تصادف در واشنگتن نگرانی‌ها در مورد نقص‌های ایمنی هوایی را تجدید کرد

سرنخ‌هایی که از لحظات قبل از برخورد مرگبار شامگاه چهارشنبه بین یک هلیکوپتر ارتش و یک جت مسافربری خطوط هوایی آمریکا به دست آمده است، نشان می‌دهد که چندین لایه از دستگاه ایمنی هوانوردی کشور با مشکل مواجه شده است، بر اساس ضبط‌های پرواز، یک گزارش داخلی اولیه از اداره هوانوردی فدرال، مصاحبه با کنترل‌کننده‌های ترافیک هوایی فعلی و سابق و دیگر افرادی که در این مورد توجیه شده‌اند.

هلیکوپتر خارج از مسیر پروازی تایید شده خود پرواز کرد. خلبانان خطوط هوایی آمریکا به احتمال زیاد هلیکوپتر را در نزدیکی خود ندیدند، زیرا آنها به سمت باند فرودگاه دور زدند. و کنترل کننده ترافیک هوایی، که به طور همزمان دو شغل را انجام می داد، نتوانست هلیکوپتر و هواپیما را از هم جدا نگه دارد.

سخنگوی F.A.A. گفت که این سازمان نمی تواند در مورد تحقیقات جاری که توسط هیئت ملی ایمنی حمل و نقل رهبری می شود، اظهار نظر کند. بازرسان سقوط چند ماه آینده را صرف بررسی داده‌های پرواز، ضبط‌های داخل کابین خلبان، الگوهای آب و هوا و همچنین مصاحبه با کنترلرها و سایر افراد درگیر خواهند کرد تا دریابند چه اشتباهی رخ داده است.

اما این فاجعه از قبل تأیید کرده بود که خلبانان، کنترل‌کننده‌های ترافیک هوایی و کارشناسان ایمنی سال‌ها هشدار داده بودند: حفره‌های رو به رشد در سیستم هوانوردی می‌تواند منجر به نوعی سقوط شود که 67 نفر را در رودخانه پوتوماک در واشنگتن به کام مرگ کشاند.

حتی قبل از مشخص شدن علت رسمی، روز چهارشنبه نشانه‌هایی وجود داشت مبنی بر اینکه خلبانان و کنترل‌کننده‌های ترافیک هوایی در فرودگاه ملی ریگان در شرایط مطلوب کار نمی‌کردند.

وظایف کنترل ترافیک هوایی برای هلیکوپترها و هواپیماها در فرودگاه ملی ریگان در شب چهارشنبه قبل از سقوط مرگبار ترکیب شد. بر اساس گفته یکی از افراد توجیه شده در مورد پرسنل و گزارش، این امر تنها یک نفر را برای رسیدگی به هر دو نقش باقی گذاشت.

به طور معمول، یک نفر پس از ساعت 9:30 شب، زمانی که ترافیک در ریگان کاهش می یابد، وظایف هلیکوپتر و هواپیما را بر عهده می گیرد. اما سرپرست این وظایف را مدتی قبل از ساعت 9:30 ترکیب کرد و به یک کنترل کننده ترافیک هوایی اجازه خروج داد، بر اساس گفته این فرد، که مجاز به صحبت علنی در مورد تحقیقات مربوط به سقوط نبوده است. این سقوط درست قبل از ساعت 9 شب رخ داد.

در حالی که هیچ عامل غیرعادی باعث حواس پرتی کنترلرها در آن شب نشد، پرسنل "برای زمان روز و حجم ترافیک عادی نبود"، گزارش اولیه F.A.A. گفت.

روز پنجشنبه، پنج کنترل کننده فعلی و سابق گفتند که کنترل کننده در برج باید به طور فعالانه تری هلیکوپتر و هواپیما را برای پرواز دور از یکدیگر هدایت می کرد. در عوض، کنترلر از هلیکوپتر خواست که از هواپیما دوری کند.

برخی از کنترلرهای فعلی و سابق گفتند که تاریکی ممکن است باعث شده باشد که خلبانان فاصله بین خود و سایر هواپیماها را به دقت اندازه گیری کنند. برخی تعجب کردند که آیا خلبانان هلیکوپتر یک هواپیمای دیگر را با جت آمریکایی اشتباه گرفته اند یا خیر.

چهار نفر که در جریان این حادثه قرار گرفته اند، گفتند که هلیکوپتر قرار بود در حین عبور از حریم هوایی پرتردد ریگان نشنال، نزدیکتر به ساحل رودخانه پوتوماک و پایین‌تر از سطح زمین پرواز کند.

قبل از اینکه یک هلیکوپتر وارد هر حریم هوایی شلوغ تجاری شود، باید مجوز یک کنترل کننده ترافیک هوایی را بگیرد. در این مورد، خلبان درخواست مجوز برای استفاده از یک مسیر خاص و از پیش تعیین شده را داد که به هلیکوپترها اجازه می دهد در ارتفاع کم در امتداد ساحل در سمت شرقی پوتوماک پرواز کنند، مکانی که به آن اجازه می داد از هواپیمای خطوط هوایی آمریکا اجتناب کند.

مسیر درخواستی - که به عنوان مسیر 4 در ریگان نشنال شناخته می شود - از یک مسیر خاص شناخته شده برای کنترل کننده ترافیک هوایی و خلبانان هلیکوپتر پیروی می کرد. هلیکوپتر دید بصری یک جت منطقه ای را تایید کرد و کنترل کننده ترافیک هوایی به هلیکوپتر دستور داد تا مسیر را دنبال کرده و پشت هواپیما پرواز کند.

اما افراد مطلع در این مورد گفتند که هلیکوپتر مسیر مورد نظر را دنبال نکرده است.

بلکه بالای 300 فوت بود، در حالی که قرار بود زیر 200 فوت پرواز کند، و حداقل نیم مایل از مسیر تایید شده فاصله داشت که با جت تجاری برخورد کرد.

یک مقام ارشد ارتش از احتیاط در انجام هر گونه ارزیابی تا زمان بازیابی و تجزیه و تحلیل جعبه سیاه هلیکوپتر به همراه سایر داده‌های پزشکی قانونی تاکید کرد.

این مقام که به دلیل تحقیقات در حال انجام به شرط ناشناس ماندن صحبت می کرد، گفت که خلبانان بلک هاوک قبلاً این مسیر را پرواز کرده اند و از محدودیت های ارتفاع و دالان هوایی تنگی که مجاز به پرواز در نزدیکی فرودگاه بودند، آگاه بودند.

نقص‌های ایمنی در هوانوردی سال‌هاست که رو به افزایش بوده است، که منجر به الگوی نگران‌کننده‌ای از تماس‌های نزدیک در آسمان و فرودگاه‌ها با خطوط هوایی تجاری شده است. این اتفاقات در بحبوحه افزایش ازدحام در پرترددترین فرودگاه‌های کشور، از جمله ریگان نشنال، جایی که حضور مکرر پروازهای نظامی کنترل ترافیک را پیچیده‌تر می‌کند، رخ داده است.

در عین حال، کمبود مزمن کنترل کننده های ترافیک هوایی، بسیاری را مجبور کرده است که شش روز در هفته و 10 ساعت در روز کار کنند - برنامه ای آنقدر خسته کننده که چندین آژانس فدرال هشدار داده اند که می تواند مانع از توانایی کنترلرها برای انجام صحیح وظایف خود شود. بر اساس تحقیقات تایمز در سال 2023، تعداد کمی از تاسیسات دارای کنترلرهای ترافیک هوایی کاملاً تایید شده هستند. برخی از کنترلرها می گویند از آن زمان پیشرفت چندانی حاصل نشده است.

برج کنترل ترافیک هوایی در ریگان نشنال سال هاست که با کمبود نیرو مواجه بوده است. بر اساس آخرین برنامه نیروی کار کنترل ترافیک هوایی، یک گزارش سالانه به کنگره که شامل سطوح کارکنان هدف و واقعی است، این برج در سپتامبر 2023 تقریباً یک سوم کمتر از سطح کارکنان مورد نظر بود و 19 کنترل کننده کاملاً تایید شده داشت. اهداف تعیین شده توسط F.A.A. و اتحادیه کنترلرها خواستار 30 نفر است.

سخنگوی F.A.A. روز پنجشنبه گفت که ریگان نشنال در حال حاضر 25 کنترل کننده تایید شده از هدف 28 نفری خود را استخدام می کند.

کنترل کننده ای که شب چهارشنبه در حال رسیدگی به هلیکوپترها در مجاورت فرودگاه بود، هواپیماهایی را نیز که از باندهای فرودگاه فرود می آمدند و از آن خارج می شدند، هدایت می کرد. بر اساس گزارش داخلی F.A.A.، این مشاغل معمولاً به جای یک کنترل کننده، به دو کنترل کننده اختصاص داده می شود. این کار حجم کار کنترل کننده ترافیک هوایی را افزایش می دهد و کار را پیچیده می کند.

کنترلرها همچنین می توانند از فرکانس های رادیویی مختلف برای برقراری ارتباط با خلبانان هواپیماها و خلبانان هلیکوپترها استفاده کنند. در حالی که کنترل کننده با خلبانان هلیکوپتر و جت در ارتباط است، ممکن است دو گروه خلبان نتوانند صدای یکدیگر را بشنوند.

بر اساس گزارش F.A.A.، فردی که در جریان این حادثه توجیه شده و ضبط های صوتی مکالمات بین کنترل کننده ترافیک هوایی و خلبانان، به خلبانان جت مسافربری که در حال نزدیک شدن به فرودگاه بودند، توسط کنترل ترافیک هوایی خواسته شد تا فرود را از یک باند به باند دیگر تغییر دهند. این درخواست ممکن است مدت کوتاهی قبل از برخورد عارضه دیگری را ایجاد کرده باشد.

پرواز خطوط هوایی آمریکا در ابتدا توسط برج کنترل ترافیک برای فرود در باند اصلی فرودگاه به نام باند 1 مجاز شده بود. سپس کنترلر از خلبان خواست تا در عوض در یک باند فرود متقاطع دیگر - باند 33 - فرود بیاید، که خلبان با آن موافقت کرد.

به گفته فردی که در جریان این حادثه توجیه شده بود و چهار نفر دیگر که با ترافیک هوایی فرودگاه آشنا هستند، این تصمیم معمولاً زمانی رخ می دهد که جت های منطقه ای مانند هواپیمای خطوط هوایی آمریکا درگیر باشند. به گفته این افراد، این تصمیم ممکن است برای کمک به ادامه حرکت ترافیک هوایی به طور کارآمد با مسدود نکردن باند اصلی نیز گرفته شده باشد.

باند 33 کوتاهتر است و نیاز به تمرکز شدید از سوی خلبانانی دارد که هواپیماهای خود را فرود می آورند. بر اساس گفته فردی که در جریان این حادثه قرار گرفته، تغییر لحظه آخری سوالاتی را در داخل F.A.A. در روز پنجشنبه در مورد تراکم در ریگان نشنال ایجاد کرد.

رابرت ایسوم، مدیر اجرایی شرکت آمریکن، روز پنجشنبه در یک کنفرانس خبری گفت که خلبانان هواپیمای مسافربری درگیر در این سقوط چندین سال برای خطوط هوایی PSA، یکی از زیرمجموعه های آمریکن، کار کرده اند. کاپیتان تقریباً شش سال در این شرکت استخدام شده بود، در حالی که افسر اول تقریباً دو سال در آنجا کار کرده بود.

او گفت: "اینها خلبانان با تجربه ای بودند."

نیکلاس بوگل-باروز در تهیه این گزارش مشارکت داشته است.