مورین داود کار خود در روزنامه‌نگاری را در دوران نیکسون آغاز کرد. او طی دهه‌های حضورش در واشنگتن، درک عمیقی از نحوه استفاده روسای جمهور از قدرت برای پیشبرد اهداف خود به دست آورده است. در این قسمت از "نظرات"، او به همراه معاون سردبیر بخش نظرات، پاتریک هیلی، به بررسی سرعت نفس‌گیر اجرای برنامه پرزیدنت ترامپ می‌پردازد.
در زیر متن ویرایش شده‌ای از قسمت «نظرات» آمده است. توصیه می‌کنیم برای تأثیر کامل، به نسخه اصلی آن گوش دهید. شما می‌توانید این کار را با استفاده از پخش‌کننده بالا یا در برنامه NYT Audio، اپل، اسپاتیفای، آمازون موزیک، یوتیوب، آی هارت رادیو یا هر جای دیگری که پادکست‌های خود را دریافت می‌کنید، انجام دهید.
پاتریک هیلی: این صد روز اول است، مجموعه هفتگی که به بررسی استفاده رئیس جمهور ترامپ از قدرت و تلاش او برای تغییر آمریکا می‌پردازد.
این هفته، من می‌خواهم به رویکرد منحصر به فرد ترامپ به قدرت بپردازم، و به ویژه به کنترل افراد و رویدادها در دوره دوم ریاست جمهوری‌اش، در مقایسه با هرج و مرج دوره اول. و هیچ کس بهتر از همکارم مورین داود برای انجام این کار نیست. او دهه‌هاست که ترامپ را می‌شناسد. مورین، ممنون که اینجایی.
مورین داود: ممنون، پاتریک.
هیلی: می‌خواستم با ستون شما درباره سخنرانی تحلیف ترامپ هفته گذشته شروع کنم، زیرا واقعاً فکر می‌کنم این سخنرانی تا کنون این ریاست جمهوری را تعریف می‌کند. شما نوشتید که چگونه ترامپ در دوره اول ریاست جمهوری خود به عنوان یک دلقک، به عنوان یک معضل توسط برخی دیده می‌شد، اما اکنون او استاد و فرمانده کل ناوگان است. او واقعاً کنترل را در دست دارد، چیزی که قبلاً هرگز از او ندیده‌ایم. فکر می‌کنید این موضوع با ترامپ واقعی است یا نمایشی از نظر این حس قدرت مطلق و کنترل مطلق که او سعی در به نمایش گذاشتن آن دارد؟
داود: فکر می‌کنم وقتی او برای اولین بار رئیس جمهور شد، سعی می‌کرد کمی در چارچوب‌ها رنگ‌آمیزی کند، به این معنا که سعی می‌کرد بازی واشنگتن را انجام دهد. اما اکنون همه آن چیزها از بین رفته است.
هیلی: نیکسون قتل عام شنبه شب خود را داشت و سیستم به آن واکنش نشان داد. و ترامپ همه این بازرسان کل را اخراج کرد و این سؤال وجود دارد که آیا این کار قانونی بود؟ آیا غیرقانونی بود؟ و همه ما به نوعی به یکدیگر نگاه می‌کنیم و متعجبیم که، خب، این چی بود؟
داود: بخشی از آن، به نظر من، پس از سوء قصد، لحن در کنوانسیون و در سخنرانی تحلیف به گونه‌ای بالا رفت که بیشتر شبیه این بود که او یک موجود الهی است.
تنها کاری که واقعاً نباید با خودشیفتگان افراطی انجام دهید این است که همه چیزهایی را که می‌خواهند به آن‌ها بدهید، تمام توجهی را که می‌خواهند به آن‌ها بدهید، زیرا در این صورت شما در حال دعوت از یک انفجار خودشیفتگی با نیرویی بی‌نظیر هستید، که فکر می‌کنم به سوی آن پیش می‌رویم.
اما تصاویر مراسم تحلیف نیز بسیار نگران کننده بود. یکی از دوستان من که یک فرد ثروتمند هالیوودی است با من تماس گرفت و گفت: "خدای من، اکنون این کشور فقط به پول مربوط می شود." و این مرد یک میلیاردر است، اما نگران تصاویری است که بایدن هشدار داد یک الیگارشی است، اما بچه های فناوری. سخنرانی تحلیف مانند ورسای بود با - من این را درست تلفظ نمی‌کنم، علی‌رغم چهار سال لاتین که خوانده‌ام - "پوئر اترنوس". این اصطلاح را می‌شناسید؟ این به معنای "پسران ابدی" است که پسران سیلیکون ولی هستند.
بنابراین در کنوانسیون، او دانا وایت و هالک هوگان را داشت. مثل حال و هوای کشتی کج مردانه بود. و سپس در سخنرانی تحلیف، او نوع دیگری از باشگاه پسران را داشت - پسران سیلیکون ولی که با اسباب‌بازی‌های خود بازی می‌کنند، و قبلاً اسباب‌بازی‌های آن‌ها موشک‌ها و روبات‌ها و خودروهای خودران بودند، و آن‌ها با یکدیگر رقابت می‌کردند و یک بار در هفته در پالو آلتو شام می‌خوردند تا مطمئن شوند که کسی از این اسباب‌بازی‌هایی را که آن‌ها ندارند، ندارد. و سپس آن‌ها به ترامپ نگاه می‌کردند که انگار این اسباب‌بازی جدید ما است. اما ترامپ به آن‌ها نگاه می‌کند که انگار آن‌ها اسباب‌بازی‌های جدید او هستند.
هیلی: قطعا.
داود: بنابراین من نمی‌گویم که او از این موضوع آگاه نیست.
هیلی: و او عاشقش است، مورین.
داود: او عاشقش است. زیرا او همیشه عشق نخبگان را می‌خواست و هنوز هم می‌خواهد. یکی از مشاوران ارشد او در جریان کنوانسیون به من و شما گفت که او پس از سوء قصد بیشتر از همه هیجان‌زده بود که مارک زاکربرگ به او گفت یک آدم بد و با او تماس گرفت. و زاکربرگ ——
هیلی: پس از سال‌ها بی‌اعتنایی به او.
داود: و سیلیکون ولی لیبرال‌گرا اکنون به سرزمین ترامپ شکوفا شده است. زاکربرگ از سخنرانی لیبرال‌ها که می‌گفتند تقصیر سال 2016 او بوده است، خسته شده بود. و همانطور که دوستانش در سیلیکون ولی گفتند، او فقط گفت: باشه، کافیه. من یک قایق تفریحی می‌خرم. من واقعیت را بررسی نمی‌کنم. و او تا حدودی کاملاً به ترامپی تبدیل شد.
هیلی: عطش ترامپ برای پرستش شدن آنقدر به تصور او از قدرت مربوط است. شما و من هر دو در آن کنوانسیون به خاطر داریم که چگونه مردم با او رفتار می‌کردند - شما در مورد این موضوع نوشتید - مانند ترامپ رستاخیز شده، مانند اینکه خدا او را نجات داد تا کاری برای آمریکا انجام دهد. و برای مدتی فکر کردم، آه، ترامپ تا حدودی از این شوخی آگاه است. او می‌داند که مردم این را باور می‌کنند و این برای او کار می‌کند. اما در یک نقطه، من شروع کردم به این فکر کردن که: آیا خود او این را باور دارد؟ او در مراسم تحلیف در مورد آن صحبت کرد.
داود: خب، این برای او مناسب است، زیرا او همیشه برج ترامپ را به صورت یک دنده اداره می‌کرد. یکی از زندگی‌نامه‌نویسان او گفت که اتفاقی که در نهایت برای ترامپ رخ می‌دهد این است که او به ماهیت خود تقلیل پیدا می‌کند - عبارتی که واقعاً من را می‌ترساند. اما فکر می‌کنم این چیزی است که ما شاهد آن هستیم.
فکر می‌کنم فراموش می‌کنیم که ترامپ در دور اول افراد مشهور را نداشت. آن‌ها از او متنفر بودند. او هیچ کدام از این احترامی را که اکنون دارد، نداشت. صد روز اول ریاست جمهوری او یک دوره بسیار منفور بود و مقاومت بزرگی وجود داشت. و اکنون دموکرات‌ها فقط در حال صاف کردن هستند.
آن‌ها هنوز نمی‌دانند که چه چیزی به آن‌ها ضربه زده است یا چگونه از این بیابان بیرون بیایند، بنابراین ترامپ یک بزرگراه واضح دارد و با سرعت در آن حرکت می‌کند.
هیلی: اگر ترامپ به ماهیت خود تقلیل پیدا کند، آن ماهیت چه خواهد بود؟
داود: فکر می‌کنم این چیزی است که ما شاهد آن خواهیم بود. من شب گذشته در مورد موضوع دیگری با مارتین شورت مصاحبه می‌کردم و او چیز بسیار خنده‌داری گفت. من گفتم: "تاکنون نظرت در مورد ترامپ چیست؟" و او گفت: "مثل پرده دوم "کاباره" است."
هیلی: اوه، نه.
داود: می‌دانستم که شما این را دوست خواهید داشت، پت.
هیلی: فکر می‌کردی پرده اول تاریک بود. پرده دوم واقعاً تاریک است. این عالی است.
داود: همچنین، "پخش زنده شنبه شب" - من دوباره شنبه شب آنجا بودم، در استودیو روی یک داستان کار می‌کردم. و بسیار جالب است که ببینیم آن‌ها چگونه ترامپ را به تصویر می‌کشند، زیرا کمی شبیه به نحوه به تصویر کشیدن جورج دبلیو بوش توسط آن‌ها [ویل فرل] است، که آن‌ها فکر می‌کنند به پیروزی دبلیو بوش کمک کرد.
این به نوعی انتقادی است. او را به عنوان یک لاف‌زن نشان می‌دهد، اما به نوعی او به نظر می‌رسد که آدم جالبی است.
ویل فرل احساسات آزاردهنده‌ای در مورد آن دارد.
هیلی: من در آن زمان گزارشگر تئاتر بودم. وقتی ویل فرل نمایش جورج دبلیو بوش را به برادوی آورد، با او مصاحبه کردم و او واقعاً احساسات پاره پاره‌ای در مورد آن داشت. می‌دانید، چگونه "S.N.L." این چهره‌های واقعاً مشکل‌ساز در سیاست و فرهنگ ما را به افراد دوست‌داشتنی‌تری تبدیل می‌کند.
داود: نظریه لورن مایکلز [خالق و تهیه‌کننده "S.N.L."] این است که حتی بزرگترین شرورها نیز باید قطره‌ای از انسانیت داشته باشند. همچنین، او به وارد کردن تعصبات خود اعتقاد ندارد، اما بیشتر بازیگران بسیار لیبرال هستند و به آن اعتقاد دارند. بنابراین همیشه این تنش وجود دارد.
داستان بزرگی در مجله نیویورک توسط براک کولیر وجود داشت، که به مهمانی های جمهوری خواهان جوان در واشنگتن رفت، و یک عکس باورنکردنی با آن از همه این جوانان سفیدپوست پر زرق و برق وجود دارد -
هیلی: آن‌ها خیلی سفیدپوست بودند، مورین.
داود: بسیار سفیدپوست. و آن‌ها می‌گویند که محافظه‌کاران اکنون شهری و آنلاین هستند.
من داستانی را در مورد اینکه چگونه مردان جوان در کالج تصمیم گرفتند ریگان جالب است، نوشتم. این شوکی به سیستم دموکراتیک بود زمانی که این اتفاق افتاد.
هیلی: ریگان چنین نیروی فرهنگی برای حزب جمهوری خواه بود. او قرار بود با امپراتوری شیطانی مقابله کند. او قرار بود به آن‌ها خیره شود. او آن چهره طلایی از کالیفرنیا بود که قرار بود آمریکا را دوباره سربلند کند.
اکنون ترامپ را به عنوان یک چهره فرهنگی چگونه می‌بینید؟
داود: در مورد ریگان، وقتی با بچه های جوان کالج مصاحبه می کردم، آن‌ها دوست داشتند که او یک چهره پدری عالی بود. و اکنون با ترامپ، تهدید بسیار بیشتری وجود دارد.
مل گیبسون شب گذشته در فاکس نیوز گفت:
کلیپ صوتی مل گیبسون: بابا رسیده و داره کمربندش رو باز می‌کنه.
و نمی‌دانم که آیا والدین شما اینگونه بودند یا نه، اما پدر من واقعاً کمربندش را باز می‌کرد.
هیلی: اوه، آره.
داود: او هرگز کاری در مورد آن انجام نداد.
پاتریک: نه، اما تهدید وجود داشت. ترس نکته اصلی بود.
مورین، من فکر می‌کردم چیزی که "S.N.L." در مورد ترامپ و فرهنگ و قدرت آخر هفته گذشته درست دریافت کرد، صحنه‌ای با پدران بنیانگذار بود.
کلیپ صوتی از "S.N.L.": و ما رهبرانی خواهیم داشت، اما یک چیز را بدانید: در آمریکا، ما هرگز پادشاهی نخواهیم داشت!
هیلی: و ترامپ قدم می‌زند.
کلیپ از "S.N.L.":هرگز نگو هرگز. البته شوخی کردم. اگرچه از بسیاری جهات این‌طور نیست.
هیلی: این نوع پیکره غول پیکر و خداگونه، که در نهایت همه چیز را به خود مربوط می‌کند.
فکر کردم برداشت شما از سخنرانی تحلیف واقعاً به این موضوع رسید. شما واقعاً این سه کلمه را که شما را تحت تأثیر قرار داد، شناسایی کردید، زمانی که ترامپ گفت: "من اینجام. من اینجام." و این کاملاً من را به عقب برد - شما و من هر دو به مدرسه کاتولیک رفتیم - و من را به یاد یادگیری درباره یهوه که خود را به اسرائیلی‌ها معرفی می‌کند، انداخت. همه این‌ها حس و حال عهد عتیق داشت.
اما آیا ترامپ می‌داند که چه می‌کند؟ آیا این از تمایل او برای بازی کردن نقش خدا با آمریکا سرچشمه می‌گیرد؟ یا فکر می‌کنید که او هنوز هم این چیزها را خودش سر هم می‌کند؟
داود: "من اینجام" مانند یک وعده و یک تهدید بود که اکنون در حال تحقق بخشیدن به آن است.
من فکر می‌کردم در "S.N.L."، چیزی که آن‌ها در مورد او فهمیدند، که دموکرات‌ها هرگز نفهمیدند، این بود که او آنقدر تهدید کننده یا ترسناک دیده نمی‌شود زیرا زیاد شوخی می‌کند. این باعث می‌شود تهدید کمتر قدرتمند شود. فکر می‌کنم کاریکاتور "S.N.L." به این واقعیت می‌رسد که او کارهایی را انجام می‌دهد که بسیار مستبدانه هستند و در نهایت، ممکن است مردم از او رو برگردانند، اما به دلیل اینکه او این رفتار شوخی‌آمیز را دارد، افرادی که از او حمایت می‌کنند فکر نمی‌کنند که آنقدر ترسناک باشد.
هیلی: یکی از عجیب‌ترین چیزها، مورین، در مورد دموکرات‌ها با ترامپ در 10 سال گذشته بوده است. آن‌ها نمی‌فهمند که ترامپ یک نوع بسیار آمریکایی است. او کسی است که هرگز چیزها را خیلی جدی نگرفته است. این مانند این است که زندگی را مانند یک لباس گشاد بپوشید.
او هیچ چیز را بیشتر از عصبانی کردن دموکرات‌ها با حس شوخ طبعی خود دوست ندارد. من نمی‌گویم که مردم نباید اصلاً نگران ترامپ باشند، اما دموکرات‌ها همیشه از دست داده‌اند که این بخشی از جذابیت او برای بسیاری از آمریکایی‌های عادی است.
داود: درست است. او در یک نمونه اولیه محبوب آمریکایی، کلاهبردار، ایفای نقش کرده است. ما آن را در "هاکلبری فین" و "مرد موسیقی" دیدیم، اما هرگز کلاهبردار را به عنوان رئیس جمهور نداشته‌ایم.
این چیزی است که بسیار تکان دهنده است.
هیلی: آره.
داود: کلاهبردار همیشه یک شخصیت فرعی عالی در روایت آمریکایی بوده است، اما نه به عنوان رئیس جمهور.
و دوباره با ترامپ، فکر می‌کنم این واقعیت که او این حالت شوخی و ابلهانه را دارد، باعث می‌شود بسیاری از مردم فکر کنند که او واقعاً کاری انجام نخواهد داد، اما او در حال حاضر در حال کاهش حقوق سقط جنین و لغو برخی از حمایت‌هایی است که بایدن وضع کرده بود.
و من مدت زیادی با او مصاحبه کرده‌ام، و یک بار از او پرسیدم، گفتم: "شما یک پلی بوی بزرگ در نیویورک بودید. آیا تا به حال مجبور شده‌اید برای یکی از دوست دخترهایتان هزینه سقط جنین بپردازید؟" و این مکث طولانی بود و سپس او فقط گفت: "مورین، تو خنده‌دار هستی." او هرگز به این سؤال پاسخ نداد، اما او طرفدار سقط جنین بود، و موضع سقط جنین او فقط چیزی است که او در یک معامله فاوستی با مسیحیان انجیلی انجام می‌دهد.
هیلی: بسیاری از آمریکایی‌ها ریگان و اوباما را مانند یک خدا می‌پرستیدند، و دیک چنی دوست داشت با دنیا نقش خدا را بازی کند. همانطور که ترامپ به عنوان این غول پیکری که شما در موردش نوشتید به دی سی باز می‌گردد، آیا او کسی را به یاد شما می‌آورد؟ آیا چیزی از تاریخ و زمان شما برای پوشش دادن روسای جمهور مختلف وجود دارد که برای به خاطر سپردن این نوع لحظات مفید باشد؟
داود: می‌دانید، من مدرک خود را در رشته ادبیات انگلیسی، مدرک کارشناسی ارشد خود را از کلمبیا، چند سال پیش گرفتم. و من یک دوره در اساطیر یونانی گذراندم که آن را دوست دارم، و کاخ سفید اکنون مرا به یاد خدایان یونانی می‌اندازد، زیرا آن‌ها بسیار ظالم و هوسباز بودند. اغلب کاری که آن‌ها انجام می‌دادند هیچ منطقی نداشت، و همه چیز کاملاً خودشیفته و خودخواهانه بود، و فکر می‌کنم این نوع دولتی است که ما تماشا می‌کنیم.
هیلی: ترامپ این اظهارات را در مورد جنسیت بیان می‌کند. او در مورد بی آبرویی افراد ترنس در ارتش صحبت می‌کند. و مطمئناً آنچه در مورد مهاجرت می‌بینیم، این احساس را ایجاد می‌کند که ظلم نکته اصلی در بسیاری از این موارد است.
داود: خنده‌دار است، من با کسی که می‌شناسیم، یک بریتانیایی، در این مورد صحبت می‌کردم، و من اشاره کردم که چیزی که در مورد ترامپ مرا شگفت زده می‌کند این است که آمریکایی‌ها مایل به پذیرش ظلم او هستند، و اینکه من فکر نمی‌کنم این در طبیعت آمریکایی باشد. و او می‌گوید: "آیا تا به حال در مورد قرن هجدهم چیزی خوانده‌اید؟ [می خندد.] می‌دانید، آمریکایی‌ها حریص و ظالم بودند."
بنابراین این دیدگاه بریتانیایی بود.
اما فکر می‌کنم ترامپ مسیری را که دارد به این دلیل است که دموکرات‌ها در کنار بسیاری از مسائلی قرار گرفتند که با نگاهی به گذشته کاملاً غیرقابل درک است، همانطور که جیمز کارویل گفت، "بودجه پلیس را قطع کنید" سه کلمه احمقانه‌ترین در زبان انگلیسی است.
می‌دانید، بسیاری از چیزهایی که، همانطور که ترامپ آن را "عقل سلیم" می‌نامد، اما آن‌ها چیزهای عقل سلیم بودند.
من فقط فکر می‌کنم دموکرات‌ها از جایی که بیشتر آمریکایی‌ها هستند غافل شدند.
هیلی: این یکی از تکان دهنده‌ترین چیزها در مورد بایدن و هریس در آن دوره اول بود، فقط صحبت با رای دهندگانی که به گروه‌های متمرکز دیدگاه تایمز ما می‌آیند و فقط با شما در آیووا و نیوهمپشایر بیرون رفتن. مردم می‌پرسیدند، چرا دموکرات‌ها نمی‌توانند فقط آنچه را که واقعی است بگویند؟
داود: بله، اما همچنین واکنشی به #من_هم بود که با آن ترکیب شد. من تحت تأثیر گروه اخیر شما در مورد ترامپ قرار گرفتم، زیرا، می‌دانید، آن‌ها فکر می‌کنند او مردانه است، و من به یاد دارم که در سال 2015 با نیت کوهن صحبت می‌کردم، و از او پرسیدم، نکته اصلی که مردم در مورد ترامپ می‌گویند چیست؟ و او گفت که او تخم دارد.
بنابراین این چیزی است که برای رای دهندگان مهم است، و بدیهی است که مردان احساس می‌کردند در جامعه آواره شده‌اند، و انگار نمی‌توانند چیزی بگویند یا کار درستی انجام دهند.
دموکرات‌ها باید واقعاً فکر کنند که چه کاری انجام داده‌اند که باعث این اتفاق شده است.
هیلی: آیا کسی را در چشم‌انداز دی سی یا چشم‌انداز سیاسی می‌بینید که مایل به ایستادگی در برابر ترامپ باشد؟ به نظر نمی‌رسد که دموکرات‌ها در مورد چگونگی برخورد با ترامپ در یک صفحه باشند. آیا در حال حاضر چیزی در مورد ایستادگی کسی در برابر ترامپ می‌بینید؟
داود: به نظر من دموکرات‌ها در حال صاف کردن هستند. یکی از دوستان من در هالیوود اخیراً گفت که شعار کلی ما اکنون این است "حذف، حذف، حذف". آن‌ها نمی‌خواهند در مورد سیاست بشنوند. آن‌ها نمی‌خواهند مقاومتی ایجاد کنند. آن‌ها نمی‌خواهند بدانند. آن‌ها فقط شترمرغ هستند.
به نظر نمی‌رسد که هیچ برنامه‌ای برای چگونگی حرکت رو به جلو وجود داشته باشد، و به نوعی غم انگیز است، زیرا آن‌ها هنوز به ترامپ واکنش نشان می‌دهند. اینگونه بود که آن‌ها در سال 2016 شکست خوردند، و آن‌ها هنوز همه کارها را در واکنش به او انجام می‌دهند، نه اینکه دیدگاه خود را ارائه دهند.
دموکرات‌ها تمام لذت و تمام جذبه الهام‌بخش خود را که در طول سال‌ها داشتند از دست دادند.
هیلی: ترامپ به طور موثری بر ترس مردم، ترس مردم در آمریکا، در مورد اقتصاد و مهاجرت بازی کرده است. اما اکنون او باید حکومت کند. آیا ترامپ می‌تواند فقط بر اساس ترس، با ترساندن مردم، با مجبور کردن مردم به زانو زدن حکومت کند؟ یا در یک نقطه باید کاری فراتر از احساسات انجام دهد؟
داود: نمی‌دانم، یادم می‌آید یک بار خطی در مورد بیل کلینتون نوشتم و گفتم که شخصیت او به یک سبک مدیریتی ارتقا یافته است، زیرا او تمام شب جلسات گاو نر می‌گذاشت و هنگام تلاش برای تصویب یک لایحه، پیتزا سفارش می‌داد. و همه روسای جمهور تا حدی این کار را انجام می‌دهند، اما اساساً ترامپ ایده حکومت کردن را با شخصیت خود درآمیخته است.
این فقط در مورد او و هویت اوست. همین. این حکومت کردن به روشی که ما می‌دانیم نخواهد بود. منظورم این است که، [رئیس دفتر کاخ سفید]، سوزی وایلز، فکر می‌کنم، انضباطی را تحمیل کرده است، اما فکر نمی‌کنم کسی بتواند انضباطی را بر ترامپ تحمیل کند. او همیشه موفق می شود از آن‌ها [می خندد] فرار کند و به انفجار خودشیفتگی خود بازگردد.
هیلی: کاملاً همینطوره. مورین، خیلی ممنون که به من ملحق شدی.
داود: ممنون، پاتریک.
نظرات؟ به ما ایمیل بزنید در [email protected].
این قسمت از "نظرات" توسط جیلیان وینبرگر تهیه شده است. توسط آلیسون بروسک و کاری پیتکین ویرایش شده است. میکس توسط سونیا هریرو. موسیقی اصلی توسط کارول سابورود، آمان ساهوتا و پت مک کاسکر. بررسی واقعیت توسط اندرو ترونسکی و کیت سینکلر. استراتژی مخاطبان توسط شانون بوستا و کریستینا سامولوسکی. تهیه‌کننده اجرایی ما آنی رز استراسر است.
تایمز متعهد به انتشار تنوعی از نامه ها به سردبیر است. ما دوست داریم نظر شما را در مورد این یا هر یک از مقالات خود بشنویم. در اینجا برخی نکات وجود دارد. و در اینجا ایمیل ما آمده است: [email protected].
بخش نظرات نیویورک تایمز را در فیس بوک، اینستاگرام، تیک تاک، واتس اپ، X و تردز دنبال کنید.