سه سال از جنگ اوکراین می‌گذرد و همچنان به سوختن ادامه می‌دهد و جان‌ها و ثروت ملت‌ها را می‌بلعد. گسست دیپلماتیک ماه گذشته در دفتر بیضی کاخ سفید که به صورت زنده در سراسر جهان پخش شد، بحثی شدید درباره متحدان، دشمنان و منافع آمریکا در قرن بیست و یکم برانگیخت. اکنون، ولادیمیر پوتین در مورد یک توافق آتش‌بس کامل تعلل می‌کند و امیدوار است که ایالات متحده در برابر خواسته‌های او برای پایان کامل کمک‌های نظامی و اطلاعاتی به اوکراین تسلیم شود.
من از تلاش‌های پرزیدنت ترامپ برای عمل به وعده‌اش مبنی بر پایان دادن به این جنگ استقبال می‌کنم. با این حال، ایالات متحده همچنین باید قاطعانه با هر رویکردی که به آقای پوتین برای تجاوز بی‌رحمانه‌اش پاداش می‌دهد، مخالفت کند. در هفته‌های اخیر، بسیاری از هم‌حزبی‌های جمهوری‌خواه من - از جمله آقای ترامپ - با دستکش‌های مخملی با روسیه رفتار کرده‌اند، از محکوم کردن جنگ غیرقانونی آقای پوتین خودداری کرده‌اند و حتی اوکراین را به خاطر شروع آن سرزنش کرده‌اند. در حالی که کاخ سفید برای پایان دادن به جنگ و ایجاد صلح عادلانه و پایدار تلاش می‌کند، حزب من باید تعهد خود را برای مخالفت با توسعه‌طلبی آقای پوتین و حمایت از دفاع اوکراین از حاکمیت خود تجدید کند.
این کار با اذعان صادقانه به منشاء درگیری کنونی آغاز می‌شود. تجاوز مسکو به اوکراین به بیش از یک قرن پیش بازمی‌گردد، زمانی که اتحاد جماهیر شوروی جنبش استقلال اوکراین را سرکوب کرد. تحت حکومت سرکوبگر ژوزف استالین، تخمین زده می‌شود که سه تا پنج میلیون اوکراینی در جریان «قحطی مرگ» بدنام هოლოდومور در دهه 1930 جان خود را از دست دادند. تا زمان سقوط دیوار برلین در سال 1989، زندگی در اوکراین تحت کنترل شوروی با جمعی‌سازی، ناپدید شدن‌ها، اعدام‌ها و گولاگ‌ها تیره و تار شده بود.
در سال 1994، پس از انحلال اتحاد جماهیر شوروی، رهبران اوکراین، روسیه، بریتانیا و ایالات متحده تازه استقلال یافته در مجارستان گرد هم آمدند تا یادداشت تفاهم بوداپست را امضا کنند. این توافق، تضمین‌های امنیتی صریحی را برای اوکراین ارائه کرد - از جمله تعهد روسیه به احترام به مرزهای آن - در ازای اینکه اوکراین تسلیحات هسته‌ای خود را رها کند. معلوم شد، این لحظه‌ای دیگر از «صلح در زمان ما» بود.
بیست سال بعد، در سال 2014 - مدت‌ها پس از اینکه اوکراین سلاح‌های هسته‌ای خود را تسلیم کرد - ایالات متحده و بقیه اروپا به طرز شرم‌آوری از این تعهدات امنیتی دست کشیدند، زمانی که آقای پوتین به ارتش روسیه دستور داد تا شبه جزیره کریمه را ضمیمه و اشغال کند. سخنرانی‌هایی انجام شد و چند تحریم اعمال شد، اما غرب اجازه داد تجاوز آشکار آقای پوتین پابرجا بماند و راه را برای تهاجم تمام عیار او در فوریه 2022 هموار کرد.
این تاریخ نشان می‌دهد که آمریکا موظف است به ارائه کمک به اوکراین تا زمانی که روسیه به مذاکرات صلح عادلانه و منصفانه متعهد شود، ادامه دهد. این بدان معناست که اوکراین را در گفتگو شرکت دهیم.
و اگر از اوکراین خواسته شود که قلمرویی را به روسیه واگذار کند، ایالات متحده باید آماده ارائه کمک‌های امنیتی بیشتر و حمایت از حضور نظامی به رهبری اروپا در اوکراین باشد. در غیر این صورت، نمی‌توانیم اعتماد کنیم که آقای پوتین به قول خود عمل خواهد کرد.
با ورود جنگ به چهارمین سال خود، آمریکایی‌ها به طور قابل درک می‌پرسند که چرا ایالات متحده باید به حمایت از کی‌یف ادامه دهد. آنها می‌پرسند که آیا توانایی آن را داریم، آیا این جنگ ماست یا اینکه سرنوشت اوکراین واقعاً برای آنها مهم است.
به نظر من، پاسخ ساده است: حمایت از اوکراین در مبارزه با تجاوز روسیه نه تنها از نظر اخلاقی درست است، بلکه به نفع منافع ملی ما نیز هست، زیرا هزینه آینده رها کردن اوکراین بسیار بیشتر از سرمایه‌گذاری است که ما برای رد تجاوز روسیه انجام داده‌ایم.
پیروزی روسیه در این جنگ به سرعت و به طور قابل پیش‌بینی به فراتر از مرزهای اوکراین گسترش خواهد یافت. اظهارات و اقدامات آقای پوتین به وضوح نشان می‌دهد که او به دنبال احیای مرزهای قدیمی شوروی و بازیابی شکوه سابق روسیه امپراتوری است. او که خود را پتر کبیر مدرن می‌داند، گرجستان، مولداوی و جمهوری‌های بالتیک را "ایالت‌های مرتد" و دارایی‌های قانونی روسیه می‌داند.
عدم ایستادگی در برابر زورگویان فقط منجر به درگیری‌های بزرگتر و پرهزینه‌تر می‌شود. اگر آقای پوتین موفق شود، سایر رژیم‌های اقتدارگرا - مانند چین، ایران و کره شمالی - را تشویق می‌کند تا اقدامات تجاوزکارانه مشابهی را علیه همسایگان خود انجام دهند. این می‌تواند مجموعه‌ای از درگیری‌ها را ایجاد کند که منافع آمریکا و ثبات جهانی را تهدید می‌کند.
ما قبلاً این نمایش را تماشا کرده‌ایم. پس از جنگ جهانی اول، آمریکا معتقد بود که مشکلات اروپا به ما مربوط نیست، طرز فکری که به وقوع جنگ جهانی دوم کمک کرد و منجر به از دست رفتن میلیون‌ها نفر و ویرانی اقتصادی عظیمی شد.
در سال 1984، پرزیدنت ریگان هشدار داد که "تاریخ به ما می‌آموزد که جنگ‌ها زمانی شروع می‌شوند که دولت‌ها معتقدند هزینه تجاوز ارزان است." وی افزود: برای "حفظ صلح"، "ما و متحدانمان باید به اندازه کافی قوی باشیم تا هر متجاوز احتمالی را متقاعد کنیم که جنگ نمی‌تواند هیچ سودی به همراه داشته باشد، فقط فاجعه."
در حالی که نظرسنجی‌ها نشان می‌دهد که اکثریت آمریکایی‌ها از اوکراین حمایت می‌کنند، جلب حمایت جمهوری‌خواهان در کنگره برای کمک بیشتر به طور فزاینده‌ای دشوار شده است. جناح انزواطلب حزب پر سر و صدا است. برخی از مخالفان ادامه حمایت از اوکراین به نگرانی‌های معتبری در مورد مسئولیت مالی و بار فزاینده بدهی ملی بر مالیات دهندگان آمریکایی اشاره می‌کنند. من این نگرانی‌ها را درک می‌کنم و در آن سهیم هستم.
اما من همچنین همکارانم را تشویق می‌کنم تا دیدگاه گسترده‌تری نسبت به هزینه‌های تصمیمات سیاست خارجی خود داشته باشند. هنگامی که نیروهای روسی در فوریه 2022 به اوکراین حمله کردند، امواج شوک در سراسر جهان احساس شد: قیمت سوخت افزایش یافت، قبوض مواد غذایی افزایش یافت و زنجیره‌های تأمین جهانی - که قبلاً تحت فشار همه‌گیری قرار داشتند - با اختلالات بیشتری مواجه شدند. اوکراین یک نیروگاه کشاورزی است که گندم، ذرت و روغن آفتابگردان را به کشورهای آفریقایی، خاورمیانه و اروپا صادر می‌کند. اگر روسیه کنترل سواحل اوکراین و خطوط کشتیرانی دریای سیاه را به دست آورد تا این صادرات را مسدود کند، قیمت مواد غذایی در سراسر جهان، از جمله در ایالات متحده، افزایش خواهد یافت. اگر اوکراین شکست بخورد، جریان پناهندگان و بی‌ثباتی ناشی از آن، تجارت را مختل می‌کند، قیمت انرژی را افزایش می‌دهد، مصرف‌کنندگان آمریکایی را مجبور به صرف هزینه بیشتر می‌کند و رشد اقتصادی ایالات متحده را محدود می‌کند.
حمایت از اوکراین همچنین به معنای ارسال پیام روشنی به رهبران اقتدارگرا در سراسر جهان است مبنی بر اینکه آمریکا تسلیم نخواهد شد و از فتح خشونت‌آمیز ضعیف توسط قوی چشم‌پوشی نخواهد کرد. دولت باید کاملاً روشن کند که ما با دموکراسی، بازارهای آزاد و حاکمیت قانون همسو هستیم. اگر از این ارزش‌ها دور شویم، خطر از دست دادن آنچه آمریکا را به یک ملت بزرگ تبدیل می‌کند، وجود دارد.
صلح آسان نخواهد بود، اما ما باید تله انتخاب نادرست را رد کنیم. این امکان وجود دارد که به جنگ اوکراین پایان دهیم، با مسئول دانستن روسیه، وضوح اخلاقی خود را حفظ کنیم و منافع ملی بلندمدت آمریکا را در این فرآیند پیش ببریم. این یک لحظه رونالد ریگان است و خطرات برای همه ما بسیار زیاد است که در عزم خود تزلزل کنیم.
دان بیکن در کمیته خدمات مسلحانه مجلس نمایندگان خدمت می‌کند و پس از نزدیک به 30 سال خدمت در نیروی هوایی به عنوان سرتیپ بازنشسته شد.