البته دو هفته زمان زیادی برای شروع یک کار جدید نیست. اما زمان واقعاً به نفع لیپ-بو تان نیست.
تان در ۱۸ مارس مدیرعامل جدید اینتل شد و پیشاپیش شروع به تشریح بخشی از چشمانداز خود برای این غول تراشهسازی باسابقه اما مشکلدار کرده است. تان در نامهای به سهامداران که روز پنجشنبه همراه با گزارش سالانه شرکت ثبت شد، از لزوم «ارتقای سطح عملکرد» برای رقابتیتر کردن محصولات اینتل در بازار حیاتی سیستمهای هوش مصنوعی (Artificial Intelligence) سخن گفت. او همچنین اظهار داشت که «به همان اندازه» بر توسعه کسبوکار تولید قراردادی (foundry) - بخشی که اینتل در آن تراشههای طراحیشده توسط شرکتهای دیگر را تولید میکند - متمرکز است.
به عبارت دیگر، همان کارهایی که مدیرعامل قبلی اینتل سعی در انجامشان داشت. تان این نکات را در سخنرانی روز دوشنبه در آغاز کنفرانس Intel Vision شرکت تکرار کرد. به جز چند هدف آرمانی شامل استراتژی بهتر برای هوش مصنوعی و تراشههای سفارشی برای کارهای محاسباتی خاص، تفاوت چندانی بین برنامه کاری تان و برنامه سلفش وجود نداشت. او به حضار گفت: «منتظر» برنامههای اینتل در مورد رباتهای انساننما «باشید».
دوره کوتاه تصدی او تاکنون به این معنی است که تان ممکن است تغییرات مهمتری را در ذهن داشته باشد. اما گزینهای که به نظر میرسد اینتل ندارد، ادامه همان مسیر قبلی است.
سلف تان - پت گلسینجر - عملاً پس از یک تلاش بلندپروازانه و چندساله برای بهبود طراحی تراشههای شرکت و رساندن فرآیندهای تولیدی آن به سطح ارائه شده توسط شرکت تولید نیمههادی تایوان (TSMC)، برکنار شد.
این تلاش نتیجه نداده - یا حداقل هنوز نتیجه نداده است. درآمد سالانه اینتل طی چهار سال گذشته ۳۳ درصد کاهش یافته و این غول تراشهساز که زمانی پولساز بود، از سال ۲۰۲۲ در حال سوزاندن نقدینگی است. کسبوکار تولید قراردادی هنوز عمدتاً تراشههای طراحیشده توسط اینتل را تولید میکند؛ این بخش سال گذشته ۱۳.۴ میلیارد دلار ضرر کرد.
یکی از تغییراتی که تان به آن اشاره کرده، کاهش بیشتر در ساختار هزینههای اینتل است. این شرکت سال گذشته نیروی کار خود را ۱۳ درصد کاهش داد اما طبق دادههای S&P Global Market Intelligence، هنوز هم بسیار بیشتر از هر شرکت دیگری در شاخص نیمههادی PHLX کارمند دارد.
این امر منجر به کارایی نسبتاً پایین شده است. درآمد سالانه اینتل به ازای هر کارمند در سال گذشته حدود ۴۸۸٬۰۰۰ دلار بود که از سایر تولیدکنندگان تراشه مانند Micron و GlobalFoundries عقبتر است. همچنین بسیار کمتر از ۹۰۶٬۰۰۰ دلار به ازای هر کارمند است که TSMC در سال ۲۰۲۳ - آخرین سالی که تعداد کارمندان این شرکت در دسترس است - ایجاد کرد.
حرکت دیگر تان شامل گوش دادن دقیقتر به مشتریان است. این ممکن است مانند زبان شرکتی به نظر برسد، اما در اینتل معنادار است. دههها موفقیت فنی و انحصار تقریبی در تراشههای رایانههای شخصی، فرهنگ تکبر را پرورش داد. یک استخدامکننده اینتل که با گلسینجر برای اولین دوره کاریاش در اینتل پس از فارغالتحصیلی از یک مدرسه فنی مصاحبه کرد، او را «تا حدی متکبر» خواند و خاطرنشان کرد: «او کاملاً مناسب [اینجا] خواهد بود.»
تان نشان داده است که اهداف بلندپروازانهتری نیز دارد. او در نامه خود به سهامداران گفت که اینتل با انویدیا (Nvidia) برای طراحی کابینتهای غولپیکر تجهیزات محاسباتی متناسب با هوش مصنوعی رقابت خواهد کرد. این امر هم پرهزینه و هم پرخطر به نظر میرسد، با توجه به اینکه اینتل دیر شروع خواهد کرد: انویدیا سال گذشته طراحی چنین تجهیزاتی را آغاز کرد و اکنون در حال تولید است.
آنچه تاکنون در استراتژی تان غایب بوده، یک تغییر عمیقتر در کسبوکار اینتل است. اندی گروو، مدیر افسانهای اینتل که مربی گلسینجر بود، موج کنونی هوش مصنوعی را یک «نقطه عطف استراتژیک» مینامید که نیازمند اقدام قاطع بود - بسیار شبیه زمانی که خود اینتل در دهه ۱۹۸۰ تولید تراشههای حافظه را کنار گذاشت. در آن زمان، تولیدکنندگان ژاپنی حافظه را ارزانتر تولید میکردند و آن را برای اینتل زیانده میساختند. بنابراین اینتل به بازار نوپای پردازندههای رایانههای شخصی روی آورد.
امروزه، برخی تحلیلگران پیشنهاد میکنند که اینتل باید عملیات تولیدی خود را از بخشهای طراحی تراشه و بازاریابی جدا کند، و از روندی پیروی کند که مدتهاست در صنعت جا افتاده است. این شرکت میتواند سرمایهگذاران خارجی را در عملیات تولیدی جذب کند تا سرمایه بیشتری به دست آورد، کاری که شرکت در حال حاضر در حال مذاکره برای انجام آن است.
سرمایهگذاران تاکنون از تان استقبال کردهاند و از زمان انتصاب او در ماه مارس، سهام شرکت ۱۰ درصد افزایش یافته است. اما اگر او به زودی مسیر جدیدی را که هم امیدوارکننده و هم به اندازه کافی متمایز از مسیر گلسینجر باشد، بیان نکند، ممکن است صبر بازار به سر آید.