هیولاهای غول‌پیکر گوزو و دیگر عجایب نمایشگاه اسباب‌بازی
مانند یک سربروس (سگ سه‌سر اساطیری) پولیشی و باد شکم‌دار، هیولای گوزوی (Fart Monster) آبی‌رنگ ۷ فوتی در آستانه ورودی نمایشگاه اسباب‌بازی نیویورک ایستاده بود. چشمانش گشاد، لبخندش دیوانه‌وار بود و از بلندگویی مخفی، با صدایی رسا گوز در می‌کرد. پشت هیولای گوزو، در فضایی به وسعت ۳۶۲,۵۸۰ فوت مربع (حدود ۳۳,۷۰۰ متر مربع)، بیش از ۸۰۰ دلال، خریدار و تولیدکننده اسباب‌بازی برای گردهمایی سالانه خود، که بزرگترین در نوع خود در ایالات متحده است، جمع شده بودند.
اسباب‌بازی‌ها تجارت بزرگی هستند. طبق اعلام انجمن اسباب‌بازی، یک گروه تجاری، سالانه سه میلیارد اسباب‌بازی در ایالات متحده فروخته می‌شود. این بازاری به ارزش ۴۲ میلیارد دلار است، معادل کل تولید ناخالص داخلی لتونی. صد و نوزدهمین دوره نمایشگاه اسباب‌بازی در سه طبقه از مرکز جیکوب جاویتس، یک سالن همایش عظیم شیشه‌ای در منتهی‌الیه غربی منهتن، برگزار شد و به راهروها و اتاق‌های کنفرانس فراوان این محل نیز کشیده شده بود.
در داخل، بر روی فرش‌های موقت و بتن سخت، بیش از ۱۸۰۰۰ خریدار اسباب‌بازی با کارت گردن‌آویز، افراد مطلع صنعت و پیش‌بینی‌کنندگان ترند در راهروها پرسه می‌زدند و غرفه‌ها را زیر نظر داشتند و به دنبال پدیده بزرگ بعدی بودند. (نکته قابل توجه غیبت کودکان بود. ورود افراد زیر سن قانونی ممنوع است، اگرچه چند اینفلوئنسر کودک به عنوان خبرنگار وارد شدند.) آیا توپ‌های کوش (Koosh balls) دوباره باز خواهند گشت؟ کدام موجود عجیب و غریب افسانه‌ای امسال جایگزین نهنگ تک‌شاخ و تک‌شاخ درخشان خواهد شد؟ آیا چیزی می‌تواند جایگزین ترند آکسولوتل (axolotl) از سال ۲۰۲۴ شود؟ آیا بخت و اقبال دانکن (Duncan)، سازنده یویو از سال ۱۹۲۹، بالا خواهد رفت یا پایین یا بالا و پایین و بالا و پایین؟
برای یک چشم کارکشته، چیدمان نمایشگاه اسباب‌بازی، مانند همه نمایشگاه‌های تجاری، سرنخ‌هایی از جایگاه بازیگران داشت. شرکت‌های بزرگ طبقه وسیع بالایی را اشغال کرده بودند. آنها از فضای خام، غرفه‌های مفصلی ساخته بودند. برای ورود به غرفه پوکمون (Pokémon)، باید از یک پورتال دایره‌ای درخشان عبور می‌کردید. غرفه لگو (Lego) عظیم و به شدت مستحکم بود، و نه فقط با آجر. برای ورود به اتاق قفل‌شده‌ای که حاوی جدیدترین مجموعه‌ها است، باید یک توافق‌نامه عدم افشا امضا کرده و از دو ایست بازرسی عبور کنید. در داخل، در امتداد دیوارها، جدیدترین محصولات لگو قرار داشتند. (اگرچه بیشتر آنها در ساب‌ردیت Legoleak ظاهر شده‌اند.) برخی، مانند یک کافه فرانسوی ۱۱۰۱ قطعه‌ای از مجموعه جدید رستوران‌های جهان، فوق‌العاده دقیق بودند. یک قطعه لگو برای قسمت کف‌دار شیر کاپوچینو و یک سیستم نقطه فروش وجود داشت. این مجموعه در نمایشگاه اسباب‌بازی رونمایی شد. برخی دیگر، مانند مدل آتشین ۴۷۴ قطعه‌ای افرا ژاپنی، افزوده‌ای به خط محبوب گیاه‌شناسی (Botanicals)، در اواخر سال عرضه خواهند شد.
مدل‌های نمایشگاه اسباب‌بازی توسط تیم‌های تخصصی در ایالات متحده و دانمارک طی صدها ساعت مونتاژ شده بودند. تنش بین مجموعه‌های دارای مجوز - جنگ ستارگان (Star Wars)، مارول: انتقام‌جویان (Marvel: Avengers)، ارباب حلقه‌ها (Lord of the Rings) - با قطعات بسیار خاص‌شان و مجموعه‌های کلاسیک (Classic) بازتر، با آجرهای پلاستیکی استاندارد اما بسیار سازگارشان، مشهود بود. انتخاب به نظر مانوی و عمیق می‌رسید: آیا آنچه را که بود احیا کنیم یا آنچه را که خواهد بود بسازیم؟
اما حتی با وجود اینکه دنیای لگو به نظر بی‌پایان گسترده می‌رسید، یک نماینده خوش‌رو از لگو به من اطلاع داد که این شرکت به طور منظم قطعاتی را که هدف خود را انجام داده‌اند بررسی و بازنشسته می‌کند. همه چیز تغییر می‌کند، omnia mutantur (همه چیز در حال تغییر است).
اما لگو انحصار بلوک‌های پلاستیکی را ندارد. در آن سوی سالن همایش، در غرفه‌ای که در مقایسه زاهدانه بود، کوبی (COBI)، یک سازنده آجرهای پلاستیکی در اتحادیه اروپا، ایستاده بود. قفسه‌ها با مجموعه‌های دقیقی برای یک فولکس‌واگن گلف مدل ۱۹۸۳ و یک بوئینگ ۷۸۷ دریم‌لاینر پر شده بود. همانطور که چاد اسنایدر، مدیر کل، به من گفت، خط تولید با دقت تاریخی به ویژه در میان کهنه‌سربازان مسن محبوب است که دستانشان برای نقاشی مدل‌های سنتی بیش از حد لرزان است. قفسه‌ها با جت‌های جنگنده جنگ کره و تانک‌های آلمانی دقیق از نظر تاریخی جنگ جهانی دوم، با دوبرمن‌های کوچک، قرقره‌های سیم خاردار حلقوی و سربازان استتار شده پر شده بود.
تقریباً همه چیز در طبقه بالای مرکز همایش بر اساس مالکیت معنوی دارای مجوز بود. من مجسمه‌های فوق‌العاده دقیق هری پاتر (Harry Potter) از برند سوئیسی اشلایش (Schleich) و مکعب‌های شاشیبو (Shashibo Cubes) هلو کیتی (Hello Kitty) را دیدم. کی تان، از شرکت تولیدکننده ماشین‌های آرکید UNIS Technology، جلوی ردیف‌هایی از ایموجی‌های (emoji) پرشده ایستاده بود، در حالی که بقیه - مدفوع، درماندگی، یکی خندان که رنگین‌کمان استفراغ می‌کند - در یکی از ماشین‌های شرکت چپانده شده بودند. تان گفت: «ایموجی ۲۰۰,۰۰۰ چهره دارد. ما حق توسعه هر یک از چهره‌ها را روی پولیش داریم. ما ۲۰۰ [واحد نگهداری موجودی - SKU] داریم. امسال هدف ما ۴۰۰ واحد است.»
در نزدیکی، غرفه‌ای برای بایسیکل (Bicycle)، شرکت کارت‌بازی ۱۴۰ ساله مستقر در اوهایو، قرار داشت. تامی ترتا، مدیر حساب استراتژیک شرکت، توضیح داد: «یکی از ستون‌های استراتژیک ما در کمپین بازاریابی‌مان بازگشت به بازی اجتماعی ورق است. این خانواده را دور هم جمع می‌کرد. ما در تلاشیم تا گروه سنی مخاطبان خود را دوباره به سمت بازی با ورق سوق دهیم و می‌توانیم این کار را با دارایی‌های دیزنی (Disney) خود انجام دهیم.» یک دسته کارت آلیس در سرزمین عجایب (Alice in Wonderland) وجود داشت؛ یکی متشکل از گربه‌ها و سگ‌ها؛ دیگری از کوکو (Coco) و از موانا (Moana) (که در برخی مناطق خارج از ایالات متحده وایانا نامیده می‌شود) و داستان اسباب‌بازی (Toy Story).
ناگهان، ساشا جانستون، شعبده‌بازی از غرفه مجاور ماروینز مجیک (Marvin’s Magic)، حرف ما را قطع کرد. او در حالی که ماهرانه دسته‌ای کارت را باد می‌زد، گفت: «یک کارت انتخاب می‌کنید؟» ترتا چشمانش را چرخاند اما با خوشرویی یکی را انتخاب کرد. ترتا توضیح داد: «شعبده‌بازان روکش بالشتک هوا (air-cushion finish) را دوست دارند»، با اشاره به بافت کارت‌ها. «بازیکنان دوست دارند که علامت‌گذاری کارت‌ها دشوار باشد.»
جانستون، که ساعتی پر زرق و برق به دست داشت، یک ۱۰ دل از جیبش بیرون آورد. «این کارت شماست؟» ترتا سر تکان داد و جانستون تعظیم کرد و به غرفه‌اش بازگشت.
نمایشگاه تماماً مشتقات دارای مجوز نبود. در غرفه ۳۱۱۵، میزی پر از کیک‌ها، کاپ‌کیک‌ها و شیرینی‌های کوچک، نرم و چسبنده به رنگ پاستلی زیر نور فلورسنت می‌لرزید. لورا بایندر، معاون توسعه محصول شرکت کانادایی ORB toys، توضیح داد که تابا-لیشس (Taba-licious)، نام این اسباب‌بازی، آخرین ترند ویروسی رسانه‌های اجتماعی است. او با اشاره به لاستیک ترموپلاستیک (thermoplastic rubber - TPR) توضیح داد: «این ماده‌ای به نام TPR است. ما تغییرات اختصاصی‌ای ایجاد کردیم تا نهایت نرمی را بدست آوریم. جوجه‌ها بسیار محبوب بوده‌اند.» او به ویترینی اشاره کرد که هر جوجه در یک کیسه وینیل محصور شده بود. «الگوی بازی این است که مردم دوست دارند آنها را در کیسه فشار دهند.»
جوجه‌های کوچک به نوعی موتیف بودند. در غرفه دیگری، شرکتی به نام Kangaru Toys، آب‌نبات عید پاک پیپس (Peeps) را به اسباب‌بازی‌های نرم، تزئین‌کننده تخم‌مرغ و عروسک‌های بزرگ تبدیل کرده بود. بقیه غرفه با انواع دیگر آب‌نبات‌هایی که به پلاستیک تبدیل شده بودند اشغال شده بود: ماژیک‌های هات تامالز (Hot Tamales)، دفترچه‌های معطر جولی رنچرز (Jolly Ranchers)، خودکارهای رنگین‌کمانی هاریبو (Haribo). (به نظر می‌رسد مرز بین آنچه خوراکی است و آنچه نیست، همواره در حال باریک شدن است.)
هوای سالن جاویتس سنگین از رایحه‌های بیمارگونه بود، هاله‌ای نامرئی از پشمک مصنوعی، لیمو، لیموترش و انگور. به نظر می‌رسید بخش اعظم آن از غرفه ScentCo، سازنده، از جمله موارد دیگر، مدادهای معطر (Smencils)، خودکارهای معطر (Smens)، خمیر بازی معطر لذیذ (Geladough) و بالشتک‌های گوزوی پشمالوی معطر به نام Fart Monsters (هیولاهای گوزو) متصاعد می‌شود. همانطور که کریس کوت، بنیانگذار و رئیس شرکت، به من توضیح داد: «من فقط عروسک‌های پولیشی و بالشتک‌های گوزو را دیدم و فکر کردم، چرا که نه؟» هر هیولای گوزو شامل یک بالشتک گوزو با پودر معطر در داخل و یک روپوست پولیشی زیبا است. «سبز آن لیموترش است؛ بنفش آن انگور؛ آبی آن کیوی.»
من به سمت زیبایی نسبتاً طبیعت‌گرایانه غرفه ۲۶۲۳، متعلق به فولک‌منیس (Folkmanis)، شرکتی با قدمت نزدیک به ۵۰ سال که در عروسک‌های خوش‌ساخت تخصص دارد، فرار کردم. سارا لافرتی دستش را عمیقاً درون یک پتروداکتیل (pterodactyl) پولیشی آبی فرو برده بود. او با خوشامدگویی به من قار کشید. عروسک‌ها لمسی و به زیبایی ساخته شده‌اند. آنها به دنیای طبیعی اشاره دارند اما با رگه‌ای از هوس. به علاوه، مانند همه عروسک‌ها، تعاملی هستند. در حالی که لافرتی مرا در غرفه می‌گرداند - از میان جدیدترین عروسک‌ها، از جمله یک بوبی پاآبی (bluefooted booby)، یک خرچنگ نعل اسبی (horseshoe crab) و یک پروانه مورفو آبی (blue morpho butterfly) - توضیح داد که بیشتر کسانی که در غرفه فولک‌منیس کار می‌کردند، به نوعی عروسک‌گردان بودند. لافرتی اخیراً ساخت عروسک‌های صخره فراگل (Fraggle Rock) را که برای نمایش زنده در نظر گرفته شده بودند، به پایان رسانده است.
نکته قابل توجه غیبت کودکان بود. ورود افراد زیر سن قانونی ممنوع است، اگرچه چند اینفلوئنسر کودک به عنوان خبرنگار وارد شدند.
اگرچه دفتر مرکزی این شرکت در امریویل، کالیفرنیا است، عروسک‌های فولک‌منیس در آسیا تولید می‌شوند. آنها تنها نیستند. تقریباً ۸۰ درصد اسباب‌بازی‌های فروخته شده در ایالات متحده در چین تولید می‌شوند و ۸۰ تا از آن تولیدکنندگان، مجموعه‌ای تنگ از غرفه‌ها را در پشت سالن به نام پاویون چین (China Pavilion) اشغال کرده‌اند. آنجا، در شرایطی نسبتاً спартанتر، نمایندگانی برای شرکت‌هایی مانند Dongguan Xingde Toys, Garment Co و Zhejiang Taixing Kid Toy Co پیدا کردم. آنها در غرفه‌های خود زیر درختان نخل بادی و مجسمه‌های آزادی پلاستیکی ارزان نشسته بودند. زن جوانی با پیرسینگ لب، کلاه میگوی پولیشی به سر داشت. او سیخ‌های میگو را روی کبابی از شرکت Dongguan Yuankang Toy Manufacturing Co., Ltd، تولیدکننده‌ای مستقر در پایتخت اسباب‌بازی چین، دونگ‌گوان، به صورت نمایشی می‌پخت. او فریاد زد: «میگو!» سپس تی‌شرت زنی را که از کنارش رد می‌شد شناخت. زن کلاه میگویی پرسید: «شما به RISD (مدرسه طراحی رود آیلند) رفتید؟»
زن تی‌شرت پوش که نامش جس براون بود، پاسخ داد: «من آنجا استاد هستم.» او طراحی اسباب‌بازی را در مدرسه طراحی رود آیلند (Rhode Island School of Design) تدریس می‌کند و یکی از معدود رنگین‌پوستانی بود که در زمان حضور من در نمایشگاه حضور داشت. پس از هفت سال کار در هاسبرو (Hasbro)، به دانشگاه پناه برده بود.
فروشنده میگو فریاد زد: «من به RISD رفتم!» او زیر لب افزود: «این فقط شغل جانبی من است.»
براون به من گفت که به نمایندگی از دانشجویانش آنجا بود. «متوجه شدم که نمی‌توانم تغییراتی را که در زمینه تنوع در صنعت می‌خواستم ایجاد کنم، بنابراین بهتر است زودتر در مسیر کار شروع کنم.»
در این زمینه، نشانه‌های امیدوارکننده‌ای در سطح زیرزمینی وجود داشت. غرفه‌ها ارزان‌تر، شرکت‌ها کوچک‌تر و اسباب‌بازی‌ها بیشتر حاصل دیدگاه فردی بودند. سامانتا اونگ، بنیانگذار JoeyDolls، مجسمه‌های پولیشی با ساری و آئو دای (لباس سنتی ویتنامی) را به نمایش گذاشته بود. جدیدترین محصول او، عروسکی کامبوجی به نام سوریا، یک یقه سنتی کامبوجی سورونگ کور به تن داشت. در نزدیکی، Puzzles of Color جدیدترین پازل خود را رونمایی کرده بود، ادای احترامی به کابوی کارتر بیانسه (Beyoncé’s Cowboy Carter). بسیاری از سازندگان اسباب‌بازی در این طبقه به دنبال توزیع‌کننده بودند. برخی از ایده‌های آنها فوق