محوری متشکل از چین، روسیه، ایران و کره شمالی — که برخی مقامات غربی آن را «کرینیک» (CRINK) نامیده‌اند — از دل جنگ در اوکراین پدیدار شده است؛ اتحادی غیررسمی که با بیزاری متقابل از نظم جهانی تحت رهبری آمریکا، متحد شده‌اند.
همکاری این ائتلاف به‌طور پیوسته عمیق‌تر شده است، زیرا این چهار کشور غذا، نفت، سلاح، حمایت دیپلماتیک و کمک نظامی را به شیوه‌ای مبادله کرده‌اند که برای دور ماندن از دسترس تحریم‌های غرب طراحی شده است.
اکنون، عزم پرزیدنت ترامپ برای پایان دادن به جنگ، لحظه حساسی را برای این تفاهم (entente) ایجاد می‌کند. اگر او بتواند آتش‌بسی را میانجی‌گری کند، پیوندهای بین این چهار کشور ممکن است سست شود.
اما به گفته جان پارک، عضو ارشد غیرمقیم در شورای آتلانتیک که بر امنیت و دیپلماسی اقتصادی هند و اقیانوسیه تمرکز دارد، عدم موفقیت در این زمینه — همراه با فشار بیشتر آمریکا بر ایران و چین — می‌تواند ناخواسته این «بازار مشترک خودکامگی‌ها» را تعمیق بخشد.
همکاری بین این چهار کشور موضوع جدیدی نیست. روسیه و ایران برای حمایت از رژیم اسد در سوریه متحد شدند، در حالی که چین از دیرباز حامی اصلی کره شمالی بوده و روابط پکن و مسکو سال‌هاست که در حال تعمیق است.
اما جنگ این روابط را چند برابر کرد و به پیوند این چهار کشور کمک کرد. بر اساس ارزیابی اخیر سازمان‌های اطلاعاتی آمریکا، این چهار کشور «در حال ترویج سیستم‌های جایگزین برای رقابت با ایالات متحده، عمدتاً در زمینه‌های تجاری، مالی و امنیتی» هستند.
نیاز روسیه به تأمین سوخت ماشین جنگی خود، مسکو را در مرکز این تفاهم قرار داده است. این کشور برای تأمین کالاهای حیاتی مورد نیاز برای ساخت سلاح در اوکراین، به شرکت‌های چینی روی آورده است.
کره شمالی — که خود مدت‌هاست تحت تحریم‌های بین‌المللی قرار دارد — مقادیر عظیمی مهمات و همچنین بیش از ۱۲,۰۰۰ سرباز برای کمک به روسیه فرستاده است. اوکراین ماه گذشته اعلام کرد که نیمی از مهمات روسیه اکنون از کره شمالی تأمین می‌شود. این پشتیبانی به روسیه کمک کرده است تا تا حد زیادی نیروهای اوکراینی را از منطقه کورسک خود بیرون براند. اخیراً، پیونگ‌یانگ بیشتر از پکن با مسکو تعامل دیپلماتیک داشته است.
ایران تخصص پهپادی را در اختیار روسیه قرار داده و به این کشور در جنگی که تحت سلطه استفاده از وسایل نقلیه هوایی بدون سرنشین است، کمک حیاتی کرده است. تهران پهپادهای شاهد و همچنین نقشه‌ها و کمک‌های فنی را برای روسیه ارسال کرده تا تولید پهپاد خود را افزایش دهد.
همکاری نظامی با روابط اقتصادی همراه بوده است. روسیه که توسط غرب طرد شده، بخش زیادی از صادرات انرژی خود را به چین هدایت کرده است، در حالی که پکن — که از تحریم‌های تحت رهبری آمریکا علیه مسکو حمایت نمی‌کند — به نوبه خود صادرات کالاهای مصرفی را که روسیه دیگر از غرب دریافت نمی‌کند، افزایش داده است.
با نزدیک‌تر شدن اقتصادهایشان، چین و روسیه به‌طور فزاینده‌ای از ارزهای خود برای تجارت استفاده کرده و از دلار آمریکا دوری گزیده‌اند. استفاده از دلار آنها را در برابر تحریم‌ها آسیب‌پذیرتر می‌کند، در حالی که هر دو کشور آرزوی افزایش نفوذ ارزهای خود در تجارت جهانی را نیز دارند.
در ازای حمایت نظامی، روسیه به هزاران کارگر کره شمالی اجازه ورود داده است که ارز باارزشی را به دست می‌آورند و به رژیم باز می‌گردانند. مقامات کره جنوبی گفتند که مسکو تکنسین‌هایی را برای پشتیبانی از برنامه ماهواره جاسوسی پیونگ‌یانگ فرستاده است. روسیه همچنین محموله‌های غیرقانونی نفت به کره شمالی را افزایش داده است.
چین به عنوان دومین اقتصاد بزرگ جهان، وزنه اقتصادی این چهار کشور را فراهم می‌کند و آن را به شریک ضروری برای این تفاهم تبدیل کرده است. حدود ۹۰ درصد نفت ایران به چین می‌رود.
چین بیش از ۹۸ درصد از تجارت رسمی کره شمالی با جهان خارج را نمایندگی می‌کند که به آن اهرم فشار زیادی بر پیونگ‌یانگ می‌دهد. کریستوفر اس. چیویس، افسر سابق اطلاعات ملی آمریکا در امور اروپا، گفت: «بدون چین، این ائتلاف ضعیف است.»
پایان جنگ در اوکراین می‌تواند قدرت ماندگاری این شراکت را از بین ببرد. روسیه ممکن است سعی کند روابط خود را با اروپا ترمیم کند که این امر وابستگی آن به چین را کاهش می‌دهد. چین — که به شیوه‌ای که سه کشور دیگر نیستند، در سیستم تجارت جهانی ادغام شده است — ممکن است تصمیم بگیرد که حمایت از این محور ارزش به خطر انداختن روابطش با غرب را ندارد.
اگر مسکو از مذاکرات آتش‌بس عقب‌نشینی کند، ترامپ قبلاً تهدید کرده است که تحریم‌ها و تعرفه‌های بیشتری را بر روسیه اعمال خواهد کرد. واشنگتن همچنین کمپین «فشار حداکثری» خود بر تهران را تجدید کرده و تهدید کرده است که اگر ایران برنامه هسته‌ای خود را مهار نکند، اقدام نظامی خواهد کرد. روابط آمریکا و چین نیز متشنج است و ترامپ اخیراً تعرفه‌ها را بر میلیاردها دلار واردات چین افزایش داده است.
چیویس، افسر اطلاعاتی سابق که اکنون عضو ارشد در بنیاد کارنگی برای صلح بین‌المللی است، گفت اگر پیوند بین روسیه و کره شمالی که هر دو دارای سلاح هسته‌ای هستند و ایران که تقریباً قادر به تولید بمب اتمی است، کنترل نشود، می‌تواند تهدیدی جدی برای غرب باشد.
او گفت: «آنچه می‌خواهیم از آن اجتناب کنیم، سناریوی تعمیق است، جایی که آنها واقعاً بر اساس همکاری‌هایی که در چند سال گذشته دیده‌ایم، بنا می‌کنند.»