نویسنده مدیر عامل شرکت استخدام حقوقی Major, Lindsey & Africa است.
تنها چند روز پس از بازگشت دونالد ترامپ به کاخ سفید در ماه ژانویه، یک وکیل با تجربه بخش اجرای قوانین در کمیسیون بورس و اوراق بهادار آمریکا (SEC) تلفن را برداشت. او با صدایی آمیخته با ناامیدی به من گفت: «آماده رفتن هستم.»
او سال‌ها به پاسخگو کردن وال استریت افتخار می‌کرد. اما اکنون حس می‌کرد مانند نجات غریقی است در استخری که شناگری ندارد. پرونده‌ها به شدت کند شده بودند. مقررات‌زدایی، که یکی از مشخصه‌های اصلی دستور کار دولت بود، حس هدفی را که به حرفه‌اش معنا می‌بخشید، از بین برده بود. فشار سیاسی تصمیم‌گیری را بیش از پیش پیچیده کرده و تحقیقات متوقف شده بودند. او تنها کسی نبود که احساس بیکاری می‌کرد. یکی از اعضای ارشد سابق به من گفت: «من برای حاشیه‌نشینی استخدام نشده بودم.»
در سراسر کمیسیون بورس و اوراق بهادار آمریکا (SEC)، متخصصان حقوقی و انطباق با مقررات بی‌سر و صدا در حال ترک این سازمان هستند. علاوه بر خروج‌های داوطلبانه، بازسازی داخلی نیز متخصصان را به بیرون سوق می‌دهد. به اصطلاح «دپارتمان بهره‌وری دولتی» (Doge) استعفاها را تشویق کرده، به دنبال لغو اجاره دفاتر منطقه‌ای و حذف پست‌های ارشد است.
این خروج تازه آغاز شده است، اما تأثیر آن بر وال استریت می‌تواند عمیق باشد. با از دست دادن مجریان باتجربه توسط این نهاد، شرکت‌ها ممکن است تصور کنند که با چشم‌انداز نظارتی ملایم‌تری روبرو هستند. با این حال، تغییر در SEC به معنای ناپدید شدن آن نیست - کسانی که این لحظه را اشتباه تفسیر کنند، ممکن است خود را به طرز خطرناکی در معرض ریسک قرار دهند.
وقتی ناظران باتجربه از در خارج می‌شوند، حافظه سازمانی نیز با آن‌ها از بین می‌رود. SEC با کارشناسان کمتری باقی می‌ماند که ظرایف اجرای قوانین را درک می‌کنند. این امر شروع تحقیقات جدید، پیگیری پرونده‌های موجود یا بازدارندگی مؤثر از تخلفات را دشوارتر می‌کند. توانایی این نهاد برای عمل به عنوان یک کنترل معتبر بر تخلفات مالی، درست زمانی که بازارها در حال تطبیق با رژیم نظارتی سهل‌گیرانه‌تر هستند، در حال فرسایش است.
برای شرکت‌ها، این چشم‌انداز متغیر SEC هم فرصت و هم ریسک است. برخی ممکن است فقدان قدرت اجرایی را چراغ سبزی برای نادیده گرفتن قوانین بدانند. اما این یک قمار خطرناک است. آخرین باری که مقررات‌زدایی شرکت‌ها را به پذیرش ریسک‌های بزرگ‌تر تشویق کرد، به بحران مالی سال ۲۰۰۸ کمک کرد. اولویت‌های اجرایی ممکن است تغییر کنند، اما آونگ همیشه به عقب برمی‌گردد. وقتی این اتفاق بیفتد، شرکت‌هایی که در فرهنگ انطباق خود سستی کرده‌اند، ممکن است با عواقب شدیدی روبرو شوند.
حتی تحت یک دولت طرفدار مقررات‌زدایی، نهادهای نظارتی مالی ناپدید نمی‌شوند. بخش بازرسی SEC همچنان فعال است، همانطور که نهادهای نظارتی ایالتی مانند دپارتمان خدمات مالی نیویورک فعال هستند. تعهدات انطباق تحت چارچوب‌های جهانی، مانند قوانین ضد پولشویی و الزامات افشا در مورد مسائل محیط زیستی، اجتماعی و حاکمیتی (ESG)، همچنان نگرانی‌های مبرمی هستند. شرکت‌هایی که اکنون سرعت خود را کم می‌کنند، ممکن است زمانی که جریان به ناچار تغییر کند، خود را ناآماده بیابند.
این امر به ویژه در حوزه‌هایی مانند نظارت بر رمزارزها و مقررات صندوق‌های خصوصی مشهود است. در حالی که ممکن است ناظران فدرال اجرای قوانین را کند کرده باشند، دادستان‌های کل ایالتی و نهادهای نظارتی بین‌المللی در حال تشدید نظارت هستند. فشار برای شفافیت بیشتر در ساختار کارمزدهای سرمایه‌گذاری خصوصی از بین نرفته است - بلکه صرفاً به یک میدان نظارتی متفاوت منتقل شده است. به همین ترتیب، در حالی که نظارت SEC بر دارایی‌های دیجیتال ممکن است رو به کاهش باشد، ناظران اروپایی و آسیایی در حال سفت‌تر کردن کنترل خود هستند.
با تعداد کمتر ناظران در SEC، مدیران دارایی، بانک‌ها و کارگزار-معامله‌گران فرصتی دارند تا این تخصص را به درون سازمان خود بیاورند. شرکت‌هایی که اکنون روی این استعداد سرمایه‌گذاری می‌کنند، مزیت استراتژیک کسب خواهند کرد. مقامات سابق SEC درک درونی از چگونگی تغییر اولویت‌های نظارتی و اینکه تلاش‌های اجرایی احتمالاً در کجا متمرکز خواهند شد، به ارمغان می‌آورند. حضور آن‌ها می‌تواند وضعیت انطباق شرکت را بهبود بخشد، اعتبار ایجاد کند و اعتماد سرمایه‌گذاران را تقویت نماید.
برای شرکت‌هایی که دیدگاه بلندمدت دارند، اکنون زمان آن است که به جای کاهش، بر انطباق با مقررات تأکید مضاعف کنند. تقویت تیم‌های داخلی، انجام ارزیابی‌های ریسک پیشگیرانه و حفظ فرهنگ صداقت، آن‌ها را متمایز خواهد کرد.
خروج نیروها از SEC فقط یک مسئله مربوط به کارکنان نیست؛ این یک تغییر با پیامدهای پایدار برای بازارهای مالی است. در حالی که فرسایش ظرفیت اجرایی ممکن است در کوتاه‌مدت به یک محیط کسب و کار سهل‌گیرانه‌تر منجر شود، اما همچنین شبح بی‌ثباتی بلندمدت را افزایش می‌دهد. سوال این نیست که آیا اجرای قوانین در حال ناپدید شدن است، بلکه چگونه در حال تحول است. هوشمندترین بازیگران تشخیص خواهند داد که در حالی که جریان‌های نظارتی تغییر می‌کنند، نیاز به انطباق قوی هرگز از بین نمی‌رود.
همانطور که یکی از مقامات سابق SEC بیان کرد، «ناظران ممکن است بیایند و بروند اما اجرای قوانین هرگز واقعاً ناپدید نمی‌شود. شرکت‌هایی که امروز آماده می‌شوند، آن‌هایی خواهند بود که فردا پیشرفت می‌کنند.»