کارآفرین جو دوسر آماده است تا هزینه‌های ناشی از تعرفه‌ها را بپردازد

اشلی تامپسون، مدیرعامل برند جو دوسر یک شبه Mush، واقع در شیکاگو، خود را برای روزی آماده می‌کند که ماده اولیه کلیدی او، جو دوسری که سال‌ها از کانادا تهیه کرده است، در پی موج تعرفه‌های جهانی دولت ترامپ، با بی‌ثباتی شدیدی مواجه شود.

تجارت او، که میوه کانادایی (برای طعم‌های جو دوسر) و پلاستیک (برای ظروف) را نیز تهیه می‌کند، انتظار دارد که این تعرفه‌ها - حتی اگر جو دوسر در حال حاضر توسط یک روزنه تجارت آزاد محافظت می‌شود - در یک زمان حساس، سود را کاهش دهد. و از آنجایی که کانادا آماده تلافی است، تامپسون می‌گوید Mush آماده است تا هزینه‌های اضافی احتمالی را بپردازد.

تامپسون 34 ساله، عضو کلاس فوربس زیر 30 سال 2020 می‌گوید: «ایده‌آل طلایی ما این است که تا حد امکان، اگر نه همه، جذب کنیم و تعرفه‌ها تأثیر زیادی بر اقتصاد ما نگذارند. این تیم تدارکات و تیم تولید را دوباره فعال کرده است تا به راه‌های دیگری فکر کنند که می‌توانیم در آن صرفه‌جویی کنیم.»

این بی‌ثباتی چالشی است که تامپسون خوشبختانه به آن عادت کرده است، پس از معامله اوراق بهادار با پشتوانه دارایی در گلدمن ساکس قبل از شروع Mush در سال 2015. و او پیش‌بینی می‌کند که این عدم اطمینان، مشتریان بیشتری را به سمت گزینه‌های مقرون به صرفه سوق می‌دهد، که او آماده عرضه آن است. تجارت صبحانه و میان‌وعده پر پروتئین او از آن زمان تاکنون به حدود 50 میلیون دلار درآمد سالانه تخمینی از توزیع در 12000 فروشگاه رسیده است. تامپسون خاطرنشان می‌کند که فروش مارس 2025 در هر دو معیار درآمد و واحدهای فروخته شده، بیشترین میزان در تاریخ شرکت بوده است. پیش‌بینی می‌شود Mush تا پایان امسال دویستمین فنجان جو دوسر خود را بفروشد.

تامپسون می‌گوید: «ما شتاب زیادی داریم. ما در یک نقطه عطف حیاتی قرار داریم.»

اما پیامدهای شوک‌های اقتصادی در اینجا هستند تا مهمانی را به هم بزنند. تامپسون، بزرگترین سهامدار فردی Mush، امیدوار است که تجارت او به اندازه کافی کم‌هزینه باشد و سودهایی که او در طول سال‌ها توانسته حفظ کند، این تجارت را در طول عدم اطمینان آینده حفظ کند.

او می‌گوید، کانادا همچنان جایی است که Mush جو دوسر خود را خریداری می‌کند. این کشور آمریکای شمالی دومین تولیدکننده بزرگ جو دوسر در جهان است - پس از روسیه - که مسئول حدود 15٪ از کل محصول، یا 3.3 میلیون تن است. آمریکا 4٪ رشد می‌کند که کمی کمتر از یک میلیون تن است. او توضیح می‌دهد که به سادگی به اندازه کافی وجود ندارد تا صنعت را حفظ کند: «اگر همه ما از کانادا منبع می‌گرفتیم و اکنون همه ما سعی می‌کنیم به ایالات متحده برویم،» تامسون خاطرنشان می‌کند، «این فقط عرضه و تقاضا است.»

کانادا از تعرفه‌های اولیه «متقابل» اعلام شده در 4 آوریل معاف بود، اما نخست وزیر کانادا همچنان متعهد شد که «با هدف و با قدرت» تلافی کند. تعرفه 25 درصدی دولت ترامپ بر روی تمام کالاهای کانادایی - از جمله غلات غله مانند جو دوسر - به مدت سه روز در اوایل سال جاری قبل از اینکه دولت ترامپ آن را لغو کند، اعمال شد. سازمان تجارت Cereals Canada در آن زمان گفته بود که این تعرفه‌ها «زنجیره‌های تأمین فرامرزی را قطع می‌کند و به روابط دیرینه بین ایالات متحده و کانادا آسیب می‌رساند.»

در حال حاضر، غلات معاف هستند، زیرا آنها تحت توافقنامه تجارت آزاد ایالات متحده-کانادا-مکزیک قرار می‌گیرند. اما رندی استریچار، رئیس Oatinformation، که بازارهای جو دوسر را در سراسر جهان تجزیه و تحلیل می‌کند، می‌گوید که این می‌تواند تغییر کند. استریچار می‌گوید: «آیا این نگرانی بر بازار سنگینی می‌کند؟ بله.» او اشاره می‌کند که تعرفه‌ها بر روی سایر منابع جو دوسر از اروپا، استرالیا و شیلی نیز به این معنی است که مشاغل ایالات متحده گزینه‌های کمتری در سطح جهان دارند. «من هرگز اینقدر غیرقابل پیش‌بینی بودن در تجارت ندیده‌ام.»

در عین حال، عرضه جو دوسر کانادا به پایین‌ترین حد خود رسیده است و خطر کمبود عرضه تا سال 2026 وجود دارد. آمریکایی‌ها بزرگترین مصرف‌کنندگان جو دوسر در جهان هستند و کانادا 98٪ از کل بازار ایالات متحده را در اختیار دارد.

استریچار اضافه می‌کند: «آنها هیچ انتخابی ندارند. آنها به آنها از کانادا نیاز دارند. این شرکت‌های غذایی در یک مکان سخت گیر افتاده‌اند.»

دانه‌های ایده Mush سال‌ها پیش کاشته شد. زمانی که تامپسون، یکی از پنج فرزند متولد شده از صاحبان مشاغل مستقل در نیوجرسی، در مقطع راهنمایی و دبیرستان بود، دوست داشت صبحانه خود را از قبل آماده کند - به این معنی که غلات و شیر را در یک ظرف می‌ریخت، اجازه می‌داد یک شب در یخچال بماند و فردا صبح Mush خیس را می‌خورد. تامپسون می‌گوید: «غلات ارزان هستند. فرآوری شده است، ماندگاری بالایی دارد. من آن را برای صبحانه، ناهار و شام می‌خوردم.»

سال‌ها بعد، تامپسون به دستور پختی که دلتنگش بود، یک تغییر سالم داد و الهام گرفت تا پست خود را در اتاق معاملات گلدمن ترک کند تا یک تجارت جو دوسر را شروع کند. پس از دریافت پاداش سال سوم خود، به کالیفرنیای جنوبی نقل مکان کرد تا این برند را راه اندازی کند و نام آن را Mush گذاشت، که به گفته او مخفف منبع نهایی سلامت بشر است.

اولین فروش او در بازارهای کشاورزان محلی انجام شد. سهولت در برداشتن یک وان جو دوسر یک شبه که همه در یخچال آماده بود، به سرعت محبوب شد، به ویژه در بین خریداران Whole Foods، که بسیاری از آنها به دنبال گزینه‌های صبحانه مناسب‌تر اما سالم‌تر به این برند روی آوردند.

تا سال 2019، Mush به شیکاگو نقل مکان کرده بود و 5 میلیون دلار فروش سالانه داشت. توزیع به 3000 فروشگاه در سراسر کشور رسید و تامپسون 1.3 میلیون دلار از سرمایه گذاران از جمله مارک کوبان، پیتر راحل، دریافت کرد. این موفقیت باعث شد تامپسون در فهرست 30 زیر 30 سال غذا و نوشیدنی 2020 قرار گیرد.

آخرین باری که این میزان عدم اطمینان به این صنعت ضربه زد، در سال 2020، تامپسون این تجارت را با یک استراتژی مغایر هدایت کرد: زمانی که بسیاری از برندهای غذایی به سمت فروش مستقیم به مصرف‌کننده تغییر کردند، Mush تجارت آنلاین خود را تعطیل کرد.

این ثابت کرد که موفقیت‌آمیز است، زیرا به دست آوردن مشتریان آنلاین سخت‌تر و گران‌تر شد، در حالی که نرخ حمل و نقل برای جعبه‌های یخچال‌دار افزایش یافت. در این میان، خرده‌فروشان با کمبود کالا در قفسه‌ها مواجه بودند، زیرا تامپسون بر تجربه خرید حضوری تمرکز داشت. تامپسون می‌گوید ذهنیت او در آن زمان این بود: «بیایید تمرکز را محدود کنیم و آنچه را که می‌دانیم خیلی خوب کار می‌کند، دو برابر کنیم.» اما اکنون که Mush خط تولید خود را به پروتئین بارهای مبتنی بر جو دوسر و بسته‌های جو دوسر یک شبه گسترش داده است، و حمل و نقل آن محصولات آسان‌تر از فنجان‌های تکی است، او اکنون تجارت تجارت الکترونیک خود را دوباره راه اندازی می‌کند.

از آنجایی که Mush - که حاوی قند افزوده، طعم دهنده‌های مصنوعی یا رنگ و مواد نگهدارنده نیست - در Costco، Target، Kroger و Sprouts فضای قفسه به دست آورده است، تامپسون سودها را دوباره در تجارت سرمایه‌گذاری کرده است. او همچنین 18 میلیون دلار از سرمایه گذاران خارجی جمع آوری کرده است.

Mush به برند پیشرو جو دوسر یک شبه تبدیل شده است، که تامپسون آن را مدیون امتناع از پرداخت به یک تولید کننده دیگر برای ساخت این محصول می‌داند. به همین دلیل است که بیشتر سودهای Mush صرف ساخت دو کارخانه تولیدی این شرکت در سالت لیک سیتی شده است. اکنون در مجموع 60000 فوت مربع فضا به ساخت جو دوسر، پر کردن آن جو دوسر در فنجان‌های تکی، مهر و موم کردن آن و ارسال آن به خواربارفروشی‌ها در سراسر کشور اختصاص دارد.

کوینسی فنبرسک، سرمایه گذاری که از سال 2021 سرمایه گذاری کرده است، می‌گوید: «او یک مزیت تولیدی واقعی دارد.» او خاطرنشان می‌کند که بیشتر رقبای اصلی Mush گران‌تر یا با کیفیت پایین‌تر هستند. اشلی بهتر از هر رقیبی می‌تواند از پس [تعرفه‌ها] برآید. اشلی بیشتر از هر کسی روی هزینه تمرکز می‌کند. او هرگز راه آسان را انتخاب نکرده است.»

و از آنجایی که قیمت‌ها در خواربارفروشی‌ها منفجر شده است، تامپسون Mush را تحت فشار قرار داده است تا قیمت‌ها را کاهش دهد. قیمت‌ها به خرده‌فروش بستگی دارد، اما Mush نرخ عمده‌فروشی فنجان‌های اصلی خود را از 2.49 دلار به 1.99 دلار کاهش داده است. این همچنین به این معنی است که با پیامدهای تعرفه‌ها که به اقتصاد جهانی ضربه می‌زند، حاشیه کمتری وجود دارد.

جو دوسر سنگ بنای تولید است و کیفیت در طول سال‌ها برای تامپسون اولویت داشته است. او می‌گوید یکی از بزرگترین دلایلی که جو دوسر را از کانادا تهیه کرده است این است که تأیید شده است که عاری از علف کش گلیفوسات است. عکس این موضوع در مورد جو دوسر کشت شده در آمریکا صادق است، مگر اینکه دارای گواهی ارگانیک باشد، که همراه با یک اختلاف قیمت است که تامپسون آماده تعهد به آن نیست، علاوه بر عرضه کلی کوچکتر.

تامپسون می‌گوید: «هیچ‌کس نمی‌خواهد گلیفوسات را مصرف کند. ما نمی‌خواهیم آنچه در محصول قرار می‌دهیم بر عملکرد متابولیک افراد در سطح سلولی تأثیر بگذارد. ما واقعاً یک محصول تمیز و سالم می‌خواهیم.»

تامپسون اضافه می‌کند که تمرکز عمیق او به او کمک می‌کند تا از هرگونه عدم اطمینان آینده عبور کند. او می‌گوید که چشم به افق دارد: «رویای من این است که وقتی مادربزرگی هستم که در راهروهای خواربارفروشی‌ها قدم می‌زنم، Mush همچنان برندی در قفسه‌ها باشد که آمریکایی‌ها آن را دوست دارند و به آن اعتماد دارند.»