پرزیدنت ترامپ در مواجهه با مناقشات جهانی، مردی عجول است.
حتی پیش از تحلیف، پرزیدنت ترامپ مدعی شد که برای آنچه که او «آتش‌بس حماسی» در غزه می‌نامید، اعتبار قائل است. او برای وادار کردن اوکراین و روسیه به پذیرش سریع توقف درگیری‌ها شتاب کرده است. و در مورد ایران، آقای ترامپ خواهان توافقی ظرف دو ماه است تا از توسعه سلاح هسته‌ای توسط تهران جلوگیری کند.
این نسخه سیاست خارجی رویکرد «اشباع منطقه» پرزیدنت در واشنگتن است، جایی که او و معاونانش از تاکتیک‌های رعدآسا برای برچیدن بوروکراسی، تحکیم قدرت اجرایی و حمله به دشمنان سیاسی خود استفاده کرده‌اند. آقای ترامپ در عرصه جهانی نیز رویکرد سیاست خارجی عجولانه‌ای را پذیرفته است که برای حل سریع اختلافات به ارث رسیده طراحی شده است.
اما بی‌صبری دیپلماتیک او اکنون مستقیماً با پیچیدگی جنگ و صلح روبرو شده است و سؤالاتی را در مورد دوام آنچه که تاکنون به دست آورده است، مطرح می‌کند. آتش‌بس بین غزه و اسرائیل از بین رفته است. پیشنهاد آقای ترامپ برای آتش‌بس فوری ۳۰ روزه توسط ولادیمیر پوتین، پرزیدنت روسیه، رد شد. و یک توافق هسته‌ای ایران - نه بر خلاف توافقی که او در اولین دوره ریاست جمهوری خود از آن خارج شد - به نظر می‌رسد با وجود فشار او برای یک معامله سریع، هنوز بسیار دور از دسترس است.
آرون دیوید میلر، مذاکره‌کننده سابق خاورمیانه و عضو بنیاد کارنگی برای صلح بین‌المللی، گفت: «روال ترامپ همیشه عجله داشتن، جستجوی معامله، جستجوی موقت و جستجوی حال است.»
آقای میلر گفت: «سیاست خارجی آمریکا - اوکراین، غزه، ایران - بر اساس دولت‌ها سنجیده نمی‌شود. این زمان نسلی است.» وی افزود که تسریع در یک راه‌حل خطرناک است، «زیرا او برای کسب نتیجه عجله دارد، تا حدی مشکل را تشخیص اشتباه می‌دهد.»
متحدان پرزیدنت این ارزیابی را رد می‌کنند. آن‌ها استدلال می‌کنند که رویکرد او برای ایجاد حرکت برای از بین بردن آنچه که آن‌ها با تمسخر «نظام بین‌المللی مبتنی بر قوانین» می‌نامند که برای دهه‌ها بر سیاست خارجی جهانی تسلط داشته، طراحی شده است. آن‌ها علاوه بر ایران، اسرائیل و اوکراین، خاطرنشان می‌کنند که آقای ترامپ جهان را با تهدید به استفاده از زور برای به دست آوردن کنترل گرینلند و کانال پاناما شوکه کرده است.
استیو بنن، استراتژیست سابق دولت ترامپ، در مصاحبه‌ای گفت: «از نظر ژئوپلیتیکی، همه چیز گاز است، ترمز ندارد.» او گفت که پرزیدنت در حال اعزام دستیاران - آنچه که او «نیروهای شوک» می‌نامد - است تا به سرعت با درگیری‌های جهانی به همان شیوه‌ای که ایلان ماسک و وزارت کارایی دولت خود را در داخل دولت فدرال مستقر کرده است، روبرو شوند.
آقای بنن گفت: «کاری که او از نظر ژئواستراتژیک و ژئواکونومیک انجام می‌دهد، بسیار، بسیار فراتر از کاری است که در داخل کشور انجام می‌دهد.» او گفت: «اگر به طور کلی نگاه کنید، روش جنون او عمیق، معنادار است و بیشترین تأثیر را بر امنیت ملی خواهد داشت.»
فشار پرزیدنت برای ایجاد حرکت، در قلب رویکرد او به دو درگیری جهانی سوزان در دوران اخیر بوده است: یک سال جنگ بین حماس و اسرائیل در غزه. و جنگ سه ساله‌ای که با حمله روسیه به اوکراین آغاز شد.
آقای ترامپ در هر دو مورد، بارها جوزف بایدن جونیور، پرزیدنت سابق را به دلیل عدم جلوگیری از مناقشات - و سپس عدم اقدام سریع برای حل آن‌ها - سرزنش کرده است. پرزیدنت در سخنرانی خود در جلسه مشترک کنگره در اوایل این ماه، لاف زد که «اتفاقات زیادی در خاورمیانه در حال وقوع است». او در مورد مناقشه در اوکراین، بی‌صبری خود را اعلام کرد: «وقت آن است که این جنون را متوقف کنیم. وقت آن است که کشتار را متوقف کنیم. وقت آن است که به این جنگ بی‌معنا پایان دهیم.»
کلیفورد دی. می، بنیانگذار بنیاد دفاع از دموکراسی‌ها، گفت که به نظر می‌رسد آقای ترامپ مشتاق است از بحران‌های جهانی عبور کند تا بتواند توجه خود را به جای دیگری معطوف کند.
آقای می گفت: «او ترجیح می‌دهد جنگ خود را علیه بیداری انجام دهد. او ترجیح می‌دهد مهاجرت را انجام دهد. او دوست دارد این را از سر راه خود بردارد.»
اما او گفت که فشار آقای ترامپ برای حل و فصل در اوکراین به شکل آقای پوتین «به یک مانع اساسی برخورد کرده است». رهبر روسیه در یک تماس تلفنی در روز سه‌شنبه، ترمز تمایل آقای ترامپ برای توافق سریع آتش‌بس بین روسیه و اوکراین را کشید و فقط موافقت کرد که حملات به زیرساخت‌های انرژی را متوقف کند.
آقای می گفت که آقای پوتین با کند کردن عمدی تلاش‌های پرزیدنت آمریکا برای مختل کردن وضعیت موجود که در طول جنگ وجود داشته است، از تمایل آقای ترامپ برای حل سریع استفاده می‌کند.
آقای می گفت: «عامل اختلال احتمالاً می‌تواند در برخی موارد مفید باشد.» اما وقتی کار نمی‌کند، مانند کسی مانند پوتین، که باهوش است، صبور است، می‌بیند که شما چه کار می‌کنید، سعی می‌کند شما را بازی دهد، «آنگاه ممکن است مجبور شوید عقب‌نشینی کنید و بگویید، بسیار خوب، اینجا برنامه B چیست؟»
آقای ترامپ در اسرائیل، روزها قبل از روی کار آمدن، از پلتفرم رسانه‌های اجتماعی خود برای فشار برای آتش‌بس سریع استفاده کرد. پرزیدنت ترامپ تا پیش از از سرگیری حملات اسرائیل در غزه در این هفته، تلاش‌های خود را در زمینه صلح‌سازی ستوده بود، حتی با خبرنگاران شوخی می‌کرد که شایسته بردن جایزه صلح نوبل برای کارش است.
او افزود: «آن‌ها هرگز آن را به من نمی‌دهند.»
آقای بنن این ایده را رد کرد که فروپاشی آتش‌بس در غزه، شاهدی بر این است که تمایل پرزیدنت برای یک راه حل سریع در منطقه منجر به توقف درگیری‌هایی شد که پایدار و بادوام نبودند. او گفت که حمایت آقای ترامپ از اسرائیل - و محکومیت قاطعانه او از حماس در غزه - به بنیامین نتانیاهو، نخست‌وزیر اسرائیل، آزادی بیشتری برای اداره جنگ داده است.
آقای بنن در مورد حماس گفت: «او در واقع به جهان نشان داد که: «هی، شما نمی‌توانید با این افراد معامله کنید، آن‌ها قابل اعتماد نیستند.» «و سپس اسرائیل وارد می‌شود و اکنون شما هیچ طوفانی مانند آنچه در ابتدا دیدید نمی‌بینید.»
سایر ناظران دیرینه سیاست خارجی آمریکا گفتند که اگرچه در حرکت سریع در دیپلماسی جهانی مزایایی وجود دارد، اما این می‌تواند اغلب اقداماتی را تحریک کند که بر اساس اطلاعات دقیق نیستند.
لارنس فریدمن، استاد بازنشسته مطالعات جنگ در کینگز کالج لندن، گفت که مشکل تمایل پرزیدنت برای فوریت این است که کار دقیق و اغلب دشواری را که معمولاً برای یک راه حل بلندمدت برای جنگ‌ها لازم است، کوتاه می‌کند.
آقای فریدمن گفت: «او فکر می‌کند اگر به اندازه کافی قلدری کند، مردم از بین می‌روند و شما می‌توانید به کارهایی برسید که واقعاً می‌خواهید انجام دهید.» «اما از آنجایی که بر اساس ارزیابی جدی از وضعیت - از مشکلات موجود - نیست، واقعاً کار نمی‌کند.»
آقای میلر گفت که آقای ترامپ کمتر به راه‌حل بلندمدت علاقه دارد تا منفعت سیاسی کوتاه‌مدتی که از اعلام یک دستاورد دیپلماتیک به دست می‌آورد.
او گفت: «شما یک فرد فوق‌العاده بی‌تاب و تکانشی دارید، جایی که سرعت، رک و پوست کنده، مهم‌تر از سیاست است.»