شرکت آپولو بیش از ۱۵ میلیارد دلار از بانک فدرال وام مسکن (FHLB) دی‌موین، یکی از ۱۱ بانک خصوصی تحت حمایت دولت، وام گرفته است. در ۲۵ مارس، این غول بازارهای خصوصی برای اولین بار در جدول رده‌بندی سالانه مؤسساتی که وام‌های FHLB دریافت می‌کنند، در رتبه هفتم قرار گرفت. (جی‌پی مورگان چیس در صدر بود؛ پنج بانک کوچکتر بقیه فهرست را تشکیل می‌دادند).
این شرکت نامزد آشکاری برای یارانه‌های دولتی نیست، حتی اگر این یارانه شامل ضمانت‌های ضمنی به جای پول نقد باشد، و حتی کمتر برای کمک‌های سخاوتمندانه‌ای که از طریق یک بانک منتقل می‌شود. به هر حال، بهترین استدلال برای اعتبار خصوصی - وام‌دهی که توسط آپولو و همتایانش انجام می‌شود - فاصله آن از بانک‌هایی با تأمین مالی ناپایدار و با پشتیبانی دولت است.
چه اتفاقی در حال رخ دادن است؟ بانک‌های FHLB در دوران رکود بزرگ برای افزایش مالکیت خانه از طریق وام‌دهی با پشتوانه دارایی‌های مسکن ایجاد شدند. از آنجایی که بازار فرض می‌کند که اجازه ورشکستگی به آنها داده نخواهد شد، با نرخ‌هایی مشابه اوراق خزانه آمریکا وام می‌گیرند. از ۱.۲ تریلیون دلار کل استقراض آنها، بیش از نیمی از صندوق‌های بازار پول (MMFها) تأمین می‌شود. بانک‌های FHLB به بانک‌ها و بیمه‌گرانی که مالک آنها هستند، وام پرداخت می‌کنند. در طول بحران‌ها، آنها نقدینگی فراهم می‌کنند. آنها به آپولو، تأمین مالی ارزان برای آتِنی (Athene)، بازوی عظیم بیمه عمر آن مستقر در دی‌موین، ارائه می‌دهند.
این وضعیت عجیب، تاریخ اخیر بانک‌های FHLB را منعکس می‌کند. ورشکستگی بانک واشنگتن میوچوآل در سال ۲۰۰۸، FHLB سیاتل را از بزرگترین مشتری خود محروم کرد و سرمایه‌گذاری‌های بد در اوراق بهادار با پشتوانه وام مسکن را تشدید نمود. در سال ۲۰۱۵، FHLB سیاتل با همتای خود در آیووا ادغام شد. FHLB دی‌موین اکنون به طور غیرمنتظره‌ای بزرگترین بانک در میان FHLBها است.
در طول بحران مالی جهانی ۲۰۰۷-۲۰۰۹، یک صندوق MMF که بدهی لمن برادرز را در اختیار داشت، ارزش سهام خود را از ۱ دلاری که سرمایه‌گذاران فکر می‌کردند امن است، کاهش داد و باعث بازخرید وحشت‌زده شد. مقررات متعاقباً MMFها را از وام‌دهی به بانک‌ها به سمت بدهی‌های با پشتوانه دولتی، از جمله بدهی FHLB، سوق داد که اکنون ۱۱ درصد از دارایی‌های MMFها را تشکیل می‌دهد. در طول آشفتگی سال ۲۰۲۳، زمانی که استقراض بانک‌ها از FHLBها به شدت افزایش یافت، حدود ۴۰ درصد از سپرده‌هایی که از بانک‌ها به سمت MMFها سرازیر شدند، از این طریق به آنها بازگردانده شد.
قوانین سخت‌گیرانه بانکی نتیجه دیگری از بحران مالی بود که راه را برای رشد سریع شرکت‌های اعتبار خصوصی، از جمله آپولو، هموار کرد، زیرا آنها سهم بازار را از رقبای اکنون محدود شده خود گرفتند. آتِنی بیشتر از هر بیمه‌گر آمریکایی دیگری، مستمری (یک محصول بازنشستگی) می‌فروشد. این شرکت وجوه را در بدهی خصوصی سرمایه‌گذاری می‌کند که اغلب توسط خود آپولو ایجاد شده است.
یک نتیجه‌گیری از این داستان‌های پس از بحران این است که تأثیر مقررات مالی به اندازه بازار سهام قابل پیش‌بینی است. نتیجه‌گیری دیگر ممکن است این باشد که باهوش‌ترین افراد در وال استریت راهی برای فریب مردم عادی و به خطر انداختن ثبات مالی پیدا کرده‌اند. آیا این درست است؟
هربرت هوور، که به خاطر سد هوور مشهور است، بانک‌های FHLB را برای کمک به مردم عادی تأسیس کرد و آپولو سردسته صنعتی است که اغلب به انجام عکس آن متهم می‌شود. قانون‌گذاران با ناخشنودی از رشد بدهی‌های غیرسنتی بیمه‌گران (هر چیزی غیر از فروش بیمه) صحبت می‌کنند. وام‌دهی FHLB به بانک‌ها از سال ۲۰۲۳ کاهش یافته و استقراض توسط بیمه‌گران عمر به ۱۶۰ میلیارد دلار، یک رکورد، افزایش یافته است. بازار اوراق با پشتوانه قرارداد تأمین مالی، نوع دیگری از بدهی، نیز داغ است.
با این حال، واقعیت پیچیده‌تر است. اگرچه وام‌دهی به آپولو کمک چندانی به پیشبرد مأموریت بانک‌های FHLB یعنی حمایت از تأمین مالی مسکن نمی‌کند، اما بیشتر عملیات آنها نیز چنین نیست. شواهد کمی وجود دارد که نشان دهد روی آوردن بیمه‌گران عمر به بدهی، آنها را در برابر هجوم برای برداشت سپرده آسیب‌پذیر می‌کند، همانطور که در طول بحران مالی اتفاق افتاد.
برخی پیشنهاد می‌کنند که سیستم FHLB را با تغییر عضویت آن یا افزایش سهم سود اختصاص یافته برای حمایت از مسکن مقرون‌به‌صرفه، با هدف اصلی خود همسوتر کنند. در عوض، باید به طور کلی به کار آن پایان داد. راه‌های بهتری برای اجرای سیاست مسکن وجود دارد. هر چرخ‌دنده‌ای در سیستم مالی که تا این حد به ضمانت‌های دولتی ضمنی متکی باشد، معیوب است. علاوه بر این، در یک بحران، گزینه تأمین مالی FHLB ممکن است لحظه‌ای را که بانک‌های مشکل‌دار برای کمک به فدرال رزرو مراجعه می‌کنند به تعویق بیندازد و پاکسازی نهایی را بدتر کند.
دولت ترامپ در حال بررسی برنامه‌هایی برای خصوصی‌سازی فَنی‌مِـی و فِرِدی‌مَک، خریداران وام مسکن که در طول بحران مالی تحت نظارت دولت قرار گرفتند، است. پایان دادن به امتیازات FHLB منفعت نقدی مشابهی به همراه نخواهد داشت. اما ممکن است برای تمایل آشکار رئیس جمهور به کاهش شدید دخالت دولت در بازارها جذاب باشد و در عین حال آنها را ایمن‌تر کند.