هنگامی که مقامات ارشد نظامی متحدان اوکراین در ۲۰ مارس در لندن گرد هم آمدند تا در مورد یک نیروی حافظ صلح احتمالی بحث کنند، یکی از آن‌ها غایب بود. رئیس ستاد دفاع ایتالیا، ژنرال لوچیانو پورتولانو، ظاهراً کارهای مهم‌تری برای انجام دادن داشت و افسران دون‌پایه‌تر به جای او حضور داشتند. این غیبت معنادار بود. این نشست بخشی از واکنش اروپا به کناره‌گیری فزاینده آمریکا تحت ریاست‌جمهوری دونالد ترامپ بود. اما جورجا ملونی، نخست‌وزیر راست افراطی ایتالیا، دوست آقای ترامپ است و این او را در موقعیت ناخوشایندی قرار داده است.
انتخاب مجدد آقای ترامپ در ابتدا به جناح راست افراطی اروپا جان تازه‌ای بخشید. محافظه‌کاری ملی ضد جریان اصلی (Anti-woke) رئیس‌جمهور آمریکا با سیاست‌های رهبرانی مانند خانم ملونی همخوانی دارد. با تقویت ایلان ماسک، غول رسانه‌های اجتماعی که متحد رئیس‌جمهور است، به نظر می‌رسید که به شانس انتخاباتی نامزدهای راست افراطی کمک کند. مهم‌ترین این نامزدها، مارین لوپن از فرانسه است که در نظرسنجی‌ها برای انتخابات ریاست‌جمهوری این کشور در سال ۲۰۲۷ پیشتاز است. (قضات در ۳۱ مارس تصمیم خواهند گرفت که آیا او را به دلیل سوء استفاده ادعایی از بودجه پارلمان اروپا، فوراً از شرکت در انتخابات منع کنند یا خیر.)
با این حال، سرعتی که آقای ترامپ در آن روابط فراآتلانتیک را برهم زده، ناتو (NATO) را تضعیف کرده و خود را از اوکراین دور کرده، رهبران راست افراطی را ناراحت کرده است. این امر خانم ملونی را در تقابل با شرکای ایتالیا در اتحادیه اروپا (EU) و سایر متحدان قرار داده است. و این رابطه مبهم خانم لوپن و حزبش، تجمع ملی (RN)، را با همتایان آمریکایی‌شان آشکار کرده است: ملی‌گرایی فرانسوی و آمریکایی همیشه با هم سازگار نیستند.
خانم ملونی نارضایتی خود را از واکنش قاطع اروپا به آقای ترامپ آشکار کرده است. او با ۵۰ دقیقه تأخیر در اولین جلسه بحران دوران ترامپ که در ۱۷ فوریه توسط امانوئل مکرون، رئیس‌جمهور فرانسه، در پاریس سازماندهی شده بود، حاضر شد. مقامات ایتالیایی گفتند که او با این قالب که شامل همه ۲۷ کشور عضو اتحادیه اروپا نمی‌شد، مخالف بود. با این حال، زمانی که سر کی‌یر استارمر، نخست‌وزیر بریتانیا، یک اجلاس مجازی گسترده‌تر برگزار کرد، او تا شب قبل از آن صبر کرد تا تصمیم بگیرد که در آن شرکت کند.
ماه گذشته، زمانی که ولودیمیر زلنسکی در کاخ سفید توسط آقای ترامپ و معاون رئیس‌جمهور، جی.دی. ونس، مورد انتقاد قرار گرفت، خانم ملونی، به طور محسوسی، تنها رهبر بزرگ اروپایی بود که حمایت خود را از رئیس‌جمهور اوکراین اعلام نکرد. در ۱۲ مارس در پارلمان اروپا، نمایندگان حزب راست افراطی برادران ایتالیا به قطعنامه‌ای در حمایت از اوکراین رأی ممتنع دادند (یک نفر رأی مخالف داد). در هر دو مورد، دلیل آن ترس از ناراحت کردن آقای ترامپ بود. خانم ملونی از آن زمان گفته است که نیروهای ایتالیایی را به نیروی حافظ صلح در اوکراین اعزام نخواهد کرد. نمایندگان او در پارلمان اروپا به برنامه جدید کمیسیون اروپا برای تسلیح مجدد اروپا رأی مثبت دادند. اما او با مصادره دارایی‌های روسیه که تحت تحریم‌های اتحادیه اروپا مسدود شده‌اند، برای دادن به اوکراین مخالف است.
سال‌هاست که خانم ملونی قاطعانه از اوکراین حمایت کرده و روسیه را محکوم کرده است. چرا این تغییر موضع آشکار؟ ممکن است کینه شخصی در این امر نقش داشته باشد. قبل از روی کار آمدن دولت جدید آمریکا، خانم ملونی به عنوان "نجواگر ترامپ" اروپا معرفی می‌شد. او توسط رئیس‌جمهور آمریکا به عنوان "زن فوق‌العاده" مورد ستایش قرار گرفت و به مراسم تحلیف او دعوت شد. اما این قبل از آن بود که آقای ونس در کنفرانس امنیتی مونیخ در ماه فوریه به اروپا حمله کرد، و قبل از آنکه آقای ترامپ اتحادیه اروپا را سازمانی "تشکیل شده برای ضربه زدن به ایالات متحده" بخواند. اکنون ابتکار عمل اروپا توسط رهبرانی گرفته شده است که آماده اتخاذ موضعی قوی‌تر هستند: سر کی‌یر و آقای مکرون، که نخست‌وزیر ایتالیا با آن‌ها رابطه پرتنشی دارد.
ائتلاف خانم ملونی در مورد نحوه واکنش به آقای ترامپ دچار اختلاف شده است. متئو سالوینی، رهبر حزب راست افراطی لیگ و یکی از دو معاون او، برنامه تسلیح مجدد اروپا را محکوم کرده و رئیس‌جمهور فرانسه را "آن دیوانه مکرونی که از جنگ هسته‌ای صحبت می‌کند" می‌خواند. اگرچه لیگ اکنون در نظرسنجی‌ها به ارقام تک رقمی سقوط کرده است، اما هنوز آرای کافی در پارلمان دارد تا دولت را سرنگون کند. و در کشوری با گرایش صلح‌طلبی قوی، به نظر می‌رسد که آقای سالوینی از حمایت افکار عمومی برخوردار است. یک نظرسنجی در این ماه نشان داد که به سختی یک سوم رای‌دهندگان از افزایش هزینه‌های دفاعی حمایت می‌کنند.
ناتالی توچی، رئیس مؤسسه امور بین‌المللی، یک اندیشکده در رم، دلیل نگران‌کننده‌تری را مطرح می‌کند. نخست‌وزیر ایتالیا در ابتدا توسط بسیاری به عنوان یک راست‌گرای افراطی سمی دیده می‌شد. خانم توچی می‌گوید: "حمایت از اوکراین راهی برای کسب اعتبار بود، وسیله‌ای برای رسیدن به هدف. اما اکنون، با روی کار آمدن یک دولت جدید [آمریکایی]، این امر در جهت مخالف عمل می‌کند." او می‌گوید ایتالیا بعید است که به مجارستان و اسلواکی در میان اسب‌های تروآی طرفدار روسیه اتحادیه اروپا بپیوندد، "اما من انتظار ندارم که جورجا ملونی کاری انجام دهد که دونالد ترامپ را عصبانی کند."
برای خانم لوپن، محاسبات متفاوت است، و نه تنها به این دلیل که او در اپوزیسیون است. برخلاف خانم ملونی، رهبر ملی‌گرای فرانسوی هرگز خود را نزدیک به آمریکا نشان نداده است. در واقع، او و حزبش اغلب با روسیه همبستگی نشان داده‌اند. در اوایل سال ۲۰۲۲، در طول مبارزات انتخاباتی ریاست‌جمهوری فرانسه، خانم لوپن تراکت‌هایی را با عکسی از خود و ولادیمیر پوتین چاپ کرد که پس از حمله تمام عیار روسیه به اوکراین، به سرعت بایگانی شدند. در ۱۲ مارس امسال، تجمع ملی در یک رای‌گیری غیرالزام‌آور پارلمانی در حمایت از اوکراین رای ممتنع داد. تا همین اواخر، بدبینی خانم لوپن نسبت به اتحاد فراآتلانتیک به حدی بود که او استدلال می‌کرد که فرانسه باید از فرماندهی نظامی یکپارچه ناتو خارج شود.
این امر انتقاد از آقای ترامپ را برای خانم لوپن آسان‌تر می‌کند. او در این ماه "وحشیگری" تعلیق کمک‌های نظامی او به اوکراین (که از آن زمان لغو شد) را محکوم کرد، کاری که ویکتور اوربان از مجارستان هرگز انجام نمی‌داد. در این مورد، او با افکار عمومی فرانسه همسو است: در یک نظرسنجی که در ماه مارس انجام شد، ۷۳ درصد از پاسخ‌دهندگان گفتند که آمریکا "دیگر متحد" فرانسه نیست.
به گفته یکی از چهره‌های ارشد تجمع ملی، چیزی که حزب در مورد آقای ترامپ تحسین می‌کند این نیست که او بار دیگر نشان داده است که چگونه ملی‌گرایان می‌توانند در انتخابات پیروز شوند. او همچنین درسی در مورد عاملیت سیاسی در زمان‌های بدبینانه است: اینکه، هنگامی که در دفتر هستید، "می‌توانید واقعاً کارها را انجام دهید، و سریع." این پیامی قدرتمند برای تیم خانم لوپن در کشوری است که دائماً توسط بوروکراسی مانع شده و اکنون با یک دولت اقلیت ضعیف دست و پنجه نرم می‌کند.
با این حال، حزب خانم لوپن دچار اختلاف است. جوردن باردلا، دستیار ۲۹ ساله او، برای یک کنوانسیون ملی-محافظه‌کار به واشنگتن دی‌سی سفر کرد، اما زمانی که استیو بنن، مشاور سابق آقای ترامپ، چیزی شبیه به سلام نازی‌ها را انجام داد، از این رویداد کناره‌گیری کرد. خانم لوپن بهترین بخش از دهه گذشته را صرف زدودن چهره حزب زمانی سمی خود نکرده است تا دوباره با ارتباطات فاشیستی لکه‌دار شود. یک دیپلمات فرانسوی می‌گوید: "ترامپ در حال تبدیل شدن به یک مشکل واقعی برای لوپن است." طبق یک نظرسنجی Cluster17، در ماه مارس محبوبیت او دو واحد کاهش یافت و به ۳۴ درصد رسید. (آقای مکرون پنج امتیاز افزایش یافت و به ۲۳ درصد رسید.)
بسیاری از رهبران راست افراطی اروپا هنوز از آقای ترامپ خوشحال هستند. آقای اوربان او را "همرزم" و الهام‌بخش مجارستان می‌خواند. آقای ماسک از رهبر اپوزیسیون راست افراطی آلمان، آلیس وایدل، حمایت می‌کند. اما برای خانم ملونی و خانم لوپن، رئیس‌جمهور آمریکا می‌تواند به یک سردرد جدی تبدیل شود. اروپایی‌ها او را دوست ندارند: یک نظرسنجی در ماه مارس نشان داد که تنها ۶ درصد از فرانسوی‌ها و ۸ درصد از ایتالیایی‌ها می‌گویند که آقای ترامپ "دوست اروپا" است. هر چه بیشتر به نظر برسد که ملی‌گرایی پرخاشگرانه او به این قاره آسیب می‌رساند، رای‌دهندگان در ایتالیا و فرانسه بیشتر به نسخه‌های محلی آن شک خواهند کرد. ¦
برای اطلاع از مهم‌ترین داستان‌های اروپا، در خبرنامه اختصاصی مشترکین ما، کافه اروپا، ثبت‌نام کنید.