد و شریک بهبود بخشد و تلاش‌های دشمنان خود را برای خوردن و آسیب رساندن به یک معماری جهانی که رفاه و بهزیستی بی‌سابقه‌ای را در ۸۰ سال گذشته ارائه کرده است، از بین ببرد. یک دستور کار فراوانی انرژی می‌تواند به بهبود بشر، صلح و امنیت کمک کند. ایالات متحده می‌تواند آن را به شیوه‌ای کاملاً دو حزبی دنبال کند. و مهمتر از همه، کار از همین حالا، در خانه شروع می‌شود.